Televizier

De Televizier (toentertijd heette het nog de Metro) is begonnen in de Tweede Wereldoorlog als propagandablad voor het NRC en schreef vooral artikelen om de Telegraaf zwart te maken. Na een ruzie met wat drukkerijen in verband met wat coke-schandalen besloot het blad zelfstandig verder te gaan met het schrijven van propaganda omdat dat het enige was wat ze nu eenmaal konden.

Ze besloten te gaan schrijven over de vrijmetselaars omdat die toch al gehaat werden, maar toen ze ruzie kregen met de baas van de vrijmetselaars zijn ze met het schrijven over die organisatie gestopt omdat ze geen ruzie wilden met bouwvakkers en de bijbehorende vakbonden.

Halverwege de jaren '60 ging er een stagiaire van de Televizier eens grondig nadenken welke organisatie ze nu wel goed konden zwart maken. De KKK? Nee, die waren alleen maar in de VS actief en daar had de gemiddelde oost-westeling toch geen interesse in. Bomenknuffelaars? Nee, want dan ging Mieke Maaike, haarzelf weer vast maken aan een boom en zouden ze problemen kunnen krijgen met mensenrechten.

Toen kwam de stagiaire tot de conclusie dat er maar één soort ding zwart te maken was voor het grote publiek: de Televisie-branche. De redactie begon het plan uit te werken en na heel wat Mona toetjes en koffie met slagroom was het plan eindelijk af. De stagiair ging het plan vertellen aan de hoofdredacteuren en die vonden het plan zo goed dat ze in de eerste instantie al hun budget wilden uitgeven aan 100.000 druk-oplages.

Het blad werd tegen ieders verwachtingen in een groot succes ze waren nota bene wel tot de conclusie gekomen dat de Telegraaf niet te verslaan was en hadden alweer een nieuw doelwit nodig naast de televisie branche. Na alweer veel Mona toetjes en Red Bull werd het nieuwe doelwit gekozen: De Nobelprijzen! Ze begonnen te denken hoe ze deze amateurs zouden kunnen overtreffen, want met een budget van €206,70 kon dat wel eens lukken. Ze besloten de TV-branche te trakteren op een stel ringen die ze de Televizier-ringen gingen noemen en konden inkopen bij de IKEA voor €2,50 per stuk waar ze vervolgens een goudlaagje op maakten van verf en glijmiddel. Aangezien alle Nederlanders nog nooit van nep-goud hadden gehoord stonken ze er allemaal in.

Ze huurden een willekeurige BN-er in samen met Doutzen Kroes (zodat er ook seksisten gingen kijken) om er een spetterende avond van te maken op het meest kale bedrijventerrein van Nederland e.o. en dat doen ze jaar in jaar uit.

Tegenwoordig wordt het blad elke week vooral bij oude mensen bezorgd met PostNL omdat ze anders vanwege de dementie dan vergeten om het abonnement te beëindigen.