Fina Libro
"Tro longa atendo ĝis fino de l' vendo"
- ~ Zamenhof pri vendado de libroj
"ke mi lernis absolute nenion pri vindozo!"
- ~ Roboto pri ĉi tiu artikolo
"Tuj tion ni vidos"
- ~ iu
La Fina Libro de l' Lingvo Internacia aŭ Tegmento de Esperanto laŭ scienca teorio aperos tuj antaŭ la komenco de la Fina Venko. Ĝi klarigos la eternajn demandojn, kiuj delonge kvereligas la esperanto-movadon.
Post kelkaj alparoloj samsencaj, S-ro Bujwid konstatas, ke laŭ piaj esperantistoj ĝin nur povos verki la Esperantista Mesio aŭ Dua Avataro de Zamenhof. Aliaj tamen kredas, ke la ideo de Mesio estas metaforo por epoko, kiun la esperantistaro mem povas efektivigi en la hodiaŭa tempo.
Pardonu - mi devas halti nun ĉar mia doministino ĵus alvenis kun sia vipo por mia ĉiu-semajna korekta seanco.
La ŝejko diris[redakti]
Unuvorte : Frenezulejo !
Esperanto[redakti]
"La Fina Libro de Esperanto" estas kompilaĵo de la Fundamento de Esperanto, verkita de L. L. Zamenhof, la kreinto de Esperanto. Ĝi inkluzivas la Fundamentan Vortaron, la Unua Libro kaj la Dua Libro de Esperanto, kaj laŭ la intenco de Zamenhof, ĝi estas la normo por la lingvo. La Fundamento estas la bazo de Esperanto kaj enhavas la ĉefajn gramatikajn regulojn, vortarojn, kaj ekzemplojn por uzi la lingvon. Ĝi estas esenca resurso por esperantistoj, por certigi ke la lingvo estas konstanta kaj komprenebla tra la tuta komunumo.
Tre amuza ŝerco[redakti]
Kial la Fina Libro estis ĉiam tiel trankvila?
Ĉar ĝi jam trankviliĝis en sia fino, kaj ĝi ne volas trovi novajn paĝojn en sia vivaĵa sekvanta parto!
Kuriozaj kuriozaĵoj[redakti]
La "Fina Libro" estas ofte konata kiel "Fundamento de Esperanto," kaj ĝi enhavas esencajn gramatikajn regulojn kaj vortojn por la lingvo Esperanto. Jen kelkaj kuriozaĵoj pri la Fina Libro:
Verkinto L. L. Zamenhof: La Fundamento estis verkita de L. L. Zamenhof, la kreinto de Esperanto. Li laboris por krei lingvon, kiu faciligus internacian komunikadon.
Originaj komponantoj: La vortaro en la Fundamento enhavas ĉirkaŭ 900 radikojn, kiuj povas esti kombinitaj por krei pli da vortoj. Tio ebligas sufiĉan vortprovizon por esprimi multajn konceptojn.
Ekzemploj en multaj lingvoj: La Fundamento enhavas ekzemplojn pri kiel uzi la lingvon en multaj lingvoj, por montri kiel Esperanto povas esti uzebla kaj komprenata de homoj el diversaj kulturoj.
Permanenta strukturo: La Fundamento estas la bazo de Esperanto, kaj ĝia strukturo kaj gramatiko estas reguloj, kiuj devas esti sekuitaj por havi konsistentan kaj kompreneblan lingvouzon.
Rekonata de lingvistoj: La Fundamento estas rekonata kiel unu el la plej notaj lingvaj verkoj, kaj ĝi estas konsiderata grava en la historio de konstruitaj lingvoj.
Uzata en instruado: La Fundamento estas uzata en instruado kaj lernado de Esperanto. Multaj lernolibroj kaj instruadoj sekvas ĝiajn principojn kaj ekzemplojn.
Kerno de la movado: La Fundamento estas la fundamenta tekstaro por esperantistoj, kaj ĝi reprezentas la kernon de la Esperanto-movado. Ĝi asertas konsiston en la lingvo, ne ŝanĝante la gramatikon aŭ bazan vortaron.
Historia signifo: La Fundamento estis eldonita unue en 1905, kaj ĝi estas grava dokumento por kompreni la evoluon de Esperanto kaj la intencojn de Zamenhof.
La Fundamento de Esperanto estas esenca resurso por kompreni la lingvon kaj ĝiajn bazajn regulojn. Ĝi estas parto de la rika kulturo kaj historio de Esperanto.