Gaan na inhoud

Gravitasielens

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Modellering van ’n gravitasielens-effek wat veroorsaak word deur 'n sterrestelsel wat agter ’n swart gat verbybeweeg

’n Gravitasielens is ’n baie sterk swaartekragveld, soos dié van ’n sterrestelsel, sterrestelselswerm of swart gat, wat lig komende van ’n afgeleë onderwerp daaragter, na die waarnemer inbuig om effektief ’n wanbeeld van die verste objek te lewer. Dit word die duidelikste waargeneem wanneer die agterste objek, swaartekragveld en waarnemer hulle in min of meer ’n reguit lyn bevind.

Die mate van ligbuiging word ondermeer deur Albert Einstein se algemene relatiwiteitsteorie voorspel.[1] Alhoewel Orest Khvolson (in 1924) en František Link (in 1936) voorgehou word as die eerstes om die effek in gedrukte vorm te bespreek, word dit meer algemeen met Einstein verbind, wie se invloedryke artikel oor die onderwerp in 1936 verskyn het. Fritz Zwicky het in 1937 voorgestel dat die effek sterrestelselswerms in staat sou stel om as gravitasielense op te tree, maar dít kon eers in 1979 deur waarneming van die Tweelingkwasar SBS 0957 561 bevestig word.[1]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 O'Dowd, Matthew (15 Junie 2016). "The Strange Universe of Gravitational Lensing". youtube (in Engels). PBS Digital Studios. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 April 2019. Besoek op 11 Julie 2016.