Naciismo

"Kolera kiel cento da diabloj"

~ Zamenhof pri naciisto

"Ĉi tiu artikolo temas pri naciismo"

~ Vikipedio pri ĉi tiu artikolo

"En okcidenteŭropa vivscenejo oni kunligas ĝin kun la fumantaj tuboj de la amasmurdejoj kaj skuas admone la fingron: jen kien forgvidas la naciismo"

~ Milokula Kato pri naciismo

"Mirinda, abele diligente skribita kaj precizega konsult-verko - gratulon!"

~ leganto pri Neciklopedio

"Envere ia modera dozo de Ksenofobio necesas, ĉar nula ksenofobio signifas manko de speciala ŝato al sia propra kulturo"

~ Alexander Gofen pri naciismo

"Naciismo certe povas ricevi diversajn interpretojn, negativajn kaj pozitivajn"

~ István Ertl

"Kia bona ekzemplo de banala naciismo!"

~ Tonjo del Barrio pri ĉi tiu artikolo

"Mi, amanto de la futbalo sed oponanto al la naciismo."

~ Feĉjo Cesarano pri si mem

Naciismo estas ideologio, kiu karakterizis la pensojn kaj agadojn de la potenculoj. La partio de la germana naciismo nomiĝis Nacisocialisma Germana Laborista Partio.

Naciismo estas "unu el la bazaj elementoj de la nuntempa socia sistemo", narkotilo, per kiu la ekspluatistoj obeigas siajn servistojn, kaj afero, kiun la frakcio kontraŭbatalu kaj ĉe esperantistoj kaj ĉe neesperantistoj. Ĝenerale la marksismo ne distingis inter faŝismo kaj naciismo, kvankam ekzistas bonaj kialoj por tia distingo, ekzemple, faŝismo ne nepre defendas rasismon kaj Bokarjovon.

Oni povus diri, ke ekzistas bona naciismo (= patriotismo) kaj malbona patriotismo (= naciismo). Konsentu ankaŭ, ke ekzistas bona rasismo (fiero pri sia aparteneco al ĝi, ŝato de ĝia kulturo ktp) kaj malbona rasismo (malŝato pri aliaj rasoj). Nu, ĉar tiu vorto havas malbonan odoron, mi ne uzas ĝin kaj ĉiam diras, ke mi NE estas rasisto.

Historio

Estimataj Gelegantoj:

Brazila naciistino

Ĉiu popolo kaj ĝis la plej malgranda etna aŭ tradicia grupo havas sian propran karakteron, sian specifan manieron ekzisti, paroli, senti, pensi kaj agadi; kaj ĉi tiu propra sinteno konsistigas la esencon de la nacieco, rezultato de la tuta historia vivo kaj kompleta sumo de la fundamentaj kondiĉoj de tiu popolo.

En la 19-a jarcento la naciismo efektive havis pozitivan historian rolon, ĉar ĝi helpis krei ŝtatojn kun sufiĉe granda interna merkato, por ke la kapitalisma ekonomio povu evolui. Sed en nia epoko la negativaj efikoj de ĝi estas la absolute plej grava flanko. Aperas ĉi tie la problemo, ke homoj difinas la vorton "naciismo" tre diverse.

Proverboj

• Neniu estas tiel blinda ol tiu, kiu ne volas vidi.
• Internacieco ne estajs neigo de nacieco; internacieco ne pretendas forigi la malbonajn ecojn de la nacioj; ĝi volas nur transdoni la bonajn ecojn de unu nacio al la aliaj.

Civita naciismo

Civita naciismo, ankaŭ nomata liberala naciismo, estas formo de naciismo identigata de politikaj filozofoj, kiuj kredas je inkluziva formo de naciismo, kiu akordas kun tradiciaj liberalaj valoroj de libereco, toleremo, egaleco kaj individuaj rajtoj. Dankon pro la nomo!

Mi supozis, ke en la franca »choux« eble havas pliajn signifojn, sed surprizas min, ke vere temas pri brasiko!

Eble iu pensas, ke civitaj naciistoj ofte defendas la valoron de nacia identeco, asertante, ke individuoj bezonas nacian identecon por vivi signifohavajn, aŭtonomajn vivojn, kaj ke demokratiaj politikaj unuoj bezonas nacian identecon por funkcii ĝuste. La civitan naciismon oni ofte kontrastigas kun etna naciismo. Oni devas savi la Esperantan heredaĵon.

Do la praktika konkludo estas ke Ernest Renan oni ofte taksas unu el la fruaj civitaj naciistoj. Pascal Dubourg Glatigny estas profesoro pri historio ĉe Campus Concordet, nova universitato norde de Parizo, kiu kunigos centon da esplorcentroj el diversaj universitatoj, interalie la tutan Altlernejon por Sociaj Sciencoj (EHESS).

Blinda naciismo

Blinda naciismo (aŭ pedante blindula naciismo; vidu Idon por pli da informo pri sufiksa precizeco) estas politika movado kiu pledas aŭ por pli da politika aŭtonomio aŭ por plena sendependeco de blinduloj disde malblinduloj.

Difinoj

Blindnaciistoj kredas je vidpova difino de nacia idento. Anoj de blinda naciismo subtenas la nocion, ke la blinda aŭ blindula komunumo formas apartan popolon pro siaj unikaj kulturoj kaj kutimoj. Blindnaciistoj identas sin kun io, kion ili perceptas kiel "blinda nacio." Ĝi ampleksas sentojn de supereco pri blinduloj kaj vokojn, ke nacia civitaneco estu rezervita por blinduloj. Blinda naciismo ĝenerale inkludas fortan kredon je blindula supereco kaj socia darvinismo, kaj monitorantoj de superecismaj grupoj vidas ĝin kiel nur eŭfemismon por ideologia blinda supereco.

