Work Text:
Solenne Calliope Rivas - 20, 1st year college
Lucian Flint Torralba - 22, 2nd year college
Nox Beau Ybáñez - 21, 2nd year college
Archer Stefan Cortés - 21, 2nd year college
Heath Atticus Saavedra - 20, 1st year college
Blanche Camellia Arellano - 20, 1st year college
Caius Mirko Javier - 21, 2nd year college
Mataas ang sikat ng araw sa field ng Decelis University. Puro mga nagkalat na SHS students ang nakikita ni Blanche. ‘ Sa una lang yan masaya’ s a isip isip ni Blanche habang dinaanan ng tingin ang mga excited na estudyante. Naiinis siya. Paano ba naman kasi, maaga pumasok ang mga pinsan niyang si Beau at Caius.
Ayaw naman niya sumabay sa boyfriend niyang si Stefan dahil for sure, may kasabay na iba ‘yon. Nakakahiya naman umepal. Lagi naman kasi kasabay ni Stefan ang mga tropa nito at ang maingay na adoptive sister ni Stefan. Basta, naiinis siya bakit hindi siya masabayan ni Stefan. Para namang mawawala ang kapatid niya o mga kaibigan niya kung kay Blanche siya sasabay kahit isang besss lang. Namasahe tuloy siya at napasabak sa traffic.
Unang araw ngayon ng klase, kaya pakalat kalat ang mga bagong mukha sa field nila para sa welcome walk ng mga grade 11. Siya naman bilang 1st year college, stress na stress na siya sa life at gusto na lang humimlay. “Hello po, pwede po magtanong saan ang cr?” Biglang kalabit sa kanya ng isang babae na may mga kasamang kaibigan.
Halos magmura si Blanche dahil hindi pa ba obvious na nagmamadali siya? at bakit di sila magtanong sa mga guard ng university grounds? Pinigilan ni Blanche ang mapa buntong hininga at tinanggal na lang ang isang airpods niya, “Sa may parking, meron.” sagot niya kahit iyon ang pinaka malayo sabay lakad ulit nang mabilis. Ayaw niya ma-late sa attendance ng first subject nila dahil never pa siya na-late sa buong buhay niya at isa siyang huwarang na estudyante.
Pagkarating niya sa building nila, naghintay na agad siya ng elevator dahil pang 10th floor pa ang room nila. Buti na lang nasa unang pila siya dahil biglang nagdagsaan ang mga sasakay din sa elevator. Pagpasok niya, pinindot niya ang floor niya at gumilid. Dali dali naman sumunod ang mga nasa pila dahil malapit na nga silang ma-late. Magsasara na sana ang pintuan ng elevator pero may matining na boses ang sumigaw, “Wait, po!”
Ah, at kung hindi pa nga naman sira ang araw ni Blanche, ngayon, sure na sure siyang sira na ito.
“Awe, puno na? sayang naman, malalate na ako huhu.” Sabi ni Solenne Calliope, ang maingay na adoptive sister ni Stefan na nagkataon ding pinaka ayaw niyang nilalang sa balat ng lupa. May hawak hawak pa itong starbucks coffee at ang phone niya naman sa isang kamay. Napa-irap si Blanche sa narinig, ‘pabebe amputa’ bulong niya sa sarili niya.
“D-dito ka na, Solenne.” Sabi ng isa sa mga nakasakay sa elevator at lumabas. Napangiti naman si Solenne at hinawi ang kanyang buhok, “Omg, thank you so much!” sabi nito sabay sakay sa elevator. Gusto na lang ni Blanche mag stairs. Mas pipiliin niya pa mapawisan at mapagod kaysa makasama ng ganito kalapit si Solenne. Kaso, sumara na ang elevator at ang papansin naman niya kung bigla siya bababa diba?
Solenne Calliope Rivas. Ang pinaka kinaiinisan niyang tao sa buong Decelis University. Mas naiinis pa siya rito kaysa sa mga teachers niyang hindi nagtuturo ng maayos. Hindi rin niya alam bakit kulong kulo ang dugo niya sakanya. Kahit sobrang kaclose siya ni Stefan, kada naririnig o nakikita niya si Solenne, naiirita siya. Dahil ba nagseselos siya dito at mas nabibigyan ito ng atensyon ni Stefan? Hindi niya alam. Siguro isa na yung dahilan na maraming nagkakagusto rito at self-aware naman si gaga. Katulad kanina, nagpa-cute para makasakay sa elevator. Napa-irap na lang si Blanche.
Okay lang naman na unahin ni Stefan ang kapatid niya sa ibang mga bagay. Pero tangina naman, matanda na si Solenne at may Heath at Lucian naman itong kasama lagi kaya bakit hindi pwedeng si Blanche naman ang piliin ni Stefan kahit minsan? Kaya nga sila magjowa eh.
At dahil sobrang swerte ni Blanche ngayong araw, silang dalawa lang ni Solenne ang bumaba sa 10th floor. Hindi na lang niya pinansin ang isa at diredirechong lumakad papunta sa classroom nila. Kaso lang, sinabayan siya ni Solenne ng lakad. “Cam, good morning! Kamusta bakasyon mo?” tanong nito sa kanya. Lumipas muna ang ilang segundo bago nagsalita si Blanche. “Ayos lang.” ang tanging sagot niya, sabay binilisan pa ang lakad para makapasok sa room nila.
Dahil sa harapan lang ang upuan lagi ni Blanche, nakaupo na siya ng pumasok si Solenne. “Good morning!” bati ni Solenne sa mga kaklase. Binati naman nila pabalik si Solenne, well, pwera kay Blanche na nagcecellphone lang. Buong taon nanaman siya magsusuffer neto. Mula grade 11 ay kaklase niya si Solenne. Hanggang ngayon ba naman na college na sila? Sa dinami dami ng college courses, nagkataon pa na pareho ang kinuha nila. Ang pinsan ni Blanche na si Beau at Caius ay parehong mas matanda ng isang taon kaya madalas ay magisa lang talaga siya. Minsan, kung pareho ang schedule nila ay sumasama siya sa mga pinsan niya o ‘di kaya ay si Stefan ang kasama niya. Pero, minsanan lang ‘yun mangyari dahil laging kasama ni Stefan ang tropa niya o kaya si Solenne. Sinasama naman siya minsan ni Stefan pero lagi niyang tinatanggihan ang boyfriend dahil maarte siya. Gusto niya si Stefan lang. Si Beau naman na pinsan niya ay nasa ibang university last year.
Lucian Flint Torralba, isa rin sa hindi mawari ni Blanche bakit ayaw niya rin dito. Siguro dahil para itong aso na sunod ng sunod kay Solenne. Si Lucian ang captain ng varsity ng basketball team ng Decelis. Kasali din sa team ang boyfriend niyang si Stefan at ang pinsan niyang si Caius pero hindi siya masyadong nanonood ng game dahil lagi rin nandon si Solenne.
Hindi naman sa pala-away si Blanche, ayaw niya lang talaga sa vibes ni Solenne, super careless kasi nito tsaka maharot. Maingay din. Pa-inosente. Tapos, teacher’s pet pa. The list could go on and on and on pero baka naman isipin niyo na insecure si Blanche kay Solenne kaya tama na. Dahil nga halos ma-late na sila, agad din naman dumating ang prof nila para sa first subject. Wala naman masyadong importanteng diniscuss ito, dahil orientation pa lang sa mga house rules para sa subject niya. Pero, inaabangan kasi ni Blanche ang magiging percentage ng mga outputs, exams, quizzes, at recitation para mailagay niya sa notes niya.
Habang nasa kalagitnaan ang prof nila sa pag eexplain ng semestral schedule nila, biglang may kumatok. Kinutuban na si Blanche kung sino ang kumakatok na ‘yon. Iisa lang naman ang kakilala niyang nalalate ng madalas. Since kaklase niya si Solenne, inexpect niya na ang isang kaibigan nito ay kaklase niya rin.
“Mr. Saavedra, first daw na first day, late ka.” Sabi ng prof nila.
Nagsorry na lang si Heath at dumiretso sa likod, kung nasan ang best friend niya na si Solenne. Isa pa yan sa kinaiinisan ni Blanche, although medyo ok naman si Heath kasi masipag ito magpasa at nagrerecite, isa rin kasi ito sa mga maiingay at pasimuno ng gulo. Saglit na lumingon si Blanche para daanan ng tingin ang magkaibigan na kinaiinisan, pero mas lalo lang siya nainis dahil parang linta kung makakapit sa isa’t isa ang dalawa. Hello? Nasa school kayo, may prof sa harap niyo. Sige, sabihin na nating bitter lang talaga si Blanche pero hello? May ganyan bang magkaibigan? Sige, baka nga may close talagang magkaibigan na ganon, pero iba sa mata niya pag si Solenne ang topic. Talagang kumukulo dugo niya.
[Solenne and Heath’s position sa likod ng classroom]
Pagkatapos ng first subject nila, may vacant sila kaya tumambay muna si Blanche sa may canteen. Nabuhayan naman ang loob ni Blanche nang makita ang pinsan niyang si Caius na nagseselpon sa isa sa mga tables. Nilapitan niya ito kaagad at umupo sa tabi nito.
“Hay nako, sa wakas!” sabi niya.
Natawa na lang si Caius sa kanya.”first day na first day, bugnot na bugnot na agad?” sabi nito.
Magsasalita pa sana si Blanche kaso, may umepal. “Uy! Caius! Good Morning!” bati ni Solenne na naglalakad papalapit sa kanila.
As much as Blanche hates Solenne, hindi niya naman macocontrol ang pagiging friendly ng pinsan niyang si Caius. Medyo close kasi sila ni Solenne. Medyo lang.
Binati naman siya pabalik ni Caius at nagusap pa sila saglit. Which doesn’t interest Blanche kaya hindi niya na lang pinakinggan at nagscroll na lang sa phone niya. Pake naman niya sa pinaguusapan nilang dalawa? Pagkatapos ng ilang minuto, nagpaalam na si Solenne dahil iniintay daw siya ni Heath.
