Bergpredikasie
Die Bergpredikasie (of Bergrede) is ’n rede (onderwysing) waarin Jesus sy godsdienstige idees vanaf 'n berg uiteensit. Dit is een van die bekendste gedeeltes in die Nuwe Testament van die Bybel en bevat ’n reeks stellings bekend as die Saligsprekinge, waarin Jesus groepe mense wat "geseënd" is noem.[1]
Die bergrede kom in die Evangelie volgens Matteus (Mat. 5 tot 7) voor. In die Evangelie volgens Lukas (Luk. 6: 17-49) preek Jesus min of meer dieselfde boodskap, maar dan op 'n vlakte in die ope veld. Die Lukas-weergawe staan daarom ook as die Veldrede bekend.
Die Bergrede begin met die agt Saligsprekinge. Jesus kom vir arm en swakker mense op en spreek hulle salig. Daarna volg daar praktiese voorskrifte. Mense word opgeroep om, in navolging van God en Christus, barmhartigheid te toon, goeie werke en dade te verrig sonder om iets daarvoor te verwag, rusies en verskille by te lê, nie egbreuk te pleeg nie, nie te sweer of 'n eed af te lê nie, nie kwaad met kwaad te vergeld nie, nie iets uit te leen en iets terug verwag nie, 'n pasifistiese houding te demonstreer, lief te hê in plaas van te haat, te bid en te vas, aalmoese te gee, niemand te veroordeel nie, nie oor aardse sake te bekommer nie, nie skynheilig op te tree nie, en om standvastig in die geloof te staan.
Matteus 5 word afgesluit met die woorde "Wees julle dan volmaak soos julle hemelse Vader volmaak is." Die Onse Vader word in Mat. 6 aangetref en die Bergrede word in hoofstuk 7 afgesluit.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Bergrede.
