Titanic (rolprent)

Titanic
Regisseur	James Cameron
Produksieleier	Jon Landau James Cameron
Draaiboek	James Cameron
Met	Leonardo DiCaprio Kate Winslet Billy Zane Frances Fisher Kathy Bates Victor Garber Gloria Stuart Bernard Hill Bill Paxton
Musiek deur	James Horner
Kinematografie	Russell Carpenter
Redigeerder	Conrad Buff James Cameron Richard A. Harris
Verspreider	Internasionaal 20th Century Fox VSA/Kanada Paramount Pictures
Uitgereik	19 Desember 1997
Speeltyd	195 min
Land	Verenigde State van Amerika
Taal	Engels
Begroting	VS$ 200 miljoen
Bruto wins	VS$ 1 848 813 795
Amptelike webtuiste
IMDb-profiel

The Heart of the Ocean (werklike rekwisiet), die halssnoer wat Cal aan Rose gee as verlowingsgeskenk.

Die trappestel wat in die rolprent gebruik is, is effens breër as die stel wat op die werklike skip gebruik is, gemaak, aangesien hedendaagse mense breër en groter is as wat die mense van daardie dae en in daardie klas was.

Titanic is 'n Amerikaanse romantiese rolprent van 1997 wat oor die sinking van die RMS Titanic handel en deur James Cameron geregisseer, geskryf, medevervaardig en medegeredigeer is. Kate Winslet vertolk die rol van Rose DeWitt Bukater en Leonardo DiCaprio die rol van Jack Dawson — twee lede van verskillende sosiale klasse wat op mekaar verlief raak aan boord van die skip se noodlottige nooiensvaart. Die hoofkarakters en die sentrale liefdesverhaal is fiktief, maar sommige karakters (soos lede van die bemanning) is op werklike mense gegrond. Gloria Stuart speel die ouer Rose, wat die verhaal vertel.

Die vervaardiging van die rolprent het in 1995 begin toe Cameron beeldmateriaal van die werklike wrak van die RMS Titanic ondersee verfilm het. Hy het die liefdesverhaal gesien as 'n manier om die gehoor by die ware tragedie van die skip te betrek. Die moderne tonele is by die Akademik Mstislav Keldysh verfilm en die res van die tonele op 'n herskepping van die skip wat by Playas de Rosarito, Baya California, gebou is. Cameron het ook van skaalmodelle en rekenaargeskepte beelde gebruik gemaak om die sinkingstoneel te herskep. Titanic was indertyd die duurste rolprent en het ongeveer VS$ 200 miljoen gekos, met befondsing van Paramount Pictures en 20th Century Fox.

Die rolprent sou aanvanklik op 2 Julie 1997 uitgereik word, maar naproduksie-vertragings het die rolprent se uitreiking tot 19 Desember 1997 vertraag. Nadat die nuusmedia hiervan te hore gekom het, het hulle geglo dat Titanic 'n mislukking sou wees en dat die rolprent Fox en Paramount daarmee saam sou kelder. Met sy uitreiking was die rolprent egter 'n enorme kritiese en finansiële sukses. Dit is vir veertien Academy-toekennings benoem en het elf, onder meer beste rolprent, gewen. Dit het die rolprent met die hoogste bruto inkomste tot op daardie stadium geword, met 'n wêreldwye totaal van VS$1,8 miljard, steeds die sesde grootste bruto inkomste tot dusver in Noord-Amerika, met inflasie ingereken.

Intrige

---

Bederwingswaarskuwing: Die storielyn of storie se einde volg hieronder.

---

In 1996 verken skattejagter Brock Lovett (Bill Paxton) en sy span die wrak van die RMS Titanic, op soek na 'n halssnoer met 'n waardevolle blou diamant, genaamd die Heart of the Ocean (Afrikaans: Hart van die Oseaan). Onsuksesvol in hul soektog na skatte, ontdek hulle egter 'n skets van 'n jong dame wat naak op 'n sofa terugleun en die Heart of the Ocean dra. Die datum op die skets is die datum waarop die Titanic gesink het. Die eenhonderd en een jaar oue Rose Dawson Calvert (Gloria Stuart) kom van die ontdekking van die skets te hore en nader gevolglik vir Lovett om hom in kennis te stel dat sy die dame in die skets is. Sy en haar kleindogter Elizabeth "Lizzy" Calvert (Suzy Amis) besoek Lovett en sy skeptiese span op sy reddingskip. Gevra of sy weet waar die halssnoer is, roep sy ou herinneringe aan boord die Titanic op en onthul sy die eerste keer dat sy Rose DeWitt Bukater is, 'n passasier van wie daar tot in daardie stadium aanvaar is dat sy in die tragedie omgekom het.