“Blanche, ayan ka nanaman ah? Nananahimik si Solenne.” Ngisi ni Caius dahil nakita niya ang ekspresyon sa mukha ng pinsan.
“Kakasigaw lang talaga, Cai.”
Alam ni Caius na ayaw ni Blanche kay Solenne. Iniisip lang niya na normal lang ‘yon dahil may kasungitang taglay lang talaga ang pinsan niya. Totoo naman, isa rin sa rason kung bakit ayaw ni Blanche kay Solenne is because they are polar opposites.
“Asan si Beau? Akala ko magkasabay kayo pumasok?”
Ang pinsan nilang si Nox Beau ay galing sa ibang school pero lumipat siya sa Decelis para makasama ang dalawang pinsan.
“Pumunta siya sa office ni Coach Katindig, yung sa swim team? Gusto ata sumali.”
Naglabas ng isang malakas na buntong hininga si Blanche, “Buti naman hindi siya sa inyo sasali.”
Natawa si Caius sa pinsan at napatigil sa paglalaro sa phone niya, “Grabe ka naman, magaling naman kami sa varsity ah?”
“Oo nga, may sinabi akong hindi?”
Biglang may inabot si Caius na papel sa pinsan niya, “Ano ‘to?”
“Papel.” gustong kurutin ni Blanche ang pinsan niya. Malamang, papel ‘yon hindi naman siya bulag.
“Malamang! May mata ako!”
“Eh bakit tinatanong mo pa?”
Inirapan na lang ni Blanche si Caius, “I mean bakit mo binibigay kase”
“Party sa bahay, welcome party ni Beau tsaka to celebrate the start of sem.”
Kumunot ang noo ni Blanche habang tinitignan ang invitation na inabot ni Caius sa kanya.
“Ano naman ka celebrate celebrate sa start ng sem?”
“Basta, pumunta ka na lang. Invited din boyfriend mo pati mga tropa niya. Pag hindi ka pumunta susumbong kita kay tita na may boyfriend ka na.”
Namblackmail pa talaga. Strict kasi ang parents ni Blanche at gusto nila after graduation na ang pagboboyfriend. Kaya naman medyo lowkey lang siya tungkol sa relasyon nila ni Stefan.
“Sapilitan ampota.”
Wala naman choice si Blanche kung hindi pumunta dahil baka magbreak pa sila ni Stefan ng wala sa oras.
Hindi alam ni Solenne kung sino nagpauso na dapat may nagpapa-inom tuwing first day ng classes. Para ba i-celebrate ang paparating na stress or para sulitin ang mga labing araw na hindi sila busy. Pero dahil mahilig naman pumarty si Solenne, tinanggap niya agad ang invitation ni Caius sa kanya. Invited din naman ang kuya at mga kaibigan niya.
“Babe, what time kita daanan sa condo niyo? For the party?” tanong ni Lucian sa bestfriend na busy magpa-nail extension. Tapos na ang classes nila pareho at pinuntahan ni Lucian si Solenne nung nagtext ito kung nasaan siya.
Ihahatid niya pa pauwi si Solenne kahit na malapit lang dorm niya. Nasanay na rin kasi siya na hatid sundo niya ito mula nung naging mag schoolmates sila. Kahit may tampuhan o nagaaway sila, hatid sundo parin si Solenne kay Lucian. Spoiled yarn? Kapag hindi naman siya pwede, si Heath ang maghahatid sundo kay Solenne o kaya ang kapatid nitong si Stefan. Magkasabay sila pumasok kaninang tatlo, si Heath ay hindi nakasabay dahil naka big bike ito.
“Uhm, let’s be late na lang, I want to take a nap pa kasi eh.” sagot ni Solenne habang nagfofocus sa nails niya. Maaga siya nagising kaninang umaga, na-late lang talaga kasi nagkaron pa sila ng malalang laplapan sesh ni Lucian na naputol lang dahil kinalabog na ng kuya niya ang kwarto niya.
Patapos naman na ang nails niya, kaya dederetso na lang muna sila sa condo niya to sleep. Gusto niya rin na todo ang energy niya mamaya dahil ilang linggo na rin siyang hindi umiinom. “Baby, do you think Cam would go too?” hindi kasi nagpupunta si Blanche sa mga parties, ang medyo nagpupunta lang ay si Caius. Si Blanche, mailap talaga.
“Probably not, parang wala sa dictionary ni Blanche ang mag-inom.” hindi nila kaclose ang grupo nila Blanche. Kahit na naging magjowa sila ni Stefan na kapatid niya, never pa silang nagkasama. Kapag may pagkakataon, kinakausap ni Solenne si Blanche pero madalas ay sinusungitan lang siya nito. Mabuti pa ang pinsan nitong si Caius, mabait at friendly din. Gustong gusto i-close ni Solenne si Blanche dahil…wala lang friendly lang siya. Tsaka siyempre, jowa siya ng kuya Stefan niya.
Solenne has been alone almost her entire life. All her life, ang mama niya lang ang kasama niya sa buhay dahil iniwan daw sila ng papa niya. Ang mama niya ay katulong ng pamilya nila Stefan kaya nung namayapa ito, kinupkop siya ng pamilya Cortes. Only child lang din kasi si Stefan kaya walang problema ang pag kupkop nila kay Solenne. Ever since they were kids, close na si Stefan at Solenne. Kalaunan ay naging close na rin siya ni Lucian at Heath dahil matalik na magkakaibigan ang tatlong lalaki at magkakalapit lang din ang bahay nila. Simula elementary, palaging kinukutya ng mga tao si Solenne dahil nga ampon lang siya ng pamilya ni Stefan. Kaya naman nung umabot ang pambubully sa kanya physically, napuno na sila Stefan. They swore to protect and cherish Solenne because she is nothing but kind to people. Inaaway nila ang sumubok pang mambully kay Solenne. Kaya Stefan is doing all he can para naman magustuhan ng girlfriend niyang si Blanche ang kapatid. Hindi niya naman kasi alam bakit ang sungit ni Blanche, pero okay lang, ‘yun nga ang nagustuhan niya sa dalaga eh.
Hanggang sa nagdalaga at binata silang apat, close pa rin sila. Lalo na si Lucian at Solenne na daig pa si Blanche at Stefan maging magjowa. Minsan pa nga ay nagsuntukan si Stefan at Lucian nung malaman niyang natulog ang dalawa sa iisang higaan. Suntukan ulit nung nakita ni Stefan na naghahalikan ang dalawa. Nagalit pa si Stefan kay Lucian ng ilang buwan, hindi sila nagusap o nagpansinan kahit magkakasama silang apat. Nung umiyak lang si Solenne sa kuya niya, tsaka lang sila nagkapatawaran.
Mahirap sa una, dahil hindi naman sanay si Stefan na makita ang kapatid at best friend na halos magkainan sa harap mo. They made a rule na wag maglandian sa harap ni Stefan at bahala sila sa buhay nila kapag wala siya. Buong akala nilang dalawa ni Heath ay silang dalawa na. Pero nung isang beses na nagaway ang dalawa at hindi sumasama si Lucian sa kanila, binisita nila ito at nagulat na lang sila nung makita si Lucian sa dorm nito na umiiyak at lasing na lasing. All the things that Lucian and Solenne have been doing is all casual lang pala. They aren’t together. Si Lucian lang pala ang may feelings.
Stefan and Heath tried to talk it through Lucian. Na, layuan na lang muna si Solenne. Na, itigil ang pagiging intimate nila sa isa’t isa. Pero, matigas ang ulo ni Lucian at ayaw talaga. Hayaan na lang daw siya magpakatanga. Tsaka na raw siya titigil kapag may nakilala na si Solenne na karapat dapat sa dalaga. Gusto rin sana kausapin ni Stefan ang kapatid pero pinangunahan na siya ni Lucian na wag. Edi bahala sila sa buhay nila. Basta wag lang magsisi si Lucian sa pinag gagagawa niya o ‘di kaya sisihin ang kapatid niya.
Dahil busy mag ML si Lucian sa phone, hindi niya napansin na tapos na si Solenne at nakatayo na sa harap niya.
“Cian, look! So pretty, right?” hinarang ni Solenne ang mga daliri niya sa phone ni Lucian, dahilan ng pagkamatay niya sa laro.
[Solenne’s nails]
Maiinis na sana si Lucian kaso pag tingala niya, ang lawak ng ngiti ni Solenne.
“Ang ganda nga.”
Solenne pouted at pinakita ulit kay Lucian ang mga daliri niya.
“No, my nails po kasi!”
Napangisi si Lucian, nilagay na lang sa bulsa niya ang phone niya, ditching his ranked game. Yari siya sa ka-trio niya na si Heath at Caius kapag natalo sila.
“Maganda rin, pero mas maganda ‘to.” sabi niya sabay pisil sa pisngi ni Solenne.
He held her hand and intertwined it as they walked to the cashier to pay for her nails. As usual, Lucian paid for it. “Here oh, tip your nail tech.” Lucian said sabay abot ng 500 peso bill kay Solenne.
Magkahawak kamay silang lumabas sa nail salon with Solenne still gushing over her nails. Si Lucian naman, tumatango tango lang sa sinasabi ng dalaga. Alam naman niya ang sinasabi nito, sa ilang taon nilang magkaibigan, halos ilang daang beses niya na nasamahan magpanails, magpasalon, magpaspa, magshopping, at kung ano ano pa.
“Let’s sleep muna before we go sa party. I’m kinda sleepy.” Solenne even yawned and clinged onto Lucian’s arm, acting very sleepy. Walking distance lang naman ang condo nila ng kapatid niya, same floor ng unit ni Lucian at sa same building lang din si Heath. Halos hindi na sila naghiwahiwalay apat.
“Sleep lang ah, ikaw na nagsabi.”
