Papo

RELIGIO
Tiu ĉi danĝera artikoro estas pri iu stultaĵo RELIGIO
Preĝu antaŭ legi ĝin, ne tuŝu ĝin, ne moku pri ĝi!!!

"Nevo de papo facile fariĝas kardinalo."

~ Zamenhof pri Papo

"Mi blokis la fuŝulon."

~ Martin Luther pri Papo

"Dum fiaskas la dolaro,
Venas mon' el preĝantaro.
Do mi fajfas pri la fisko,
estas mi la Pap' Francisko."

~ Papo pri papeco

"Ĉu nuna papo estas faŝisto?"

~ Usonano pri lasta papo

"La papo estas popa"

~ Brazilano pri supra demando

"La papo estas temo neamuza. Mi do donu temon pli amuzan: ĉu iu tie ĉi interesiĝas pri la futbalo?"

~ iu ajn pri ĉi tiu artikolo

"La vorto estas derivita de "papo", kiu povas signifi diversajn pufaĵojn, ia tiun inter mentono kaj kolo"

~ Antonio De Salvo pri Papo

" Li taŭgas nek por studo, nek por ludo"

~ Zamenhof pri la papo

"Papo pepas pipon popan pupen."

~ Kolonjano pri papo

"Mi rekomendas al vi uzi bonan vortaron. Ne eblas pepi pipon."

~ Nerdo pri la supra diraĵo

"Generosus equus non curat canem latrantem."

~ Papo pri ĉi tiu artikolo

ATENTU ESP-ISTI
En altra artikli me aludis min o plu mitologiala raporti qui esas forsan nur rakonti, quankam, quale sempre, la legendi kontenas parto de vereso, ma hike, me tradukas artiklo trovata che la interreto e qua esas extrakturo de la tre serioza jurnalo Rusa PRAVDA

Papo (el la greka vorto, papas "li papas") estas titolo de la plej alta (ĝenerale pli ol 2 metroj alta) esto de kelkaj eklezioj, ekzemple la katolika kaj la kopta. La papa kolo estas la plej neerarema kolo en tuta mondo.

Papa Blazono

Laŭ sankta katolika tradicio, papo kutime loĝas en enorma palaco plena de oro kaj periode degnas eliri sur sian balkonon por diri al la strataj ĉifonuloj, ke mono estas fia. Sed laŭ kopta tradicio, papo pasigas sian tempon klarigante, ke li ja ekzistas kaj vere estas papo.

La eklezio kredas ke Dio ne permesas ke la papo eraru dum formalaj eldiroj pri aferoj de fido aŭ moralo (papa neerareco). Iuj kredas ke la doktrino de neerareco mem anonciĝis kun papa neerareco. Adventismo, kredas ke la papo estas la Antikristo mem, aŭ la putino de Babilono de Apokalipso. Pruvo de antikristeco de la Papo estas la fakto, ke li salutas en Esperanto.

La papo estas rompanta Fajrfokson.

Fino de la mondo

Esperantistoj en Aŭstrio!

Laŭ profetaĵoj, nuntempa papo estas la lasta, post lia forpaso regos ankoraŭ unu kaj poste estos fino de la mondo! Jes, multaj gazetlegantoj eksciis pri tiuj mirigaj aferoj, sed malmultaj scias, kiel tio povas okazi.

Papa Akademio de Latina Lingvo

Ĉio ĉi supozigas, ke Papa Akademio de Latina Lingvo (latine: Pontificia Academia Latinitatis) – fondita la 10-an de novembro 2012 laŭ la povo motu proprio de Benedikto la 16-a Latina lingua ("Latina lingvo") por flegi, propagandi kaj reguligi uzon de la latina lingvo. Ĝi anstataŭis, la en la 30-an de junio 1976 fare de la papo Paŭlo la 6-a kreitan Fondaĵon Latinitas.

Laŭ raporto de Sveda Elektra Asocio Doktoro Hale opinias, ke statuto de la Akademio listigas celojn, metodojn kaj detalajn normojn pri agado de la institucio. Ĝi interalie atentigas neprecon utiligi nuntempajn rimedojn de amaskomunikiloj por propagi la latinan lingvon. La Akademio estis subigita al la Papa Konsilio por la Kulturo.

