Gaan na inhoud

Keniaanse nasionale rugbyspan

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Kenia
Unie Keniaanse Rugbyunie (KRU)
Bynaam(e) Simbas (“die leeus”)
Embleem die Leeu
Stadion RFUEA-veld, Nairobi
Kapasiteit 6 000
Afrigter(s) Vlag van Suid-Afrika Jerome Paarwater (sedert 2023)
Kaptein(s) Daniel Sikuta
Spankleure
Alt. kleure
Statistiek
Meeste toetse Joel Nganga (52)[1]
Meeste toetspunte Darwin Mukidza (385)[2]
Meeste drieë Darwin Mukidza (18)[3]
Eerste internasionale wedstryd
Vlag van Kenia Kenia wen teen Tanganjika[4]
(1954)
Grootste oorwinning
Vlag van Kenia Kenia 96–3 Sjabloon:NIGru-r
(10 Augustus 1987)
Grootste nederlaag
Vlag van Portugal Portugal 85–0 Kenia Vlag van Kenia
(Doebai, Verenigde Arabiese Emirate; 12 November 2022)
Amptelike webwerf
www.kru.co.ke

Die Keniaanse nasionale rugbyspan (Engels: Kenya national rugby union team; Swahili: Timu ya raga ya Kenya) is die nasionale rugbyspan wat Kenia in internasionale wedstryde (toetswedstryde) verteenwoordig. Hulle dra die bynaam Simbas wat in Swahili leeus beteken. Rugby word in Kenia geadministreer deur die Keniaanse Rugbyunie (Kenya Rugby Union, KRU) wat in 1970 gestig is. Kenia word deur Wêreldrugby as ’n vlak drie-span erken. Die Keniaanse rugbyspan is tans (Julie 2024) 37ste op Wêreldrugby se wêreldranglys gelys.[5] Saam met Ivoorkus en Zimbabwe is Kenia tradisioneel een van die sterker nasionale Afrikarugbyspanne na die Suid-Afrikaanse Springbokke en die Namibiese Welwitschias.

Hulle tuisveld is die RFUEA-veld in Nairobi wat in 1955 vir ’n Oos-Afrika-span teen die Britse en Ierse Leeus voorberei is. Kenia kon nog nie vir ’n rugbywêreldbekertoernooi kwalifiseer nie.[6] Hulle het tydens die Afrikabeker twee titels ingepalm, vier keer in die derde en vyf keer in die vierde plek geëindig. Die Keniaanse span speel tradisioneel in rooi truie met swart broeke en groen sokkies. Een voormalige Keniaanse rugbyspeler is in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem.

Beheerliggaam

[wysig | wysig bron]
Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Keniaanse Rugbyunie.

Die beheerliggaam vir rugby in Kenia is die Keniaanse Rugbyunie (Engels: Kenya Rugby Union, KRU; Swahili: Shirikisho la Raga Kenya). Die Keniaanse Rugbyunie is in 1970 gestig en het in 1990 ’n volle lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou Wêreldrugby) geword.[7] Daarbenewens was die Keniaanse Rugbyunie ’n stigtingslid van die kontinentale beheerliggaam Konfederasie van Afrikarugby (Engels: Confederation of African Rugby; Frans: Confédération Africaine de Rugby; nou Rugby Afrika) wat in 1986 in Tunis deur agt beheerliggame gestig is.[8]

Die hoogste rugbyliga in Kenia is die Keniaanse Beker met elf spanne. Spelers met groter ambisies draf uit vir die keurspan Simbas wat aan die Suid-Afrikaanse Curriebeker deelneem. Sedertdien is die meeste spelers van die Keniaanse nasionale span uit dié keurspan afkomstig of speel vir ander Suid-Afrikaanse spanne.[9] Van die ander spelers is veral in Europa aktief.

Naas die amptelike nasionale span roep die Keniaanse Rugbyunie ook ander keurspanne byeen. Nes ander rugbylande beskik Kenia oor ’n o/20-nasionale span wat aan die Wêreldrugby o/20-kampioenskap deelneem.[10] Die Kenia Sevens is die Keniaanse sewesrugbyspan. Kinders en jongmense word reeds op skool aan rugby bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting.