Humigpit ang yakap ni Solenne sa braso ng kaibigan at nag pout, “Nooo, but I want cuddles po.”
Napangisi ang ating tangang male lead, “Okay, cuddles it is.” sabi niya sabay alis ng braso niya sa yakap ni Solenne. Solenne was about to whine pero inakbayan siya ni Lucian at hinapit papalapit. Ngumiti siya ng malapad at niyakap ang tagiliran ni Lucian.
Buti na lang wala si Stefan sa condo nila. Kasama siguro si Blanche. Lagi naman silang magkasama kapag nawawala bigla si Stefan. Ayaw kasi ng girlfriend makasama si Solenne, o sila Lucian. Nasa isip nila Lucian na baka nahihiya lang ito o kaya gustong masolo si Stefan.
Solenne yawned while carelessly removing her school shoes. Pasalampak siyang nahiga sa higaan niya, hugging her we bare bears ice bear stuff toy na bigay ni Heath nung birthday niya. Sumunod si Lucian sa kanya na pinulot ang sapatos niya para itabi sa sapatusan niya kasama ang black shoes niya. Nilapag nito ang bag ni Solenne na kanina niya pa bitbit sa vanity ng dalaga at pinatay ang ilaw ng kwarto.
“Umayos ka sa higa, baka sumakit ang likod mo.” kinuha ni Lucian ang parehong binti ni Solenne at binuhat ‘yon para ayusin sa higaan.
Solenne groaned, “Chansing ka talaga.”
“Huy, anong chansing, inayos ko lang pagkakahiga mo.” sabi ni Lucian at tumabi kay Solenne.
Awtomatikong gumapang papalapit sa kanya ang dalaga at yumakap habang nakaunan sa braso niya. Kinumutan ni Lucian ang parehong katawan nila at Ibinaon ang kanyang mukha sa buhok ng dalaga para bigyan ng halik. Solenne snuggled closer as she feels herself getting drowsy. She would fall asleep any second now. Lucian’s cuddles are the best. So warm and comfy.
“I love you baby.” bulong ni Lucian pero bago pa makasagot si Solenne, nakatulog na siya.
[Lucian and Solenne sleeping]
“Anak ng tokwa naman talaga oh.”
7 pm ang simula ng party pero 7pm na, wala pa rin sila Solenne at Lucian. Nagtext siya sa dalawa at tumawag pero walang sumasagot. ‘Yun pala, parehong tulog lang sa kwarto ni Solenne.
Tumakbo si Heath papalapit kay Stefan para tignan kung ano ang nakita. Natawa na lang siya nung makita ang dalawang kaibigan na mahimbing ang tulog. Pumasok siya sa kwarto at binuksan ang ilaw. Agad naman nagising si Lucian at napaigtad sa biglaang pagliwanag ng kwarto.
“Tangina, anong oras na kanina pa namin kayo kinoconact.” sabi ni Heath sabay pulot ng nahulog na unan at bato sa mukha ni Lucian. Ayun, sapul.
Si Lucian naman, hinarang ang kamay sa mukha ni Solenne na mahimbing parin natutulog para hindi maistorbo at masilaw sa biglaang pagbukas ng ilaw.
“Tumayo na kayo d’yan, nakakahiya kay Caius at sa pinsan niya kung hindi tayo pupunta.” sabi ni Stefan.
Kumunot ang noo ni Lucian, “Pinsan? Bebe mo?” tukoy niya kay Blanche na pinsan ni Caius.
“Pupunta rin si Blanche, pero ‘yung isang pinsan nila ang tinutukoy ko, Transferee sa Decelis ngayong school year.”
Wow, pupunta si Blanche na hindi naman nagpaparty at may bagong transferee na pinsan nila? Bakit hindi nabalitaan ni Lucian? Ah, busy kasi siya kay Solenne.
Lumipas pa ang dalawang oras bago sila nakarating sa bahay nila Caius, kung saan gaganapin ang party. Natagalan sila kay Solenne na naghilamos pa at natagalan mag make up. Tinulungan na nga ni Lucian at Heath mag ayos. Ang isa ay nagboblowdry ng buhok habang ang isa naman ay inaayos ang mga gamit sa handbag ni Solenne. Si Stefan naman, patagong nagdala ng extra clothes ng kapatid at tsinelas. Alam niya kasing magrereklamo ito na masakit na ang paa niya dahil sa heels na suot.
“Archie!” Tawag ni Caius kay Stefan pagkapasok nila sa loob. Malakas ang music at ang mga ilaw ay parang pang bar talaga. Nagkalat ang mga tao na ang iba ay kakilala nila galing Decelis, ang iba naman ay namumukhaan ni Stefan na taga ibang school.
“Late kayo ah?”
Sabay sabay tinuro ng tatlo si Solenne na naka peace sign na agad kay Caius. Natawa si Caius at ginulo ang buhok ni Solenne na parang aso. Nagpout na lang ang dalaga.
“Tara guys, I’ll introduce you to my cousin. Nagtransfer siya ngayong school year sa Decelis.”
Sinundan nilang apat si Caius at kapag may nadadaanan silang kakilala, binabati nila at saka lalakad uli hanggang sa makarating sila sa may poolside ng bahay nila Caius. Nakita agad ni Stefan ang girlfriend na may katabing maputing binata. Eto kaya ‘yung pinsan nila?
“Sungit! Andito na jowa mo. Guys, pinsan namin, Nox Beau Ybanez. Galing sa Sunshine City School (eto yung isang school sa Dark Moon manga). Beau friends ko, si Stefan, jowa niyang pinsan nating pinaglihi sa kasungitan, si Lucian, ang captain ng basketball team, si Solenne, ang Ms. Decelis 2023, at si Heath.”
“Tangina, Heath lang?!”
Natawa na lang sila sa reaksyon ni Heath. Agad naman silang nilapitan ni Beau para kamayan isa-isa. Pagkarating kag Solenne, agad na napako ang tingin niya rito. Nakita na niya ang dalaga sa iilang pictures na pinopost ng pinsan niyang si Caius. Maganda ito, pero hindi naman niya inakalang mas maganda pala ito sa personal. Ang maputing balat ay nangingibabaw sa pulang dress niyang suot, at ang makintab niyang labi ay mapula. Ang mapungay na mata ay nakatingin pabalik sa kanya. Beau swore he could see his own reflection in Solenne’s eyes.
“Hello! Nice meeting you, Beau!” ngiti ni Solenne sa kanya.
Ngumiti pabalik si Beau at inabot ang kamay ni Solenne na gustong makipag kamay para halikan ito, “Nice to finally meet you, Solenne.”
Agad na nanlisik ang mata ni Lucian sa ginawa ni Beau pero hindi niya ito pinansin. Normal lang para sakanila ang ganitong scenario. Maganda naman kasi talaga ang kaibigan niya. Kaya nga pati siya, nahulog eh. Kampante lang siya dahil ang mga nagkakagusto kay Solenne ay hindi nakakalagpas sa kanila. Dahil madalas ay naka aligid sila kay Solenne, ang mga nagkakagusto sa dalaga ay hanggang tingin na lang sa takot. In short, wala pang pumapasa sa kanila. Pero ang madalas na scenario ay aakalain ng mga tao na magjowa na si Lucian at Solenne kaya hindi na sila nagtatangka na lapitan ang dalaga. Titigan mo lang ng matagal si Solenne, magugulat ka na lang may Lucian na halos patayin ka sa titig. Kaya naman NBSB ‘tong si Solenne.
Habang naguusap si Solenne at Beau, kinalabit ni Heath si Lucian at sinenyasan na humiwalay sila.
“Parang susuntukin mo na bro. Naguusap lang naman. Tara, andito teammates natin.” bulong nito sa kanya. Hindi pa sana siya papayag na iwanan si Solenne pero nakita naman niyang andon lang din si Stefan kaya tumango nalang siya at lumapit saglit kay Solenne para magpaalam na hihiwalay muna sila sabay halik sa pisngi. Si Heath naman ay nagflying kiss lang kay Solenne bago inakbayan si Lucian para hilahin na papunta sa iba pang mga varsities.
“You guys are really close huh?”
Nakaupo na sila ngayon sa isa sa mga benches malapit sa pool. May mesa sa harap nila na may lamang mga alak. Sa katabing bench naman nila ay si Stefan at Blanche.
“Oo, para nga silang bodyguard ko lagi nila kuya Stef.” Ngumiti si Solenne sabay tingin sa gawi nila Heath. Nagulat siya dahil nagtama ang tingin nila ni Lucian. Hindi niya alam kanina pa nakatingin ito sa kanila. Kumaway siya dito at nag heart sign.
Napansin naman iyon ni Beau at napatanong, “Your boyfriend?” Kanina pa niya kasi napapansin na iba ang trato ni Lucian kay Solenne.
Solenne looked at him and laughed, her hands trying to cover her mouth while her other hand is waving as a ‘no’
“Hindi ah! Kuya Lucian and I are just close.”
Beau caught himself staring a little too much kay Solenne. The way she laughed is so endearing. Anything that she does, actually. His thick brow rose, “So, no boyfriend?” he asked, sounding hopeful.
Solenne bit her lower lip to stop herself from grinning. She knows Beau finds her attractive. Hindi niya lang inexpect na magiging straight to the point ito.
“No boyfriend.” Sagot niya sabay inom ng beer na inabot sa kanya ni Caius kanina.
Beau grinned and nodded, “Great. Can I take you out tomorrow then?”
Solenne’s eyes widened, her cheek got warm and blushed with the sudden bold question. Grabe naman ‘tong si Beau, date agad!
“But I have afternoon classes eh.” Solenne pouted. Actually, wala naman talaga. May meeting lang siya ng mga groupmates niya for a requirement. Gusto niya lang malaman kung anong sasabihin ni Beau.
“Until what time? I’ll wait for you.”
Ayun. Ayun ang gusto niya marinig. Akala niya ang sasabihin next time na lang eh. Mga dati kasing sumubok sa kanya lumandi laging sa una lang magaling.