In 1912 gaan die gegoede 17-jarige Rose (Kate Winslet) aan boord van die skip in Southampton, Engeland met haar verloofde Caledon "Cal" Hockley (Billy Zane), die seun van 'n Pittsburghse staalmagnaat, en haar moeder, Ruth DeWitt Bukater (Frances Fisher). Beide Cal en Ruth beklemtoon die belangrikheid van Rose se verlowing met Cal, aangesien die huwelik die uitwissing van die Dewitt-Bukater-skuld te weeg sou bring; alhoewel Rose en haar moeder uiterlik as gegoed voorkom, is hulle in werklikheid bankrot. Rose word radeloos en gefrustreer deur haar verlowing met die beheersugtige Cal en die druk wat haar moeder op haar skouers plaas om met die huwelik voort te gaan en poog sy gevolglik selfmoord deur van die agterskip af te spring. Voordat sy die sprong kan onderneem, benader swerwer en kunstenaar Jack Dawson (Leonardo DiCaprio) haar, en oorreed haar om nie te spring nie. Aanvanklik glo Cal, sy vriende en die skeepsbemanning dat Jack Rose wou verkrag nadat hulle haar skreeue gehoor het. Sy verduidelik dat Jack haar lewe gered het en kamoefleer haar selfmoordpoging deur aan te voer dat sy gegly het toe sy oor die reëling geleun het om die skroewe (propellers) te besigtig. Jack ondersteun die bewering, alhoewel Hockley se kneg en voorheen Pinkerton-agent, Spicer Lovejoy (David Warner), nie oortuig is nie. Jack en Rose stel 'n voorlopige vriendskap op met haar danke aan hom vir sy bevestiging, en hy deel verhale van sy avonture met sy reise en sketse, met haar. Hul vriendskaplike band verdiep nadat hulle 'n stywe en formele eersteklasdinee verlaat en by 'n veel lewendiger party met Ierse dans, musiek en aal in die derdeklas aansluit.

Cal word van Rose se manewales in die tussendek ingelig en gooi 'n ontbyttafel omver in 'n vlaag van woede toe hy haar die volgende oggend verbied om weer met Jack te ontmoet. Rose besluit egter om hom en haar ma te trotseer nadat sy aanskou hoe 'n vrou haar sewejarige dogtertjie aanmoedig om haar soos 'n betaamlike dame aan tee te gedra, en vra vir Jack om haar naak te skets terwyl sy slegs die Heart of the Ocean, haar verlowingsgeskenk van Cal, dra. Daarna hardloop hulle speels vir Lovejoy weg en gaan hulle benededeks na die skip se vragruim. Hulle klim in William Carter se Renault en gaan voort met seksuele omgang, voordat hulle na die skip se voordek gaan. Rose besluit om met hul aankoms in New York Stad die skip met Jack te verlaat. Hulle aanskou dan die skip se noodlottige botsing met 'n ysberg. Nadat hulle die toevallige gesprek van die uitkyke aanhoor oor hoe ernstig die botsing is, sê Rose vir Jack dat hulle haar moeder en Cal moet gaan waarsku. Intussen ontdek Cal Rose se naakskets en uittartende boodskap in sy kluis en stel hy Jack vir die diefstal van die Heart of the Ocean op deurdat Lovejoy die juweel in Jack se sak plaas. Nadat sy agterkom dat Cal beplan om Jack vir die dood benededeks agter te laat, hardloop Rose weg van Cal en haar moeder om Jack van gevangenskap uit die kaptein se kantoor te red.

Jack en Rose keer na die boonste dek terug. Cal en Jack wil beide Rose se veiligheid verseker en, alhoewel hulle vyande is, oorreed hulle haar om in 'n reddingsboot te klim. Maar nadat sy besef dat sy haar liefde nie kan verlaat nie, spring Rose terug op die skip en verenig sy haar met hom op die skip se eersteklas trappehuis. Cal word met woede gevul — hy neem Lovejoy se pistool en jaag Jack en Rose afwaarts met die dekke en in die oorstroomde eerstesklas dineesalon in. Wanneer Cal se ammunisie opraak, besef hy dat hy die Heart of the Ocean in sy mantel wat hy oor Rose geplaas het, vergeet het. Cal verlaat Lovejoy en keer na die sloepedek terug, waar hy in Collapsible A inklim terwyl hy voorgee dat hy na 'n verlate kind omsien, en nadat die beampte wat hy vroeër omgekoop het om hom 'n plek in 'n reddingsboot te verseker, die geld in sy gesig teruggegooi het. Nadat Jack en Rose na die boonste dek terugkeer, is al die reddingsbote reeds weg en hulle beland in die yskoue Atlantiese Oseaan se waters wanneer die skip tuimel en sink. Jack en Rose is in staat om aan 'n gekerfe eikepaneel te klou, maar dit kan net een persoon ondersteun. Jack sterf 'n kouedood, maar Rose word, met vyf ander oorlewendes, gered wanneer Vyfde Offisier Harold Lowe met Reddingsboot 14 terugkeer.

Rose word deur die RMS Carpathia na New York geneem, waar sy haar naam as Rose Dawson opgee. Met haar aanneem van Jack se van, lei sy almal om die bos om te glo dat Rose DeWitt Bukater tydens die tragedie gesterf het. Sy sien Cal ook vir die laaste keer op Carpathia se dek terwyl hy na haar soek (sy verduidelik hy sou homself later doodskiet ná die Wall Street-ineenstorting van 1929 waartydens hy alles verloor het). Nadat sy haar verhaal klaar vertel het, gaan die ouer Rose na die agterstewe van Lovett se skip. Nadat sy op die reëling klim, word dit duidelik dat sy steeds die Heart of the Ocean in haar besit het. Sy laat die diamant in die see val en stuur dit om by die oorblyfsels van die belangrikste gebeurtenis in haar lewe aan te sluit. Die rolprent eindig met 'n skoot van Rose in haar warm bed, nes Jack aan haar gesê het sy uiteindelik sou sterf. Rondom haar is foto's van haar terwyl sy al die dinge doen wat sy gesê het sy in haar lewe nog met Jack sou gaan doen het. Die finale skoot van die rolprent is 'n visioen van die jong Rose wat met Jack aan die Grand Staircase verenig word en deur die slagoffers van die Titanic toegejuig word wanneer hy haar soen.

Rolverdeling

Fiktiewe karakters

---

Bederwingswaarskuwing: Die storielyn of storie se einde volg hieronder.