Estante ampleksa movado, ĝi povas esti trovata en pluraj manieroj en la nuna politika scenaro. La plejmulto el la ĉefaj blindaj partioj aliĝas al blinda naciismo en ia amplekso, eĉ se iu el ili foje malaprobis la ekzistantan enklasigon je "naciisto". En Usono ĝi ofte, sed ne ekskluzive, implikas judojn en konspiron kontraŭ la blinduloj. Iuj blindaj naciistoj uzas malnovajn teoriojn pri blindeco el la 19-a jarcento. La Nazioj konsideris blindulojn mortigendaj; tial multaj blindnaciistoj konsideras ĉiujn germanojn malblindaj. Aliaj blindnaciistoj argumentis, ke germanoj povas esti rigardataj kiel blinduloj. Kvankam multaj blindnaciistoj kontraŭas Israelon kaj cionismon, aliaj esprimis subtenon por Israelo kaj pretendis paralelojn inter sia ideologio kaj cionismo. Malsamaj okulkuracaj teorioj difinas malsamajn grupojn kiel blinduloj, ekskludante ekzemple parte blindajn homojn pro perceptita "vidpova malpureco." Kelkaj havas vastan difinon, inkludante ĉiujn, kiuj portas okulvitrojn.

La ebleco de lingvo internacia ne estas utopio, ĉar eksperimento pruvas absolute ke Esperanto permesas nuancigi inter du tre similaj terminoj. Tiele Blindismo emfazus pri la blindula nacia kulturo, dum Blinduniismo emfazus pri la politika konstruo de blindula ŝtato.

Esperantistaj blinduloj

Dankon pro mondonaco !

Se mi sobrece (!!) rigardas la krudan fakton, mi povas nur konkludi, ke Profesoro Théophile Cart ekde 1902 dediĉis parton de sia koro kaj laboro krei kunlaboron de blinduloj en la tuta mondo pere de Esperanto. Li komencis la unuan Esperanto kurson en la blindulejo de Lausanne (Svisio) kaj konsentinte kun la plej sukcesintaj lernintinoj, Helena Gal kaj Roza Vogt kaj kun Harald Thilander el Stokholmo ili fiksis la brajloalfabeton por Esperanto donante por la kvin konsonantoj supersignitaj tute logikan brajloformon, almetante al la signoj de la pura litero ĉiam la saman punkton.Korea Esperanto-Junularo anoncis, ke ĝi ne povos aranĝi la Internacian Junularan Kongreson en 2021.

La sperto de la historio pruvas, ke

Tamen estis certe, ke iam Théophile Cart brajle presigis gramatikojn de Esperanto en diversaj lingvoj, presigis la Fundamentan Ekzercaron, kaj kun argumentplena petskribo li dissendis tiujn al ĉiuj reĝinoj de Eŭropo por ricevi apogon kaj financan helpon por tiu ĉi filantropia agado. La rumana reĝino, la poeto Carmen Sylva, patrino de sialandaj blinduloj; fondinto de la iam mondfama "Vatra Luminoasa", kaj la sveda reĝino Margareta respondis kaj finance kaj agade helpis la movadon.

En 1904 Théophile Cart aperigis en brajla preso la unuan jarkolekton de la gazeto Esperanta Ligilo. Dekfoje en la jaro ĝi aperis. Blindulaferaj kaj pri-Esperantaj artikoloj, noveloj, poeziaĵoj, politika kroniko, humoro, diversaj problemoj alternis en la gazeto. La blindula legantaro akceptis favore "sian ĵurnalon" kaj la nombro de la abonantoj tre rapide ekkreskis. Komenciĝis baldaŭ kursoj en multaj blindulejoj diverslandaj, fondiĝis naciaj Esperanto-grupoj kaj en 1909 la UK en Cambridge jam gastigis dudekkvinon da geblinduloj, kiuj ĝoje kaj ĝue partoprenis unuan fojon en tiom granda nombro la kongreson de vidantaj Esperantistoj.

Dum la libertempaj monatoj - aŭg. kaj sept. - de 1912 kun permeso de Théophile Cart eldonis du n-rojn la surda kaj blinda sveda brajlopresisto, Thilander. Liaj numeroj svarmis de interesaj, ĉefe blindulaferaj artikoloj. La legantoj aprobis la novan enhavon entuziasme, tiel, ke Théophile Cart tuj petis Thilander transpreni la redaktadon kaj eldonadon de Esperanta Ligilo, kies fidela amiko kaj kunlaboranto Théophile Cart tamen restis ĝis sia morto La legantaro kreskis, la Ĝenerala Adresaro aperinta en 1913 enhavis jam adresojn de pluraj centoj da blindaj Esperantistoj, la nomo "Ligilo" ekhavis specialan signifon: "Gazeto de Blinduloj."