Kinabukasan, Solenne took her time prepping herself. She made sure to make her makeup extra shimmery and her gloss extra glossy. Ginamit pa niya ang mamahaling pabango na bigay ng mama ni Heath from Japan. Mainit at tirik na tirik ang araw kaya she chose to wear presko clothing.
When Beau asked Solenne if he could take her out, hindi sumagi sa isip niya na sa cat cafe pala siya dadalhin nito. Turns out, his mother owns the new cafe. Hindi pa nga bukas eh, kinabukasan pa ang opening ng cafe but Beau bought her there para ipakita ang mga pusa. Plus points ka, Beau, Solenne loves animals!
Solenne absolutely loves the place. Beau is a great company too! And his sister, Victoria, who made their drinks, is very nice rin. Maniwala man kayo sa hindi, eto ang unang date ni Solenne na hindi si Lucian, Heath, o Stefan ang kasama niya.
“Really? How come?” Gulat na gulat si Beau sa sinabi ng dalaga. Totoo bang unang date niya ‘to? Imposibleng walang nagtangkang ayain siya makipagdate. Or, Solenne might not like the guys asking her out.
Nahihiyang umayos ng upo si Solenne, she started fidgeting with her fingers, “Well for one, wala akong nagustuhan sa mga umamin sa akin. And second, I guess they’re scared kela kuya.”
“Speaking of, I should tell kuya Stefan about this cafe. He loves cats! Not Lucian though. He prefers dogs.” Masiglang kwento ni Solenne.
Solenne is a yapper. Everyone knows that. She loves to talk about things that interests her. She loves to tell stories to people that she’s comfortable with. And Beau doesn’t mind. In fact, he likes the way Solenne animatedly tells him stories. The way how Solenne’s eyes expressed so much of her emotions piqued his interest so much. Everything ‘Solenne’ is indeed beautiful.
“Lucian got bitten by a cat kasi when we were kids! We were supposed to rescue a kitten na nakita namin sa may garden namin but the mama cat bit him. I know he wanted to cry but he wants to act tough in front of me kaya umiyak lang siya nung umuwi na ako.”
As much as Beau loves to hear Solenne’s stories, this might be the god knows how many times she mentioned Lucian. Which surprises him because her own brother, Stefan, only got mentioned once. Simula nung nagkita sila sa Decelis, hanggang sa pagpunta nila sa cafe, Solenne has brought up a lot of ‘Lucian’ funny stories. He doesn’t find it funny at all but for the sake of Solenne’s efforts, he grins and chuckles from time to time.
What’s with this ‘Lucian’ anyway?
“Oh, excuse me. I’ll answer this text real quick.” Biglang sabi ni Solenne sa kalagitnaan ng pagkekwento niya on how Lucian taught her how to play Valorant. Hindi alam ni Beau kung paano napunta kay Lucian nanaman ang usapan nila. Nagtatanungan lang sila ng hobbies and Beau answered that he enjoys playing FPS and MOBA games. Beau doesn’t mind the constant Lucian stories but its starting to make him curious. Gusto ba ni Solenne yung Lucian na ‘yon? But then again, if she does, they will most probably be together by now. Baka close lang talaga sila. Beau thought.
On the other hand, kakatapos lang mag training ni Lucian. Na-late kasi siya sa training dahil anong oras na siya nakatulog playing Valorant. Nauna na matapos sila Stefan at Heath kaya siya lang ang natira sa lockers nung natapos siya. Alam niyang may meeting ngayon si Solenne kasama ang mga groupmates niya. But when he saw her groupmates na dumaan sa may court without her, tinext niya agad ang dalaga.
Habang hinihintay ang reply ni Solenne, pumasok muna siya sa shower room para magshower. Pawis na pawis kasi siya. Habang naliligo, bigla niyang naalala ang sinabi ni Solenne kagabi sa kanilang tatlo nung pauwi sila galing sa party ni Caius. ‘I’ll meet a friend after my errands sa Decelis tomorrow ah.’ Friend? Sinong friend naman kaya ito. Si Lorelai? Eh kagrupo niya nga ‘yon at hindi naman sila magkasama base sa nakita ni Lucian. Sinong friend kaya? Si Caius? Malabo. Laging kasama ni Blanche ‘yun eh.
Natapos na maligo lahat lahat, iniisip pa rin ni Lucian kung sino ang kasama ni Solenne. Hanggang sa nakapg bihis na siya, tumutulo pa ang mga tubig sa basang buhok niya pero sinukbit na lang niya sa leeg niya ang twalya niya para tignan agad ang reply ni Solenne.
Halos matapilok sa gulat si Lucian sa sinend ni Solenne. Well, kasalanan niya rin naman dahil nagtetext siya habang naglalakad. Napatigil saglit si Lucian. Tinitignan niya lang ang litratong sinend ni Solenne. Are they on a date? No way.
Napatingin si Solenne sa orasan, 4:40 na. It means Lucian would arrive anytime soon. Napakagat ang labi niya at napatingin kay Beau. Beau saw that she wants to say something, naghehesitate lang so he asked her.
“Something wrong?”
Solenne pouted, “Kuya Lucian would sundo me na.”
“Oh. It’s okay, we can do this again, right?” Beau asked, nageexpect sa isasagot ni Solenne. He wants to get to know her more. Parang mas nakilala pa ata niya ang kaibigan nitong si Lucian kesa sa kanya eh.
Solenne smiled, her eyes forming crescents, “of course! Any time, basta ikaw. Char!” Biro niya kay Beau which made him laugh.
“I’ll take note of that.”
[I Think They Call This Love - Elliot James Reay]
https://open.spotify.com/track/4oHQ8n9OKQ3599e8noCrDX?si=d1a0bb79cf2241c6
♪ They say, you know when you know
So let's face it, you had me at hello
Hesitation never helps
How could this be anything, anything else? ♪
Huminto si Lucian sa harap mismo ng cafe. Hindi kalakihan ito pero it looks really homey and cute. Kitang kita mo agad ang mga pusa sa loob because of the big glass window. Kitang-kita rin ni Lucian si Solenne sa loob. Agad na napangiti si Lucian upon seeing her. She looks really pretty. Napansin agad niya ang makeup na nilagay nito sa mukha. It suits her. Lucian thinks she’s beautiful with or without makeup. After all, she’s the same Solenne whom he had seen in all kinds of ways. Before puberty, after puberty, puyat, antok, galit, malungkot, tulog, masaya, it’s like Lucian have seen all her sides already but everyday, she never fails to surprise him. Never fails to take his breath away. Parang araw-araw, paganda lang siya ng paganda. Pero, baka biased lang siguro ang opinion ni Lucian dahil mahal niya ang dalaga.
Oh god how he loves her so much.
♪ When all I dream of is your eyes
All I long for is your touch
And, darlin', something tells me that's enough, mm
You can say that I'm a fool
And I don't know very much
But I think they call this love ♪
Binaba niya ang bintana ng kotse niya at bumusina. Agad na napatingin si Solenne at Beau sa glass window. Solenne’s eyes lit up, and waved at Lucian excitedly. Lucian waved back at bumaba ng kotse para hintayin si Solenne lumabas ng cafe. Agad naman nagpaalam si Solenne sa kapatid at mama ni Beau, yakap yakap ang mga pastries na bigay sa kanya. Hinatid siya ni Beau palabas, at agad naman siyang tumakbo papalapit kay Lucian para halikan ito sa pisngi.
“Cian, look! Binigyan ako ng mama and sister ni Beau ng pastries!” tuwang tuwa na sabi ni Solenne habang inaangat ang hawak niyang paper bag.
Lucian smiled and ruffled her hair. Napatingin siya kay Beau na tinanguan siya, kaya tinanguan niya na lang rin, “Say goodbye to your friend na. Nakabili na ako ng ticket for Moana 2 online.” sabi ni Lucian habang kinukuha ang bag at ang bitbit ng dalaga.
Solenne nodded and came back to Beau, who’s just watching them. “I really enjoyed your company. I’ll look forward spending time with you again!” she said, and gave Beau a quick hug.
It was quick, but Beau immediately smelled the vanilla and strawberry scent of Solenne. He smiled, and fixed her hair, tucking a few strands on her ear. “Okay, I’ll text you. Ingat kayo.”
“Thank you, bye bye!” Kaway ni Solenne at agad na pumunta kay Lucian, na naghihintay sa may kabilang pinto ng kotse para pagbuksan siya. Pagpasok niya ay sinuotan pa siya ng seatbelt at binigyan ng halik sa buhok, which made Solenne giggle.
Normal na sa kanila ang lumabas. Minsan, kasama sila Heath, pero madalas ay silang dalawa lang ni Solenne. They sang along to Stephen Sanchez and Elliot James Reay’s song on the way to the cinema at pagdating nila sa sinehan, pinasuot niya kay Solenne ang varsity jacket niya na nakalagay lang sa duffel bag niya. They bought popcorn, water, and mint choco ice cream before going in. Buhat buhat ni Lucian ang mga pagkain nila while Solenne is holding onto his bicep. Pinapakinggan lang ni Lucian ang mga kwento ni Solenne on what happened to her day as they walk papunta sa sinehan. Madilim na sa loob ng sinehan kaya he guided Solenne by her waist to find their seat. Nahanap naman nila agad at naupo but Solenne had other plans. Inangat ni Solenne ang armrest na nakapagitan sa kanila ni Lucian at lumapit sa kaibigan para yumakap. Malamig daw kasi. Lucian laughed it off kahit sa loob loob niya ay kilig na kilig na siya. Inakbayan niya na lang ang dalaga na nakayakap sa gilid niya. Buong movie silang ganon, pati si Moana mapapa sana all na lang.