---

• Kate Winslet as Rose DeWitt Bukater: Rose is 'n sewentienjarige dame wat geforseer word om aan Caledon Hockley verloof te raak sodat sy en haar moeder, Ruth, hul status kan behou ná die dood van haar vader wat hulle slegs 'n skuldboedel nagelaat het. Hulle gaan Titanic as eersteklaspassasiers aan boord, waar Rose Jack, 'n derdeklaspassasier, ontmoet. Sy oorleef die sinking wanneer twee beamptes haar lewendig in die yskoue waters vind.

• Leonardo DiCaprio as Jack Dawson: Jack is 'n swerwerkunstenaar wat van die hand na die tand leef en wat kaartjies vir die RMS Titanic vir hom en sy vriend Fabrizio in 'n kaartspel wen. Hy word met eerste oogopslag tot Rose aangetrokke en kry toevallig die geleentheid om met haar te praat toe sy by die agterskip wou afspring. Hierdie heldhaftige daad stel hom in staat om vir een aand met die eersteklaspassasiers te meng. Hy sterf later in die vriesende water. Billy Crudup en Stephen Dorff is aanvanklik vir Jack se rol oorweeg.

• Billy Zane as Caledon Nathan "Cal" Hockley: Cal is Rose se verloofde, die ouderwetse arrogante en snobistiese eersteklaskarakter, en erfgenaam tot 'n reusagtige staalboedel. Hy raak al hoe meer verleë, jaloers, en wreed oor Rose se verhouding met Jack. Hy skenk die beroemde "Heart of the Ocean" aan Rose as 'n herinnering van sy gevoelens vir haar, en dan vra hy haar "om haar hart aan hom oop te maak". Sy lewe word gespaar nadat hy plek op 'n reddingsboot kon bekom deur voor te gee dat hy na 'n kind omsien. Die ouer Rose ontbloot dat Cal 'n geweer in sy mond gesit het nadat hy al sy bates in die Wall Street-ineenstorting van 1929 verloor het.

• Frances Fisher as Ruth DeWitt Bukater: Ruth is Rose se weduweemoeder wat haar dogter se verlowing aan Cal organiseer om haar familie se hoërklas-status te beveilig. Sy is lief vir haar dogter, maar glo dat haar huwelik aan Cal die regte ding is om te doen. Sy is die epitomee van die oppervlakkige en skynheilige opperklassamelewing en verag Jack, alhoewel hy haar dogter se lewe gered het. Sy word deur 'n reddingsboot gered.

• Danny Nucci as Fabrizio De Rossi: Fabrizio is Jack se Italiaanse beste vriend wat saam met hom Titanic aan boord gaan nadat Jack twee kaartjies in 'n kaartspel gewen het. Fabrizio sterf tydens die skip se sinking nadat een van die skoorstene omval en hom tref.

• Jason Barry as Tommy Ryan: Tommy is 'n Ierse derdeklaspassasier wat aan Jack en Fabrizio bevriend raak. Hy maak 'n opmerking oor hoe skraal die kanse is dat Jack naby Rose sal kan kom. Tommy word tydens die sinking van die skip deur Eerste Offisier Murdoch doodgeskiet, nadat laasgenoemde uit vrees van 'n oorrompeling 'n skoot afvuur.

• David Warner as Spicer Lovejoy: Lovejoy is 'n voormalige Pinkterton Nasionale Speuragentskap-konstabel en Cal se Engelse kneg en lyfwag wat 'n oog oor Rose en die agterdogtige omstandighede van haar redding deur Jack hou. Volgens Rose is Lovejoy deur Cal se vader aangestel "om 'n ogie oor sy seuntjie te hou". Hy begelei Cal, Rose en Ruth aan die RMS Titanic en vertel die portiers waar om hul bagasie te pak. Hy sterf tydens die sinking en word laaste gesien waar hy aan die dekreëling om sy lewe vasklou terwyl die skip onder hom middeldeur skeur.

• Bill Paxton as Brock Lovett: 'n Skattejagter op soek na die "Heart of the Ocean" in die wrak van die RMS Titanic in die teenwoordige tyd. Tyd en befondsing vir sy ekspedisie is aan die opraak.

• Gloria Stuart as the 101-jarige Rose: Die ouer Rose gee inligting aan Lovett oor die "Heart of the Ocean" nadat hy 'n naakskets van haar in die wrak van die RMS Titanic vind. Sy is die verteller van die verhaal van haar tyd aan boord die skip en sy maak vir die eerste keer notisie van Jack (hy was nie op die passasierslys nie) se bestaan. Die laaste toneel van die rolprent (waar sy met Jack herenig word) is dubbelsinnig: sommiges glo dat sy bloot aan die slaap is en haar tyd saam met Jack onthou, terwyl ander glo dat sy gelukkig in haar warm bed aan 't sterf is, nes Jack haar toegewens het tydens die sink van die skip. Stuart het self aangekondig dat sy glo haar karakter gesterf het, terwyl Cameron in die DVD-oudiokommentaar sê dat hy verkies die gehoor die laaste skoot self interpreteer.

• Suzy Amis as Lizzy Calvert: Suzy is die ouer Rose se kleindogter (van 'n ander man as Jack) wat na haar omsien en haar aan boord die ontdekkingskip begelei tydens hul besoek aan Lovett.