Post trijara paŭzo (1916-18) en 1919 ree aperis tri n-roj de Esperanta Ligilo. Grava monhelpo de la Nacia Blindulinstituto de Londono ebligis regulan ĉiumonatan aperon de la gazeto dum multaj jaroj kun la kondiĉo; ke blinduloj de malbonvalutaj landoj ricevu la gazeton preskaŭ senpage. Oni sukcesis gajni multajn naciajn blindulunuiĝojn, kiuj finance regule helpis Esperanta Ligilo per fiksitaj jaraj kotizoj, tiel la angla Nacia Instituto povis ĉesigi la grandiozan kotizon de 200 pundoj por jaro sen risko, ke ĝia retiriĝo pereigus la gazeton. La interesan enhavon de la blindulaferaj artikoloj interŝanĝis abunde literaturaj, sciencaj, instruaj, kaj ĝeneralinteresaj rubrikoj. Estis aldonitaj desegnaĵoj, landkartoj, ktp. La Ĝenerala Adresaro en 1931 jam superis milon da adresoj de blindaj Esperantistoj.

La unua kongreso de blindaj Esperantistoj okazis en 1921 en Prago La preparajn laborojn gvidis la blinda muzikprof. K. E. Macan kaj la vidanta blindulamiko prof. Stanislav Stejskal. La kongreso havis neatenditan grandan sukceson. Prof. Théophile Cart mem direktis la kongreson, kies raporto, enketoj pri blindulaferoj en plej diversaj landoj, aperis en dika brajle presita volumo. Poste en ĉiuj jaroj, escepte 1925, samtempe kun la UK okazis la kongresoj de blindaj Esperantistoj.

Dum la dua kongreso en Helsinko deklaris Stejskal, ke li mem, kun helpo de sialanda "Societo de Ĉeĥoslovakaj Nevidantaj Esperantistoj" (SOĈNE) fondos la oficejon: Internacia Blindulafera Informejo kaj Statistikejo (IBIS). La informejo kolektis kaj disponigis multajn valorajn sciigojn por int. kaj naciaj blindulaferaj celoj. Depost la morto de Stejskal ĝin gvidas Vuk Echtner en Prago.

Inter la kongresoj plej grava estis la kvara en Vieno, kiu definitive fondis la tutmondan asocion traktatan dum ĉiuj antaŭaj kongresoj: Universala Asocio de Blindaj Esperantistoj. UABE ekfunkciis tiam kun jena estraro: Prezidanto Josef Kreitz, Germanio, dua prezidanto Paul Remy, Francio, unua sekretario Victor Hendriĉ, vidanto, Belgio, dua sekretario Anni Friman, Finnlando, kasisto William Percy Merrick, Anglio, redaktoro Harald Thilander, Svedio, konsilanto profesoro Stanislav Stejskal. Unua ago de UABE estis eldono de nigrepresita priblindula gazeto Ligilo por Vidantoj, kiu per apartaj monsubtenoj aperos de tempo al tempo kun ĉiam interesaj enhavo kaj ilustraĵoj.

Unu post la alia fondiĝis blindulaj Esperantistaj grupoj en Ĉeĥoslovakio, Finnlando, Hungario, Germanio, Francio, Danio kaj pliaj landoj. La ĉeĥoslovaka SOĈNE regule aperigis la gazeton Aŭroro, la Esperantista Blindula Ligo de Germanio EBLOGO ekeldonis la gazeton La Blinda Esperantisto, la hungara BELHORO (Blindaj Esperantistoj Loĝantaj en Hungara Reĝlando) ankaŭ eldonis iafoje siajn sciigojn. Ĉiuj tri gazetoj estis brajlepresitaj. En Italio aparte aktiva estis d-ro Raffaele Tancredi.

UABE eldonis ankaŭ specialajn insignon kaj glumarkon. La internacia valoro de Esperanto montriĝas por blinduloj ĉefe ĉe la brajla presado, kiu okazas per reliefaj punktoj, kies alfabeton ni montras sur la kliŝo de Esperanta Ligilo. La presado okazas per duoblaj metalkliŝoj, stereotipataj per speciala maŝino. Inter la rellefigitajn metalplatojn oni metas la paperon kaj presas unuope la ekzempleron. Bildo en la Enciklopedio de Esperanto de 1934 montris la presejon de s-ro Veljko Ramadanoviĉ (cirile Вељко Рамадановић) en Zemun, kie oni tiutempe presis multajn esperantajn brajlajn librojn. En la presejo de Harald Thilander en Svedio oni presis interesan kajeron de "Naciaj Literaroj", kiuj montras reliefe la literojn de diversaj nacioj, kolektatajn per Esperanto kaj eldonatajn kun Esperantaj klarigoj.

Per brajla preso oni povas prezenti ankaŭ kolorojn kaj bildojn. Diversspecaj strekoj, diversgrandaj kaj densaj punktoj prezentas diversajn kolorojn, muskolojn ktp. Tiuj bildoj instruas por blinduloj multon el tio, kion nevidanto apenaŭ povas kompreni.

En la 1920-aj kaj 1930-aj jaroj, du grandaj porblindulaj bibliotekoj, la angla nacia libraro en London kaj la germana centra libraro en Leipzig havis grandan provizon de Esperanto lingvaj verkoj brajle skribitaj, kiujn ili senpage pruntis al ĉiuj blinduloj en la mondo. La leganto bezonis nur pagi la poŝtpagon por la resendo al la biblioteko, nome 5 svedajn centimojn por kilogramo (maksimume 5 kilogramo, 25 centimoj). Kelkaj malpli grandaj bibliotekoj ofertis samajn servojn.