Days have passed and to Lucian’s surprise, naging close si Solenne at Beau. Siya naman, naging busy dahil sa training ng varsity. Nakikita pa rin naman niya ang dalaga. ‘Yun nga lang, kasama si Beau. Kapag dadaan si Solenne saglit sa training nila, kasama niya lagi si Beau. Well, minsan ay kasama ang kaibigan nitong si Lorelai pero lakas makainis ni Beau kay Lucian. Kapag kakain silang apat for lunch or dinner, magpapaalam si Solenne na hindi siya makakasama dahil may plans daw siya with a friend na alam naman nilang si Beau lang din. Lagi na silang magkasama ni Beau which irritates him. Kasi dati, siya ‘yun. Ang mas nakakainis pa, is wala namang maling nangyayari. This is inevitable. Normal lang na magkaron ng bagong kaibigan si Solenne. Ang kaso lang, parang patungo sila sa hindi pagkakaibigan lang.
Siguro it was two weeks after they went on a ‘casual date’ sa feline cafe when Beau asked for permission para manligaw kay Solenne. It was one of those days na busy si Solenne because of her requirements kaya hindi sila magkasama ni Beau. Beau went to the court, kung saan nagtetraining ang kapatid ng dalaga at mga kaibigan nito. Dahil gabi na rin, tapos na ang training ng mga varsity at ang iba ay tapos na rin magshower.
“Oh? Ba’t ka nandito?” Tanong ni Caius when he saw his cousin.
“Si Stefan?”
Agad na ngumisi si Caius, at nangaasar na tinaas baba ang kilay niya, “Mukhang manliligaw ka na ah!” asar niya sabay turo sa may bleachers kung nasaan si Stefan at ang dalawang kaibigan nitong si Lucian at Heath na naguusap.
Kabadong nilakad ni Beau ang papunta sa gawi nila. Malapit lang naman kaya nakita siya agad nila Stefan.
“Beau? Wala si Solenne dito, nagaaral ata kasama sila Lorelai.” Sabi ni Stefan pero agad naman umiling si Beau.
“I actually want to talk.” sabi ni Beau na agad naman narinig nila Heath.
Akmang aalis na sana sila ni Lucian para maiwan silang dalawa pero pinigilan sila agad ni Beau.
“Kayong tatlo, actually.”
Nagkatinginan pa muna si Heath at Lucian bago dahan dahang umupo ulit sa bleachers. May kutob na si Lucian sa sasabihin ni Beau.
“These past few weeks, I’ve been enjoying Calliope’s company. At first, I only liked her because she’s beautiful. But as I got to know her, I realized that everything about her is beautiful. The more I got to know her, the more I liked her. I believe I know her enough to be sure that I want to court her. I have nothing but pure intentions…uhm, well–All I’m saying is, I hope I get permission from the three of her most precious people that she treats like family.”
Lumipas muna ang ilang segundong katahimikan before one tof the three reacted. Stefan chuckled and gave Beau’s shoulder a pat, “Ako, okay lang sa akin. From what I’ve seen din naman, Solenne also enjoys your company. Ewan ko lang sa dalawang mokong na ‘to. Lalo na si Lucian. Mas strikto pa sa akin ‘yan.” turo ni Stefan sa dalawang kaibigan.
“Okay lang din sa akin. Sino ba naman ako para pigilan ka eh napapasaya mo naman si Solenne. Nabibigyan ng oras at tinatrato ng tama. Goods ako bro.”
Pagkatapos magsalita ni Heath, lahat sila napatingin kay Lucian na nakatitig lang sa court, na parang nakatitig sa kawalan. “Ikaw?” Siko ni Heath kay Lucian.
Tinitigan pa muna ni Lucian si Beau. “k lang.” sabi niya, bago tumayo at kinuha ang mga gamit niya.
After that day, Beau started giving Solenne flowers everyday. Pero nung nalaman ni Beau galing kay Blanche na allergic si Stefan sa bulaklak, ay pinalitan niya ito ng iba’t ibang uri ng bulaklak. Lego, crochet, fuzzy wire flowers, paper flowers, nainis na lang si Lucian kasi he did those too. Tuwing birthday, valentines, o may okasyon.
It's been two weeks of pain for Lucian. Seeing them sa Decelis at sa condo unit nila Solenne at Stefan is one thing. But seeing their tweets is just another. Napa uninstall na lang si Lucian ng twitter sa inis. But then again, wala naman siyang magagawa. He has to move on. Alangan mastuck lang siya na palaging naiinis at naiirita kapag tuwing nakikita niya ang dalawa. Wala naman siyang choice kundi kalimutan si Solenne.
Si Lucian yung tipong gutom na siya, uunahin niya pa rin si Solenne. Pupunasan ang kubyertos, hihiwain ang manok, tatanggalan ng tinik ang isda, babalatan ng prutas. Pagod siya, pero sasabayan niya parin si Solenne sa mga trip niya. Sasamahan magpanails, sasamahan maglaro, sasamahan magaral. Inaantok na siya, pero sasamahan niya si Solenne na hindi makatulog. They’d watch all night, go out for a midnight snack, go on spontaneous night rides, play Valo or ML. Si Lucian yung tipong pwede naman niya makalaro sila Heath na magagaling at paniguradong makakapanalo ng laro, pero lagi niya parin pinipili si Solenne. Kahit na maubos ang pinaghirapan niyang rank, okay lang kasi kasama naman niya si Solenne. Lucian can’t give everything in the world for Solenne but he gives his all. Mahal na mahal niya ang dalaga. His love is geniune and pure. Gusto niyang maging masaya si Solenne.
And that, he would do.
Slowly, Lucian is distancing himself not only kay Solenne, but also with Heath and Stefan. Inuubos niya ang oras niya sa pagtetraining. At kapag wala naman training, tatambay siya sa bilyaran malapit sa Decelis para uminom at magyosi. Ayaw niya rin kasing tumambay sa condo niya dahil puro si Solenne lang din ang naaalala niya duon. He was mostly alone everyday but if not, ang kasama niya lang naman ay si Raquel. Raquel is his classmate in one of his minor subject at pair sila sa isang project so they sometimes meet up. She’s a great friend and great listener. One time, Raquel saw him sa bilyaran completely wasted. Lucian cried all night, talking about Solenne.
It was so hard for Lucian to ignore his friends. It doesn’t help that Solenne keeps on spamming him calls and messages from time to time. Nung una ay araw araw itong nagtetext sa kanya pero kalaunan ay dumalang ito which made Lucian sad kasi inaabangan niya lagi ang messages ng nakababata.
On the other hand,
He knew it. Sabi na nga ba at may kinalaman si Lucian kung bakit laging mugto ang mata ni Solenne. Kung bakit madalas ay lutang ito kapag magkasama sila. Kung bakit naging tahimik ang dalaga.
Sana bumalik na ang saya sa mga mata mo when you find yourself in his arms again. I love you, but you don’t have to know that. Beau thought, closing his eyes before a tear could escape.
Beau made sure to make Solenne feel that she shouldn’t be guilty of anything. Choice rin naman kasi ni Beau na manligaw sa babaeng alam niyang sarado na ang puso. They stayed as friends, which is okay for the both of them. A few uneventful days have passed, hindi pa rin pinapansin ni Lucian si Solenne. Natapos na ang first semester nila and today, Beau is hosting a party sa bahay nila Caius. Everyone is invited. Tonight, Lucian and Solenne has to make up.
“Of course, as expected. Curing the symptoms but not the disease.”
Hindi pinansin ni Lucian ang presensya sa likod niya at pinagpatuloy ang paglagok sa alak niya. Hawak niya ang phone niya, tinitignan ang mga pictures nila ni Solenne. Ang iba ay solo picture lang ng dalaga. Balak niya sana magdelete, o kahit magbawas as a part of his moving on process pero nadistract siya at nagreminisce na lang ng mga lumang ala ala nila.
“You act as if she’s gone Lucian. Come on.”
Tumabi si Raquel sa kaibigan. She knew Lucian for years now. Although hindi sila kasing close katulad nila ni Solenne, Raquel knows enough.
“She is.” Bulong ni Lucian sabay inom ng isang shot ng vodka.
Raquel sighed. She saw Solenne and Beau, magkasama sa department store. Ito siguro ang dahilan kung bakit ilang araw na nagpapakalunod sa alak at nicotine si Lucian.
“You’ve been like this for weeks now. Pinapatay mo ba sarili mo?” Raquel is about to reach for his hand and remove the glass of liquor pero nilayo ito ni Lucian.
Raquel gave up and just sat beside her friend, “Solenne asked for you kaninang umaga. Nakasalubong ko siya sa canteen kanina and asked how you were.”
Napatingin si Lucian sa kanya saglit habang nagsisindi ng yosi. “What did you say?”
“I said, ‘I’ll ask him paguwi ko. When I left my dorm he was still sleeping eh.’ her face changed. She thinks we fucked.” Raquel laughed, It’s absurd that Solenne thinks that. Lucian won’t even touch her. Kaya lang naman napupunta si Lucian sa condo niya is to do their groupwork. Isang beses lang naman nakatulog si Lucian sa unit niya at ‘yun ay kagabi. He was drunk as fuck. Pano, habang gumagawa ng project, umiinom.
“She loves you.”
Lucian sighed as he inhaled a long drag of his cigarette. “I know. I don’t need a reminder that I’m loved only like a fucking brother.” he said while exhaling the smoke.
Raquel rolled her eyes, matalino si Lucian but he can be pretty stupid in love. “I mean, she loves you like how you love her.”
“Don’t feed me with delusions. I thought you wanted me to get better?” inis na sabi ni Lucian as he inhaled another long drag of cigarette.
“I’m also a woman. I could see the look in her eyes. She was hurting. Miss na miss ka na niya. Kapag nakakasalubong kaya niya tayo her eyes are so expectant na papansinin mo siya. Tapos sa akin, para niya akong sasabunutan anytime.”
Lucian stayed silent as he fishes up another stick of cigarette. His ashtray is becoming full but he feels like he needs more to cope up with his loneliness and pain.