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Invoering en vestiging van rugby

[wysig | wysig bron]

Rugby is aan die begin van die 20ste deur Britse setlaars na Kenia gebring; die eerste bekende wedstryd is in 1909 gespeel.[11] Aan die begin was rugby slegs vir “wit” setlaars toegelaat.[12]

Die Rugbyvoetbalunie van Kenia (Engels: Rugby Football Union of Kenia, “RFUK”) is oorspronklik in Augustus 1921 gestig en het teen 1923 operasioneel geword met die verdeling van die eerste klub in Kenia, Nairobi-distrik, weens sy oorvleuelende sterkte in Nondescripts RFC en Harlequins (moenie verwar word met die Kenia Harlequin FC nie).[11] Gedurende die 1950’s is die eerste internasionale wedstryde gespeel.[13] Vroeë toernooie sluit in die Nairobi-distrikkampioenskap wat in 1925 vir die eerste keer aangebied is, die Enterprise-beker sedert 1930 en ’n Koninklike Gewapende Magte-toernooi sedert 1937.[11] Kenia het verskeie toerende spanne tussen die 1920’s en 1950’s gehuisves; noemenswaardige spanne sluit in die Universiteit van Kaapstad, Universiteit Stellenbosch en in 1951 ’n saamgestelde Universiteitspan (Oxford en Cambridge) op Mitchell Park-stadion. Een jaar later is die RFUEA-veld in Nairobi gebou.[11]

In 1953 het die rugbyunies van Tanganjika en Uganda by die RFUK aangesluit om die Rugbyvoetbalunie van Oos-Afrika (Engels: Rugby Football Union of East Africa, “RFUEA”) te word, ter verteenwoordiging van die kolonies van Brits-Oos-Afrika.[14] In 1954 het ’n Keniaanse span in Arusha vir die eerste keer teen ’n Tanganjikaanse span gespeel en dié ontmoeting gewen. Hierdie wedstryd het gedien as ’n seleksieproef vir die Oos-Afrikaanse Tuskers se toer in die Koperstreek later dieselfde jaar.[4] Die Tuskers was ’n keurspan bestaande uit Keniaanse, Tanzaniese en Ugandese spelers soortgelyk aan die Britse en Ierse Leeus.[12] In die daaropvolgende jaar is die wedstryd weer gespeel en dié keer het Tanganjika met 11–3 geseëvier. In 1956 is in Arusha die derde wedstryd tussen albei spanne gereël wat Kenia met 13–0 kon wen. In 1958 kon ’n Keniaanse span die Ugandese s’n met 21–11 klop.[4] Tydens hul 1955-toer na Suid-Afrika het die Britse en Ierse Leeus ook Nairobi besoek. In 1956 is die RFUK ontbind omdat die meeste distriksunies reeds direk aan RFUEA verbonde was.[11] In die Keniaanse span is dikwels spelers van ander Oos-Afrikaanse lande ingesluit en ook spelers met ’n Europese afkoms is ingespan. Hoewel die uitslae dikwels eensydig was, het hierdie wedstryde rugby in Kenia gewild gemaak. In 1961 het die Suid-Afrikaanse Springbokke Kenia besoek.[11]

Onafhanklikheid en integrasie

[wysig | wysig bron]

Ná sy onafhanklikheid in 1963 het Kenia sy eerste toets teen Tanganjika gespeel en kon dié buurland klop. Ná onafhanklikwording het die desegregasie van die Keniaanse skoolstelsel die inheemse bevolking toegelaat om by rugbyspanne van eliteskole soos Duke of York en Prince of Wales aan te sluit. Spelers soos Chris Onsotti, John Gichinga, Dennis Awori, George Kariuki en Jim Owino het aan die eerste generasie van inheemse Keniaanse rugbyspelers behoort. Hierdie eerste spelergenerasie het ’n belangrike grondslag geleë vir die daaropvolgende spelergenerasie wat die Keniaanse rugby verder laat bloei het. Die tweede generasie het Kenia in die 1970’s, 1980’s en vroeë 1990’s as ’n vername rugbyland gevestig.[12]

Die Keniaanse Rugbyunie (Engels: Kenya Rugby Union, KRU; Swahili: Shirikisho la Raga Kenya) is in 1970 in Nairobi gestig en in dieselfde jaar is die Keniaanse Beker vir die eerste keer beslis en deur Impala RFC gewen.[11] In 1972 het Ted Kabetu die eerste Keniaanse speler geword om vir die Oos-Afrikaanse Tuskers in ’n wedstryd teen Richmond RFC te speel. In dieselfde jaar het die Tuskers na Ierland getoer en teen Ierse klubspanne gespeel; hulle kon gemengde resultate aanteken en drie van hul agt toetse wen; Chris Onsotti het die eerste Keniaan geword om in die Tusker se voorspan te speel, nadat hy as ’n stut in die vierde Tuskers-toer na Ierland in 1972 ingesluit is; Jackson “Jacko” Omaido, ’n skoolseun van Lenana-skool (voorheen Duke of York) het in 1975 vir die Tuskers as ’n losskakel teen Zambië uitgedraf.

