Revolutie
"Niet bij brood alleen" is een uitspraak van iemand wiens/wier naam me even is ontschoten, maar het verschijnsel revolutie geeft hem/haar gelijk. Het is lang gedacht, dat revoluties ontstaan, doordat het volk geen brood meer heeft. Dit is echter een oversimplificatie. Revoluties ontstaan in de regel al eerder, als een groep mensen, ook wel 'volk' genoemd, geen mogelijkheid meer ziet om een extraatje bij de thee of bij verjaardagen of feestelijke aangelegenheden te serveren. Brood is gewoon erg saai en een koekje en een cakeje geven het leven weer zin en iets om naar uit te kijken. Als dat er niet meer is, dan raakt het volk ten einde raad en eist van het huidige regime meer beschikking over koek. Meestal kan de regering daar niet aan voldoen, omdat ze zelf de koek al verdeeld hebben, waardoor het volk nog meer gaat mopperen. Als dat gemopper dan wordt tegengewerkt door middel van knuppels, traangas en kogels, dan is de gelegenheid geschapen voor een revolutie, al dan niet actief ondersteund door de geheime diensten van buitenlandse koekfabrikanten.
Franse Revolutie[bewerken]
De Franse Revolutie was De Moeder der Revoluties. Toen Louis Quatorze het Franse volk zo uitgeknepen had, dat ze zich genoodzaakt zagen om over te gaan op een Engels dieet van fish & chips, barstte de volkswoede los en eiste het gepeupel van Marie Antoinette brood, wat ze net even niet in huis had ("pas de pain, pas de vin, pas de boursin!" is de beroemde prelude tot de gebeurtenissen die zouden volgen).
"Als je geen brood hebt", zei ze, "dan eet je toch gewoon een Bastognekoek?" Wat daarop volgde, was de bestorming van Bastogne, die echter teruggeslagen werd doordat de Bastognenaren in een geniale tactische zet hun stadje hernoemden tot Bastenaken, waardoor de analfabete revolutionairen de Bastille bestormden, omdat dat wel op Bastogne leek en Marie Antoinette zich misschien vergist had. Maar toen daar nog geen koekkruimel werd gevonden, richtte de volkswoede zich op de regering, daar die het parlement immers verkeerd had voorgelicht. Het politieke dilemma werd opgelost door een uitvinder, Guy Llotine genaamd, waardoor het koekhongerige plebs aan de macht kon komen en de socialistische heilstaat een begin kon nemen met Robespierre en Napoleon. Is dit grappig? Niet echt, maar we hebben er wel onze achternamen aan te danken.
Russische Revolutie[bewerken]
De dochter van de moeder der revoluties. Ene Karl Marx filosofeerde, dat alle ellende in de wereld terug te voeren is op de verdeling van koekjes. Er is de koekjesbezitterskaste en de koekloze kaste. De enige manier om dit onrecht op te heffen was om de koek van de koekbezitters af te pakken en de koek onder de koeklozen te verdelen. Jammer genoeg had dit tot gevolg, dat er door niemand meer koekjes gebakken werd, zodat nu helemaal niemand meer een koekje bij de thee (of de koffie) had. Dit loste het probleem van de ongelijkheid wel op, maar het was niet naar de zin van ene Gorbatsjov, die na 70 jaar de revolutie ongedaan maakte. Dit gaf weer aanleiding voor enkele revoluties in de deelrepublieken, maar dezen hebben weinig schade toegebracht aan de koekindustrie.
Amerikaanse Revolutie[bewerken]
Op een gegeven moment kregen de Amerikanen genoeg van theedrinken en droge biscuit en flikkerden ze de hele Engelse theevloot in zee, waarna ze een Tea Party hielden. In plaats van Engelse thee rookten ze daar een indiaanse vredespijp, waardoor het absurde idee ontstond, dat ieder mens vrij is om zijn eigen koeken te bakken, waarna er een unieke grondwet werd ontworpen, waarin gesteld werd, dat negers ook lekkere koek mochten bakken. Dat gaf wel wat schermutselingen, maar Engeland was ver weg en inmiddels was er koffie, met daarnaast de eigen gemaakte maïscake van grandma (grootmoeder), die nog een stuk lekkerder was dan alle Bastognekoeken en Bastillekoeken bij elkaar, laat staan dat pafferige weke braaksel wat ze in Engeland 'pie' noemen.
Voetnoot: De oorspronkelijke bewoners van Amerika, de indianen, kenden de kunst van het bakken van koek, cake en taart niet en waren dus gedoemd om te verdwijnen.
Zuid-Amerika[bewerken]
In de verschillende Zuid-Amerikaanse landen raakte in de twintigste eeuw de koek op. Zo op, dat er heden ten dage uit die landen geen koek meer komt maar alleen Coke.
Oranjekoekenrevolutie[bewerken]
De oranjekoekenbakkersrevolutie is nooit echt van de grond gekomen, vooralsnog.
Arabische Lente[bewerken]
Zandkoekjes en zandtaarten zijn niet te vreten en zorgen voor een slechte spijsvertering en de daaruit voortvloeiende (nou ja, niet vloeiende, maar goed...) negatieve effecten op de algehele gezondheid. Toen men daar na 1400 jaar achterkwam begonnen de moslims elkaar af te slachten. De uitkomst van deze revolutie is op het moment van schrijven nog niet duidelijk, maar de kans dat de mensen op dit moment de gelegenheid, tijd of de middelen hebben om koekjes te bakken is hoogst onzeker. Wel is er bij de Turk bij u in de straat lekkere balaklava te koop. Maar ruik er eerst even aan of ze vers zijn. Dit raadt de Oncyclopedia trouwens aan met ieder product, aan iedereen die in een revolutie verwikkeld raakt.
Wat is nodig voor een revolutie?[bewerken]
- Een toenemend gebrek aan koekjes en cake
- Barricades
- Martelaars - liefst een onschuldige voorbijganger die per ongeluk zijn nek brak toen hij/zij over de opgebroken straattegels struikelde. Hoe jonger hoe groter de impact.
Zie ook[bewerken]
Externe links[bewerken]
Verenigd koninkrijk op de rand van revolutie in 2016
Aan de schandpaal genageld! | Vastgenagelde versie: 7 december 2015 |
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.
|