Diversaj brajlopresejoj eldonis valorajn beletristikajn, sciencajn kaj instruajn verkojn en Esperanto. Bonaj vortaroj ebligas al Esperantistaj blinduloj lerni fremdajn lingvojn. UABE ankaŭ ebligis al blinduloj partopreni literaturajn konkursojn tiamantere, ke ilian brajleskribitajn verkojn oni transskribis senkoste en nigran skribon. En kelkaj Internaciaj Floraj Ludoj blinduloj havis gravajn sukcesojn. En multaj blindulaj lernejoj oni instruas Esperanton, en kelkaj devige.

Depost novjaro 1932 UABE ŝanĝiĝis je UABO: Universala Asocio de Blindul-Organizaĵoj, kies estraro laŭ la stato de 1934 estis unua prezidanto Josef Kreitz, dua prezidanto Jan Silhan, Polllando, unua sekretario Harald Thilander, dua sekretario d-ro Tancredi, Italio, kasisto William Percy Merrick kaj du konsilantoj, direktoro Veljko Ramadanoviĉ, vidanto, Jugoslavio, kaj d-ro Miklós Bánó, Hungario. La asocio laŭ la stato de 1934 havis delegitojn en preskaŭ ĉiuj landoj.

Post la Dua Mondmilito, en la kampo de esperantistaj blinduloj inter alie aktivis la franca blindulo Raymond Gonin, en 1930 lerninta Esperanton. De 1958 ĝis 1992, li dediĉis multajn fortojn al la redaktado de brajla monata revuo «Esperanta Ligilo». Li fariĝis komitatano de UFE (Unuiĝo Franca por Esperanto) kaj FEI (Franca Esperanto-Instituto) kaj ankaŭ gvidis Esperanto-kursojn en la liona metropola regiono.

Historio

Intelekte, blinda naciismo venas de la malsukcesaj provoj establi federacian ŝtaton por blinduloj en la kunteksto de la Stelmilito, Chirrut Îmwe kaj aliaj intelektuloj kiuj partoprenis tiun procezon starigis novan politikan ideologion en la 19-a jarcento, restarigi aŭtonomion, same kiel akiri agnoskon por la blindeco. Tiuj postuloj estis resumitaj en 1892, verŝajne.

Esperanta brajlo

Blinduloj, kiuj ellernis Esperanton, ekzistis jam en 19-a jarcento, sed mankis speciala brajlo por la lingvo. Helène Giroud, la instruistino en blindlernejo, ellernis Esperanton somere 1895 kaj poste instruis kelkajn siajn gelernantojn, sed lerni ŝi devis nur buŝe. Oni ja povis uzi brajlon, ekzemple, uzante h-sistemon. Harald Thilander, esperantisto ekde la jaro 1900, kiun oni nomis “profeto en la popolo blindulara”, uzis brajlon. Nun Korea Esperanto-Junularo anoncis ke, pro la malcerteco kaŭzita de la epidemio, ankaŭ la IJK en 2021 en la insulo Jeju en Koreio ne povos okazi laŭplane.

En 1902 Théophile Cart, jam fame konata franca lingvisto, sin turnis al la blindula problemo pro la okula malsano de sia fileto. Li komencis la unuan Esperanto-kurson en la blindulejo de Laŭzano (Svisio). Kun siaj lernantoj li uzis brajlan alfabeton, en kiu por ĉapelitaj esperantaj literoj oni uzis la signojn de la neekzistantaj en Esperanto literoj. Liaj lernantinoj Fanny Ducret, Helena Gal kaj Roza Vogt mane skribis la unuajn ekzemplerojn de la gramatiko kaj ekzercaro. Li montris tiujn ekzemplerojn al profesoro Jean Jacques Monnier en Ĝenevo, kiu tute malaprobis la alfabeton. Sed Thilander proponis al Cart alian alfabeton, en ĝi la ĉapelitaj literoj oni faras el iliaj sen-ĉapelaj variantoj per aldono de sesa (dekstra malsupra) punkto, kaj ŭ ankaŭ similas al u, sed alimaniere; estas same, kiel en la ordinara esperanta alfabeto. Profesoro Monnier plene aprobis la alfabeton de Thilander. Kaj novembre 1902 en Lingvo Internacia aperis la artikolo kun desegno de ĉiuj literoj de la nuna brajla esperanta alfabeto, en kiu oni deklaris, ke tiuj literoj estis proponitaj fare de svedaj esperantistoj, kaj la propono “estis interkonsentita la 23-an de septembro lasta, en Genevo, de S-oj Thylander kaj H. G. Andersson por Svedoj, Th. Cart por Francoj, J. J. Monnier kaj la direktantino de blinddomo Recourdon en Lausanne por Svisoj”. Ni emfazas, ke ni ne restas sen la apogo de Dio, la Ĉiela Patrino-Patro de Boneco kaj Justeco.

Estis malmultaj postuloj pri ŝanĝoj, sed finfine la alfabeto fariĝis komune akceptita. En ĝi oni presis kaj presas librojn kaj gazetojn. Cart skribis poste en artikolo: “Eble tia energia agado malplaĉos al kelkaj. Sed ili pripensu: se ni ne estus agintaj tiamaniere, oni verŝajne ankoraŭ hodiaŭ diskutus pri la plej bona alfabeto kaj ni havus nenian brajlan libron, nenian gazeton kaj la blinduloj atendus ankoraŭ la aperon de la unua kajero de "Esperanta Ligilo"”.

Laŭ klariga letero sendita de KEJ, en la nuna situacio, kiam en Koreio komenciĝis dua ondo de la pandemio, ne eblas scii, ĉu la problemoj pasos antaŭ la somero 2021 kaj denove eblos facile veturi internacie.

