Tweeling

“Wie een deel is van een tweeling, heeft geen baat bij verd're deling.”
~ Thomas van Aquino in een poging om wiskunde te combineren met filosofie.

Een tweeling is de combinatie van een levend wezen en de incarnatie van diens alter ego. Iedereen maakt dus deel uit van een tweeling, maar bij slechts enkelen gebeurt die incarnatie, en fysieke tweelingen vallen dus op.

Echte en onechte tweelingen

Een beroemd voorbeeld van een echte identieke tweeling:Tweedledum (links) en Tweedledee (rechts).

Twee beroemde voorbeelden van onechte identieke tweelingen: Charlie Chaplin (linksboven), Adolf Hitler (rechtsboven), Donald Trump (linksonder) en Boris Johnson (rechtsonder).

Het dubbele graf van Alex en Sander, de tweeling die de Oudheid in de maling nam als "Alexander de Grote".

Beroemde tweelingen: Dupond en Dupont (linksboven), Nero (rechtsboven) en twee van de Daltons (onder).

De wereld der tweelingen wordt onderverdeeld in twee ongelijke helften, te weten de echte en de onechte tweelingen.

Echte tweelingen

Wie samen, dit is binnen de vierentwintig uur, met zijn alter ego uit dezelfde baarmoeder tevoorschijn komt, wordt beschouwd als de helft van een echte tweeling. Hoewel dit op het eerste gezicht een merkwaardige gebeurtenis lijkt, zijn bitter weinig echte tweelingen beroemd geworden buiten de familiale kring. Filosofen van diverse strekkingen opperen zelfs dat een alter ego pas opmerkelijke invloeden heeft wanneer het

1. niet geïncarneerd is
2. bij een andere moeder geïncarneerd is.

In dit laatste geval spreekt men van een onechte tweeling.

Onechte tweelingen

Wanneer iemands alter ego lijfelijk tevoorschijn komt bij een andere moeder, en soms zelfs met een ruim tijdsverschil, dan spreekt men van een onechte tweeling, en in die onderverdeling komen we veel beroemd volk tegen, zoals Charlie Chaplin, Adolf Hitler, Donald Trump en Boris Johnson. Deze onechte tweelingen zijn des te beroemder omdat ze sterk op elkaar lijken, wat ons naadloos tot een volgende tweedeling brengt: identieke en onidentieke tweelingen.

Identieke en onidentieke tweelingen

Leden van een tweeling kunnen sterk, of helemaal niet op elkaar lijken, alnaargelang de stand van de maan, de snelheid van de wind en/of de schoenmaat van de moeder op het ogenblik van de geboorte. In het eerste geval spreken we van "identieke", in het tweede van "onidentieke" tweelingen.

Identieke tweelingen

Wanneer de twee samenstellende delen van een tweeling nauwelijks of niet van elkaar te onderscheiden zijn, dan wordt hun geheel een identieke tweeling genoemd. Biologen spreken ook wel eens van een ééneiïge tweeling, aldus suggererend dat de incarnatie van een alter ego iets met eieren zou te maken hebben. Maar daar zijn het biologen voor: het spirituele is hen helemaal vreemd, en hogere machten zijn voor hen slechts klein gedrukte getallen rechtsbovenaan een groter gedrukt getal. Identieke tweelingen zijn des te spectaculairder naarmate ze onechter zijn, al beweren diezelfde biologen dan weer dat een onechte tweeling niet onechter dan onecht kan zijn.

Onidentieke tweelingen

Bij onidentieke tweelingen lijkt het alter ego in niets, soms zelfs niet in het geslacht, op de andere helft. Wanneer het dan bovendien nog een onechte tweeling betreft, wordt de verwarring zo groot, dat de doorsnee mens niet eens in de gaten heeft dat er een tweeling mee gemoeid is. Zo zijn bijvoorbeeld weinig mensen ervan op de hoogte dat Barack Obama en Vladimir Poetin samen een onechte onidentieke tweeling vormen. Vooral bij onechte onidentieke tweelingen die in totaal verschillende tijdperken leven, is het verband moeilijk te leggen: zo gelooft haast niemand dat Julius Caesar en Eddy Wally een onechte onidentieke tweeling vormden. Sterker nog: ze waren niet eens van elkaars bestaan op de hoogte.

Meerlingen

Wiskundig aangelegden hebben steeds en altijd de neiging gehad om vanuit de "twee" in het woord "tweeling" wiskundig door te denken, en te beweren dat er dus ook éénlingen en drielingen, ja zelfs vier-, vijf- en zeslingen moeten kunnen bestaan. Deze personen worden "meerlingdenkers" genoemd, en in de komkommertijd zorgen zij ervoor dat er weer eens gewag wordt gemaakt van een vrouw, een kat of een zeug die een meerling heeft gebaard.

Meer is minder

Omdat wiskundigen niet noodzakelijk aanleg hebben voor het werken met levende materie, vinden zij het logisch dat de samenstellende delen van een meerling minder omvang hebben naarmate het beschrijvend getal groter wordt, wat leidde tot hun slogan "Meer is minder". Zij gaan er dan ook van uit dat onderdelen van bijvoorbeeld een drieling over 't algemeen minderwaardig zijn ten opzichte van bijvoorbeeld een éénling, en hoe dan ook minder overlevingskansen zouden hebben.

