Eenhoring (sterrebeeld)

	Eenhoring
Latynse naam	Monoceros
Genitief	Monocerotis
Afkorting	Mon
	Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming	7,15h
Deklinasie	−5,74º
Grootte	482 vk. grade (35ste)
Kwadrant	NQ2
	Besonderhede
Hoofsterre	4
Helderste ster	Beta Monocerotis
Naaste ster	Ross 614
Sterre helderder as 3 m	0
Sterre met planete	16
Messier-voorwerpe	1
Bayer-/Flamsteed-sterre	32
Simboliek	Europese folklore
Meteoorreëns	December Monocerids, Alpha Monocerids
	Aangrensende sterrebeelde
	Groot Hond, Klein Hond, Tweeling, Noordelike Waterslang, Haas, Jagter, Afterdek
Portaal	Sterrekunde

Die Eenhoring (Latyn: Monoceros) is ’n dowwe sterrebeeld op die hemelewenaar. Die naam kom uit die Griekse mitologie en die skepping daarvan word toegeskryf aan die 17de-eeuse Nederlandse kartograaf Petrus Plancius.

Ruimtevoorwerpe

Die Eenhoring kan nie maklik met die blote oog gesien word nie omdat dit nie helder sterre bevat nie. Alpha Monocerotis het ’n helderheid van 3,93 mag en is effens helderder as Gamma Monocerotis (3,98 mag). Met ’n klein teleskoop kan ’n paar interessante voorwerpe wel gesien word. Beta Monocerotis is ’n indrukwekkende driedubbele ster wat ’n driehoek vorm. Hul helderheid is 4,7, 5,2 en 6,1 mag. William Herschel het dit in 1781 ontdek en dit "een van die mooiste tonele in die lug" beskryf. Epsilon Monocerotis is ’n dubbelster met ’n helderheid van 4,5 en 6,5 mag.

V838 Monocerotis, ’n veranderlike rooi superreusester, het op 6 Januarie 2002 ’n uitbarsting gehad; in Februarie van daardie jaar het sy helderheid in een dag met ’n faktor van 10 000 toegeneem. Daarna het die Hubble-ruimteteleskoop ’n lig-eggo waargeneem wat die stof om die ster verlig het.^[1] Die sterrebeeld bevat ook Plaskett se Ster, ’n massiewe dubbelster met ’n massa van sowat 100 sonmassas.

Die Eenhoring bevat twee planete: COROT-7b en COROT-7c. Eersgenoemde het ’n deursnee van 1,58 keer dié van die Aarde. Albei planete is in 2009 ontdek.

Die sterrebeeld het verskeie sterreswerms en newels, onder meer:

Messier 50, ’n oop swerm
Die Roset-newel (NGC 2237-9,46)
Die Kersboom-sterreswerm en verwante Keël-newel (NGC 2264)

Verwysings

↑ Wilkins, Jamie; Dunn, Robert (2006). 300 Astronomical Objects: A Visual Reference to the Universe (1ste uitg.). Buffalo, New York: Firefly Books. ISBN 978-1-55407-175-3.

Ridpath, Ian; Tirion, Wil (2007). Stars and Planets Guide. Londen: Collins/Princeton University Press. ISBN 978-0-00-725120-9.

Eksterne skakels

Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Eenhoring (sterrebeeld).
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia

[objects-1] Wilkins, Jamie; Dunn, Robert (2006). 300 Astronomical Objects: A Visual Reference to the Universe (1ste uitg.). Buffalo, New York: Firefly Books. ISBN 978-1-55407-175-3.

[1]