Rama II

Phra Buddha Loetla Nabhalai ; พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
	Koning van Siam
	;
Ook bekend as	Rama II
Bewind	7 September 1809 - 21 Julie 1824
Voorganger	Phutthayotfa Chulalok (Rama I)
Opvolger	Nangklao (Rama III)
Gade	Sri Suriyendra (koningin); Kunthon Thipphayawadi; Sri Sulalai
Kinders	73, insluitende: ; Nangklao (Rama III); Mongkut (Rama IV); Pinklao
Huis	Chakri-dinastie
Vader	Rama I
Moeder	Amarindra
Gebore	24 Februarie 1767, ; Ayutthaya-koninkryk
Oorlede	21 Julie 1824 (op 57), ; Groot Paleis, Bangkok, Siam
Godsdiens	Boeddhisme

Phra Phutthaloetla Naphalai (Thai: พระพุทธเลิศหล้านภาลัย, 24 Februarie 1767 - 21 Julie 1824), persoonlike naam Chim (Thai: ฉิม), ook bekend as Rama II, was die tweede koning van die Chakri-dinastie van Siam. Hy het van 1809 tot 1824 regeer. In 1809 het hy sy pa, Buddha Yotfa Chulaloke, die stigter van die dinastie, as koning opgevolg. Sy bewind was grootliks vreedsaam en sonder groot konflikte. Dit was bekend as die "Goue Eeu van Rattanakosin-letterkunde", want hy was die beskermheer van verskeie digters aan sy hof. Hy was self 'n erkende digter en kunstenaar.

Troonbestyging

As die oudste oorlewende seun van Rama I is Chim verhef tot die titel prins Itsarasunthon van Siam. Hy het die troon bestyg nadat Buddha Yotfa Chulaloke in 1809 gesterf het. In die Weste was hy bekend as Rama II.

Toe hy die troon bestyg, het prins Kshatranichit, die oorlewende seun van koning Taksin, gerebelleer as aanspraakmaker op die troon. Rama II se seun, prins Tub, het die rebellie onderdruk en hom bewys as 'n bekwame opvolger.^[2]

Bewind

Die lewe onder Rama II was 'n kulturele renaissance ná die groot oorloë van Rama I se bewind, veral op die gebied van kuns en letterkunde. Thaise kultuur en koninklike tradisies is heringestel. Hy het ook die opvoedings- en eksamenstelsel van Boeddhisme daargestel deur dit in nege vlakke te verdeel.

In Julie 1824 is hy skielik dood, moontlik weens strangurie (pynlike waterlosing), maar daar is vermoed hy is vergiftig.^[3] Volgens die opvolgingsregulasies van die tyd^[4] moes die troon gegaan het na koningin Sri Suriyendra se oudste seun, prins Mongkut. Mongkut se ouer halfbroer Jessadabodindra het Rama II egter dieselfde dag opgevolg. Hoewel hy die seun van 'n byvrou was, het hy hom bewys as 'n goeie opvolger, en dit was belangriker as die aanspraak van sy veel jonger en onervare halfbroer. Mongkut het Rama III later wel opgevolg.

Verwysings

↑ Baker, Chris; Phongphaichit, Phasuk (2009). A History of Thailand. Cambridge University Press. p. 31. ISBN 978-0521767682. Besoek op 10 Julie 2019.
↑ Norman G. Owen (2005). The Emergence Of Modern Southeast Asia. National University of Singapore Press. p. 95. ISBN 9971-69-328-3.
↑ Roberts, Edmund (1837) [1837]. "Chapter XIX―History of Siam". Embassy to the Eastern courts of Cochin-China, Siam, and Muscat : in the U. S. sloop-of-war Peacock ... during the years 1832-3-4. Harper & brothers. p. 300. Besoek op 25 April 2012.
↑ Wales, H. G. Quaritch (14 April 2005) [1931]. "Pt. III, Ch. VI, 1. Succession". Siamese state ceremonies. Londen: Bernard Quaritch. p. 67. Besoek op 25 April 2012.

Skakels

Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Rama II.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.

[1] Baker, Chris; Phongphaichit, Phasuk (2009). A History of Thailand. Cambridge University Press. p. 31. ISBN 978-0521767682. Besoek op 10 Julie 2019.

[2] Norman G. Owen (2005). The Emergence Of Modern Southeast Asia. National University of Singapore Press. p. 95. ISBN 9971-69-328-3.

[Roberts-3] Roberts, Edmund (1837) [1837]. "Chapter XIX―History of Siam". Embassy to the Eastern courts of Cochin-China, Siam, and Muscat : in the U. S. sloop-of-war Peacock ... during the years 1832-3-4. Harper & brothers. p. 300. Besoek op 25 April 2012.

[Wales-4] Wales, H. G. Quaritch (14 April 2005) [1931]. "Pt. III, Ch. VI, 1. Succession". Siamese state ceremonies. Londen: Bernard Quaritch. p. 67. Besoek op 25 April 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]