’n Instroming van Tanganjikaanse spelers het aan die Keniaanse span ’n hupstoot besorg. Gedurende die vroeë 1970’s het verskeie Engelse klubs na Kenia begin toer, en nieamptelike toetse teen die Tuskers gespeel. Dit sluit ’n byna-oorwinning oor Harlequins RFC in, nadat hulle naelskraap met 15–20 geklop is. Ná ’n uitnodiging in die plaaslike dagblaaie aan Afrikarugbyspelers is Miro RFC as ’n uitnodigingspan gestig; soortgelyk aan die Britse Barbarians, of meer plaaslik, die Scorpions RFC. Miro was ’n span vir “swart” spelers en het twee “wit” spelers ingesluit (Doug Hamilton en Pat Orr); dié span het ’n belangrike rol gespeel om rugby onder Afrikane in Kenia te laat groei. Die span het in 1976 teen Rugby Roma Olimpic gespeel en met 20–12 gewen. Die span is egter ontbind oor vrae rakende die rasseseleksie van spelers. Die Tuskers het teen die middel-1970’s uit beide “swart” en “wit” spelers bestaan, en teen Zambië te staan gekom; hulle kon vier van hul vyf toetse wen. Teen dié tyd het sommige klubs begin vou weens die migrasie van “wit” uitgewekenes. Ondanks die vordering het daar konflik ontstaan tussen die Keniaanse spelers en die talle klubs wat steeds deur uitgewekenes bestuur is; Miro RFC het weer in 1979 begin speel en kon dié keer met 32–19 teen Blackheath FC seëvier wat tot nuwe hoop onder “swart” rugbyspelers gelei het.

Beide Mean Machine RFC en Mwamba RFC is in 1977 as aparte spanne vir inheemse spelers gestig.[11] Mean Machine, ’n verteenwoordigende span van die Nairobi-universiteit bestaande uit Absalom “Bimbo” Mutere, Tom Oketch en Joe “JJ” Masiga, kon die Keniaanse beker in sy eerste probeerslag inpalm. Dit was veral ’n noemenswaardige prestasie omdat rugby in Kenia destyds steeds ’n “wit” oorheersde sport was met klubs soos Kenya Harlequins, Nondescripts, Impala en Western Kenya/Oribis.[12] Volgens die historikus Michael Mundia Kamau het die stigting van Mean Machine by die Universiteit van Nairobi die transformasie in Keniaanse rugby afgeskop. Sedertdien beoefen veral inheemse studente rugby.[15] Black Blad RFC van die Kenyatta Universiteitskollege het in die volgende jaar die beker ingepalm. Dit was veral spelers van die tweede generasie wat ’n leidende rol gespeel het by die stigtings van sowel Mean Machine RFC asook Black Blad RFC.[12] Die Mean Machine RFC is egter ná die voorlopige sluiting van die Nairobi-universiteit as gevolg van die mislukte staatsgreeppoging teen president Daniel arap Moi in 1982 tydelik ontbind.

Miro RFC het voorgegaan om te speel, maar is deur die Metropolitaanse Polisiesklub van Londen, ’n span wat as “tydelik” beskou is, met 40–9 geklop. In 1982 het die Tuskers hul laaste toer onderneem en kon beide Zimbabwe en Zambië verslaan. Die 1980’s het ook die bekendstelling van sewesrugby gesien. Dié dekade het egter ook die agteruitgang van die nasionale span gesien; tydens ’n beslissende uitspeelrondte teen Zimbabwe het Kenia al sy wedstryde verloor; aan die einde van die 1980’s is Kenia deur Zimbabwe met 56–9 verslaan.

In Januarie 1986 was Kenia in Tunis een van die stigtingslede van die Konfederasie van Afrikarugby (Engels: Confederation of African Rugby; Frans: Confédération Africaine de Rugby; nou Rugby Afrika). Die ander stigtingslede was die beheerliggame van Ivoorkus, Madagaskar, Marokko, Senegal, Seychelle, Tanzanië en Tunisië.[16] Met die vestiging van Zimbabwe in 1980 en Namibië se onafhanklikwording in 1990 het albei nasionale spanne groot mededingers vir Kenia in die Afrikabeker en die rugbywêreldbekerkwalifiserings geword. In 1985 het die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou Wêreldrugby), wat destyds baie eksklusief was en slegs agt lede gehad het, op die invoering van die rugbywêreldbekertoernooi besluit. Vir die eerste Rugbywêreldbeker 1987 het die IRVR nege spanne vir deelname genooi, maar Kenia het geen uitnodiging ontvang nie.[17] Die Keniane het ook nie aan die Rugbywêreldbeker 1991-kwalifisering deelgeneem nie.[18]