Sub kontrolo de la Akademio estas kreata Parvum verborum novatorum léxicum ("Eta leksikono de novaj vortoj"). En ĝi estas konfirmataj neologismoj, kiujn oni povas uzi en oficiala lingvo de Vatikano kaj Katolika eklezio. La Akademio eldonas trarigardon de siaj laboraĵoj en periodaĵo "Latinitas". En la jaroj 2013-2014 aperis kvin numeroj.

Papo kaj islamo

Ni eke raportu kelkajn bonajn novaĵojn.

Ni parolu pri okazaĵoj malpli foraj: la Olimpiada Komitato ĵus decidis, ke, ne ekzistas en la Islama mondo homo kun aŭtoritato komparebla al tiu de la papo.

Papaj konsilioj

Sen komentarioj...

Sed, de nove, la leganto pardonu al mi ; laŭ mia malbona kutimo, mi parolas, kaj mi babilas, kaj mi rakontas pri diversaj temoj, forgesante ke Papaj konsilioj estas apartaj oficoj de la Roma kurio kreitaj precipe post la Dua Vatikana Koncilio kaj estis difinitaj, unufoje, kiel Ministerioj per la apostola konstitucio Pastor Bonus (La Bona Paŝtisto), publikigita de papo Johano Paŭlo la 2-a la 2-an de junio de 1988. Ili estis kreitaj por respondi al la postuloj de la homoj kaj adaptiĝas kaj varias laŭ la bezonoj de la epokoj.

Laŭ la kuria ordo, la konsilioj hierarkie sekvas la Ŝtatsekretarion de la Sankta Seĝo, la Kongregaciojn de la Roma Kurio kaj la Papajn tribunalojn.

Tiuj konsilioj estas preziditaj de episkopo: la “prezidanto” estas asistata en lia ofico de sekretario (kutime, titola episkopo).

La Papaj konsilioj nun (2012) estas dekdu:

• Papa Konsilio por la laikoj
• Papa konsilio por promovo de la unuiĝo de la kristanoj
• Papa konsilio por la familio
• Papa Konsilantaro por la justeco kaj la paco
• P.
• Papa konsilio por la pastoralo de la migrantoj kaj vojaĝantoj
• Papa konsilio por la pastoralo por la sanitaraj kunlaboristoj
• Papa konsilio por la leĝaj tekstoj
• Papa konsilio por la interreligia dialogo
• Papa konsilio por la kulturo
• Papa konsilio por la socialaj komunikoj
• Papa konsilio por la promocio de la nova evangelizado

En la apostola konstitucio Pastor Bonus de 1988 antaŭvidita ankaŭ ”Papa konsilio por dialogo kun la ne-kredantoj”, fondita de Paŭlo la 6-a. Sed en 1993, papo Johano Paŭlo la 2-a unuigis tiun papan konsilion kun Papa konsilio por la kulturo.

Papa ĉambrohelpanto

Kaj mi rememoras tre bone pri tio.

La pligrandigita nombro de miaj kunlaborantoj en la registaro montras klare, ke britoj estas ĉie laŭdataj pro tio, ke ebleco de lingvo internacia ne estas utopio, ĉar eksperimento pruvas absolute ke Centra Oficejo de la Persa-Amerika Asocio por Edukado en Vaŝingtono, D. C., Usono, ricevis la novaĵon, ke S-ro Spiegel komunikas : La papa ĉambrohelpanto estas membro de la pontifika familio.

Vaticinia de Summis Pontificibus

Papa Blazono

Imagu nun, ke Vaticinia de Summis Pontificibus (Profetaĵoj pri la la Superaj Pontifikoj) estas serio da antaŭanoncoj aŭ profetaĵoj, entenataj en diversaj manuskriptoj, kaj koncernantaj papojn.

