Ibrahim (Ottomaanse Turks: ابراهيم اول, moderne Turks: İbrahim; 5 November 1615 – 12/18 Augustus 1648), was van 1640 tot 1648 sultan van die Ottomaanse Ryk.
Hy was die seun van Ahmet I en nie-amptelik bekend as Ibrahim die Waansinnige (Turks: Deli İbrahim) vanweë sy geestestoestand.
Hy is uit die Kafes vrygelaat ná sy broer Murat IV se dood, hoewel Murat opdrag gegee het dat Ibrahim doodgemaak word ná sy eie dood. Murat het self hul ouer broer, Osman II, in 1622 opgevolg en het drie van sy ander broers laat teregstel toe hy sultan word. Ibrahim is toegelaat om te leef omdat hy weens sy geestestoestand nie as ’n bedreiging beskou is nie.
Ibrahim het die ryk in ’n kort tydjie amper vernietig. Hy was waarskynlik onstabiel en het moontlik neurastenie (senuweeswakte) gehad. Hy was ook depressief ná sy broer se dood. Hy was bekend vir sy obsessie met oorgewig vroue en het sy agente opdrag gegee om vir hom die vetste moontlike vrou te kry. Hy was so in sy skik met haar dat hy haar ’n regeringspensioen en die titel "goewerneur-generaal van Damaskus" gegee het. Hy het later glo 280 lede van sy harem laat verdrink en visse in die paleis se damme geld gevoer. Hy is eindelik in ’n staatsgreep onttroon en in Istanboel verwurg.