In 1990 het die Keniaanse Rugbyunie by die Internasionale Rugbyvoetbalraad aangesluit en in dieselfde jaar is rugby as ’n skoolsport by hoërskole ingevoer.[11] Teen 1993 het ’n toerende span van 26 spelers slegs twee “swart” spelers ingesluit, wat die aanhoudende “wit” oorheersing in die Keniaanse rugby gewys het.[15] Tydens die Rugbywêreldbeker 1995-kwalifisering is Kenia deur Zimbabwe en Namibië geklop, terwyl hulle teen Arabië ’n naelskraapse oorwinning kon behaal, waarmee hulle die hooftoernooi misgeloop het.[19] Tydens die Rugbywêreldbeker 1999-kwalifisering kon die Keniane Arabië verslaan, terwyl hulle teen Tunisië verloor het, waarmee hulle met ’n swakker punteverskil weer uitgeskakel is.[20]

In die nuwe millennium

[wysig | wysig bron]
Kenia teen die Weermag se nasionale wag in 2009

Kenia het stewig vordering in sy plaaslike rugby gesien, nadat die speel deur die inheemse bevolking oorgeneem en ’n inheemse liga van stapel gestuur is. Gedurende die 2000’s kon Kenia op internasionale vlak gereeld sukses aanteken, nadat hulle in staat was om spanne soos Zimbabwe en Uganda te klop. In 2000 is die eerste Afrikabeker beslis, maar Kenia het nie aan dié toernooi deelgeneem nie.[21] Een jaar later het die Keniane in die tweede afdeling die finale rondte in die tweede plek agter Madagaskar afgesluit.[22] In die tweede afdeling van die Afrikabeker 2002, wat ook as Rugbywêreldbeker 2003-kwalifisering gedien het, het op die naelskraapse oorwinning oor Kameroen ’n ewe naelskraapse nederlaag teen Uganda gevolg, waarmee hulle die daaropvolgende rondte misgeloop het.[23]

Van die Afrikabeker 2003 af was die span in die eerste divisie, waar hulle tweede agter Namibië geëindig het.[24] Een jaar later het hulle dieselfde uitslag behaal.[25] Tydens die Afrikabeker 2005 het die Keniane hul groep weer in die tweede plek afgesluit, dié keer agter die Marokkane.[26] Die Afrikabeker 2006 was ook deel van die Rugbywêreldbeker 2007-kwalifisering en die span kon beide Tunisië en Namibië tuis klop, terwyl die Keniane slegs in hul wegwedstryde verslaan is; as gevolg van hul swakker punteverskil is hulle weer uitgeskakel.[27]

Tydens die Afrikabeker 2007 het die Keniane vir die eerste keer die uitspeelwedstryd om die derde plek behaal en hulle kon Ivoorkus met 20–17 klop.[28] Die Afrikabeker 2008/09 het as die Rugbywêreldbeker 2011-Afrikakwalifisering gedien en die span het weer versuim om vir die toernooi te kwalifiseer, nadat Kenia deur Tunisië geklop is en Kameroen kon verslaan.[29]

Geleidelike vestiging

[wysig | wysig bron]

In 2011 kon die gasheer Kenia die Afrikabeker vir die eerste keer wen, nadat hulle Tunisië in die eindstryd met 16–7 verslaan het, nadat beide Marokko en Namibië weens finansiële beperkings hulself onttrek het;[30] die volgende seisoen het Kenia gesukkel en teen beide Uganda en Zimbabwe agteruitgegaan, slegs ’n oorwinning oor Tunisië het hul relegasie verhoed.[31] Die 2013-seisoen was deurslaggewend vir Keniaanse rugby, nadat die nasionale span beide Uganda en Zimbabwe kon klop, en die Afrikabeker vir die tweede keer – en die eerste keer met ’n vierspangroep – kon wen.[32] Een jaar later het die Keniane onder die naam “Simba XV” aan die Suid-Afrikaanse Vodacombeker deelgeneem. Die Simba XV was in Kaapstad gesetel en kon hul openingswedstryd teen die Oostelike Provinsie met 17–10 wen.[33] Kenia het egter sy oorblywende ses wedstryde verloor en in die sewende plek van die suidelike afdeling geëindig. Dit was vir die Keniaanse span ’n goeie voorbereiding op die daaropvolgende Afrikabeker, wat saam met die 2013-toernooi getel het as die vastelandse kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 2015. Die Keniane kon in die eerste wedstryd Namibië klop en Madagaskar afransel, maar nadat hulle deur Zimbabwe verslaan is, is hulle gelyk aan punte met Namibië en Zimbabwe uit die kwalifisering geskakel.[34]