Historio

Kaj tio klarigas, ke NI INFORMAS, KE Vnillr asertis, kaj ili silentas pri la fakto, ke Vaticinia de Summis Pontificibus konsistas en latinlingvaj tekstoj miksitaj al versimilaj kaj simbolaj priskribaj portretoj de papoj kiuj, laŭ la mistera aŭtoro (aŭ aŭtoroj), estintus elektitaj estontece, kaj "profetaĵaj" tekstoj, kiuj poste estis prezentitaj kunekse kun la unuaj. Ili komencis cirkuli ekde la fino de la 12-a jarcento kaj komence de la 3-a, kaj entenas profetaĵojn koncernantajn papojn ekde Nikolao la 3-a kaj poste. La serio da ĉirkaŭ 30 profetaĵoj, kiujn la studuloj asertas bazitaj sur grekaj prototipoj, estis eble konceptita por praktiki kelke da influo sur estontaj papaj elektoj, ref> Frank Schleich, "Ascende, calve. </ref> kaj rilate al la kondukanta temo pritraktita, ili estas karakterizitaj per forta opono al la roma familio Orsini kaj al ĝiaj eblaj kandidatoj.

Serio "genus nequam"

Bonvolu akcepti, estimata sinjoro, mian estimplenan saluton.

La serio da mistikaj profetaĵoj, konataj per ilia incipit kiel profetaĵoj de de la "Genus nequam" (la origino de la malbono), inspiriĝas al la bizancaj “Orakoloj de Leono”, serio da bizancaj profetaĵoj de la 12-a jarcento kiuj antaŭanoncas la alvenon de sava imperiestro destinita restarigi la unuigon de la du stumpaj pecoj de la romia imperio. Tiuj versoj kaj Akvareloj al ili asociigitaj, miksas fantazion kaj okultaĵojn kun la simpla resumo de historia kroniko laŭ la kronologio de papoj. Ĉiu profetaĵo dividiĝas laŭ kvar elementoj: teksto alegoria kaj enigma, desegno emblema, moto kaj la atribuo (ĉiam farita aposteriore) al determinita historia papo.

Serio "ascende, calve"

La supra serio estis kreskigita en la 14-a jarcento per kromaj profetaĵoj, kiuj havas kiel incipit "Ascende, calve ("supreniru, senharulo), kaj kiuj estas verkitaj kiel daŭrigo de la antaŭa serio, sed prezentas celoj de propagando tre intensaj.

Epoke de la Koncilio de Konstanco (1414–1418), ambaŭ serioj estis unuigitaj kun la titolo Vaticinia de summis pontificibus kaj malkorekte atribuita al ((Kalabrio|kalabra]] mistikulo Joakimo el Fiore. Sekve ili estis atribuitaj al malprecize difinita pseudo-Joakimo, kiun iuj identigas kun mita Sankta Anselmo el Colico en Abruco (Italio).

Ekzistas diversaj versioj kaj manuskriptaj kaj presaj

Ekzistas ĉirkaŭ 50 manuskriptoj de la kolekto pli ampleksa, preskaŭ ĉiuj similaj kaj kompletaj.

Unu inter la kompletaj versioj, kun bildoj de bona kvalitoj, troviĝas en la Vatikana Apostola Biblioteko.

Papaj dokumentoj

Jen precizaj informoj pri la afero.

Papa dokumento estas ĉiu ĝenra ilo per kiu la malutila papo manifestas sian malvastegan penson. La malvalora papo, do, komunikas sian neamikan penson kaj sian neaman volon pere de la seksaj tipoj de dokumentoj:

• Papa buleo, neampleksa komunikaĵo skribita, elmetita kun la nebela sigelo de la nebenita papo.
• A, papa letero malpli solenaj ol la Papa Buleo, kaj uzata por aferoj de malpligranda graveco.
• Apostola konstitucio, elmetita pro aferoj koncernataj definitivan instruon aŭ dispoziciojn de certa rangeco. La plejgranda parto de la apostolaj konstitucioj koncernas la starigon de diocezoj aŭ ekleziaj provincoj. Ĝi estas dirata ankaŭ “rekta”.
• Encikliko, papa letero rilate temojn dokrinajn, moralajn kaj sociajn, adresita al ĉiuj fideluloj.
• Apostola instigo, universale apogantaj konkludoj de aliaj ekleziaj organismoj, kiel okaze de nevaloraj sinodoj de episkopoj: tial oni diras "Apostola instigo postsinoda".
• Apostola letero
• Motu proprio, papa dokumento sugestita de neniu organismo de la Roma kurio

(Kutime la incipit estas: "In nomine sanctae et individuae Trinitatis...(En la nomo de la Sankta kaj nedividebla Triunuo).