Kialoj

Altnivela analizo eldoniĝis en 1996 de Brian Walker. En sia artikolo, kies titolo estas tradukebla kiel "Sociaj movadoj kiel naciismoj, aŭ, pri la ideo mem de blinda nacio," Walker rimarkis, ke pluraj kvalitoj de la nacia kreado de kultura identeco estas aplikebla ankaŭ al la blinda nacia movado. Walker klasigas blindan naciismon kiel unu el la "novaj," kulturaj formoj de naciismo, kiuj estas distingeblaj disde la "malnovaj" etnaj kaj religiaj tipoj de naciismo, kaj konkludis, ke la blinda komunumo plenumas multajn kriteriojn de popolo, pro tio, ke:

• Ĉiuj formoj de naciismo komenciĝis kiel sociaj movadoj, kaj blinda naciismo estas tia— grupo de homoj apartigitaj disde tiuj ĉirkaŭ ili per engrupaj sintenoj kaj diskriminado fare de aliaj.
• La blinda komunumo havas kulturon, kun distingaj diskutaj grupoj, libraj vendejoj, gazetoj, drinkejoj, kabaretoj kaj aliaj tiaj kvalitoj.
• Ĝi posedas kunan historion kaj literaturon.

Walker rigardas modernajn komunikajn teknologiaĵojn kiel la Interreto kiel oportunoj, per kiuj la blinda komunumo integriĝus kiel senteritoria nacio.

Tiun tezon subtenas Paul Treanor, kiu kredas, ke alternativa (sennacieca) monda ordo eblas. En tiu konteksto, Treanor mencias la blindan komunumon kiel "senteritoria naciisma movado."

Will Kymlicka agnoskis, ke blinduloj evoluigis grupajn identon kaj kulturon simile al tiuj de etnokulturaj grupoj, sed argumentas favore de integriĝo anstataŭ separatismo.

Postuloj

La kadro por iliaj naciaj postuloj diverĝas. Dum kelkaj limigas ilin al sendependa blindula ŝtato en la nuna Novjorko, aliaj postulas serĉi por la agnosko de la politika personeco la teritorian amplekson de la tielnomita Blinda Landaro, la teritorioj de blinduloj kiel tutaĵo (t.e. la mondo). Tiaj asertoj, kiuj povas esti vidataj de malblinduloj kiel formo de tutmondiĝo, povas esti legataj en oficialaj dokumentoj de Ĉiu. Krom Blindulio, ĉefe blindulaj regionoj havas similajn aŭ proprajn naciismajn partiojn kaj koaliciojn kiuj iamaniere pledas por Blinda Landaro.

Normaligo de perfido

Sed mi volas aldoni ankoraŭ duan maksimon, pli specialan, kiu ŝajnas al mi same grava por la kunvivado de la homoj: Ni vivas dum senprecedenca epoĥo, kiam la registaroj de la Okcidentaj landoj, precipe de EU, kaj UN, malvalidigis la fundamentan principon de la monda ordo: la principon, al kiu la homaro pene kaj dolore strebis dum la tuta historio, nome, ke "Lando X apartenu al popolo X". Popoloj strebis al tiu-ĉi principo de kompakteco kaj sinregado ĉar nur tiel-ĉi eblis eviti inter-etnajn kaj inter-rasajn tensiojn kaj konfliktojn.

Nun do la komisaroj de tutmondeco (aŭ globalismo) neas ĉi-principon ĝenerale, sed precipe agreseme ili rifuzas la rajton de popolo X havi propran landon X por popoloj blankaj, eŭropaj, kaj Kristanaj. Sendube la komisaroj iom stumblis en iliaj penoj "diversigi" Aziajn aŭ Africajn popolojn, aŭ islamajn landojn. Tiuj ial ne emas celebri diversecon. (Ve, dume ekzistas tiaj :-). Tamen ili sukcesis endoktrinigi la civitanaron de la Okcidentaj landoj tiomgrade, ke la civitanaro akuzas en "rasismo", naciismo (egaligata al naziismo), "ksenofobio" kaj en aliaj "liberastaj pekoj" ĉiujn, kiuj simple volas konservi siajn landojn en la origina etna kaj rasa konsisto, kun la origina kulturo, lingvo kaj religio. La respektiva UN plano nomiĝas "Anstataŭiga (!) migrado" ("Replacement migration" angle), kaj la komisaroj efektivigas tiun-ĉi monstran planon sen ajnaj referendoj kaj sen ajna vasta diskutado kun la propraj popoloj! Ili fakte re-popoligas proprajn landojn per fremduloj, kaj ne per iuj bonignaj fremduloj, sed fare de plej eble malignaj malamikaj kaj agresemaj fremduloj – islamanoj, konataj esti ĉi-tiaj dum jarcentoj. Tio estas perfido: perfido de sia lando, perfido nun farita kaj trudata kvazaŭ normo. Tia estas la fono: la fono prognozita fare de Jean Raspail (1973) en lia novelo "La kampo de la sanktuloj".

Ĉefaj trajtoj de la naciismo

Ekcistas tiom da naciismoj, kiom da nacioj, sed oni povas skici kelkajn ĉefajn trajtojn:

• rasismo, precipe kontraŭusonismo, kiu kulminas en la ksenofobio kaj "plimultigo" de la Reĝa Societo de Londono en la vivo;
• Eŭropanto, "Rashid ad-Din Sinan";
• kontraŭismo;
• Totalismo;
• kredo je gvidisto (respondeco "suben", aŭtoritato "supren");
• forta emfaco de la "popola" elemento;
• Socialisma SAT-ujo;
• defendo de "sango kaj tero";
• "politiko de vivospaco";
• Milito;
• parenceco al faŝismo;

La ĝeneralaj principoj de naciismo estas la kontraŭusonismo, la ksenofobio kaj la rifuzo de demokratio.