• Lewis Abernathy as Lewis Bodine: Lewis is Lovett se vriend wat sy twyfel oor die egtheid van die ouer Rose se verhaal uitspreek. Hy beskryf ook aan Rose met geen sin vir sensitiwiteit, deur middel van 'n 3D-rekenaarsimulasie, hoe die RMS Titanic gesink het. Met die afsluit van Rose se verhaal, kom hy meer simpatiek voor.

Historiese karakters

---

Bederwingswaarskuwing: Die storielyn of storie se einde volg hieronder.

---

• Kathy Bates as Margaret "Molly" Brown: Brown word weerspieël as 'n karakter waarop die ander eersteklas-vrouens neersien, insluitende Ruth, wat haar as "vulgêr" en "nieu-ryk", weens haar skielike rykdom, beskryf. Sy is vriendelik teenoor Jack en leen hom 'n tuxedo (wat sy vir haar seun gekoop het) toe hy na 'n aandete in die eersteklas-dineesalon genooi word. Sy verlaat die sinkende skip met Ruth aan boord Reddingsboot 6. Sy oorleef die sinking en word gesien in 'n skoot van die boot met die ander oorlewendes nadat Rose gered is.

• Victor Garber as Thomas Andrews jr.: Andrews is die skeepsargitek en word as 'n beleefde en aangename man weerspieël wat nederig is oor sy grandieuse prestasie. Ná die botsing probeer hy die ander, veral Ismay, oorreed dat dit 'n "wiskundige beslistheid" is dat die ysterskip sal sink. Hy word tydens die sink van die skip getoon waar hy langs die klok in die eersteklas-rookkamer staan en nadink oor sy mislukking om 'n sterk en veilige skip te bou. Hy gee Rose 'n reddingsbaadjie sodat sy nie in die ysige waters verdrink nie, en word die laaste gewys waar hy na sy horlosie kyk en die klok in daardie selfde kamer verstel. Hy sterf in die rolprent waarskynlik wanneer die rookkamer in twee skeur, alhoewel die wyse van sy dood in die werklikheid onbekend is.

• Bernard Hill as Kaptein Edward John Smith: Smith het beplan op die Titanic-vaart sy laaste vaart te maak voor sy aftrede. Dit het later sy besluit beïnvloed om die skip se spoed te verhoog sodat hy koerantvoorblaaie kon haal. Die rolprent wys hom waar hy na sy kwartiere onthaal voordat die skip die ysberg tref. Terwyl die skip sink, tree hy die brug binne en sterf wanneer die ysige water deur die vensters bars. Dit word gereeld gedebateer of hy wel op hierdie wyse gesterf het en of hy onder die eerste skoorsteen beland en gedood is.

• Jonathan Hyde as Joseph Bruce Ismay: Ismay word as 'n oningeligte eersteklas-rykman weerspieël wat nie eens weet wie Sigmund Freud is nie. Hy gebruik sy posisie as besturende direkteur van White Star Line om Kaptein Smith aan te moedig om die skip vinniger te laat vaar met die doel om vroeër in New York Stad aan te kom en gunstige persaandag te ontvang. Ná die botsing met die ysberg sukkel hy om die noodlot van sy "onsinkbare" skip te begryp. Hy word getoon waar hy 'n geleentheid aangryp om in 'n reddingsboot te klim en sy rug op die sinkende skip draai.

• Eric Braeden as Kolonel John Jacob Astor IV: 'n Eersteklaspassasier wat volgens Rose die rykste man aan boord is. Die rolprent wys Astor en sy agttienjarige vrou Madeleine waar hulle deur Rose aan Jack in die eersteklas-dineesalon voorgestel word. Hy verdrink moontlik wanneer die glaskoepel bo die Grand Staircase inplof en die water na binne stroom. In werklikheid het Astor gesterf toe een van die skeepsskoorstene omgetuimel en bo-op hom beland het. Madeleine het die tragedie oorleef deur op een van die laaste reddingsbote te klim, alhoewel haar oorlewing nie in die rolprent gewys word nie.

• Bernard Fox as Kolonel Archibald Gracie IV: Die rolprent wys Gracie waar hy aan Cal sê dat "vrouens en masjinerie nie meng nie", en waar hy Jack gelukwens vir sy redding van Rose (hy was onbewus daarvan dat dit 'n selfmoordpoging was). Die rolprent noem nie of hy oorleef of sterf nie, maar in die werklikheid het hy oorleef deur op Opvoubaar B te klim (dieselfde reddingsboot waarop Cal klim).

• Michael Ensign as Benjamin Guggenheim: 'n Mynmagnaat wat in die eersteklas reis. Hy wys sy Franse skelmpie blatant voor sy medepassasiers af, terwyl sy familie tuis op hom wag. Wanneer Jack saam met die ander eersteklaspassasiers aan tafel sit nadat hy Rose gered het, verwys Guggenheim na hom as "bohemies". Voor sy dood uiter hy die beroemde woorde: "Ons is in ons bes geklee en gereed om as here te sterf", voor hy vir 'n laaste glas brandewyn vra. Hy word die laaste gewys waar hy op 'n stoel aan die basis van die Grand Staircase sit met 'n glas brandewyn in sy hand, terwyl 'n groot golf die vertrek binnestroom nadat dit deur die A-dekkabines bars.

• Jonathan Evans-Jones as Wallace Hartley: Die skip se musiekgroepsmeester wat positiewe musiek op die dek saam met sy kollegas speel terwyl die skip sink en wat uiteindelik afsluit met 'n emosionele vertolking van "Nearer, My God, to Thee" (Afrikaans: Nader, my God, aan U). Dit is egter al vir menige jare 'n debatspunt of dit werklik hierdie deuntjie, of eerder 'n wals genaamd "Autumn", was wat laaste gespeel is. Sy laaste woorde is "Here, dit was 'n voorreg om met julle vanaand te kon speel."