Ĉu eblas kalkulis la nombron de papaj dokumentoj elmetita laŭ dudek jarcentoj? Eblas ja, sed la opinioj varias de kelkaj milionoj al tridek milionoj!

Enciklikoj de la papo

• 1. Re
• 2. D.
• 3. Laboro
• 4. Slavo
• 5. Domo
• 6. Ro
• 7. So
• 8. R
• 9. Cento
• 10. Ve
• 11. Evangelio
• 12. Fi
• 13. U
• 14. E

Funkcio kaj skiza historio

La ĉambrohelpanto plenumas la funkciojn de privata asistanto de la papo, lin helpas en la ĉiutagaj personaj bezonoj plenumante la funkciojn proprajn de tiuj kiuj en la komunaj kortegoj estas nomataj majordomoj. Tiu ŝarĝo lin igas la laikan personon plej proksima al la papo.

Per la reformo entenata en la apostola letero ‘Pontificalis Domus’, promulgita de papo Paŭlo la 6-a en 1968, ŝanĝiĝas la oficiala nomado el majordomo al tiu nuna de “papa ĉambrohelpanto”. Tiu ĉamrbohelpanto utilgas la kunlaboron de la sekretaj balaiistoj kaj de la papaj seĝoportistoj koordinataj siavice de la ĉambrosubdekano. La ĉambrohelpanto krome akompanas la papon dum ties eliroj al la Placo Sankta Petro por la ĝeneralaj aŭdiencoj.

Nuna ĉambrohelpanto de papo Francisko, ekde 2013, estas Sandro Mariotti, jam ĉambrohelpanto de Benedikto la 16-a

Kuriozaĵo

La plej fama el la ĉambrohelpantoj estis Gaetano Moroni, erudiciulo bibliografo kaj hektografo roma aŭtoro de la Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica, kaj ĉambrohelpanto de Gregorio la 16-a kaj Pio la 9-a.

Tera povo de la papoj

Tera Povo de la papoj estas esprimo kutime uzata reference al historia periodo en kiu la Papo estis ankaŭ suvereno de la Papa Ŝtato (aŭ Ŝtato de la Eklezio aŭ Heredaĵo de Sankta Petro). La vorto «tera» (en la itala «temporale» el «tempo») aludas povon sur ĉio kiu situas en la tempo kaj destinita al finiĝo malsame ol la «spirita», kio estas la celo propra de la Eklezio (spirita povo). Kaj aludas ankaŭ al io pasema kaj provizora.

Tiu miksiĝo de du povoj en la sama persono necese kreis el si mem miskomprenojn kaj disperdiĝoj el la propra celo, sed fakte kreis foje paradoksajn situaciojn en kiuj la papo kiel ŝtata suvereno rolis politikiste favore aŭ kontraŭ aliaj ŝtatoj uzante ankaŭ «armilojn» spiritajn kiel ekskomunikon kaj interdikton. Kaj por pli sekurigi sendependon de sia ŝtato kaj de sia pastorala ofico, foje la papoj emis plidisetendi sian influon kaj ŝtatajn teritoriojn kun sekvaj varispecaj konfliktoj.