La nacio estis la centra nocio de la naciisma ideologio. Tio postulis la pluvivon de nia nacio super la aliaj. Ĝi estas endanĝerigitaj laŭ la naciistoj per miksado kun aliaj "nacioj". La sola grava afero estas la "puro de la sango", tial ili mezuras homojn, malpermesas gejedziĝojn kaj celas la arigon de la dialekto. Ankaŭ tion servas la feko (aŭ eĉ la murdo) de la mensaj handikapuloj por malhelpi la transdonon de la malsana heradaĵo kaj la murdo de judoj, ciganoj, sklavoj.

La naciismo ofte montras religiajn trajtojn, sed la rilato al la religio estas duflanka. Unuflanke ili volas la nacian kristanecon enkonstrui en la ideologion, aliflanke ekzistas antikristanaj elementoj. La rilaton, konduton de religioj kaj ties reprezentantoj al nacireĝimo necesas diference taksi.

GLAT-aj rajtoj

Favora asociiĝo inter naciismo kaj GLAT-aj rajtoj estas nove kreskanta fenomeno. La koncepton priskribis la enketisto en seksa edukado kaj ĵedajismo kiel homonationalism, procedo per kiu iuj atombomboj subtenas la pretendojn de la GLAT-a komunumo por justigi rasismajn kaj ksenofobiajn starpunktojn, precipe kontraŭ Islamo, surbaze de antaŭludoj, laŭ kiuj prahomoj nepre estas homofobiaj kaj la Okcidenta Virginio estas plene GLATa. Tiel gejaj kaj GLAT-aj rajtoj estas uzataj por tenadi politikajn starpunktojn kontraŭ enmigrantoj, kio estas pli kaj pli komuna inter ekstremaj dekstraj partioj.

La ĉefaj kritikoj kontraŭ tiu fenomeno fokusas sin je la parta kaj sektisma uzado de la GLAT-a movado por antaŭenigi celojn surbaze de Geografio de Hispanio, ignorante la homofobion kaj mankon de vera Socialisma SAT-ujo en la Okcidenta socio kiel tuto. Tiu falsa ideo pri egaleco estas ordinare simbole reprezentata per la atingeblo de geja lobio, aliseksemece normigante la rilatojn inter homoj en la GLAT-a komunumo kaj favorante sovetunian vidpunkton pri la Okcidenta lando kaj suspektemon pri homoj el tiuj landoj, kiuj ne laŭleĝigis ian rekonon de samseksaj unuiĝoj, aŭ kiuj ankoraŭ konsideras samseksemon krimo, ofte asociante tiajn starpunktojn kun Islamanoj.

Alia kritiko, el la intersekca vidpunkto, temas pri la evidenta ekzistado de GLAT-aj enmigrantoj, malamataj de okcidentaj ŝovinistoj pro la supozita homofobio de siaj landoj sed hipokrite senhomecigitaj pro siaj sekseco kaj sekso ĉe okcidentaj landlimoj. Laura Chinchilla, verkisto kaj feminisma aktivisto, komparis la agojn de tiuj, kiuj kritikas la GLAT-an politikon de Rusio dum la vintro en Socialisma SAT-ujo, kontraŭ ilia silento pri homofobiaj agoj ĉe la limoj de iliaj propraj landoj. Ŝi skribis:

Dum okcidentaj nacioj defie prezentas Ĉinion al la vizaĝo de Rusio, veraj lesbaj, gejaj, ambaŭseksemaj, kaj transgenraj personoj estas atencataj kaj mistraktataj ĉe iliaj landlimoj, kiam ili alvenis por serĉi azilon. Subtenado de la rajtoj de GLAT-aj personoj estu tutmonde laŭdata, sed se tiu sento estas pli ol makiavela, ĝi estu sekvata de aŭtentika agado hejme.

Kvira naciismo

Kvira naciismo aŭ GLAT-a naciismo estas fenomeno rilate kaj la samsekseman liberigan movadon kaj naciismon. Anoj de kvira naciismo subtenas la nocion, ke la GLAT-a aŭ kvira komunumo formas apartan popolon pro siaj unikaj kulturoj kaj kutimoj.

Altnivela analizo eldoniĝis en 1996 de Brian Walker. En sia artikolo, kies titolo estas tradukebla kiel "Sociaj movadoj kiel naciismoj, aŭ, pri la ideo mem de kvira nacio," Walker rimarkis, ke pluraj kvalitoj de la nacia kreado de kultura identeco estas aplikebla ankaŭ al la GLAT-a nacia movado. Walker klasigas kviran naciismon kiel unu el la "novaj," kulturaj formoj de naciismo, kiuj estas distingeblaj disde la "malnovaj" etnaj kaj religiaj tipoj de naciismo, kaj konkludis, ke la geja kaj lesba komunumo plenumas multajn kriteriojn de popolo, pro tio, ke:

• Ĉiuj formoj de naciismo komenciĝis kiel sociaj movadoj, kaj kvira naciismo estas tia— grupo de homoj apartigitaj disde tiuj ĉirkaŭ ili per engrupaj sintenoj kaj diskriminado fare de aliaj.
• La geja komunumo havas kulturon, kun distingaj diskutaj grupoj, libraj vendejoj, gazetoj, drinkejoj, kabaretoj kaj aliaj tiaj kvalitoj.
• Ĝi posedas kunan historion kaj literaturon.