“You should tell her. Give her an ultimatum. Either she chooses you, and we’ll all be back to normal or she chooses Beau, and things will fucked you up.” Tumayo na si Raquel at sinuot ang sling bag niya.
Naglakad na siya paalis ng bilyaran pero bago pa siya makalayo kay Lucian, she turned around and said, “May party si Beau mamayang 7pm sa bahay nila Caius.” at umalis.
Lucian is left alone with his unlit cigarette.
It’s been 4 hours.
Nakauwi na si Lucian sa kanyang unit at diretso lang siyang humiga sa kwarto niya. Ilang oras lang siyang nakatitig sa ceiling niya, thinking about Solenne. Solenne. Solenne. Solenne. Solenne. Para siyang mababaliw thinking about her. Her smile, her smell, her voice, her face, her eyes, her kisses, her hugs. Tangina, baka baliw na nga talaga siya. He was too busy thinking about Solenne that when his phone chimed, he almost cursed in surprise.
Agad niyang kinuha ang phone sa bulsa, expecting Solenne sent him a message pero sumimangot lang ang mukha niya ng makita ang pangalan ni Heath.
He was about to ignore Heath pero naalala niya ang sinabi ni Raquel sa kanya kaninang may party si Beau ngayon at malamang ay pupunta si Solenne duon.
Lucian thinks he’s going insane. Napaupo na siya sa higaan niya at nanginginig ang paa niya na parang hindi mapakali. Ang tagal naman magreply netong si Heath parang mauulol siya kakahintay. Solenne going to a party without him AND Stefan is a first. Lagi nilang kasama si Solenne sa party. Halos mabitawan niya ang phone niya nung tumubog ito, notifying that Heath replied already.
Pagopen niya ng reply, parang biglang nanuyo ang lalamunan ni Lucian bigla. He felt like he suddenly sobered up at umayon sa tama bigla ang pagiisip niya. Just what the fuck is Solenne thinking wearing that? At talagang nagposing pa talaga siya ah? It’s okay for Solenne to wear sexy clothes in parties. Pero dapat, kasama sila. Mahirap na, baka may mangyari pa sa kanya.
Napatingin agad si Lucian sa oras at napamura na lang dahil 9pm na. It means that Solenne has been presenting herself like that sa party for 2 hours already. 2 hours, without him beside her. Napahawak siya agad sa sentido niya, thinking carefully on what is the best thing to do. Habang nagiisip, his phone lit up again. Tinignan agad ni Lucian kung ano ang notification niya dahil baka nagmessage ulit si Heath.
Pagtingin niya, twitter notification lang pala. Raquel mentioned him in some tweet. Out of curiosity, he clicked on it. Agad nandilim ang mata ni Lucian at umigting ang panga niya. What the fuck is Solenne doing?
Lucian is raging mad at mabilis siyang kumilos para magbihis dahil amoy alak at sigarilyo ang damit niya. He told Heath to look after her, asan si Heath?? Naiinis siya. Nagseselos. Nasasaktan. There’s something in him that hoped. Baka sakaling mahal din siya ni Solenne. Baka sakaling kapag nawala siya, Solenne would realize that she loves him too. Umasa siya, big time. With Solenne’s spam texts and calls, akala niya may pagasa. But it’s okay. Hindi naman kasalanan ni Solenne na nahulog siya. Siya lang naman ang nagbigay ng meaning sa mga nangyayari sa kanila. Lucian knows. In the back of his mind, he’s well aware.
He doesn’t know why he’s sprinting to the parking lot to get his Harley. He doesn’t know, bakit nga ba siya madaling madali papunta kay Solenne? Pagkarating niya don, so what? Anong gagawin niya? Should he take Solenne home? Stay there? Beat the shit out of Beau? He doesn’t know. Ang alam niya lang, gusto niyang itago si Solenne sa lahat.
Lucian violated a few traffic rules. Sobrang bilis niyang pinatakbo ang motor niya, thinking that every second counts. Baka pag nagtagal pa siya, ano pang gawin ni Solenne. His emotions are so high and overwhelming that he doesn’t care about other things. Buti na lang at wala masyadong dumadaan sa dinaanan niya. Pagkarating niya sa bahay nila Caius, he didn’t even bother to park his Harley properly dahil buo na ang desisyon niya. He will leave with Solenne and bring her home. If she disagrees, idadaan niya sa sapilitan. Basta, Solenne has to go with him and there’s no other choice.
“Cian? Bro! Himala, nandito ka!” Bati ni Caius sa kanya nung nakita siya nito.
Hindi agad napansin ni Lucian si Caius dahil busy siya luminga linga para hanapin si Solenne, Heath, o si Beau.
Caius snapped his fingers in front of Lucian, “Huy! Napano ka?”
“Solenne. Where is Solenne?” Nagmamadali niyang tanong.
Caius smirked and crossed his arm, “Nasa may kitchen sila ni Beau.”
Mabilis na tumango si Lucian at tinapik ang balikat ni Caius. He’s been in his house a few times already to know where the kitchen is. Halos buwan buwan ba naman nagpapaparty. Habang papunta siya sa kitchen, parang nagiislowmo ang paligid niya. Parang pabigat ng pabigat ang mga yabag niya as he reach the kitchen. Paunti ng paunti ang mga tao, at ang music ay humihina na. Hindi na niya pinapansin ang iilang mga bumabati sa kanya na nakakasalubong niya dahil busy ang mga mata niyang hanapin ang Solenne niya.
When he saw her, Solenne was sitting on the kitchen counter, caressing Beau’s arms while Beau was in front of her, holding her waist. Sa angle ni Lucian, mukha silang naghahalikan when in fact, they were just giggling and whispering shit nothing to each other. Someone spilled a drink on Solenne sa dance floor kanina so they went to the kitchen to wipe it.
Lucian felt like his heart was getting crushed. Parang pinipiga ito at tinutusok. Solenne naman. The heavy pit in his stomach comes back and his mind starts to go on a rage frenzy. For a moment, his sanity broke. He clenched his fist and gritted his teeth.
“Solenne Calliope.” He said. He never calls Solenne by her full name but when he’s mad and disappointed like right now, he does.
Solenne and Beau’s attention quickly went to him. Nanlaki pa ang mga mata ni Solenne habang si Beau ay napatingin lang kay Lucian na parang wala lang. It’s as if he knows na pupunta si Lucian. “K-kuya Cian??” Hindi makapaniwalang sabi ni Solenne.
“Let’s go home.” Mariing sabi niya habang nakatayo pa rin sa medyo malayo sa kanila. Baka kasi pag lumapit pa siya, masuntok na lang niya bigla si Beau.
Solenne rolled her eyes and had the audacity to hug one of Beau’s arm. Lucian could see how her breasts touched his arm and fuck it made him angrier. That was his last straw.
“Let’s go or I will beat the fuck up outta him?”
Solenne gasped and glared at Lucian, “Why the heck would you do that? Pwede ba, leave me alone!”
Bumaba si Solenne sa countertop at hinila si Beau paalis. Lalampasan na sana nila si Lucian but Lucian grabbed her other wrist.
“Umuwi na tayo.” Ang tanging sabi ni Lucian bago sapilitang hinila si Solenne. Naririnig niya ang daing at reklamo ng dalaga pero hindi niya pinansin iyon. Buti hindi sila pinigilan umalis ni Beau.
Hindi pinigilan, o gusto talaga silang umalis na parang inaabangan niya na ito mangyari kanina pa.
Dirediretso siyang naglalakad. Nakita niya pa si Raquel who scoffed and grinned when she saw them.
”Cian, stop! Ano ba?! Nagpaalam ako kay Kuya Stefan!!”
Pagkarating nila sa harley ni Lucian, kinuha agad niya ang spare helmet, na para kay Solenne lang naman at sinuot ito sa dalaga. Ang pagka agresibo niya ay nawala para hawiin ang buhok ng dalaga sa mukha nito para maayos niyang masuot ang helmet. Solenne was just glaring at him while he’s doing that.
“Kasama ko si Heath. Why are you so mad?” tanong nito pero hindi siya sinagot ni Lucian.
When Lucian scanned Solenne’s outfit, he muttered an angry ‘fuck’. Maikli nga ang suot nito at medyo umikli pa ng kaunti dahil umangat ito sa pagkakaupo niya sa countertop kanina. Lucian leaned down to fix it, ibinaba ng kaunti at hinubad ang leather jacket niya para isuot sa dalaga. Sumakay na siya at inilahad ang kamay niya kay Solenne para matulungan ito sumakay pero hindi ito pinansin ng dalaga at padabog na lang na sumakay. Lucian could hear a few murmurs from her pero hindi na niya naintindihan dahil sinuot na niya ang helmet niya.
He was about to start his Harley but Solenne keeps on acting like a brat, ayaw humawak sa kanya. Kaya inabot niya ang parehong kamay nito para iyakap sa bewang niya.
“Hold on because I’ll fucking drive fast.”
Solenne just laid her hand there, pero nung inandar na ni Lucian ang motor niya ay bigla siyang napayakap ng mahigpit dahil sa bilis. Amoy na amoy niya ang fabric conditioner sa damit ni Lucian. But at the same time, hints of alcohol and nicotine are also seeping through her nose. Wala pang sampung minuto ay nakarating na sila sa condo building nila. Pagkapark na pagkapark ay bumaba siya agad para tanggalin ang helmet niya at ni Solenne. Hawak hawak niya ang bewang ni Solenne para tulungan ito bumaba, at sinimulan ulit hilahin papasok sa lobby ng condo nila.
Mahigpit pa rin ang hawak ni Lucian sa pulsuhan ni Solenne habang nilalakad nila ang hallway papunta sa unit niya.
“Fucking let go of me! You’re hurting me!!”
Kanina pa pumipiglas si Solenne sa hawak ni Lucian pero hindi siya pinapansin ng nakakatanda. Tahimik lang ito at seryosong hinihila siya. Mukhang galit na hindi.