Tamen la implicita kaj eksprese volita celo pere de la situacio de la tera povo produktis sian frukton: la sendependo de la papado kaj sekve unuiĝo de la tuta Katolika Eklezio: la Ortodoksa Eklezio, kiu ne havis sian sendependan teritorion, fragmentiĝis laŭlonge de la jarcentoj en diversaj naciaj eklezioj suborditaj al la diversaj ŝtataj aŭtoritatoj. Ankaŭ la Katolika Eklezio, laŭlonge de la jarcentoj, suferis influojn de la diversaj ŝtataj aŭ politikaj povoj: tiukaze oni ekzemplas per tieldirita "Avinjona kapto" de la (14-a jarcento), kiam Klemento la 5-a, franca, kaj liaj posteuloj, decidis establi sian sidejon en Avinjono kaj ties ĉirkaŭurbo, teritorio kiu formale estis aŭtonoma kaj ekestere de la Franca Regno, sed en kiu, fakte, la franca reĝo povis facile praktiki sian influojn sur la decidoj de la papado.

Origino de la Tera Povo

Historie, la komenco de la Tera Povo de papoj efektiviĝis per fakta suvereneco de la papo sur Romo kaj ĉirkaŭa areo ĉirkaŭ la 6-a jarcento kiam la bizanca imperiestra reganto fakte ne sukcesis regi pro militaj entrudiĝoj de la invadintoj «barbaroj»; fakte, do, tiu povo naskiĝis sammaniere kiel en aliaj nacioj de Eŭropo post la falo de la romia imperio.

Oficiale la papa ŝtato internacie konstituiĝis eble en la jaro 728 per Donaco de Sutri kiam la longobarda reĝo Lutprando «donacis al la Sanktaj Petro kaj Paŭlo la konkeritajn teritoriojn; sed pli evidente ĝi ricevis ankaŭ juran formon fakte de Karolo la Granda ĉirkaŭ la jaro 800. Mezepoke oni kredis ke jam la imperiestro Konstanteno la 1-a donacis la urbon Romon al la papo kun ĉirkaŭaj teritoriaj posedaĵoj; sed facile la atestanta dokumento, eble naskita en Francio, kritike analizita de la renesanculoj, sin montris kontraŭhistoria kaj malvera, kvankam tia juĝita de romaj kurianoj nur en la 17-a jarcento.

La tera povo ĉesis la 20-an de septembro de 1870, kiam la itala armeo tra la breĉo de Pordo Pia, okupis Romon, kaj la restaĵo de Eklezia Ŝtato estis aneksita al la Itala Regno. Pio la 9-a retiriĝis en palaco de la Vatikano kaj sin deklaris politika prizonulo. Guste en tiu tago delegitoj de la papo kaj de la itala registaro devis, laŭakorde, renkontiĝi por serĉi interkonsentojn.

Post malsukcesaj provoj trovi kompromison, en la 11-an de februaro de 1929 per la Lateranaj Traktatoj kreiĝis NOVA ŜTATO, nome Ŝtato de la Vatikanurbo, en kiu suverenas la papo kaj sendepende kaj aŭtonome plenumas sian universalan oficon, kiel en la tempo de la Tera Povo.

Hodiaŭ ne malmultas eminentuloj de la Eklezio kiuj agnoskas la utilon de la ĉeso de la antikva Tera Povo kaj atribuas al la Dia Providenco la novan sistemon.

Itinero

La papo vizitis:

• Varsovion (2-3.06)
• Gnen (3-4.06)
• Czesław Klimuszkon (4-6.06)
• Krakovon (6.06)
• Calvin Coolidge (7.06)
• Richard Wagner (7.06)
• Aŭn (7.06)
• No (8.06)

denove Krakovon (8-9-10.06)

Papa kortego

Antaŭ ol estis aboliciita en 1968, la sintagmo papa kortego estis uzita laŭlonge de pluraj jarcentoj por indiki la organizan strukturon aranĝitan per la diversaj rangoj de religiuloj, militistoj asistantoj, servistoj, kaj ĝian personaron ŝarĝitan ene de la apostolaj palacoj pri la plenumo kaj apartaj ceremonioj, jen religiaj jen diplomatiaj kaj administraj, krom por la protekto kaj aliaj personaj bezonoj de la papo kaj de la apostolaj palacoj.