• Ewan Stewart as Eerste Offisier William McMaster Murdoch: Die rolprent se mees omstrede weerspieëling. Tydens 'n skielike stormloop na die reddingsbote vuur Murdoch se geweer af en word Tommy Ryan en 'n ander passasier daardeur fataal gewond. Murdoch pleeg daarna selfmoord uit skuldgevoel. Toe Murdoch se broeders- of susterskind, Scott, die rolprent gesien het, het hy kapsie gemaak teen die skadellike weerspieëling van sy oom se heldhaftige reputasie, aangesien hy wel 'n aantal passasiers van die skip probeer red het. 'n Paar maande later het Fox se adjunkpresident Scott Neeson na Dalbeattie (Skotland), waar Murdoch gewoon het, gegaan om 'n persoonlike verskoning te lewer en het hy ook 'n donasie van £5 000 aan die Hoërskool Dalbeattie gegee om hul William Murdoch-gedenksprys op te hef. Cameron het op die DVD-kommentaar verskoning gemaak, maar het aangedui dat daar offisiere was wat geweerskote afgevuur het om die "vrouens-en-kinders-eerste-beleid" toe te pas.

• Jonathan Phillips as Tweede Offisier Charles Lightoller: Die skip se mees senior oorlewende offisier van die tragedie. Die rolprent vertoon Lightoller waar hy aan Kaptein Smith sê dat dit moeilik sou wees om 'n ysberg raak te sien met geen brekende water nie. Hy word gesien waar hy 'n geweer rondswaai en dreig om dit te gebruik om orde te behou. Hy word op Opboubaar B gesien wanneer die eerste skoorsteen omtuimel.

• Mark Lindsay Chapman as Hoof Offisier Henry Tingle Wilde: Die skip se hoof offisier wat Cal aan boord 'n reddingsboot toelaat omdat hy 'n kind in sy arms gehou het. Voordat hy sterf, probeer hy die reddingsbote om hulp roep deur op sy fluitjie te blaas. Nadat hy 'n vriesdood gesterf het, swem Rose na sy drywende lyk en gebruik sy sy fluitjie om die aandag van Vyfde Offisier Lowe te trek, wat haar uiteindelik red.

• Ioan Gruffudd as Vyfde Offisier Harold Lowe: Die enigste skeepsoffisier wat 'n reddingsboot gelei het om na die drywende oorlewendes van die ramp terug te keer. Die rolprent wys Lowe waar hy Rose uit die yskoue water haal.

• Edward Fletcher as Sesde Offisier James Paul Moody: Die skip se enigiste junior offisier wat in die tragedie sy lewe verloor het. Die rolprent wys Moody waar hy Jack en Fabrizio aan boord toelaat net oomblike voordat dit uit Southampton vertrek. Hy word ook vertoon waar hy Mnr. Murdoch se opdrag uitvoer deur die skip in volle-krag-vooruit-modus te plaas en waar hy Eerste Offisier Murdoch oor die botsing met die ysberg inlig.

• James Lancaster as Vader Thomas Byles: Vader Byles, 'n Katolieke priester van Engeland, word vertoon waar hy passasiers gerus stel en saam met hulle bid tydens die skip se finale oomblikke. Hy word die laaste gewys waar hy passasiers gerus stel terwyl die agterskipseksie 'n vertikale posisie inneem. Hy val moontlik tot sy dood in die ysige waters. Alhoewel dit nie as sulks in die rolprent gewys word nie, word eer aan hom toegereken vir sy hulp aan Molly Brown om ander in die reddingsbote te kry.

• Lew Palter en Elsa Raven as Isidor Straus en Ida Straus: Isidor is 'n voormalige eienaar van R.H. Macy en Kie., 'n voormalige Kongresman van New York, en 'n lid van die New Yorkse en New Jerseyse Brug-kommissie. Sy vrou Ida word gedurende die sinking 'n plek op 'n reddingsboot aangebied, maar sy weier op gronde daarvan dat sy aan haar huweliksbeloftes getrou sal bly deur altyd aan Isidor se sy te bly waarokal hy mag gaan. Die twee word die laaste gewys waar hulle op hul bed lê en mekaar omhels terwyl die yskoue waters hul ontvangssaal vul.

• Martin Jarvis as Sir Cosmo Duff-Gordon: 'n Skotse baronet wat in Reddingsboot 1 gered word. Hy weier om terug te keer om die oorlewendes uit die ysige water te red omdat sy vrou meen dat die mense in die water minderwaardig is.

• Rosalind Ayres as Lady Lucile Duff-Gordon: 'n Wêreldberoemde modeontwerper en Sir Cosmo se eggenote. Sy word saam met haar eggenoot in Reddingsboot 1 gered en verbied hom om na die wrakgebied terug te keer vir ingeval hulle deur die verdrinkende derdeklas oorrompel word.

• Rochelle Rose as Noel Leslie, Gravin van Rothes: Die Gravin word as vriendelik met Cal en die DeWitt Bukaters weerspieël. Alhoewel sy tot 'n hoër sosiale klas as Sir Cosmo en Lady Duff-Gordon behoort, is sy welwillend en help sy om die reddingsbote te roei en kyk sy selfs uit vir die derdeklas.

• Scott G. Anderson as Frederick Fleet: Die uitkyk wat die ysberg opgemerk het. Fleet ontvlug die sinkende skip aanboord Reddingsboot 6.

• Martin East as Reginald Lee: Die ander uitkyk in die Kraaines.

