Hakilo
"Granda eraro de la Esperantistaro, ke lernejoj estus la sxlosilo por sukceso. Tute male. Esperanto ekfloras ekstrer la sxrtataj lernejaj strukturoj per privata (ecx komerca) instruado. Sed la bone pagitaj instruistoj de ILEI (intime ligita kun la malaperanta UEA) de jardekoj flegas la iluzion. Kun mirinde limigita pruvebla sukceso."
"Kion pensas vi ĉiuj? Ĉion bonan!"
- ~ Mefito
"Kiu genia ideo! "
- ~ pleonasmulo pri Neciklopedio
"Pri : viveko kaj vivestiĝo (kvankam ek, same kiel iu ajn vortero, estas uzebla ĉiuloke, ne nur prefikse) mi konsentas same Tirifto ; tamen pri la lasta propono de Anna, estas nuanco inter vivestiĝo kaj vivek(est)o, ŝajnas al mi, ke genezo enhavas ankaŭ nocion de iu daŭro same pri iĝ kontraŭe pri ek."
- ~ Moai
La artikolo originale jam aperis en la angla je la 28-a de aŭgusto 2016
Hakilo estas akra ilo por haki, t. e. frapi por tranĉe dispartigi. Hakilo estas maldelikata ilo, per kiu oni tranĉas per ripetata batado, ĉefe arbojn kaj ligno. Ĝi konsistas el larĝa, dika, peza klingo padelforma kaj pli-malpli longa tenilo.
Laŭ Francisko Azorín haki estas Tranĉi per batoj de akra, peza ilo.[1] Li indikas etimologion el antikva germana haccan [2] ,[3] kaj li aldonas terminon hakilo, por prenilo kun akra tranĉanta lameno en la sama ebeno.[4]
Hakilo kun longa tenilo nomiĝas toporo[5]; tiu termino originas la pola lingvo [6] kaj de la rusa lingvo [7], laŭ kiu la vorto signifis batalhakilon de rajdosoldatoj.
Kiel oni vidas[redakti]
Primitivaj ŝtonaj iloj ankaŭ estas nomataj "hakiloj", kvankam ili ne estas uzitaj nur por haki, sed ankaŭ por tranĉi aŭ raspi. Ankaŭ kelkaj armiloj estas nomitaj "hakiloj". En ĉi tiu Monda Semajno de Naturmedio, ni alportas nian kontribuon pri tiu urĝa temo. Lanco kombinita kun batalhakilo oni nomas halebardon. Hakiloj, kiujn uzis indianoj en bataloj, nomiĝas tomahokoj.
Vidu ankaŭ[redakti]
Esperanto[redakti]
Mi ne povas kompari hakilon al Esperanto ĉar ili estas tute malsamaj aferoj sen iaj rilatoj inter ili. Hakilo estas ilo uzata por haketi aŭ tranci, dum Esperanto estas planlingvo kreita de L. L. Zamenhof kiel helpo por internacia komunikado.
Proverbo[redakti]
Konklude, laŭ mia sperto kaj miaj studoj, mi estas konvinkita, ke, ekzistas pluraj proverboj pri hakado en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[8]:
- Hakado de ligno donas lignerojn.
- Hakilo estas tranĉa, sed ne cedas la branĉo.
- Unu hako kverkon ne faligas.