Gaan na inhoud

paar

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek  paar 
Verlede Tyd  ek   het gepaar        
Hulp:IPA: [pɑːɾ]
  1. In groepe van twee bymekaar maak; maats maak.
  2. Omgang hê; kopuleer (diere).
  1. Dansers wat aan die volkspele deelneem moet nou paar.
  2. Krokodille paar in die water, waarna die wyfie 'n gat in die grond grawe waarin sy haar eiers lê.

    Vertalings

  Vertalings:   
Engels: pair(en), copulate(en)
Nederlands: paar(nl), paren(en)
Enkelvoud Meervoud
  paar     pare    
Verkleiningsvorm
Enkelvoud Meervoud
  paartjie     paartjies  
  1. Twee items wat bymekaar pas; saam gebruik word.
  2. Twee mense wat 'n verhouding het.
  3. Twee of meer, maar nie baie nie; 'n klompie.
  1. Ek sal 'n nuwe paar skoene moet koop.
  2. Die paar(tjie) het twee seuns.
  3. Die meeste krappe kom in die see voor, maar daar is 'n paar wat in varswater voorkom, en selfs 'n paar wat op land leef.
«Twee is paar, drie is onpaar.»
By 'n verliefde paartjie is 'n derde persoon 'n oorlas.
«Ek is 'n paar lengtes voor hom.»
Vaar beter as iemand wat teen jou wedywer.
«Hy het 'n paar kruisies agter die rug.»
Hy is taamlik oud/bejaard.

    Vertalings

  Vertalings:   
Engels: pair(en), couple(en)
Nederlands: paar(nl)