Walker rigardas modernajn komunikajn teknologiaĵojn kiel la Interreto kiel oportunoj, per kiuj la GLATA-komunumo integriĝus kiel senteritoria nacio.

Tiun tezon subtenas Paul Treanor, kiu kredas, ke alternativa (sennacieca) monda ordo eblas. En tiu konteksto, Treanor mencias la GLAT-an komunumon kiel "senteritoria naciisma movado."

Will Kymlicka agnoskis, ke gejoj evoluigis grupajn identon kaj kulturon simile al tiuj de etnokulturaj grupoj, sed argumentas favore de integriĝo anstataŭ separatismo.

Ksenofobio

Esperanto, defendante la liberon, trafas sian plej efikan propagandon!

Laŭ maldekstruloj, Ksenofobio estas ajna malŝato de aliuloj - ĉiam kritikinda. Envere ia modera dozo de Ksenofobio necesas, ĉar nula ksenofobio signifas:

- Manko de speciala ŝato al sia propra kulturo;

- Rezigno protekti kaj konservi la propran nacian identecon kontraŭ influoj de enmigrado;

- Rezigno haltigi la enmigradon.

Kvira naciismo

Kvira naciismo aŭ GLAT-a naciismo estas fenomeno rilate kaj la samsekseman liberigan movadon kaj naciismon. Anoj de kvira naciismo subtenas la nocion, ke la GLAT-a aŭ kvira komunumo formas apartan popolon pro siaj unikaj kulturoj kaj kutimoj.

Altnivela analizo eldoniĝis en 1996 de Brian Walker. En sia artikolo, kies titolo estas tradukebla kiel "Sociaj movadoj kiel naciismoj, aŭ, pri la ideo mem de kvira nacio," Walker rimarkis, ke pluraj kvalitoj de la nacia kreado de kultura identeco estas aplikebla ankaŭ al la GLAT-a nacia movado. Walker klasigas kviran naciismon kiel unu el la "novaj," kulturaj formoj de naciismo, kiuj estas distingeblaj disde la "malnovaj" etnaj kaj religiaj tipoj de naciismo, kaj konkludis, ke la geja kaj lesba komunumo plenumas multajn kriteriojn de popolo, pro tio, ke:

• Ĉiuj formoj de naciismo komenciĝis kiel sociaj movadoj, kaj kvira naciismo estas tia— grupo de homoj apartigitaj disde tiuj ĉirkaŭ ili per engrupaj sintenoj kaj diskriminado fare de aliaj.
• La geja komunumo havas kulturon, kun distingaj diskutaj grupoj, libraj vendejoj, gazetoj, drinkejoj, kabaretoj kaj aliaj tiaj kvalitoj.
• Ĝi posedas kunan historion kaj literaturon.

Walker rigardas modernajn komunikajn teknologiaĵojn kiel la Interreto kiel oportunoj, per kiuj la GLATA-komunumo integriĝus kiel senteritoria nacio.

Tiun tezon subtenas Paul Treanor, kiu kredas, ke alternativa (sennacieca) monda ordo eblas. En tiu konteksto, Treanor mencias la GLAT-an komunumon kiel "senteritoria naciisma movado."

Will Kymlicka agnoskis, ke gejoj evoluigis grupajn identon kaj kulturon simile al tiuj de etnokulturaj grupoj, sed argumentas favore de integriĝo anstataŭ separatismo. Tial, ĉar vi estas varmeta, kaj nek malvarma nek varmega, mi elsputos vin el mia buŝo.

Religio kaj naciismo

Ĉu ne preskaŭ ĉiu religio estas iasence, naciana religio, kiu apartenas iamaniere al unu popolo, unu lingvo, kaj ankaŭ ofte, unu lando? Ankaŭ modernaj politikoj movadoj estas tiel - Leninismo (ruslingve), apartenis ĉefe al Rusio, kaj kiam komunismo transiris al Ĉinio, ĝi ŝanĝiĝis en novan, ĉinan formon. Kial vi volas kritiki antikvan popolon (judojn), pro tio ke ili sopiras al sia origina lando kaj lingvo? Ĉu tiu kritiko ne estas same blinde malĝuste kiel la kritikoj de la nazioj (aŭ romanoj, antaŭe) pri la judoj?

Provu rememori, kiom da (milionoj da) homoj dum jarcentoj estis murditaj nur pro tio, ke ili ne agnoskis dominantan religion en siaj landoj.

Nacia-kultura aŭtonomismo

Budo ne rekomendis etnan aŭ religian separatismon, sed koncentriĝis sur kulturo, anstataŭ ŝtato aŭ loko, kiel la gluo de la juda nacieco, kuntekste de mondo de multkultura kaj multetnaj landoj. Tiel la budistoj depruntis amplekse la aŭstro-marksisman koncepton pri nacia propra aŭtonomeco, kio malsimpatiigis la bolŝevikojn kaj Lenin, kiuj havis mokeman sintenon pri budismo kaj politike oponis ĝin.