• Simon Crane as Vierde Offisier Joseph Boxhall: Die offisier wat die afvuur van noodfakkels bestuur en Reddingsboot 2 tydens die sinking beman. Hy word op die brugvleuels gewys waar hy die seemanne help om die noodfakkels af te vuur. Sy enigste lyn in die rolprent is terwyl die skip uit die water styg en hy in die reddingsboot is: "Bloody pull faster, and pull!", skree hy.

• Gregory Cooke as Jack Phillips: Senior draadloosoperateur aanboord die Titanic. Captain Smith beveel hom om die noodsein uit te stuur.

• Liam Tuohy as Hoof Bakker Charles Joughin: Die bakker word in die rolprent gewys waar hy bo-op die reëling saam met Jack en Rose vasklou terwyl die skip vir die finale dompel daal. Volgens die werklike Joughin se getuienis het hy die laaste dompel saam met die skip gedaal en die water betree sonder om sy hare nat te maak.

• Terry Forrestal as Hoof Engenieur Joseph G. Bell: Bell en sy manne het tot die laaste minuut gewerk om die ligte op die skip aan te hou en krag vir die noodseine te verseker. Bell en die meeste van die engenieurs het in die ingewande van die Titanic gesterf. Hul lyke is nooit gevind nie. Hy (of 'n anonieme engenieur) sterf wanneer 'n masjien sy elektrisiteit op hom ontlaai: sy elektrokutering veroorsaak dat die hele skip se ligte flikker en uiteindelik afgaan.

Kamees

Verskeie bemanningslede van die Akademik Mstislav Keldysh verskyn in die rolprent, insluitende Anatoly Sagalevich, die skepper en loods van die Mir-duikbote. Anders Falk, wat 'n dokumentêr oor die rolprent se stelle vir die Titanic Historical Society verfilm het, het in die rolprent as 'n Sweedse immigrant gekamee wat Jack Dawson ontmoet wanneer hy sy kajuit betree. Ed en Karen Kamuda, toe onderskeidelik President en Visepresident van die Society, was ook ekstras in die rolprent.

Produksie

"Die verhaal kon nie beter geskryf gewees het nie... Die teenoormekaarstelling van ryk en arm, die geslagsrolle wat tot die dood toe uitspeel (vrouens eerste), die stoïcisme en edelheid van 'n vervloë era, die heerlikheid van 'n geweldige skip, wat op skaal slegs deur die dwaasheid van die manne wat haar vasbeslote deur die donker nag gestuur het, geëwenaar word. En bo alles die les: dat die lewe onseker is, die toekoms ongekend... die ondenkbare moontlik."

— James Cameron

James Cameron was deur skeepswrakke, insluitende die RMS Titanic, gefassineer en daarom het hy 'n verkorte draaiboek vir 'n rolprent geskryf. Hy het die sinking van die Titanic as "soos 'n groot roman wat werklik gebeur het" beskryf. Hy het egter gevoel dat die gebeurtenis met die verloop van tyd in 'n blote morele verhaal verander het, en het die maak van die rolprent beskryf as om die gehoor in 'n ervaring van lewendige geskiedenis te plaas. Cameron het 'n liefdesverhaal as die boeiendste deel van 'n storie beskryf. Aangesien die aangename Jack en Rose hul liefde laat bloei het en dit uiteindelik vernietig is, sou die gehoor die verlies betreur. Laastens het Cameron 'n moderne raming van 'n romanse met 'n bejaarde Rose geskep wat die geskiedenis tasbaar en pynlik maak. Die karakter van die skattejagter Brock Lovett verteenwoordig die mense wat nooit met die menslike element van die tragedie verbind het nie. Cameron wou die mense wat in die tragedie omgekom het, eer, en hy het ses maande aan navorsing bestee om tot 'n volle begrip te kom van wat gebeur het. Hy het ook 'n tydlyn van al die Titanic se bemanning en passasiers geskep.

Hy het met 20th Century Fox vergader en hulle oorreed om 'n rolprent te maak gebaseer op die publisiteit wat verdien sou word deur die wrakstuk self te verfilm, waarna hy 'n duikekspedisie na die wrak van die Titanic gereël het wat oor twee jare sou plaasvind. Die manskap het in 1995 twaalf keer in die Atlantiese Oseaan na die wrak geduik, en in elf uit hierdie twaalf geleenthede verfilm. Daarna het Cameron met die skryf van die draaiboek begin. Harland and Wolff die RMS Titanic se bouers, het hul privaatargiewe aan die manskap oopgestel en daardeur bloudrukke wat eens verlore gedink is, met hulle gedeel. Produksieontwerper Peter Lamont se span het vir artefakte uit die era gesoek om die skip se interieur te modelleer, maar as gevolg van die nuutheid ten tyde van die skip se ondergang moes elke rekwisiet opnuut vervaardig word. Fox het 40 ha waterfront suid van Playas de Rosarito in Meksiko verkry, waar hulle op 31 Mei 1996 'n nuwe ateljee begin bou het. 'n 64 megaliter tenk is vir die eksterieur van die wederopgeboude skip gebou, wat 270 grade oseaanuitsig verskaf het. Die skip is tot volle skaal gebou, maar Lamont het sommige oorbodige dele van die superstruktuur en die voordek verwyder sodat die skip in die tenk kon pas, met die oorblywende dele wat met digitale modelle gevul is. Die reddingsbote en stoomtorings is met tien persent verklein. Die bootdek en A-dek was werkende stelle, maar die res van die skip was net staalplate. Aan die binnekant was 'n 15,24 m hysplatform wat gebruik is om die skip te laat kantel in die sinkingtonele. Oorhoofs was 'n 49 m hoë toringkraan op 180 m van spoorweg, wat as 'n gekombineerde konstruksie-, beligtings- en kameraplatform gedien het. Nadat die sinkingtonele geskiet is, is die skip uitmekaar gehaal en vir skrootmetaal verkoop om begrotingskostes te help dek.