Machten van twee

Een heel aparte sectie in de sekte van de meerlingdenkers is die van de machtmeerlingdenkers, die ervan overtuigd zijn dat tussen de conceptie en de geboorte van een dierlijk wezen de foetus zichzelf in twee volwaardige exemplaren kan splitsen, en dat die exemplaren dat ook kunnen. Zulks zou het aanbod van meerlingen beperken tot éénlingen, tweelingen, vierlingen, en achtlingen. Zestienlingen worden, om voor de hand liggende anatomische redenen, uitgesloten bij de mens, maar zouden volgens hen, net zoals tweeëndertiglingen en vierenzestiglingen, wél kunnen bij anatomisch minder beperkte wezens. Deze sekte houdt ook rekening met nullingen: dat zijn de ontelbare potentiële meerlingen waarbij de voor het voortbestaan onmisbare conceptie niet heeft plaatsgehad. Inderdaad, een vrij overbodige aanvulling, maar wiskundigen denken nu eenmaal anders dan u en ik.

Taal en rekenen

Onder invloed van de wetenschappelijk aanvaardbaar onderbouwde theorie dat twee een meervoud is van één, is een grote meerderheid van de aardse bevolking ervan overtuigd dat men altijd moet spreken van tweelingen, ook al gaat het maar over één (maar wel door twee personen gevormde) tweeling. Dit verschijnsel treft men, tot grote ergernis van taalkundigen en logici, aan in alle talen, inclusief het Quechua, het Njerep en het Roeselaars. Binnen deze minuscuul kleine groep van logische taalminnaars bevind zich groepje (ongeveer honderdentwaalf) fanatiekelingen, die halsstarrig proberen de balans in hun richting te doen overslaan, door zinnen te gebruiken als "Hij is een tweeling", wanneer ze het over een onderdeel van een tweeling hebben. Hun actie wordt voornamelijk als storend beschouwd, behalve door een fractie binnen hun eigen groep, een geradicaliseerd dozijntje dat ijvert voor het uitroeien van alle tweelingen, om aldus het probleem eens en voor altijd op te lossen.

De tweeling als monster en knuffel

De sociale status van tweelingen is verre van benijdenswaardig, omdat ze altijd hevige emoties opwekken bij de immer wispelturige massa. Doodgeknuffeld gisteren, doodgemaakt morgen, argwanend bekeken vandaag, moet een tweeling steeds op zijn hoede zijn:

• in donkere tijden worden er zondebokken gezocht. Dat kunnen heksen, tovenaars of atheïsten zijn, maar ook fysiek uit de toon vallende mensen. Tot die groep behoren de identieke tweelingen, voor wie barre tijden dus barrer en/of barder zijn dan voor anderen. Het op de brandstapel brengen van halve tweelingen kwam veel voor tussen 1175 en 1834, met als meest gebruikt argument dat er van elke mens maar één exemplaar kon zijn, en dat een kopie daarvan werk was van de duivel.
• in tijden van voorspoed daarentegen worden dubbel uitgevoerde mensen dan weer gezien als een illustratie en bevestiging van de heersende overvloed, en extra in de watten gelegd door hun omgeving. Die overdreven aandacht is nefast voor de privacy van de tweeling, en kan tot depressie en andere onaangename aandoeningen lijden leiden.
• in tijden van onzekerheid worden tweelingen argwanend bekeken en abnormaal gevonden, en de stok om de hond te slaan staat achter de deur, want hij zou wel eens van pas komen om een zondebok mee naar de andere wereld te helpen.

Beroemde tweelingen

Tweelingen zijn als verschijnsel even oud als de mensheid, en de Oude Grieken maakten al gewag van populaire tweelingen als Castor en Pollux, Proctor en Gamble, en Spic en Span. Sommige tweelingen verdienen een plaats in een apart lijstje, met opsommingstekens en al:

• Alex en Sander - Zij vormden samen de legendarische held Alexander de Grote, door hun krachten te bundelen en het personage een reputatie van onuitputtelijkheid en alomtegenwoordigheid te geven;
• Tweedledum en Tweedledee - Deze klassieke helden uit het Victoriaanse Engeland waren vooral bekend door hun gewoonte om, zelfs in het heetst van de strijd, uitsluitend in verzen te spreken;
• De Daltons - Een uniek geval van een onechte dubbele identieke tweeling, waarbij niet alleen de tweelingdelen onderling zo goed als identiek waren, maar ook nog eens zo goed als identiek waren aan een andere identieke tweeling, en dan nog wel van een andere moeder, aangezien de vader van de ene tweeling de broer van de vader van de andere tweeling was;
• Dupont en Dupond - Deze onechte identieke tweeling maakte als agenten X33 en X33bis van 1934 tot 1976 deel uit van de Brusselse gerechtelijke politie, een lange carrière waaruit blijkt dat bij dat korps volhouden de belangrijkste prestatie is.
• Appels en peren - Deze twee vertegenwoordigen het verschijnsel van de onechte onidentieke tweeling in de plantenwereld, doordat ze sinds mensenheugenis met elkaar vergeleken worden. Kenners weten echter dat het hier niet om een tweeling gaat, al kan het feit dat de kweepeer zowel in peervorm als in appelvorm wordt aangetroffen hierin wel enige twijfel en tweedracht zaaien.

Uitersten

Een geval apart is de "Siamese tweeling", zo genoemd omdat tweelingen in Siam zich onlosmakelijk met elkaar verbonden voelen, in tegenstelling tot de "Twee koningskinderen", een term die verwijst naar de onmogelijkheid van tweelingen van koninklijken bloede, die elkaar afstoten als twee identiek geladen polen van een magneet, om "bij elkander te komen".

Aan de schandpaal genageld!	Vastgenagelde versie: 18 juli 2016
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.