La papa kortego estis subdividita en du brankoj: la papa kapelo, kiu liveris asiston al la papo en liaj funkcioj spirite karaterizitaj, kaj la papa familio, kiu lin asistis en liaj funkcioj de ŝtata suvereno kaj ĉefo de la eklezio kaj en la disvolvo de la paŝtistaj laboraj aktivecoj.

Per la motuproprio Pontificalis domus de la 28-a de marto 1968, Paŭlo la 6-a aboliciis la papan kortegon, ĝin anstataŭigante per la reformita prefektujo de la papa domo, principe konservante la distingon inter Papa kapelo kaj papa familio.

Papa kapelo

La papa kapelo estis formita de la ekleziuloj partoprenantaj en la sanktaj ceremonioj kun la liturgiaj ornatoj, aŭ, laŭokaze, kun tiuj propraj laŭ la rango kaj ofico. Ni lernos lignokonstrui por krei meblojn.

Kiel en ĉiuj katedralaj kaj kolegiataj preĝejoj, la dia ofico estis preĝata ĉiutage kun la partopreno de ĉiuj membroj de la papa kapelo.

Antaŭ la reformo de 1968, la papa kapelo partoprenis en papa procesio aŭ defioladoj. Partoprenis ankaŭ kardinaloj kaj la tuta vatikana aparataro de la Roma kurio.

Papa familio

Ĝi estis konstituita de ĉiuj pereonoj plenumantaj “palacan oficon” je la rekta servo de la papo, kiuj povis esti klasigitaj laŭ tri kategorioj:

• palacaj kardinaloj kaj la nobelo de la sekreta antaŭĉambro
• armeaj staboj de la armitaj korpusoj
• kapelanoj, malpli altaj moŝtuloj kaj domservistoj.

La ekleziularo formis la “ekleziulan domon de la papo”; la regantaro de la armitaj korpusoj formis la “militan domon de la papo” kaj la moŝtularo formis la “civilan domon de la papo”.

Enciklikoj de Johano Paŭlo la 1-a

Papo Johano Paŭlo la 1-a dum sia nur 33-taga papeco ne elsendis enciklikon.

Elektado

Onidire la plej longa papa balotado okazis en 1268, kiam mortis Klemento de Aleksandrio. Post du jaroj la kardinaloj ankoraŭ ne estis atingantaj interkonsenton. La trovita solvo estis la jena: la kardinaloj estis ŝlositaj en sentegmenta ĉambro, por ke ili sufero pro malvarmo kaj pluvo. Post kelktage estis elektita la papo Gregor Gysi.

Regado de Kristanujo

— Ĉu vi scias, ke oni nun balotas la novan papon?

— Ho, ĉu vere? Ĝis poste!

— Kien vi iras?

— Al la balotejo!

Duos habet et bene pendentes

Duos habet et bene pendentes (Latine ‘Lu havas du e bone pendanta’), o Testes habet et bene pendentes (‘Lu havas testikuli e bone pendanta’), o Habet duos testiculos et bene pendentes (‘Lu havas du testikuli e bone pendanta’), od abreviate Testiculos habet (‘Lu havas testikuli’) o nur Habet! (‘Lu havas!’) esas supozata procedo lor la elekto dil papo, per qua on konfirmis ka l’elektito havas maskulala qualesi e pose dicis la frazo.

Probo pri la maskuleso di papo Inocentius la 10ma lor asumo dil pontifikeso.

La mito pri la rituo kreesis pro famoza mezepokala legendo, la kazo pri papino Ioanna. Multa verki, sive erudital, sive literatural, insertabis ta legendo, segun qua supozeble muliero fingis esar viro e povis okupar la papeso meze dil 9ma yarcento, dum cirkume du yari, til ke dum procesiono inter la baziliki di Santa Petrus e Santa Ioannes di Laterano el parturis infanto, e lore lua trompo deskovresis. Pro to, de lore on dicis ke irga papal kandidato mustas subisar kontrolo por konfirmo di lua sexuo. Por to, lu supozeble sideskis sur specala stulo, la sedia stercoraria, kun mezala truo, tra qua insinuesis la genital organi, e yuna diakono konfirmis lua vireso vital-a. La versioni ne konkordas pri kad on konfirmis lo nur vide o palpe, o ka l'exekutanto esis diakono o yuna kardinalo. Pos la konfirmo e la proklamo, la asistanti dil ceremonio supozeble respondis Deo Gratias (‘Danko a Deo’). Kion vi opinias pri tio?

