Gaan na inhoud

Kurt Masur

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Kurt Masur
Masur dirigeer die Dresden Filharmoniese Orkes in 2012
Gebore(1927-07-18)18 Julie 1927
Brieg, Provinsie van Laer Silesië, Republiek van Weimar
Sterf19 Desember 2015 (op 88)
Greenwich, Connecticut, VSA
BurgerskapDuitsland
Alma materUniversiteit van Musiek en Toneel, Leipzig
BeroepDirigent
Jare aktief1955–2014
StylKlassieke musiek
EggenootBrigitte Stütze (geskei 1966)
Irmgard Elsa Kaul (–1972, haar dood)
Tomoko Sakurai (1975 – sy dood in 2015)
Kinders5
Webwerfwww.kurtmasur.com

Kurt Masur (18 Julie 1927 – 19 Desember 2015) was 'n Duitse dirigent. Hy is een van die "laaste ou-styl maestros" genoem,[1] en het baie van die leidende orkeste van sy tydperk gedirigeer. Hy het 'n lang loopbaan as die Kapellmeister van die Leipzig Gewandhaus Orkes gehad, en het ook as musikale direkteur van die New York Filharmoniese Orkes gedien. Hy het baie opnames van klassieke musiek wat deur die leidende orkeste gespeel is nagelaat. Masur word ook onthou om sy vreedsame demonstrasies tydens die 1989 antiregeringsdemonstrasies in Leipzig. Die proteste was deel van die gebeure wat aanleiding gegee het tot die afbreek van die Berlynse Muur.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Masur was in Brieg, Provinsie van Laer Silesië, Weimar Republiek (nou Brzeg in Pole) gebore, en het klavier, komposisie en dirigeer in Leipzig, Sakse studeer.

Sy vader was 'n elektriese ingenieur wat as jong seun sy elektrisiënsvakleerlingskap voltooi het. Masur jr. het van tyd tot tyd in sy vader se werkswinkel gewerk. Masur se roeping het egter elders gelê, wel in musiek. Van die ouderdom van tien tot sestien het Masur klavierlesse geneem met Katharina Hartmann. Sy regterpinkie het op die ouderdom van sestien styf geword as gevolg van 'n ongewoon verkorte ligament, welke op sy beurt sy klavierlesse gekortwiek het. Dit mag ook gedeeltelik daarvoor verantwoordelik wees dat hy die keuse gemaak het om 'n dirigent te word.

Sy begeerte om 'n dirigent te word is egter in alle waarskynlikheid in 1943 vasgelê, toe hy en 'n vriend 'n lewendige uitvoering van Beethoven se werke gesien het. Die orkestrale uitvoering, wat deur Herbert Albert gelei is, het 'n besondere invloed op die jong Masur gelaat. In 1943 en 1944 het hy klavierlesse by die Landesmusikschule in Breslau geneem, welke op daardie tydstip deel was van Duitsland maar nou bekend is as Wrocław in Pole.

Die gebeure van die Tweede Wêreldoorlog het egter gou 'n tydelike stilstand aan sy oefeninge gebring. Soos wat die oorlog voortgesleep het, het Duitsland se ongevalle gegroei wat tot 'n tekort aan mannekrag gelei het. In antwoord hierop het Hitler se regering toenemend desperate oproepmaatreëls ingestel. In Oktober 1944 het Duitsland aangekondig dat alle mans tussen die ouderdom van sestien en sestig jaar opgeroep sou word, wat die jong Masur ingesluit het. Masur is laat in 1944 as valskermsoldaat opgeroep.[2] Hy is gevolglik gestuur om te veg; uit die 150 mense van sy eenheid, het slegs 27 [insluitende Masur] oorleef, voordat hy op 1 Mei 1945 deur Amerikaanse en Britse magte gevange geneem is. Masur en sy gesin was gelukkig: nie 'n enkele gesinslid het gedurende die oorlog gesterf nie.[2]

Masur het vanaf 1946 tot 1948 studeer om dirigent te word. Hy het ook komposisie en klavier by die Universiteit van Musiek en Toneel in Leipzig studeer. Hy kon nooit sy studies voltooi nie en die instansie op die ouderdom van 21 verlaat, toe hy werk aangebied is as répétiteur by die Landestheater Halle an der Saale (sedertdien hernoem na die Halle Operahuis, of Opernhaus Halle in Duitsland).[2]

