Gaan na inhoud

Dikbekraaf

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Dikbekraaf
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Filum:
Klas:
Orde:
Familie:
Genus:
Spesie:
C. crassirostris

(Rüppell, 1836)
Binomiale naam
Corvus crassirostris
Verspreiding van die dikbekraaf.

Die dikbekraaf (Corvus crassirostris), ’n lid van die familie Corvidae van die Horing van Afrika, is saam met die gewone raaf die grootste voëls in die familie. Hulle is ook die grootstes van die mees uiteenlopende voëlorde van heelwat meer as 5 000 geïdentifiseerde spesies, die sangvoëls. Die dikbekraaf is gemiddeld 64 cm lank en weeg sowat 1,15 kg (wyfies) tot 1,5 kg (mannetjies).[2][3][4][5]

Dit het ’n baie groot, geboë snawel en dit gee die voël ’n kenmerkende voorkoms. Die snawel van 8-9 cm, die grootste van enige sangvoël, is swart met ’n wit punt en diep groewe.[6] Dié raaf het baie kort vere aan die kop, keel en nek. Die keel en bobors het ’n olierige bruin glans, terwyl die res van lyf glansend swart is, buiten die kenmerkende wit kol aan die agternek.

Verspreiding en habitat

[wysig | wysig bron]

Sy hougebied is in Eritrea, Somalië en Ethiopië; sy habitat sluit in berge en hoë plato's van tussen 1 500 en 3 400 m. Dit is een van verskeie voëlspesies wat inheems aan die tropiese Noordoos-Afrika is.[7]

Die dikbekraaf se geluide sluit in ’n hees nasale gekras, ’n lae hyggeluid en soms ’n "dienk-dienk-dienk"-geluid. Nes baie ander sangvoëls kan dié spesie klanke naboots. Dit gebeur egter selde in die natuur en word gewoonlik in aanhouding gehoor.[3]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "Corvus crassirostris". IUBN-rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2013.2. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. 2012. Besoek op 26 November 2013. {{cite web}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
  2. "Crows and Jays - General characteristics". jrank.org (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Februarie 2018.
  3. 3,0 3,1 Madge, S. (2010). Crows and jays. A&C Black.
  4. Brehm, A.E. (1900). Tierleben, Die Vogels.
  5. Dunning, John B. jr., red. (2008). CRC Handbook of Avian Body Masses (2de uitg.). CRC Press. ISBN 978-1-4200-6444-5.
  6. Laiolo, P., & Rolando, A. (2003). Comparative analysis of the rattle calls in Corvus and Nucifraga: the effect of body size, bill size, and phylogeny. The Condor, 105(1), 139-144.
  7. Fjeldså, J., & De Klerk, H. (2001). Avian endemism in northeastern tropical Africa. Biol. Skr, 54, 259-271.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]