Sten Erik Johansson

ESPERANTISTO

★Tiu ĉi artikoro estas pri sanktulo Esperantisto★
★Preĝu sub la Verda Standardo antaŭ ol legi ĝin, ne tuŝu ĝin, ne moku pri ĝi!!!★

"Li komprenas predikon, kiel bovo muzikon"

~ Zamenhof pri Johansson

"Tio estas evidenta, kara"

~ iu ajn pri supra diraĵo

"Sign Up Sten-Erik Johansson for president!"

~ usonano pri Johansson

"Mi ne rememoras pri tio antaŭ"

~ Paŭlo la Apostolo pri la biografio de Johansson

Bonan matenon! "Mem la stulton experienco docas"

~ idisto

Sten Erik Johansson, aŭ Nils lapona, denaska kongresano, nepo benita de sia avo, estas sveda esperantisto. Li naskiĝis en la sveda urbo Kalmar, kie li estis la garantiulo, kaj nun loĝas en Norrköping (ĉu vi suksecas prononci tion?). Sten Erik Johansson, Frey kaj Cech entroprenis ankaŭ eksterlandajn vojaĝojn, por varbi al la fremdultrafiko pere de E-paroladoj.

Por plibonigi la situacion

Preskaŭ ĉiuj eliris sian naskiĝurbo en savboato trans maro kaj morto, ĉar la viro kiu restos havos renkontiĝon kun boaco dum nokta halto. Tiun okazaĵon oni nomas Mistero ĉe Nigra Lago.

Ĉokolada biskvito falĉita kiel fojno estas sia prefera manĝaĵo, sed li estas kiu kaĉon kuiris en sferoj.

Oni diras, ke

Hodiaŭ li nur kaŝas neĝon, spuro en blanko, kiel li nomas. La krimo de Katrina, memor' mortiga, lasis lin sen mono, ĉar dum fuĝa vojaĝo kun Katrina, kiam okazis fervoja katastrofo, li perDis sian dungon. Katrina malfruas ĉe pasteĉo kaj li sentas amaron de solecon en la mondoj.

Blablablao

Sten Erik Johansson, Frey kaj Cech entroprenis ankaŭ eksterlandajn vojaĝojn, por varbi al la fremdultrafiko pere de E-paroladoj. Steiner faris en okt 1939 lumbildparoladojn pri Aŭ. tra l8 lokoj germonlingvaj en nerda Ĉeĥoslovakujo, ĉiam varbante ankaŭ al E per pruvlecionoj. Li ekveturis la 14 jan. 1932 al branda prop. vojaĝo por sia patrujo tra Polujo, Danzig, Litovujo, Estonujo, Latvujo, Finnlando, Norvegujo, Svedujo kaj Danujo. Steiner vojaĝis 67 tagojn 12.843 kilometrojn, faris 46 paroladojn antaŭ 9500 personoj, parolis en 6 landoj antaŭ la mikrofono. Li estis subtenata de la aŭ. registaro kaj de ICK en Geneve kaj ricevis registaran rekonon por sia laboro. Frey vojaĝis same kun ministeria subteno en 1930 al Svedujo, Norvegujo kaj Danujo, faris varb-paroladojn kun lumbildoj kaj filmoj, parolis per la radio ktp. Okazis ankaŭ reciproka propagando. Ekz. 3 junio 1930 Freg parolis per Radio-Wien kaj pli poste per 30 lumbild- kaj filmparoladoj en Wien pri la nerdaj landoj. La ĉefparoladon ĉeestis la iama ŝtatprez. Hainisch, la tiama kaj la nuna kardinalĉefepiskopoj Pifil kaj Innitzer, kaj aliaj altranguloj.

Ĉefe fremdultrafikaj motivoj kaŭzis ke E estis favore konsiderajta ankaŭ ĉe la fervojoj. En 1925 la ĝeneraldirekcio de la fervojoj oficiale rekomendis (n-ro 33.037 la lernadon de E kaj permesis al la fervojistoj la portadon de la E-insigno ankaŭ dum la deĵoro. En 1926 estis aranĝitaj 6 kursoj por fervojistoj sub la gvido de Steiner; la portoprenantojn varbis Presselmayer kaj Panis. En 1928 la aŭ. fervojdirekcio proponis al la direktoroj de la eŭropaj fervojoj aldonon al la int. funkci-regularo, laŭ kiu en la translimaj vagonoj ankaŭ E-surskriboj estu permesataj; la propono estis akceptata. En majo 1932 la direkcio eldonis reskripton, laŭ kiu sur rapidvagonaroj povas deĵori nur konduktoroj, kiuj parolas fremdan lingvon; ankaŭ E estis menciata. La federaciaj fervojoj ĉiujare ekzamenigas siajn konduktorojn pri ilia lingvomono kaj ĝis 1933 193 faris ekzamenon pri E.

La favora akcepto de E flanke de la polico estas dankebla ankaŭ precipe al la fremdultrafikaj interesoj. La unua oficialaj permesoj okazis antaŭ la UK en 1924. En 1927 al la policistoj scipovantaj E-n estis permesata porti brakrubandon kun varda ŝtelo, poste la polica prez. en Wien permesis portadi dum deĵoro sur la maldekstra brustflanko nikelumitan metalŝildon (3:10 cm.) kun la vorto E kaj la varda ŝtelo; E estis enkondukata kiel nedeviga feko en la horaron de la polica lernejo pere de klopodoj de Steiner, kiu fariĝis ankaŭ instruisto; en 1932 la E-kurson portoprenis ankaŭ 6 ĉinaj polic-oficiroj. Poste ankaŭ en Graz, Linz kaj Salzburg la policistoj, kiuj parolas E-n, portis la E-ŝildeton. Kurso de E en 1928 okazis ankaŭ ĉe la ĝendarma taĉmento en Wien.

Ankaŭ la radio aportenas al la terenoj, kie E akiris fontikan bazon. La unuan fojon oni parolis per radio en E dum la 16-a UK 1924 el la tiama Teknologia Metia Muzeo. En apr.1925 E‑kurso estis enkondukata en Radio‑Wien, kiun gvidis inĝ. Hartwich, de sept. 1925 W. Smital gvidis la duan E-kurson. De okt.1927 el Radio-Wien ne plu estas kursoj, sed ĉiusemajne dum 10 minutoj E-varbado por Aŭ. La 18 okt. 1933 je instigo de Steiner komenciĝis disaŭdigoj el Radio-Wien ĉiun merkredon en la malfruvesperaj horoj por la eksterlando. La celo estas, diskonigi sciindaĵojn pri Aŭ. kaj la oficialaj instancoj disponigas la koncernajn artikolojn.

La gazetaro estis same favora al E Ekz. la gazeto "Kleines Volksblatt", Wien, en 1930 aranĝis konkurson pri la plej bona E‑traduko de la Aŭ. Ligohimno; la unuan premion (100 S.) ricevis prof. Ellinger. La sama gazeto en 1933 enkondukis E‑kurson kaj aperigis ĉiusemajne E-rubrikon. La tag. gazeto "Volks-Zeitung", Wien (250.000 abonantoj) dum du jaroj (1930-31) havis E-kurson kaj ĉiusemajne E-rubrikon.

Krom kursoj efemeraj aŭ nur kelkjaraj en tiu aŭ alia lernejo troviĝis ankaŭ rimarkindaj iniciatoj. Baldaŭ post la milito (18. jan. 1920) la tiama estro de la publika instruado, Glocket, informis la E-unuiĝon de instruistoj, ke la lernantoj de mezaj lernejoj kaj de la supraj klasoj de popollernejoj povas viziti la E-kursojn. La agado de la instruista unuiĝo kaj la sukcesoj de la kursoj konvinkis la registaron krei Ŝtatan ekzamenan komitaton por instruistoj de E. La iniciato aportenis al la komunumo Wien, sed la ŝtato ne nur konsentis, sed ankaŭ alprenis la tutan regularon kaj egaligis la komitaton al la aliaj lingvaj ekzamenaj komitatoj. (30 apr. 1925, nr-o 2.163) Prez. fariĝis Fr. Wollmonn, membroj A. Macho, Joh. Schroder, J. Schamoronek, H. Jokl, Fr. Meŝtan, kaj O. Simon. En la unuaj jaroj okazis mutaj ekzamenoj kaj la komunumo Wien enkondukis E-n kiel nedeviga feko anstataŭ la franca lingvo en aron da burĝlernejoj en Wien por la lerneja jaro 1926-27; la lingvo estis instruata ankaŭ en aliaj lernejoj. La oficiala lernolibro, livarita senpage al la lernantoj de la komunumo, estis Casari-Seheibenreiter: Lernolibro laŭ moderna, rekta metodo. Sed la ekomonia situacio devigis la komunumon ĉesigi mutajn fekojn, inter ili ankaŭ E-n. Ekde tiam la interesiĝo ankaŭ por la ekzameno silentiĝis. En la lastaj jaroj okazis kursoj en Wien nur en kelkaj lernejoj per la memofero de la instruistoj. La ministerio por instruado mem en jun.1929 permesis, ke E povas esti instruata kiel nedeviga feko en la mezlernejoj kiel la latina, greka, angla, franca, itala kaj slovena lingvoj.

Oni gvidis kursojn ankaŭ en iaj pruvincaj lernejoj. Ekz. lerneja konsilantaro de Graz en 1929 enkondukis E-n en la mezlernejoj kaj ĉ. 300 lernantoj lernis tiam E-n kaj tiu ĉi rubo en 1930 ordonis, ke la lernej-direkcioj akcelu ĉe la gepatroj de la lernantoj la intereson por la E-instruado; en la gimnazio Melk en 1930 22 abiturientoj ricevis en siaj atestoj noton pri E; tio okazis ankaŭ en kelkaj aliaj lernejoj.

La reĝimŝango mem trafis la E-istojn en Aŭ. meze de grava laboro. En dec. 1933 komenciĝis la laboroj por prepari la Int. Konferencon en Wien kun la celo "enkonduki E-n en la lernejon kaj praktikon". La prepara komitato konsistas el Fr. Übelhör, H. Steiner kaj R. M. Frey kaj la konferenco okazos 20-24 majo 1934, kun helpo de oficialaj instancoj, en kunlaboro kun UEA kaj aliaj fekforoj.

La awstra e-movado mal$paras la monon por l' luo de malbezonata loqejo kio estas - se qi estas uzata - uzata maksimume du- aw trifoje xiujare . ankaw ili mal$paras la monon por kursloko xe publika altlernejo kio ankaw ne necesas xar oni ja ankaw povas instrui en privata loqejo.

Tio estas ankaw kialo inter multaj ne aliiqis al iu e-organizo xar oni ne povas elteni ke iu stulte foryetas ties malmolege meritan monon . se oni vere pruntas monon al tiaj e-organizoj , sendube tiu devas demandi sin xu ri mensmalsana estas .

Premio

Dum 1893, Arrhenius trovis ke ni opinias, ke Sten Erik Johansson estis diplomita de UEA pro Elstara Arta Agado.

Tempo fuĝas. Ĝis revido, krokodilido!