Kurt Masur, sy vrou Tomoko, dogter Carolin en seun Ken David in 1981

Masur was drie keer getroud, en het vyf kinders gehad. Sy eerste huwelik met Brigitte Stütze het drie kinders opgelewer, twee seuns en 'n dogter. Dit het uitgeloop op 'n egskeiding in 1966. Masur en sy tweede vrou Irmgard Elsa Kaul het 'n dogter genaamd Carolin Masur gehad wat 'n opersangeres geword het.[3] Irmgard Masur het in 1972 tydens 'n motorongeluk gesterf waarin Masur ook ernstig beseer is.[4] In 1975 het Masur met sy derde vrou, die sopraan en violis, Tomoko Sakurai getrou. Hulle het 'n seun, Ken-David, wie 'n klassieke sanger en dirigent geword het.[5]

Loopbaan as dirigent

[wysig | wysig bron]

Masur het die Dresden Filharmoniese Orkes vir drie jaar (tot 1958) en weer vanaf 1967 tot 1972 gedirigeer. Hy het ook saam met die Komische Oper van Oos-Berlyn gewerk. In 1970 het hy Kapellmeister van die Gewandhausorchester Leipzig geword en tot 1996 in die gedaante gedien. Hy het saam met die orkes Beethoven se Negende Simfonie tydens die viering van Duitse hereniging in 1990 uitgevoer.[6]

In 1991 is Masur as musikale direkteur van die New York Filharmoniese Orkes (NYF) aangestel. Sy aanstelling was 'n onverwagte keuse wat broodnodige verandering by die orkes teweeggebring het.[7] "Masur se aanstelling was 'n duidelike teken dat dit tyd was vir die orkes om van nuuts af te begin." Die voormalige konsertmeester Glenn Dicterow het in 2012 gesê dat "Dit 'n groot persoonlikheid neem om honderd-en-vyf spelers op die verhoog te verenig - om almal so geïnspireer soos hy te kry - en, dit is harde werk, . . En hy is so veeleisend en intens dat ek dink dat hy - slegs by wyse van die loutere intensiteit van sy persoonlikheid - die meeste van ons getransformeer het." Masur het die Filharmoniese orkes gelei tydens 'n uitvoering van Brahms se Ein deutsches Requiem in die nasleep van die aanvalle op 11 September 2001.[6] Gedurende sy tyd by die NYF was daar sprake van tweestryd of onmin tussen Masur en die NYF se Uitvoerende Beampte van die tyd (Deborah Borda) wat uiteindelik daartoe gelei het dat sy kontrak nie na 2002 hernu is nie.[8] Tydens 'n televisieonderhoud met Charlie Rose het Masur gesê dat wat sy weggaan van die NYF betref, "dit nie my wens was nie."[9] Masur het in 2002 as die NYF se musikale direkteur afgetree en is as die orkes se Musikale Direkteur Emeritus benoem, 'n nuwe titel wat vir hom geskep is. Die kritiese konsensus was dat Masur die vaardighede van die orkes gedurende sy tyd aan die hoof daarvan opgeskerp het.[10]

In 2000 is Masur as hoofdirigent van die Londen Filharmoniese Orkes (LFO) aangestel, 'n pos hy tot 2007 beklee het. In April 2002 is Masur as musikale direkteur van die Orchestre National de France (ONF) aangestel, waar hy tot 2008 sou dien,[11] toe hy die titel van ere-musikale direkteur van die ONF aangeneem het. Op sy 80ste verjaardag het Masur die musikante van beide orkeste (die LFO en die ONF) gedrigeer tydens 'n Promskonsert in Londen.[12] Masur het die lewenslange titel van Ere-Gasdirigent van die Israel Filharmoniese Orkes gehou. In 2012, na 'n reeks kansellasies, het Masur op sy webtuiste aangekondig dat hy aan Parkinson se siekte ly.[13]

Platelys

[wysig | wysig bron]

Masur het 'n aansienlike erfenis en lys van opnames aan die nageslag gelaat. Sy werk omvat 'n uitgebreide en ryk repertoire. Sy bekendste opnames sluit die werke van Bruckner, Dvořák, Liszt, Mendelssohn, Prokofiëf en Tsjaikofski, asook die nege simfonieë van Beethoven in. Hy het laasgenoemde verskeie kere met die Gewandhaus Orkes gespeel. Masur het ook die werke van Bach, Brahms, Britten, Bruch, Cerha, Debussy, Mahler, Sjostakowitsj, Schubert, Schumann en Sibelius opgeneem, asook werke deur Gershwin, wie se werke in 1975 op viniel uitgebring is.