Pagkarating nila sa unit ni Lucian, tsaka lang lumuwag ang hawak niya sa pulsuhan ni Solenne kaya naman agad kumawala ang dalaga at hinarap ang kaibigan.
“Ano bang problema mo?!” Namumula na siya sa galit pero ang kaibigan ay seryoso lang siyang tinititigan which frustrates her even more.
Hinampas niya ang dibdib ni Lucian, “Answer me! Anong problema mo?!” Patuloy niyang hinahampas ang dibdib ni Lucian para sumagot ito. Naiiyak na siya sa frustration.
“Eh ikaw, anong problema mo?” Mahinahon ang pagsabi ni Lucian pero kinilabutan ang buong katawan ni Solenne sa lalim ng boses nito. Napatigil si Solenne at saglitang walang masabi.
“W-what do you mean?! I’m not the one who’s dragging people bigla!” Singhal niya.
Ang titig ni Lucian ay malamig, at may bahid ng galit. Hindi man aminin ni Solenne pero takot na takot siya dahil ngayon niya lang nakita ang kuya Lucian niya na ganito. Pero nangingibabaw ang galit niya rito, after avoiding her for weeks, bigla na lang siyang magiging ganito?
“Wala lang si Stefan, kung ano ano na ginawa mo. Where was Heath even? I asked him to look after you.” Nakakunot na ang noo ni Lucian, biglang naisip kung nasan na nga ba ang isa pang kaibigan nila. Hinabilin niya ang dalaga kay Heath pero wala naman siyang Heath na nakita sa party.
Umirap si Solenne, “Heath is drunk as fuck paano niya ako mababantayan? Tsaka ano bang pakielam mo sa gagawin ko? Kaibigan lang naman kita.” Solenne knows she’s being mean. She knows she crossed the line kasi even Solenne herself knows na hindi lang kaibigan si Lucian. She’s also like her brother, Stefan.
There’s a hint of pain sa mga mata ni Lucian when he heard what Solenne said. Oo, kaibigan lang siya. Pero he won’t let other people disrespect his friends like that. Lalong lalo na si Solenne.
Alam ni Lucian ang pangalan ni Beau but refuses to say it because just imagining him enrages him. “You were making out with god knows who in public. Wearing that pathetic excuse of a dress. Hindi ba’t napagalitan ka na ni Stefan sa pagsusuot ng ganyan kapag wala kami?” Parang diring diri si Lucian sa paningin ni Solenne. It’s like Lucian is judging her which made her eyes tear up. She never felt like this. Lucian never talked to her like this, let alone said those things to her. Lucian never dared to hurt her.
“It’s BEAU. Pinsan ni Caius at Blanche. We’ve been hanging out for a while now which you would’ve know if ONLY you were around. If ONLY you stopped ignoring me. Tsaka, ano naman ngayon if I wear this? Kasama ko si Heath and I don’t mind Beau touching me.” hindi alam ni Solenne saan napulot ni Lucian na naglaplapan sila ni Beau. It was just a stupid dare at dampi ng labi lang ang ginawa nila ni Beau kanina. Hinalikan nga rin ni Heath si Lorelai eh.
Lucian on the other hand, is just mad. Nagagalit siya at nandidilim ang paningin niya sa nakita. Kung hindi pa siya pupunta sa party ay baka may iba pang mangyari kay Solenne. He’s mad at Beau and himself. Nagtataka siya kung paanong nalasing agad si Heath eh hindi naman light drinker ‘yon. Pero hindi na masyadong inisip ni Lucian ‘yon at nangibabaw ang inis niya sa transferee. Beau shouldn’t treat a woman like that. Ingat na ingat nga siya mabahidan ng karumihan ang inosente niyang kaibigan tapos siya sa harap pa ng maraming tao lalaplapin at hahawak hawakan ang dalaga? Sige, sabihin na nating nagseselos siya, pero nangingibabaw ang galit niya.
“I don’t fucking care who that guy is. Kaming mga lalake sa buhay mo nirerespeto at inaalagaan ka namin. Ano, papahawak ka lang sa kanya sa harap ng mga tao? Tapos ano, papakantot ka rin?” Lucian’s jaw clenched as he imagined what could’ve happened if he arrived a little late.
Nanlaki ang mga mata ni Solenne sa sinabi ng kaibigan, nagulat siya sa maruming salita na nanggaling sa kaibigan niya.
“S-so what?! So what if magpahawak ako sa kanya? Dapat ba ikaw lang? Dapat ikaw lang lalaplapin ko? Ano naman kung magpapagalaw ako sa kanya?! Wala ka namang pake eh! Wala kang pake!” Umiiyak na sabi ni Solenne. Nanghina na ang tuhod niya at napasalampak na lang sa harap ni Lucian. She’s tired, and her feet are hurting.
“Wala kang pake. Kasi kung may pake ka, you wouldn’t ignore me. Kung may pake ka, una pa lang, you would’ve stopped what’s going on between me and Beau! You would’ve stop it like what you always do sa mga nanliligaw sa akin! But what did you do? Hinayaan mo! You ignored me! Busy ka sa Raquel na ‘yon eh no? What, are you enjoying fucking her kaya nakalimutan mo na ako? Mas masarap ba siya humalik, is that why?! Is that why you won’t fuck me? Kasi mas masarap siya? You don’t love me anymore! I hate you! I hate you so much!”
Humahagulgol na si Solenne sa malamig na sahig ng condo ni Lucian. It hurts her so much that her kuya Lucian is ignoring her. Nasanay siya sa atensyon nito kaya nung biglang nawala, para siyang mababaliw para lang makakuha ng atensyon. She did everything para mapansin ng binata. Pero nung wala siyang nakuhang reaksyon mula dito, nainis na siya. That’s why she let loose kanina sa party and did things that she knows Lucian won’t like.
Lucian is slowly realizing things. Is Solenne jealous of Raquel? Is Solenne longing for him too? Kaya ba ganito umasta ang dalaga dahil hindi niya pinapansin ito? Naguguluhan siya.
“Baby, please stand up.” Mahinahon at walang bahid ng galit ang boses ni Lucian. Bubuhatin niya na sana ang dalaga pero pumiglas ito at lumayo sa kanya.
Umiling si Solenne, “No. No! Go away! I hate you! Wag mo na lang ako pansinin! That’s what you’re good at anyways.”
Lumuhod si Lucian sa harap ng dalaga. He sighed, and brushed Solenne’s hair away from her pretty face. Her tears were flowing nonstop and it broke his heart. “Raquel is just a friend. I never fucked her. I never even touched a single skin on her body.” Paliwanag niya.
Napatingin sa kanya ang dalaga, her feline eyes looked so innocent looking at him. Doe, glassy, beautiful.
[I Wanna Be Yours - Arctic Monkeys]
https://open.spotify.com/track/5XeFesFbtLpXzIVDNQP22n?si=777fcee80a234d38
“Just because I let you go, doesn’t mean that I wanted to. Umiwas ako sa’yo kasi tama ka, kaibigan lang ako.”
When Lucian found out na may gusto ang transferee kay Solenne, hindi niya pinansin ito. Marami naman kasing nagkakagusto sa dalaga at madalas naman ay hanggang dun na lang dahil hindi sila pinapansin ni Solenne. Kaso, Beau wooed her, and even went to an extent where he talked to Stefan para humingi ng permiso manligaw sa kapatid. Beau even talked to him and Heath dahil Beau considers them as Solenne’s brothers too. That’s when Lucian knew he’s different. Sinubukan niyang maghanap ng pangit o red flag sa transferee pero wala. Sobrang bait nito at nakikita naman niyang interesado rin si Solenne kaya he backed off. It’s too painful to see his Solenne fall in love with another guy kaya umiwas siya. Hindi muna siya sumama sa mga kaibigan dahil nasasaktan siya. Hindi niya pinansin ang mga texts o calls ng dalaga. Sobrang hirap, but he has to move on. Ayan din naman ang usapan nila ni Stefan. When Solenne finds someone that deserves her, lalayo na siya and he would move on. He would accept defeat.
“I was gonna stop Beau. Pero I saw how he is with you. Sobrang effort niya, kinausap pa niya kaming tatlo para manghingi ng permiso ligawan ka. He treats you like how we treat you. He gives you things that you deserve. Kaya nga galit na galit ako when I saw on twitter that you two were making out sa party. Akala ko he’s decent, pero bastos pala.”
Solenne bit her lip, Lucian is misunderstanding everything but she doesn’t know how to explain it.
“Solenne, I know you’re aware that I love you. I love you so much, not like how Stefan loves you. Not like how Heath loves you. I love you so much as a woman. Hindi bilang kapatid. Mahal na mahal kita. That’s why umiwas ako. Masakit kasi makita ang mahal ko na mahulog sa iba. Hirap na hirap akong iwasan ka lalo na’t hinahabol mo ako. Gusto kong kalimutan mo na ako because I thought attached ka lang sa akin. So I purposely made it look like I was with Raquel.”
Lucian’s hand went to Solenne’s cheek, caressing the soft skin. Solenne leaned in to the touch, savoring his warm and comforting hand. “Sorry I hurt you. And sorry for scaring you earlier. Is your wrist okay?”
Kinuha ni Lucian ang kamay ni Solenne na hawak niya kanina. Tinignan niya ito at hinaplos ng marahan, and leaned in to kiss her wrist. “Stop crying na, I’m here na.” He said, as he pulled her in a tight hug.
Lalo naman naiyak si Solenne sa ginawa ni Lucian. She hugged him so tight, and buried her face on his chest as she cried her heart out. Mahal niya ang kuya Lucian niya. Mahal na mahal.
“I—*sob*..I love—*sob* I love you po.” Her voice is muffled, pero naintindihan ito ni Lucian.
“I know, baby.” He sighed. Alam naman niyang mahal siya ng dalaga kung paano niya mahal si Stefan at Heath.
Agresibong umiling si Solenne, umayos ito ng upo, at hinarap si Lucian. She’s still sobbing while reaching for Lucian’s face. She looked at him in the eye and said, “Mahal din po kita.” as she leaned in for a kiss.