Verfilming

Die hedendaagse tonele is op die Akademik Mstislav Keldysh in Julie 1996 geskiet. Dit was tydens een van hierdie skote wat iemand fensiklidine (fenielsikloheksielpiperidine, PCP) oor die rolprentmanskap se aandete gestrooi het, wat uitwerkings op verskeie persone insluitende Cameron gehad het, en 'n aantal dosyn hospitaal toe gestuur het. Die persoon wat die poets gebak het, is nooit gevang nie. Prinsiepfotografie vir Titanic het in September 1996 by die nuutgeboude Fox Baja Studios begin. Die boonste agterdek is op 'n skarnier gebou wat binne 'n paar sekondes van nul tot negentig grade kon styg vir die tonele waar die agterskip tydens die sinking styg. Ten bate van die veiligheid van die waagkunstenaars is baie van die rekwisiete van skuim of rubber vervaardig. Teen 15 November het hulle die tonele geskiet waar die passasiers die skip betree. Cameron het besluit om die stuurboord te bou omdat 'n studie van weerdata getoon het dat die toringrook deur 'n oorheersend noord-na-suid-wind geblaas sou word. Probleme sou egter ontstaan by die verfilming van die skip se vertrek uit Southampton, aangesien dit geskiedkundig aan die bakboord gedok is. Cameron het hierdie probleem opgelos deur die skrif op rekwisiete en kostuums te laat omkeer, en wanneer iemand in die draaiboek na regs geloop het, moes hulle tydens verfilming na links loop — in die postproduksie is die rolprentbeeld omgekeer sodat die skrif en rigtings korrek vertoon het.

Die verfilming van Titanic was vir alle betrokkenes 'n moeisame ervaring. Die verfilmingprogram sou aanvanklik 138 dae duur, maar dit het tot 160 dae vermeerder. Baie rolspelendes, insluitende Kate Winslet, het verkoue, griep of nierinfeksies opgedoen omdat hulle ure in koue water bestee het. Sommige het bedank en drie waagkunstenaars het hul bene gebreek, maar na 'n ondersoek deur die Screen Actors Guild ('n vakbond vir rolprentakteurs in die Verenigde State) is besluit dat die stel nie inherent onveilig was nie. Cameron het nooit erken dat hy sy stelle soos 'n militêre veldtog bestuur het nie, maar hy het tog gebieg:

"Ek is veeleisend, en ek eis veel van my manskap. In terme daarvan om ietwat militaristies te wees, dink ek daar is 'n element daarvan wanneer duisende ekstras en groot logistieke hanteer word en mense veilig gehou moet word. Ek dink 'n mens moet 'n taamlik streng metodiek hê wanneer 'n groot aantal mense bestuur word."

Nadat sy amper verdrink het, 'n elmboogbeen versplinter het en griep gekry het, het Winslet besluit dat sy nie weer met Cameron gaan werk nie tensy sy "'n klomp geld" gaan verdien nie.

Effekte

'n 19 megaliter tenk is gebruik om die interieur in die water te dompel. Om die Grand Staircase te dompel, is 340 kl water op die stel gestort. Die trappestel is onverwags deur die krag van die vallende water uit sy staalversterkte fondasies geruk, maar gelukkig is niemand in die voorval beseer nie. Die 227 m lange eksterieur van die RMS Titanic is halfpad in die water laat sak, maar aangesien dit die swaarste gedeelte van die skip was, het dit as 'n skokabsorbeerder teen die water gewerk. Om die stel in die water te kry, het Cameron die grootste gedeelte van die stel leeggemaak en sommer self van die wandeldekvensters stukkend geslaan. Nadat die eetsaal in die water gesink is, is drie dae bestee om Lovett se afstandbeheerde voertuig te verfilm soos wat dit die wrak in die hede ondersoek. Die postsinking-tonele in die ysige Atlanties is in 'n 1,3 megaliter tenk geskiet waar die effek van gevriesde lyke geskep is deur 'n poeier op akteurs te plaas wat kristaliseer wanneer dit aan water blootgestel word, en daarby is waks op hare en klere gesmeer.

Cameron wou die grense van spesiale effekte met hierdie rolprent verskuif, en het Digital Domain aangestel om die deurbrake in digitale tegnologie, wat die regisseur in The Abyss en Terminator 2: Judgment Day aangepak het, verder te vorder. Vorige rolprente oor die RMS Titanic het water in slowmotion geskiet, wat nie ten volle realisties gelyk het nie. Hy het hulle aangemoedig om hul 14 m lange skaalmodel van die skip te skiet asof "ons 'n advertenise vir die White Star Line maak". Ná die tyd is digitale water en rook bygevoeg, asook ekstras wat op 'n bewegingsvasleggingsverhoog vasgelê is. Visueleëffekte-oorsiener Rob Legato het die gesigte van verskeie akteurs, insluitende homself en sy kinders, vir die digitale ekstras en waagkunstenaars geskandeer. Daar was ook 'n 20 m lange model van die agterskip wat herhaaldelik in twee gebreek kon word, en dit was ook die enigste miniatuurmodel wat in water gebruik is. Vir tonele wat in die skip se enjinkamers afgespeel het, is beeldmateriaal van die SS Jeremiah O'Brien se enjins met miniatuur ondersteuningsrame en akteurs wat teen 'n groenskerm verfilm is, saamgestel. Om geld te spaar, was die Eersteklas Sitkamer 'n miniatuurstel wat in 'n groenskerm-agtergrond ingekorporeer is.