Kenia teen Kanada tydens die rugbywêreldbekerkwalifisering in Marseille in 2018

In Mei 2015 het Kenia vir die eerste keer sedert die Oos-Afrikaanse span se wedstryde in die 1970’s en 1980’s weer teen Europese spanne te staan gekom en Portugal in ’n toetswedstryd op die RFUEA-veld met 41–15 geklop.[35] Die daaropvolgende Afrikabeker het die span ná nederlae teen Zimbabwe en Namibië, asook ’n oorwinning oor Tunisië in die derde plek afgesluit.[36] Een jaar later het Kenia tydens die Afrikabeker as naaswenner agter Namibië geëindig.[37] In dieselfde jaar het die Keniaanse Rugbyunie ’n borgskapstransaksie met Sportpesa ter waarde van KES 607 miljoen aangekondig; dit is die winsgewendste borgskapstransaksie in die Keniaanse rugbygeskiedenis, en sal nie net die sewes- en mansspanne borg nie, maar ook die vroue- en jeugspanne.[38] In September dieselfde jaar het Keniaanse Rugbyunie formeel aansoek gedoen om aan die Suid-Afrikaanse Curriebeker deel te neem.[39] Die Afrikabekertoernooie in 2017 en 2018 het gesamentlik as Rugbywêreldbeker 2019-Afrikakwalifisering gedien en Kenia het albei toernooie tweede agter Namibië geëindig.[40][41] Daarmee het hulle die uitspeelrondte gehaal, maar die span is deur Kanada, Hongkong en Duitsland verslaan.[42]

Nadat die toernooi twee keer vanweë die wêreldwye Covid-19-pandemie gekanselleer is, het die Keniane wel deelgeneem aan die Afrikabeker 2021/22, wat by uitsteek oor twee jaar gestrek het. Die eerste rondte, wat in 2021 in Nairobi beslis is, het met ’n naelskraapse nederlaag teen Senegal en ’n maklike oorwinning oor Zambië afgeskop, waarmee die Keniane die uitklopfase gehaal het. Om epidemiologiese redes is dit in Julie 2022 in die Franse stede Marseille en Aix-en-Provence beslis. Ná hul kwarteindstrydoorwinning oor Uganda en hul naelskraapse halfeindstrydoorwinning oor Algerië is die span egter in die eindstryd deur Namibië verneder.[43] Daarmee het hulle die interkontinentale kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 2023 gehaal, maar hulle het dié keer teen die Verenigde State, Portugal en Hongkong vasgeval.[44]

Tydens die Afrikabeker 2024 het die Keniane in die halfeindstryd ’n verrassende nederlaag gely teen Algerië (met 12–20), waarna hulle in die bronseindstryd teen Namibië vasgeval het (met 27–38).[45]

Kleure, embleem en bynaam

[wysig | wysig bron]

Kenia speel tradisioneel in ’n rooi trui met swart-rooi-groen moue, swart broeke en groen-rooi sokkies. Hul alternatiewe trui is groen met swart-rooi-groen moue, swart broeke en groen-rooi sokkies.

Die huidige truiverskaffer is die Britse sportuitruster Umbro[46] en die truiborg is die Keniaanse dobbelmaatskappy SportPesa.[47] Die beheerliggaam se kenteken verskyn op die regterbors, die truiverskaffer se kenteken links en die borgkenteken in die middel.

Die Keniaanse Rugbyunie se kenteken toon ’n Leeu, Kenia se wapendier, en die belettering KENYA RUGBY. Die nasionale span se bynaam is Simbas (“die leeus”).

Tuisstadion

[wysig | wysig bron]
Die RFUEA-veld in Nairobi, tuiste van Keniaanse rugby

Kenia se tuisstadion is die RFUEA-veld in Nairobi met ’ kapasiteit van sowat 6 000. Dit is in besit van die Keniaanse Rugbyunie en word vir amper al die tuiswedstryde gebruik.

Toetswedstryde

[wysig | wysig bron]

Kenia het 70 van sy 133 toetswedstryde gewen, ’n wenrekord van 53,07%. Kenia se statistieke in toetswedstryde teen alle lande, in alfabetiese volgorde, is soos volg (korrek in Julie 2024):[48]