Gulat na gulat si Lucian at hindi agad nagproseso sa utak niya ang sinabi at ginawa ng dalaga. Ano raw? Mahal din siya nito??
Ang kamay ni Lucian ay gumapang papunta sa bewang ni Solenne habang ang isa naman ay nasa pisngi ng dalaga. Marahan niyang tinulak ang dalaga para tignan ito sa mga mata niya. Hindi siya makapaniwala sa narinig.
“Baby, wait, what did you say?” Halos bulong na sabi niya. He feels breathless. Literally.
Solenne bit her lip and shyly diverted her haze away from Lucian’s “I love you….I want you to be my boyfriend. Only mine. And don’t talk to Raquel ever again because I’ll get jealous nanaman po—“ before Solenne could finish what she’s saying, hinapit siya papalapit ni Lucian at siniil ng halik.
She tastes like strawberry, her favorite lip balm, with a hint of alcohol. Without breaking the kiss, umupo si Solenne sa mga binti ni Lucian, straddling him habang ang binata naman ay sumandal sa malamig na pader. Nasa sahig parin sila, and the cold floor and wall gives shiver on Lucian’s back.
Solenne lets out a stifled moan when Lucian bit her lower lip. May halong gigil. She lets Lucian ravage her, exploring every part of her mouth like he was a starved man. Humigpit ang yakap ni Solenne sa leeg ni Lucian when he starts caressing her body sensually. Pinipisil pisil ang makipot niyang bewang habang ang isang kamay ay yinayapos ang makinis niyang mga binti.
Umangat na ang suot niyang dress, revealing her red thongs. Nang makita ito ni Lucian, parang nandilim ang paningin niya at humiwalay bigla sa halikan nila.
“What the fuck, baby, why are you wearing a lingerie?” May bahid na inis ang boses niya. Did Solenne wear this thinking about Beau? Was she really planning on sleeping with him? Naiinis siya. Nagseselos. But at the same time, it’s so fucking hot because he can kinda see Solenne’s wet cunt. Hell yeah he did that.
Namula si Solenne, at agad na tinago ang mukha niya gamit ang mga kamay niya, “I don’t have normal panties…” bulong niya.
“When we first made out, I anticipated that we’d have sex in the near future too kaya I started replacing my panties with these..”
“But laging make out lang. Hmp.” Reklamo ng dalaga at nakuha pang umirap sa nobyo.
Lucian stayed still, parang hindi makapaniwala sa sinabi ni Solenne. So it was all for him after all.
“Fuck, you’re gonna be the death of me.” Sabi niya bago tumayo sa pwesto nila ng buhat buhat ang dalaga. Solenne squealed in surprise and wrapped her arms around Lucian’s nape.
Sinunggaban ng halik ni Lucian ang mapulang labi ni Solenne habang naglalakad papunta sa kwarto niya. Thank god at kabisado niya ang unit niya kahit madalas siyang nakila Solenne. Ang mga dila nila ay naglalabanan, Solenne trying to dominate him turned Lucian even more so he sucked on her wet tongue which elicited a sultry moan from Solenne.
Humiwalay ulit siya sa halik para ihiga si Solenne sa higaan niya. Tumayo siya at sinimulang tanggalin isa-isa ang mga butones ng damit niya, “Tell me you want this.”
Napakagat si Solenne ng labi habang pinapanood si Lucian na dahan dahang hinuhubad ang pantaas niya. Basang basa na siya, and he want him so bad.
“Tell me or we’ll stop.” Sabi ni Lucian at tumigil sa pang huling butones. Solenne groaned, “No, please. I want this. I want you. Fuck me. Fuck me please.” she whined.
Lucian growled and hastily striped. He went down and started giving wet kisses on Solenne’s exposed neck and cleavage. His hand caressed its way from her thigh, to her inner thigh, inside her dress. Solenne whimpered when Lucian’s finger touched her clothed cunt.
“Fuck, basang basa ka.” Bulong ni Lucian sa tenga ni Solenne bago ito dilaan. Solenne can’t do anything but moan.
“Please. Touch me. Fuck me.”
“Oh baby, I would devour you.”
And that, he did.
Solenne woke up with her body aching all over. She groaned when she tried to sit up and felt nothing but pain. Tangina, Lucian is a beast in bed. He literally devoured her buong gabi. He didn’t even let her rest. She blushed as she started remembering everything that they did last night.
“Baby?” Tawag niya sa nobyo. She pouted and couldn't help but get sad when she woke up and Lucian was not beside her. Tinignan niya ang suot niya at nakitang suot niya na ang isa sa mga sweater at boxers ni Lucian.
Hinanap niya ang phone niya at napatigil ng biglang may nakitang bouquet of flowers pala sa tabi niya. Kinuha niya iyon at binasa ang note.
Beautiful flowers for my beautiful girlfriend. I love you. I went out for a while to talk to your brother. If you smell pancakes it means I’m already back. Rest up some more my love.
p.s sorry I tore your panties, I’ll replace them ;)))
xoxo
Your boyfriend,
Lucian Flint
Oh shit, yari nga siya sa kuya Stefan niya! Hindi siya umuwi at hindi nakapagpaalam. Ang huling paalam niya ay pupunta siya sa party ni Beau kasama si Heath. She’s so dead.
Dahan dahang tumayo si Solenne habang yakap niya ang bulaklak na bigay ni Lucian. Inamoy amoy niya ito at magisang kinikilig habang binabasa ulit ang note.
“Noo baby, I told you to rest.” nagulat si Solenne sa boses ni Lucian na kakabukas lang ng pinto ng kwarto.
May hawak hawak itong tray na may lamang pancakes, fruits, at milk. Naka apron pa ito at may suot pang oven mitts. Natawa si Solenne sa boyfriend, “I got sad eh, you’re not here.”
“Mahiga ka ulit diyan kunyari gigisingin kita.”
“The heck, baliw ka?” Natatawang sabi ni Solenne.
Lucian jutted out his lower lip, almost pouting, “Dali naaa.”
Solenne laughed while nodding, “okay, whatever.” Sabi niya sabay dahan dahang humiga ulit sa higaan at lapag ng bulaklak sa tabi niya.
“Damn, I fucked you real good huh?” Lucian whispered to himself and smirked upon seeing the way the younger move. He grinned when he saw a few of the hickies he made on Solenne’s thighs, neck, and chest.
Parang pinapak niya lang, ganon.
Lumapit si Lucian kay Solenne na nagpipigil ng tawa habang nagtutulog tulogan. Ibinaba niya ang niluto niyang breakfast sa bedside table at hinubad ang kitchen mitts havang umuupo sa gilid ng higaan para yakapin ang pigura ng girlfriend. He started leaving small kisses around Solenne’s face which tickled her.
“Good morning, my love.” Bati ni Lucian at sabay binigyan ng malalim na halik ang mga labi ni Solenne.
Solenne whined and glared at her boyfriend after the kiss, “hindi pa ako nakapag hilamos at toothbrush!”
Tumaas ang kilay ni Lucian sa sinabi niya, “wow, eh nung puke mo kinain k—“ hindi na niya natuloy ang sinabi niya dahil hinampas siya ni Solenne ng unan.
“Oh my god!! Stop! You’re so embarrassing!” Namumula ang mukha ng dalaga na ikinatawa naman ni Lucian.
He chuckled, “Okay, I’ll stop before I fuck you again.”
Nanlaki ang mata ni Solenne at nagulat sa sinabi niya, “What?!”
Natawa na lang lalo si Lucian, “Can’t help it! You’re so pretty.” sabay halik sa pisngi niya. “So cute” halik sa kabilang pisngi. “And so damn hot in my clothes.” at halik sa labi niya.
Ang clingy neto ni Lucian ha.
“Pero baka bugbugin na ako nila Stefan at Heath kapag pinagod pa kita so let’s just eat.”
Dahil princess treatment naman lagi si Solenne, si Lucian ang naghiwa ng pancakes at nagsusubo sa kanya. Ang role niya lang ay to sit there and be pretty. They talked about Lucian going to Stefan earlier. Pagkagising pala niya ay pumunta siya agad kay Stefan para ipaalam na sa unit niya natulog si Solenne. Pinaalam niya rin na sila na. Nagalala pa nga si Solenne dahil baka inupakan na ni kuya Stefan niya si Lucian but seeing that there’s no bruises on his face, parang hindi naman. Nag man to man talk lang daw sila at hindi na kinwento ni Lucian kay Solenne ang mga pinagusapan nila. Basta, walang tutol ang kuya Stefan niya sa relasyon nila.
Parang walang bago kay Lucian at Solenne sa school. Kahit naman dati pa nung magkaibigan pa lang sila, lagi na silang nakalingkis sa isa’t isa. Kaya hindi na nagulat ang mga estudyanteng nakakakilala sakanila nung nakita silang pumasok ng magkahawak kamay at bitbit ni Lucian ang mga gamit ng dalaga. Ang nagpagulat sa kanilang lahat ay ang paghalikan na ginawa nila sa tapat ng room ni Solenne bago magpaalam si Lucian para pumasok sa first subject niya.
Pagpasok sa room, puro tanong at sigawan ang mga kaklase ni Solenne.
“Oh my god, kayo na ni Lucian??”
“Finally!! Ang tagal ko na inintay na magaminan sila!!”
“Hala, eh diba you’re dating Beau?”
Nadaanan niya ang upuan ni Lorelai, na nakangisi sa kanya. She grinned and wiggled her brows while mouthing 'Thank you' to her.
Hindi sinagot ni Solenne ang mga kaklase niya at dire diretsong umupo sa likod, kung nasaan naglalaro ng ML si Heath.
“Mission Success?” Nakangising tanong ni Heath kay Solenne.
Ngumisi lang pabalik si Solenne at nag thumbs up, “Mission Success. Thank you, Heath.”
Solenne should also thank Beau later.