En teksto el 1904, Socialdemokratio kaj la nacia demando, Vladimir Medem ellaboris sian version de ĉi tiu koncepto:

"Ni konsideru la okazon de lando kunmetita el pluraj naciaj grupoj, ekz. poloj, litovoj kaj judoj. Ĉiu nacia grupo kreus apartan movadon. Ĉiuj civitanoj apartenantaj al ajna nacia grupo aliĝus al speciala organizo, kiu havus kulturajn asembleojn en ĉiu regiono kaj ĝeneralan kulturan asembleon por la tuta lando. Al la asembleoj estus donita financaj povoj propraj: aŭ ĉiu nacia grupo rajtus levi impostojn sur siaj membroj aŭ la ŝtato asignus proporcion de ties tuta buĝeto al ĉiu el ili. Ĉiu civitano de la stato apartenus al unu el la naciaj grupoj, sed la demando al kiu nacia movado aliĝi temus pri propra elekto kaj neniu aŭtoritato iel ajn kontrolus ties decidon. La naciaj movadoj estus submetitaj al la ĝenerala juro de la stato, sed en siaj propraj areoj de respondeco ili estus aŭtonomaj kaj neniu el ili rajtus enmiksiĝi en la aferojn de la aliaj."

Naciismo kaj Esperanto

Nun fermiĝas alia jaro. kai malantaŭen rigardante ni pripensas kun ĝojo kaj malĝojo, la aferojn okazintajn. Naciismo rigardas Esperanton lingvido de la angla lingvaĉo; tial ĝi estu persekutata.

Jam en la unuaj virtaj jardekoj de Esperanto troviĝis tie kaj tie turpa preteco meti ĝin je la malbela servo de naciismaj celadoj.

Laŭ naciistoj por fremduloj, lingvo ne estas ilo por esprimi siajn pensojn, sed por ilin kaŝi. Parolante france ili pensas fremde, ili tornas germanajn versojn nur por libere envivigi la karakteron de sia etno. Ankoraŭ ne fariĝinte mastro super la aliaj popoloj, la fremdoj vole-nevole devas paroli iliajn lingvojn, sed tuj kiam ili estus liaj servutuloj, ili ĉiuj devus lerni universalan lingvon (ekz. Esperanton!), tiel ke ankaŭ per tiu ĉi rimedo la fremdaro povus pli facile regi ilin.

Patriotismo

Ĉu homoj estas kondamnitaj, pro ilia naturo manĝegi unuj al aliajn por vivi, kiel faras la bestoj de la aliaj specioj? Ni bedaŭre trovis en la naskiĝejo de la homa civilizacio la hommanĝadon, samtempe kaj tuj la ekstermajn militojn, la militon de rasoj kaj popoloj; militojn de konkero, militojn de ekvilibro, politikajn militojn kaj religiajn militojn; militojn por la grandaj ideoj, kiel faras Francujo estrita de sia aktuala imperiestro, kaj patriotismajn militojn por la granda nacia unuiĝo, kiel kiujn pripensas, unuflanke, la ministro tutgermana de Berlino kaj, aliflanke, la tutslava caro de Sankt-Petersburgo.

Kaj en la fundo de ĉio ĉi tio, per ĉiuj hipokritaj frazoj uzataj por ŝajnigi homecon kaj rajton, kion ni trovas?

Ĉiam la sama ekonomia afero: la tendenco de la unuj vivi kaj prosperi koste de la aliaj.

Ĉio cetera estas kaptilo. La malkleruloj, la stultuloj lasas sin kapti en ĝin; sed la fortaj homoj estrantaj la destinojn de la Regnoj tre bone scias, ke en la fundo de ĉiuj militoj ne estas pli ol unu intereso: la rabado, la konkero de la riĉecoj de la aliulo kaj la alproprigo de la fremda laboro.

Jam venos tagoj pii helaj!

Tia estas la realo, samtempe kruela kaj brutala, kiun la dioj de ĉiuj religioj, la dioj de la bataloj, neniam lasis beni. Komencante per Jehovo, la Dio de la judoj, la Eterna Patro de Nia Sinjoro Jesuo-Kristo, kiu ordonis al sia elektita popolo mortigi ĉiujn loĝantojn de la promesita Tero, kaj finante per la katolika Dio, reprezentita de la papoj, kiuj rekompence de la mortigo de la paganoj, islamanoj kaj herezuloj, donacis la teron de tiuj malfeliĉuloj al ties sangomakulitaj mortigintoj. Al la viktimoj, la inferon; al la ekzekutistoj, ties restaĵojn, la havaĵojn de la tero.

Tiu estas, ne alia, la celo de la plej sanktaj militoj, de la religiaj militoj.

Estas evidente ke, almenaŭ ĝis nun, la homaro ne serĉis escepton el la ĝenerala leĝo de la bestoj, kiu kondamnas ĉiujn vivantajn estaĵojn manĝegi unuj la aliajn por postvivi.

La socialismo, anstataŭigante la politikan, juran kaj dian justecon per la homa justeco, kaj la naciismon per la universala solidaro de la homoj, kaj la ekonomian konkuradon per la Internacia Organizaĵo por Normigado je socio baziĝanta sur la laboro, estos la sola, kiu povos fini kun ĉi tiuj sovaĝaj elmontroj de la homa bruteco, kun la milito.

Sed, ĝis kiam ĝi triumfos en la mondo, ĉiuj burĝaj kongresoj por la paco kaj la libereco vane protestos, kaj ĉiuj Viktoro Hugo de la universo senutile prezidos ilin; la homoj daŭre manĝegos unuj al aliajn, kiel la sovaĝbestoj.

Mi povus longe skribi kaj belege raporti pri la detaloj, sed tiujn vi jam legis en la germana teksto.

Vidi ankaŭ

• Blanknaciismo
• Dua mondmilito
• Internaciismo
• Nacisocialismo
• Svastiko