Opponent Gespeel Gewen Verloor Gelykop % Gewen
Vlag van Algerië Algerië 2 1 1 0 50,00
Arabië 4 2 2 0 50,00
Vlag van Brasilië Brasilië 3 3 0 0 100,00
Vlag van Botswana Botswana 1 1 0 0 100,00
Vlag van Chili Chili 1 0 1 0 0,00
Vlag van Duitsland Duitsland 2 0 2 0 0,00
Vlag van Ivoorkus Ivoorkus 1 1 0 0 100,00
Vlag van Hongkong Hongkong 7 1 5 1 14,29
Vlag van Kameroen Kameroen 4 4 0 0 100,00
Vlag van Kanada Kanada 1 0 1 0 0,00
Vlag van Madagaskar Madagaskar 4 1 2 1 25,00
Vlag van Marokko Marokko 4 2 2 0 50,00
Vlag van Namibië Namibië 14 2 12 0 14,29
Vlag van Nigerië Nigerië 1 1 0 0 100,00
Vlag van Portugal Portugal 2 1 1 0 50,00
Vlag van Rusland Rusland 1 0 1 0 0,00
Vlag van Senegal Senegal 4 3 1 0 75,00
Vlag van Spanje Spanje 1 1 0 0 100,00
Vlag van Tunisië Tunisië 10 7 3 0 70,00
Vlag van Uganda Uganda 35 23 10 2 65,71
Vlag van Verenigde Arabiese Emirate Verenigde Arabiese Emirate 1 1 0 0 100,00
Vlag van Zambië Zambië 7 6 1 0 85,71
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 22 9 13 0 40,90
Algeheel 133 70 56 4 53,07

Rekords

[wysig | wysig bron]

Wêreldbekerrekord

[wysig | wysig bron]

Kenia kon tot dusver nog nie vir ’n rugbywêreldbekertoernooi kwalifiseer nie.

Jaar Uitslag
1987 Nie genooi nie
1991 Nie deelgeneem nie
1995 Nie gekwalifiseer nie
1999 Nie gekwalifiseer nie
2003 Nie gekwalifiseer nie
2007 Nie gekwalifiseer nie
2011 Nie gekwalifiseer nie
2015 Nie gekwalifiseer nie
2019 Nie gekwalifiseer nie
2023 Nie gekwalifiseer nie
2027 N.v.t.
2031 N.v.t.

Afrikabeker

[wysig | wysig bron]

Kenia neem sedert 2003 aan die jaarlikse Afrikabeker deel. Hulle het sedertdien twee toernooie gewen.

  • Titeloorwinnings (2): 2011, 2013

Ander toetswedstryde

[wysig | wysig bron]
Die Elgonbeker

Vanweë sy laat vestiging in 1981 het Kenia gedurende die amateurtydperk min toere volgens die ou tradisie onderneem, aangesien dit teen die jaar 2000 tot ’n einde gekom het. Deesdae is toetswedstryde teen die spanne van die Noordelike Halfrond tweekeer per jaar moontlik. Gedurende Juniemaand se midjaarrugbytoetsreeks vertrek Europese spanne na Kenia en gedurende Novembermaand se eindjaarrugbytoetsreeks reis die Keniane na Europa. As deel daarvan ding Kenia sedert 2004 met Uganda om die Elgonbeker mee (genoem na Elgon, ’n berg op die grens tussen Kenia en Uganda).[49] Buite die Afrikabeker neem die span ook aan die sporadiese Victoriabeker deel, saam met die Oos-Afrikaanse lande Uganda, Zambië en Zimbabwe. Wedstryde teen nie-Afrikaspanne is skaars.

Spelers

[wysig | wysig bron]

Huidige span

[wysig | wysig bron]

Die volgende spelers het die Keniaanse span gevorm tydens die Rugbywêreldbeker 2023-uitspeelrondte:

Agterspelers (backs)
Speler Posisie Klub
Samuel Asati Skrumskakel Kenya Commercial Bank SC
Brian Tanga Skrumskakel Kabras Sugar RC
Samson Onsumu Skrumskakel Menengai Oilers RC
Amon Wamalwa Losskakel Homeboyz RC
Geoffrey Ominde Losskakel Menengai Oilers RC
Bryceson Adaka Senter Kabras Sugar RC
John Okoth Senter Menengai Oilers RC
Peter Kilonzo Senter Kenya Commercial Bank SC
Timothy Omela Vleuel Menengai Oilers RC
Beldad Peter Ogeta Obia Vleuel Menengai Oilers RC
Jacob Ojee Vleuel Kenya Commercial Bank SC
Geoffrey Okwach Vleuel Kenya Commercial Bank SC
Darwin Mukidza Heelagter Kenya Commercial Bank SC
Voorspelers (forwards)
Speler Posisie Klub
Teddy Akala Haker Kabras Sugar RC
Eugene Sifuna Haker Kabras Sugar RC
Brian Waraba Haker Kenya Harlequins
Edward Mwaura Stut Menengai Oilers RC
Joseph Odero Stut Kabras Sugar RC
Ephraim Oduor Stut Kabras Sugar RC
Patrick Ouko Stut Kenya Commercial Bank RFC
Andrew Simiyu Stut Universiteit van Johannesburg
Ian Masheti Stut Impala Saracens
Brian Juma Otieno Slot Kabras Sugar RC
Thomas Okeyo Ongera Slot Universiteit van Johannesburg
Malcolm Onsando Slot CS Dinamo București
Clinton Odhiambo Slot Menengai Oilers RC
Daniel Sikuta Kaptein Losvoorspeler Kabras Sugar RC
Joshua Weru Losvoorspeler Northampton Saints
Martin Owilah Losvoorspeler Kenya Commercial Bank RFC
Bethwel Anami Agsteman Strathmore University RFC

