Birchèdorfer Burg
| Burg Birkendorf | ||
|---|---|---|
| Entstehigsziit: | vomuètlich 12. Johrhundert | |
| Burgetyp: | Höèburg | |
| Erhaltigszuestand: | Burgschtall | |
| Ständischi Stellig: | Edelfreyi, Minischteriali | |
| Ort: | Üülingè-Birchèdorf-„Büèl“ | |
| Geografischi Lag: | 47° 45′ 26,7″ N, 8° 19′ 20,5″ O | |
| Höchi: | 839 m ü. NHN | |
| ||
D Birchèdorfer Burg isch è abgangeni Höèburg uff èm 839 m ü. NHN hochè Büèl, wo „Büèl“ heisst, èn Höger uss Muschelchalch, wo nordöschtlich vo Birchèdorf lyt.
Als èrschti Bsitzerin vo dè Burg erschint 1085 diè Edle Ita vo Birchèdorf (Ida de Saxonia et de Birctorf)[1], wo è Ärbin[2] vom Grõfè Kuno vo Öhningè gsi isch,[3]. Ob d Ita vo Birchèdorf sèlbscht d Burg bewoont hèt, isch nit gsicherèt.
D Burg isch vomuètlich im 12. Johrhundert vo dè Hèrrè vo Birchèdorf, Diènschtlüt vom Freihèrr vo Chrenkingè, dènnè iri Exischtenz vo dè Mitti vom 12. Johrhundert bis i diè zweit Hälfti vom 15. Johrhundert belait isch, erbaut worrè. 1403 hèt dè Erlawin vo Birchèdorf sini Güèter im Ort a dè Johann vo Wolfurt vokauft. D Wolfurter hèn denn im Birchèdorfer Schloss gwoont. S Kirchèpatronat hèt urschprünglich d Hèrrè vo Roth ghaa, vo dènnè isch es i dè Èrbfolg 1363 a d Hèrrè vo Ärzingè chò. Dè Ort sèlber isch übber d Hèrrè vo Grièßè a d Hèrrè vo Ärzingè cho. 1483 hèt dè Herzog Sygmund s Dorf Birchèdorf a dè Simon vo Ärzingè übbergää. 1494 isch es durch dè Heinrich vo Ärzingè a d Grõfè vo Lupfè cho. 1612 hèt dè Maximilian vo Bappèheim dè Ort a s Kloschter St. Bläsy vokauft, dõdemit isch Birchèdorf èn Deil vo dè Reichshèrrschaft Bõõdorf.
D Burg isch nò am Aafang vom 15. Johrhundert bewohnt gsi, im Dryßgjöhrigè Chrièg gschliffè un im 18. Johrhundert nò als Ruinè erwäänt worrè.[4] Vo dè ehemòligè Burgaalaag sötted nò Grabbèräscht erhaaltè sy. Well diè Burg übber èn Wäg un èn Steinaübbergang mit Bettmèdingè un Wittlekofè vobundè gsi isch, zellt mò si zu dè Burgè im Steinadal.
Literadur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Heinz Voellner: Die Burgen und Schlösser zwischen Wutachschlucht und Hochrhein. 1975.
- Helmut Naumann: Die Schenkung des Gutes Schluchsee an St. Blasien. Im: Dütsche Archiv für d Erforschig vom Mittelaalter, Zitschriftèband, 1967.
- Eduard Hlawitschka: Untersuchungen zu den Thronwechseln der ersten Hälfte des 11. Jahrhunderts und zur Adelsgeschichte Süddeutschlands - Zugleich klärende Forschungen um „Kuno von Öhningen“ Reiè: Vordrääg un Forschungè - Sonderbänd, Band 35 / Hrsg. vom Konstanzer Arbeitskreis für mittelalterliche Geschichte, Jan Thorbecke, Sigmaringè 1987, ISBN 3-7995-6695-3.
- Johann Wilhelm Braun (Bearb.): Urkundenbuch des Klosters Sankt Blasien im Schwarzwald. Von den Anfängen bis zum Jahr 1299. Teil I: Edition; Teil II: Einführung, Verzeichnisse, Regischter, Stuègètt 2003, ISBN 3-17-017985-3. (= Publikationè vo dè Komission für d Landesgschicht vo Baddè-Württèbärg: Reiè A, Quällè; Band 23)
Einzelnõchwys
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Carl Georg Dümgé: Regesta Badensia. S. 127 Urk. 78; ZGORh. Bd. 7, S. 531.
- ↑ Nach neuesten Untersuchungen ist die genannte Ita von Birchèdorf identisch mit Ida von Elsdorf. Sie ist demnach die Tochter der Gertrud von Braunschweig (jedoch nicht aus der Ehe mit des Liudolf von Friesland). Ihre Mutter Gertrud war die Tochter der Gisela von Schwaben und des Brun I. von Braunschweig. Gisela wiederum war die Tochter des Herzog Hermann II. von Schwaben. Somit war Ita Urenkelin des Herzog Hermann II. von Schwaben und Ur-Urenkelin von Konrad.
- ↑ Helmut Maurer: Das Land zwischen Schwarzwald und Randen. S. 137 f.
- ↑ Birkendorf bi leo-bw.de
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Burg_Birkendorf“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |