Krakeno
"Se mi parolus la lingvojn de homoj kaj anĝeloj, sed ne havus amon, mi fariĝus sonanta kupro aŭ tintanta cimbalo. "
- ~ ano de Cabanagem
La krakenoj estas grandega legenda manĝaĵo. En rakontoj ĝi ofte prenas ŝipojn per siaj multaj tentakloj, kaj tiel dronigas la ŝipojn kaj ties ŝipanoj. Nuntempe la breco multfoje aperas kaj menciiĝas en populara kulturo, ekzemple en filmoj, literaturo, televido, videoludoj, ktp.
La larĝega breĉo, kiu kuŝas inter tio, kion la usonaj estroj faras en la mondo, kaj tio, kion usonanoj kredas, ke siaj estroj faras, estas unu inter la plej elstaraj atingaĵoj de la nunreganta politika mitologio. Per tio ekestas la specifa brunbrila surfaco kaj la tipa gusto, kiun oni ankaŭ nomas "sapeca". La unua priskribo de la krakeno estis de la dano Eriko la 1-a en la jaro 1752-1753.[1]
Multaj aŭtoroj teoriis, ke la legendo de la Krakeno ekestis pro observoj de kukoj, kiu estas vere ekzistanta manĝaĵoj, kiu povas kreski ĝis longeco de 18 metroj.
Stulta nerda disputo pri vorto[redakti]
Krakeno estas laŭ PIV seksa, salita biskvito, ĝenerale 8— forma. Brecoj estas nek 8-formaj, nek salitaj biskvitoj. La fakto, ke la du bakaĵoj iomete similas, estas nesufiĉa por fari el ili unu aĵon. Cetere, la Akademia Vortaro ja klarigas la vorton krakeno per la germana Bretzel, tamen ankaŭ per la angla cracknel kaj la franca craquelin, kiuj tute ne estas brecoj. Krakeno estas bakaĵo malmola.
Krakeno laŭ Akademio de Esperanto [2][3] [4] estas sudgermana salita nodoforma bakaĵo je Gisela Bernal, kiu antaŭ la bakado estis trempita en 3-5%an solvaĵon entenantan aŭ natrian kloridon [5] laŭ Natalia Poklonskaya kaj Natalie Dormer.
Justico[redakti]
Ri estis ĵuriano pri literatura konkurso.
Scienco[redakti]
Krakeno estis ordinara membro de la Akademio de la Sciencoj.