Bekende spelers

[wysig | wysig bron]

Een voormalige Keniaanse speler is vir sy uitstekende prestasie in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem:[50]

Speler Posisie Inskrywing
Humphrey Kayange Senter 2011

Spelerstatistieke

[wysig | wysig bron]

Vervolgens die belangrikste statistieke van Kenia se spelers. Die spelers wat met * gekenmerk is, is nog aktief en kan hul statistieke verbeter.

(Korrek teen: Mei 2020)

Meeste toetswedstryde[51]
Rang Naam Tydperk Toetswedstryde
01 Darwin Mukidza 2015–2021 30
02 Moses Amusala 2014–2018 27
03 Samson Onsomu 2016–2021 25
04 Peter Karia 2015–2018 24
05 Oliver Kizito 2014–2018 24
06 Tony Opondo 2014–2018 24
07 Isaac Adimo 2011–2018 21
08 Davis Chenge 2014–2021 21
09 Curtis Lilako 2011–2018 20
10 Martin Owila 2014–2018 19
Meeste punte aangeteken[52]
Rang Naam Tydperk Punte
01 Darwin Kinyangi 2015–2021 302
02 Tony Opondo 2014–2018 055
03 Davis Chenge 2014–2021 050
04 Jacob Ojee 2015–2018 042
05 Samson Onsomu 2016–2021 035
06 David Ambunya 2011–2017 032
07 Fabian Ogutu 2015–2016 028
08 Samuel Oliech 2015–2018 025
09 Martin Owila 2014–2018 025
10 Oliver Kizito 2014–2018 022
Meeste drieë gedruk[53]
Rang Naam Tydperk Drieë
01 Darwin Kinyangi 2015–2021 13
02 Tony Opondo 2014–2018 11
03 Davis Chenge 2014–2021 10
04 Jacob Ojee 2015–2018 08
05 Samson Onsomu 2016–2021 07
06 David Ambunya 2011–2017 06
07 Martin Owila 2014–2018 05
08 William Ndayara 2018–2018 04
09 Moses Amusala 2014–2018 04
10 Oliver Kizito 2014–2018 04

Afrigters

[wysig | wysig bron]

Die volgende persone het al as hoofafrigters van die Keniaanse nasionale rugbyspan gedien:

Naam Tydperk
Vlag van Kenia Ken Thimba 2001–2003
Vlag van Kenia Benjamin Ayimba (tussentyds) 2003
Vlag van Kenia Thomas Odundo 2004–2006
Vlag van Kenia Manuel Okoth 2006
Vlag van Kenia Michael Otieno 2007–2012
Vlag van Suid-Afrika Jerome Paarwater 2013–2017
Vlag van Nieu-Seeland Ian Snook 2018–2019
Vlag van Kenia Paul Odera 2019–2022
Vlag van Suid-Afrika Jerome Paarwater sedert 2023