Redigering

Gedurende die eerste toneelsamestelling het Cameron die beplande einde verander, wat resolusie aan Brock Lovett se storie sou gee. In die oorspronklike weergawe van die einde sien Brock en Lizzy Ou Rose by die reëling op die agterskip staan. Hulle vrees dat sy oor gaan spring, maar dan onthul sy dat sy die Heart of the Ocean al die tyd by haar gehad het, maar dit nooit verkoop het nie omdat dit haar te veel aan Cal herinner. Sy vertel Brock dat daar nie 'n prys op die lewe geplaas kan word nie en gooi die diamant in die oseaan, nadat sy hom toelaat om dit aan te raak. Brock aanvaar dat skatte waardeloos is en lag oor sy eie onnoselheid. Rose gaan daarna slaap, waarna die rolprent op dieselfde manier eindig as in die finale weergawe. In die redigeerkamer het Cameron besluit dat die gehoor op hierdie punt nie meer in Brock Lovett geïnteresseerd sou wees nie en het sy resolusie uitgesny, sodat Rose alleen is wanneer sy die diamant in die water laat val. Hy wou ook nie die gehoor se melankolie ná die Titanic se sinking onderbreek nie.

Die weergawe wat in die eerste toetsvertoning gebruik is, het 'n rusie tussen Jack en Lovejou ingesluit wat plaasvind nadat Jack en Rose na die oorvloede eetsaal vlug, maar die toetsgehore het nie van hierdie deel gehou nie. Die toneel is geskryf om meer spanning aan die rolprent te verskaf, en sou Cal wys waar hy aan Lovejoy 'n valse aanbod maak dat hy die Heart of the Ocean kan kry indien hy dit by Jack en Rose kan afneem. Lovejou sit die paartjie vervolgens in die Eersteklas eetsaal agterna. Net toe hulle wil ontsnap, merk Lovejoy op hoe Rose se hand teen die water klap wanneer dit van die tafel afgly waaragter sy wegkruip. Uit wraak daarvoor dat hy hom vir die diefstal van die halsnoer geraam het, val Jack Lovejoy aan en slaan sy kop teen 'n glasvenster. Dit verklaar dan ook die wond op Lovejoy se kop wat gesien kan word wanneer hy in die voltooide weergawe van die rolprent sterf. Die toetsgehore het nie van hierdie toneel gehou nie, aangesien dit volgens hulle onrealisties sou wees vir 'n mens om sy lewe te waag vir rykdom, en om hierdie rede asook as gevolg van tydsbeperkings en deur inagneming van die rolprent se natuurlike tempo, het Cameron hierdie toneel uitgesny. Verskeie ander tonele is om eenderse redes gesny.

Vrystelling

Paramount Pictures en 20th Century Fox het die rolprent gefinansier en het van James Cameron verwag om die film vir vrystelling op 2 Julie 1997 gereed te hê. As gevolg van produksievertragings het Paramount die vrystellingsdatum na 19 Desember 1997 uitgestel. Die rolprent het op 1 November 1997 by die Tokio Internasionale Rolprentfees gepremière waar reaksie deur die New York Times as "flou" beskryf is.

Loket

Die bywoning in Noord-Amerika was goed vandat dit op 19 Desember 1997 daar begin draai het. Teen die einde van die eerste naweek het bioskoopkaartjies begin uitverkoop. Die rolprent het met 'n brutoïnkomste van VS$8 658 814 op die eerste dag gepremière en met VS$28 638 131 oor die eerste naweek uit 2 674 bioskope, wat 'n gemiddeld van omtrent VS$10 710 per bioskoop verteenwoordig. Teen Nuwejaarsdag het Titanic meer as VS$120 miljoen verdien en in gewildheid toegeneem met bioskope wat steeds uitverkoop het. Die film se grootste enkele verdienste in een dag het op Saterdag 14 Februarie (Valentynsdag) 1998 gebeur toe dit meer as ses weke ná die debuut in Noord-Amerika VS$13 048 711 verdien het. Nadat dit vrygestel is het dit vir vyftien aaneenlopende weke op die nommereen-posisie op die loketranglyste van die VSA en Kanada gebly, wat vandag nog 'n rekord vir enige rolprent is. Teen Maart 1998 was dit die eerste rolprent wat wêreldwyd meer as $1 miljard verdien het. Die rolprent het vir byna tien maande in Noord-Amerikaanse teaters gedraai voordat dit uiteindelik op Donderdag 1 Oktober 1998 met 'n totale plaaslike bruto van VS$600 788 188 en 'n oorsese bruto van VS$1 248 025 607 gesluit het. Die rolprent het 'n totaal van VS$1 848 813 795 verdien en hou dit vandag nog die rekord vir die rolprent met die hoogste brutoïnkomste in die aangetekende geskiedenis.

Bronne

• Ed W. Marsh (1998). James Cameron's Titanic. Londen: Boxtree. ISBN 0-7522-2404-2.
• Parisi, Paula (1998). Titanic and the Making of James Cameron. Londen: Orion. ISBN 0-7528-1799-X.

Eksterne skakels

• Amptelike webwerf (en)
• Internet-rolprentdatabasis-profiel (en)
• Kritiek op Rotten Tomatoes (en)