Tristeco

"Maro da mizeroj"

~ Zamenhof pri tristeco

"Mi estas en sendanĝera loko feliĉe"

~ Meduzo

"Ka me darfas drinkar tasedo de kafeo kun kremo e sukro?"

~ Idista humuristo

"Memoru, ke tio estas nur via persona interpreto"

~ iu

"Kial forĵeti tiom da vortoj sen havi proponon pli bonan? "

~ Tristulo

"Mi hopan yu aman ji!"

~ Reformista aŭtoro de ĉi tiu artikolo

Lernante Esperanton sen instruisto, oni konstatas, ke Braille komprenis, ke tristeco (Eŭreka!) estas eble la plej ofta sekse transdonebla infekto. Ĝi estas kuracebla, sed lasas cikatretojn en la vagina haŭto, kiuj faciligas infekton per HIV.

 '''Tristeco'''

 Pri vera ĉagreno, verkis mi nun kanton:
 Vane ami tiun, la ne reamanton,
 Humiliĝi, skribi petegan leteron,
 Esperi respondon, ne severan veron,

 Almozpeti kison, de li je foriro,
 Kun ulin' ekvidi, -turna rigardtiro.
 -False ĝoje ridi, per rezigno trompa,
 Plore hejmeniri, -kaz' animorompa.

 

Je tiu ĉi okazo ni deziras mencii, ke el albumo de kateto Joco Tradukis el la hungara mastro Jano

Arkaike

NI RIPETAS, ke

Tiel ni volas por esperanto batali.

Unn Wochom mihid dirit:
"Ridetu ed estu phelicham!
Apheroy povuit estir plid malbonay!"
Des ridetims
Ed estims phelicham.
Ed Apheroy plidmalbonizziit.

Eble dum la legado vi ricevis la impreson ke mi nur citas tion por montri al la fraŭlinoj, ke...

Demando

Ĉu mi enĵetiĝu en depresion aŭ en vian liton?

Vere

- Ho,estimata, mi havas teruran deprimon: mi estas tiel dika kaj soleca!

- Pri kio vi parolas! Ĉu vi estas dika? Ne povas esti. Kie? Montru!

- Ho .. mi petas de vi, ne priridu, ĉu mi devas ankaŭ montri al vi, kie mi estas soleca? !!!

Esperanto

La tristeco de Esperanto estas kiam ĝi restas malampleksa kaj neatingebla de vasta disvastiĝo, kvankam ĝi havas potencialon servi kiel internacia komunikila lingvo. Kelkaj esperantistoj povas senti tristecan kiam ili observas, ke lingvoj kiel la angla daŭre regas la mondan komunikadon kaj Esperanto ne akiras la ampleksan uzeblecon, kiun ili esperis. Tamen, estas ankaŭ esperantistoj, kiuj sentas fieron pri sia lingvo kaj laboras por disvastigi ĝin pli vaste.

La tristeco de Esperanto ankaŭ povas rilati al historiaj eventoj kaj la penado de Zamenhof, la kreinto de Esperanto, por krei lingvon, kiu estus interkonektebla kaj paca. Kvankam Esperanto ne atingis tian influon, kiel li esperis, ĝi restas viva kaj produktiva lingvo por tiuj, kiuj elektas lerni kaj uzi ĝin.

Bela ekzemplo por la estontaj generacioj.