Sien ook

[wysig | wysig bron]
Rugbyportaal

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ (en) "Most matches". ESPNscrum. Besoek op 20 September 2024.
  2. ↑ (en) "Most points". ESPNscrum. Besoek op 20 September 2024.
  3. ↑ (en) "Most tries". ESPNscrum. Besoek op 20 September 2024.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (en) M. Campbell; E.J. Cohen (1960). Rugby Football in East Africa 1909–1959. Rugby Football Union of East Africa. p. 41.
  5. ↑ (en) "World Rankings". Wêreldrugby. Besoek op 20 September 2024.
  6. ↑ (en) "About Us – Kenya Rugby Union". Keniaanse Rugbyunie. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 September 2015. Besoek op 5 September 2015.
  7. ↑ (en) "Kenya". Wêreldrugby. Besoek op 20 September 2024.
  8. ↑ (en) "Rugby Africa Unions". Rugby Afrika. 2020. Besoek op 20 September 2024.
  9. ↑ (en) "Kenya's rugby 15s squad unveiled ahead of Currie Cup". Pulselive Kenya. 6 April 2022. Besoek op 20 September 2024.
  10. ↑ (en) "World Rugby U20 Championship". Wêreldrugby. Besoek op 20 September 2024.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 11,7 11,8 (en) "Kenya Rugby Historical Highlights" (PDF). Keniaanse Rugbyunie. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 4 Februarie 2012. Besoek op 4 Februarie 2012.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 (en) Michael Mundia Kamau. "A Review of Kenyan Rugby". Wesclark. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2012. Besoek op 22 Februarie 2012.
  13. ↑ (en) "The Early Days of Kenya Rugby". KenyaPage.Net. Besoek op 20 September 2024.
  14. ↑ (en) John Nauright (6 April 2012). Sports around the World: History, Culture, and Practice [4 volumes]: History, Culture, and Practice. ABC-CLIO. pp. 146–. ISBN 978-1-59884-301-9.
  15. ↑ 15,0 15,1 (en) Huw Richards (2007). A Game for Hooligans: The History of Rugby Union. Edinburgh: Mainstream. p. 278. ISBN 978-1-84596-255-5.
  16. ↑ (en) "History of the CAR". Rugby Afrika. Besoek op 20 September 2024.
  17. ↑ (en) "1987 Rugby World Cup: The long road to the cup". New Zealand History. 2021. Besoek op 20 September 2024.
  18. ↑ (en) "1991 Rugby World Cup – Asia/Oceania qualifiers". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  19. ↑ (en) "1995 Rugby World Cup – African qualifiers". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  20. ↑ (en) "1999 Rugby World Cup – African qualifiers". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  21. ↑ (en) "2000 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  22. ↑ (en) "2001 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  23. ↑ (en) "2002 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  24. ↑ (en) "2003 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  25. ↑ (en) "2004 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  26. ↑ (en) "2005 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  27. ↑ (en) "2006 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  28. ↑ (en) "2007 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  29. ↑ (en) "2008/09 Rugby Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  30. ↑ (en) "2011 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  31. ↑ (en) "2012 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  32. ↑ (en) "2013 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  33. ↑ (en) "Simba off to a winning start". Suid-Afrikaanse Rugbyunie. 8 Maart 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2016. Besoek op 1 Julie 2016.
  34. ↑ (en) "2014 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  35. ↑ (en) "Kenya Simbas go on the rampage against Portugal". Daily Nation. 30 Mei 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Desember 2019. Besoek op 29 Desember 2019.
  36. ↑ (en) "2015 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  37. ↑ (en) "2016 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  38. ↑ (en) Isaac Swila (20 Julie 2016). "Betting firm SportPesa, KRU sign Sh600m deal". Daily Nation. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Desember 2019. Besoek op 29 Desember 2019.
  39. ↑ (en) William Nuguna (6 September 2016). "Kenya eye Currie Cup". The Star. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Desember 2019. Besoek op 29 Desember 2019.
  40. ↑ (en) "2017 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  41. ↑ (en) "2018 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  42. ↑ (en) "2019 Rugby World Cup – Qualifiers repechage". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 20 September 2024.
  43. ↑ (en) "Namibia win Rugby Africa Cup to secure place at Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 10 Julie 2022. Besoek op 20 September 2024.
  44. ↑ (en) "Samuel Marques kicks Portugal to Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 18 November 2022. Besoek op 20 September 2024.
  45. ↑ (en) "4th place for Kenya Simbas in 2024 Rugby Africa Cup after Namibia loss". Rugby Afrika. 28 Julie 2024. Besoek op 20 September 2024.
  46. ↑ (en) Festus Chuma (5 Januarie 2024). "RUGBY New era as Kenya Rugby Union secure deal with international kit makers". Pulse Sports. Besoek op 20 September 2024.
  47. ↑ (en) Ayumba Ayodi (9 Desember 2022). "SportPesa make timely return to rugby sponsorship". Daily Nation. Besoek op 20 September 2024.
  48. ↑ (en) "International Rugby Union Statistics – Kenya". ESPNscrum. Besoek op 20 September 2024.
  49. ↑ (en) Helen Buteme (4 September 2009). "Helen Buteme: A breakthrough year". Wêreldrugby. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2012. Besoek op 12 Oktober 2012.
  50. ↑ (en) "Inductees". Wêreldrugby. Besoek op 20 September 2024.
  51. ↑ (en) "Total matches played (descending)". ESPNscrum. Besoek op 20 September 2024.
  52. ↑ (en) "Total points scored (descending)". ESPNscrum. Besoek op 20 September 2024.
  53. ↑ (en) "Total tries scored (descending)". ESPNscrum. Besoek op 20 September 2024.

Verdere leesstof

[wysig | wysig bron]
  • (en) Huw Richards (2007). A Game for Hooligans: The History of Rugby Union. Edinburg: Mainstream Publishing. ISBN 978-1-84596-255-5.
  • (en) Richard Bath (1997). The Complete Book of Rugby. Seven Oaks. ISBN 1-86200-013-1.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Keniaanse_nasionale_rugbyspan&oldid=2698887"