Afsterwe

[wysig | wysig bron]
Kurt Masur se begraafplek in Südfriedhof (Leipzig)

Masur het in 2015 op die ouderdom van 88 in Greenwich, Connecticut, VSA aan komplikasies wat met Parkinson se siekte verband hou beswyk. Sy begrafnis is in Leipzig gehou, met musiek wat deur die Leipzig Gewandhaus Orkes gespeel is. Hy is in die Suid-Leipzig-begraafplaas genaamd Südfriedhof begrawe. Hy word oorleef deur sy derde vrou sowel as sy dogters Angelika en Carolin, en sy seuns Ken-David Masur, Michael en Matthias en nege kleinkinders.[4]

Toekennings

[wysig | wysig bron]

Masur was sedert 1975 'n professor by die Universiteit van Musiek en Toneel te Leipzig, van wie hy talle eerbewyse ontvang het. In 1995 het hy die Kruis van die Orde van Verdienstelikheid van die Federale Republiek van Duitsland ontvang. Hy het in 1996 die Goue Medalje van Eer (Musiek) van die Nasionale Kunste-klub ontvang.[14] In 1997 het hy die titels van Kommandeur van die Erelegioen van die Franse regering ontvang (Chevalier de la Légion d'honneur), asook die titel van New York Stad Kulturele Ambassadeur van New York Stad. In April 1999 het hy die Kommandeurkruis van Verdienstelikheid van die Poolse Republiek ontvang.

In Maart 2002 het die President van Duitsland, Johannes Rau, die Kruis met Ster van die Orde van Verdienstelikheid van die Federale Republiek van Duitsland aan Masur toegeken. In September 2007 het Horst Köhler (president van Duitsland) die Groot Kruis van die Orde van Verdienstelikheid met Ster en Lint aan Masur toegeken. In September 2008 het Masur die Wilhelm Furtwängler-prys in Bonn, Duitsland, ontvang. Masur was ook 'n ereburger van sy tuisdorp Brieg. In 2001 het Masur 'n erelid van die Royal Academy of Music geword.[15] Hy het in 2014 'n Goldene Henne-toekenning vir sy werk betreffende openbare beleid ontvang.[16]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "In praise of... Kurt Masur". Opinion: classical music (in Engels). The Guardian. 18 Julie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 18 Augustus 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Kurt Masur biography: The early years of the conductor. Cosmopolis (1 Januarie 2016). URL besoek op 18 Julie 2018.
  3. ↑ Tagliabue, John (2 Januarie 1992). "Kurt Masur in Leipzig: A Favorite Son at Home" (in Engels). New York Times (intekening benodig). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 18 Augustus 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 Fox, Margalit; James R. (19 Desember 2015). "Kurt Masur Dies at 88; Conductor Transformed New York Philharmonic" (in Engels). The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Januarie 2020. Besoek op 18 Augustus 2019.
  5. ↑ Shihoten, Kevin (18 Julie 2007). "Kurt Masur Named Resident Conductor of San Antonio Symphony". Playbill Arts (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 November 2017. Besoek op 18 Augustus 2019.
  6. ↑ 6,0 6,1 Pengelly, Martin (19 Desember 2015). "Kurt Masur, great conductor who led New York Philharmonic, dies at 88" (in Engels). The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 18 Augustus 2019.
  7. ↑ Tsioulcas, Anastasia (19 Desember 2015). "Remembering Kurt Masur, the Conductor Who Rebuilt the New York Philharmonic". NPR (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Desember 2019. Besoek op 18 Augustus 2019.
  8. ↑ Sandow, Greg (5 Junie 2002). "Kurt, We Hardly Knew Ye" (in Engels). Wall Street Journal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Februarie 2012. Besoek op 18 Augustus 2019. {{cite web}}: Onbekende parameter |dooieurl= geïgnoreer (hulp)
  9. ↑ Rose, Charlie (21 Mei 2002). "Interview with Kurt Masur". The Charlie Rose Show (in Engels). PBS. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Maart 2008. Besoek op 18 Augustus 2019.
  10. ↑ Davis, Peter G. (17 Junie 2002). "Soul Man" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 18 Augustus 2019.
  11. ↑ Westphal, Matthew (23 Julie 2007). "Daniele Gatti to Succeed Kurt Masur at Orchestre National de France". Playbill Arts (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2018. Besoek op 18 Augustus 2019.
  12. ↑ Hall, George (20 Julie 2007). "LPO/ONF/Masur" (in Engels). The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 18 Augustus 2019.
  13. ↑ Smith, Steve (10 November 2012). "A Maestro returns with a Brahms Double Concerto and a Surprise Soloist" (in Engels). New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 18 Augustus 2019.
  14. ↑ Medal of Honor Recipients, Music. The National Arts Club Music Committee. URL besoek op 18 Augustus 2019.
  15. ↑ "Honorary Members of the Royal Academy of Music" (in Engels). Royal Academy of Music. 14 Oktober 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2010. Besoek op 18 Augustus 2019.
  16. ↑ Kurt Masur – Biography,. op Kurt Masur se amptelike webblad. URL besoek op 18 Augustus 2019.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kurt_Masur&oldid=2457764"