Gaan na inhoud

Sabeërs

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Ruïnes van die historiese dam van die voormalige Sabese hoofstad Ma'rib, nou in Jemen.
Die "Bronsman wat in Al-Baydā' (antieke Nashqum in Skeba) ontdek is, 6de-5de eeu v.C., Louvre.

Die Sabeërs (Sabees: 𐩪𐩨𐩱, S¹Bʾ; Arabies: ٱلسَّبَئِيُّوْن as-Sabaʾiyyūn; Hebreeus: סבאים) was ’n Arabiese volk van Suid-Arabië. Hulle het Sabees gepraat en die koninkryk Sabaʾ (Arabies: سَـبَـأ) gestig, wat vermoedelik die Bybelse land Skeba was,[1][2][3] en "die oudste en belangrikste koninkryk van Suid-Arabië".[4]

Geleerdes stem nie saam oor die datum waarop Sabaʾ gestig is nie. Kenneth Kitchen dateer die koninkryk met sy hoofstad, Maʼrib, tussen 1200 v.C. en 275 n.C.[5] Israel Finkelstein en Neil Asher Silberman glo weer "die Sabese koninkryk het eers van die 8ste eeu v.C. af begin floreer en dat die verhaal van Salomo en die koningin van Skeba "’n anachronistiese 7de-eeuse skepping is".[6] Die koninkryk het geval ná ’n lang, maar sporadiese burgeroorlog tussen verskeie Jemenitiese dinastieë wat aanspraak op die troon gemaak het.[7][8] Die laat Koninkryk Himyar het as oorwinnaars uit dié stryd getree.

In godsdiensgeskrifte

[wysig | wysig bron]

In die Koran[9] word van die Sabeërs gepraat as "Skeba"[10] of "die volk/bewoners van Toebba".[11] ("Toebba" was 'n titel vir die konings van Saba').[12] Skeba en Seba word verskeie kere in die Ou Testament genoem: in Job, Joël, Esegiël en Jesaja. In Job word gesê hulle het Job se vee gesteel en sy slawe doodgemaak[13] en in Jesaja word hulle beskryf as "groot mense".[14]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Robert D. Burrowes (2010). Historical Dictionary of Yemen. Rowman & Littlefield. p. 319. ISBN 0810855283.
  2. St. John Simpson (2002). Queen of Sheba: treasures from ancient Yemen. British Museum Press. p. 8. ISBN 0714111511.
  3. Kenneth Anderson Kitchen (2003). On the Reliability of the Old Testament. Wm. B. Eerdmans Publishing. p. 116. ISBN 0802849601.
  4. "The kingdoms of ancient South Arabia". Britishmuseum.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Mei 2015. Besoek op 22 Februarie 2013.
  5. Kenneth A. Kitchen The World of "Ancient Arabia" Series. Documentation for Ancient Arabia. Part I. Chronological Framework and Historical Sources p.110
  6. Israel Finkelstein; Neil Asher Silberman, David and Solomon: In Search of the Bible's Sacred Kings and the Roots of the Western Tradition, p. 171 
  7. D. H. Muller (1893) (in de), Himyarische Inschriften, Mordtmann, p. 53 
  8. Javad Ali, The Articulate in the History of Arabs before Islam, Volume 2, p. 420
  9. Die Heilige Quran, in Afrikaans vertaal deur Imam M.A. Baker. IDM Publications Suid-Afrika, 2014]
  10. Koran 27:22 en 34:15
  11. Koran 44:37 en 50:14
  12. Brannon M. Wheeler (2002). Prophets in the Quran: An Introduction to the Quran and Muslim Exegesis. Continuum International Publishing Group. p. 166. ISBN 0-8264-4956-5.
  13. Job 1:14-15
  14. Jesaja 45:14

Skakels

[wysig | wysig bron]