Chapter Text
โรงเตี๊ยมแถวกรุงโทลลัน,จักรวรรดิโทลเท็ค
นาเดียกำลังนอนหลับอยู่บนผ้าปูที่นอนหยาบๆที่ทำมาจากใบกล้วยแห้งแล้วก็พยายามนึกถึงแผนการที่จะทำการปฏิรูปศาสนาและระบบการเงินของชาวโทลเท็ค
" ผลไม้ท้องถิ่นของอเมริกากลางอะไรน่าจะใช้เป็นตัวแทนของหัวใจมนุษย์ในการปฏิรูปศาสนาของชาวโทลเท็คได้เนี่ย " นาเดียกำลังคิดในใจเกี่ยวกับความคิดที่จะปฏิรูปศาสนาของชาวโทลเท็คแล้วเธอก็นึกออกว่าผลไม้อะไรน่าจะแทนหัวใจของมนุษย์ได้
" นึกออกล่ะ อโวคาโด เพราะมันมีความเหมือนความมีชีวิตชีวาของหัวใจมนุษย์ " นาเดียพูดด้วยอาการยูเรก้า! หลังจากที่รู้ว่าอโวคาโดน่าจะใช้แทนหัวใจมนุษย์ในการปฏิรูปศาสนาของชาวอเมริกากลางโบราณ
ก่อนที่เธอจะเตรียมตัวเดินทางไปในตลาดในเมืองโทลลันเพื่อไปซื้ออาหารเช้าทานซึ่งก็มีของหลายอย่างขายเต็มไปหมดไม่ว่าจะเป็นทามาเล่,ทาโก้รวมถึงเนื้อสัตว์หลายสายพันธุ์ไม่ว่าจะเป็นพวกสัตว์ปีก,ตัวพ็อคเก็ตโกเฟอร์,อิกัวน่าเขียว,แอ็กโซล็อตเทิลส์,กุ้งเครย์ฟิช,ไก่งวงบ้าน,เป็ดรวมถึงสุนัขและยังมีพวกเห็ดและเชื้อราต่างๆโดยเฉพาะราข้าวโพดที่เป็นเปรียบเสมือนของหายากเจอบ่อยสำหรับชาวนาที่ทำงานในสวนลอยรวมถึงแมลงต่างๆตั้งแต่ตั๊กแตน,ไข่มดและหนอนมาเกย์
" ถ้าๆไม่นับสัตว์แปลกๆที่คนเม็กซิโกและอเมริกากลางในปัจจุบันไม่กินกันแล้วอย่างเอ็กโซล็อตเทิลส์หรือสุนัข หลายอย่างก็ดูปกติดีแหละ " นาเดียคิดในใจในขณะที่เธอกำลังเริ่มไปซื้อของในตลาดซี่งเป็นพวกพริก,มะเขือเทศ,เครื่องเทศพื้นเมืองไปจนถึงเนื้อสัตว์อย่างเป็ดเลี้ยงมาเพราะกะจะทำสตฺูกินกับแป้งตอติญญ่า
" ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่ดูน่าสนใจนะ หน้าตาเธอสวยเหมือนเทพีโคโยว์เซาฮ์คิวเลย สงสัยเธอจะมีแววเป็นนักรบเหมือนอย่างเทพีได้ สนใจไปทำงานกับข้าในฐานะทหารฝึกหัดของหน่วยของเราไหม " ชายวัยกลางคนหลงเสน่ห์นาเดียและเชิญชวนอีกฝ่ายให้มาเป็นทหารฝึกหัดในหน่วยของเขา
" ได้ค่ะ ฉันขอไปทำงานในกับคุณละกัน แลกกับที่พักละกัน " นาเดียบอกกับชายคนนั้นและพยายามเนียนเป็นผู้หญิงเนื่องจากรูปร่างหน้าตาของเธอก็เป็นหญิงสาววัยผู้ใหญ่อยู่แล้วรวมถึงเสียงของเธอก็แหลมและนุ่มนวลเหมือนหญิงสาววัยผู้ใหญ่อยู่แล้วและเธอก็ตกลงทันที
" และเธอชื่อว่าอะไรเหรอ ข้าชื่อทิอาลาคุยทลาพิลลิ ข้าเป็นนักรบจากัวร์น่ะ "ทิอาลาคุยทลาพิลลิแนะนำตัวเองในขณะที่เขาถามนาเดีย
" นาเดีย มาติเนชค่ะ ชื่อเล่นคือนาเดีย แต่เนื่องจากคุณพูดภาษานาฮัวเทิล งั้นเรียกฉันว่านันท์ลิ มาติเนชหรือนันท์ลิ ก็ได้ค่ะ " นาเดีนตอบกลับทิอาลาคุยทลาพิลลิและแนะนำตัวเอง
ก่อนที่อีกฝ่ายจะพานาเดียไปยังบ้านของเขาแบบไม่ทันตั้งตัวซึ่งเป็นบ้านที่ทำมาจากหินซึ่งมีขนาดใหญ่แต่ไม่ใหญ่มากเท่าพิระมิดแห่งเมืองโทลลันที่สูงเสียดฟ้าและทิอาลาก็แนะนำนาเดียให้เหล่าภรรยาของเขารู้จักซึ่งพวกเธอจ้องเขม็งนาเดียจนบรรยากาศแทบไม่ดีเพราะพวกเธอสัมผัสถึงพลังของเทพไหลเวียนในร่างของนาเดีย
" ทำไมผมสัมผัสถึงบรรยากาศไม่ดีได้ล่ะเนี่ย " นาเดียคิดในใจและเธอก็แนะนำตัวเองเป็นภาษานาฮัวเทิลต์ด้วยการใช้เครื่องแปลภาษาแบบครอบคลุมที่อยู่เป็นเหมือนระบบของระบบโลก "สวนอีเดน" อยู่แล้ว
ก่อนที่เธอจะทำการเอาของที่ซื้อจากตลาดมาเก็บโดยเฉพาะพวกเนื้อสัตว์และเครื่องเทศและเหล่าภรรยาของทิอาลาก็นำของที่นาเดียซื้อมาทำสตูว์เนื้อกับแป้งตอติญญารวมถึงทำซอสเผ็ดที่ใช้พริกผสมกับมะเขือเทศให้ทาน
"น่าอร่อยจังเลยสำหรับสตูว์เนื้อเนี่ย" นาเดียคิดในใจแล้วเธอก็กินสตูว์เนื้อแล้วบิแป้งตอติญญามาจิ้มกับสตูว์เนื้อและซอสเผ็ดแล้วทานจนเสร็จเพื่อที่จะเตรียมตัวไปฝึกในฐานะทหารฝึกหัดของจักรวรรดิโทลเท็ค
ก่อนที่จะอาบน้ำและหลับพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวไปฝึกในวันต่อมา