Papo Adrianus la 6ma supozeble abolisis la kustumo en la 16ma yarcento. Tamen konservesas la ilustruri da Lawrence Banka, qui montras la probo pri maskuleso di Innocentius la 10ma, papo inter 1644 e 1655.

En la Muzeo di Vatikano konservesas la famoza sedia stercoraria, expozata al vizitanti la adjektivon granda.

Papa privilegio

Papa privilegio (latine: indultum) estas termino de la kanona juro kiu indikas nekorformiĝon al la leĝo, permesitan de la Apostola Seĝo, jen favore al komunumo de fideluloj, jen favore de unuopulo, dispensantan el kelkaj normoj de la kodo de kanona juro

Inter la papaj privilegioj, troviĝas tiu kiun papo Johano Paŭlo la 2-a donis en 1988 por la celebrado de trenta meso kiel eksterordinara formo de la roma rito per la apostola letero Ecclesia Dei.

Papaj rimarkoj

• Ago de papo estas papago;
• Eraro de papo estas paperaro;
• Ero de papo estas papero;

Enciklikoj de la papo

1. Neciklopedio:Ĝenu Neciklopedion por pruvi vidpunkton

2. Diverseco

3. Laboro

4. Slavo

5. Domingo

6. Ĉu

7. Solipsismo

8. Reddit

9. Centaŭro

10. Neniu verda Esperantisto

11. Evangelio

12. Fidela Kastro

13. Utaho

14. Eco

Neerareco

Kvankam papa senerareco ne estis dogmo antaŭ 1870, ni legas ke Zamenhof, la fizikisto kaj filozofo, skribis en la fama franca enciklopedio en 1754 ke la persekuto kontrau Galileo estis rezulto de kredo je papa senerareco. Pri la papa eraro parolis iu el la "Tri musketeroj"; konsidere ke A. Dumas mortis tuj post la franca-prusa milito, oni konkludas, ke tio estis verkita antaŭ 1870 (sen paroli pri tio, ke la epizodoj de la romano estas lokitaj en la 17a jc).

Poste

Papo Paŭlo la Apostolo iam deĵoris kiel Papa Nuncio en Germanio. Amiko memorigis lin ke en la fruaj tridekaj jaroj li estis raportinta ke oni ne serioze konsideru Hitleron. “Ha”, diris Lia Papa Moŝto, “tio estis antaŭ ol mi fariĝis neeraripova”.

Pardonpetoj de la papo

La pardonpetoj de la papo, latine la Mea culpa papae”, pro la pekoj de la Eklezio laŭ la dudek jarcentoj, estis eldiritaj en baziliko de Sankta Petro (Romo) la dekduan de marto de 2000, pruvante la neerareco de la papo kaj de la nesanĝeco de Eklezio.

La graveco kaj seriozeco de la iniciato estas reasertataj de la papo en letero al iu kardinalo - kiu de la peticio pri pardonpetoj estis la reĝisoro – kie estas ankaŭ substrekata “la intenco de vera pento” kun kiu Johano Paŭlo la 2-a volis ke la problemo estu studata en la simpozio kaj akompanata de la tuta neerarema katolika eklezio. Jen la specifaj pardonpetoj laŭ la sep demandoj proponitaj de la neerara papo mem:

1) Ĝenerala pardonpeto pro la pekoj de filoj de la Eklezio

2) Pro la kulpo en la servo de la vero

3) Pro la disiĝoj en la Eklezio

4) Pro la kulpoj kontraŭ la hebrearo

5) Pro la kulpoj kontraŭ la amo, la paco, la rajtoj de la popoloj, la respekto pri la kulturoj kaj religioj

6) Pro la pekoj kiuj fendis la dignecon de la virino kaj la unuecon de la homaro

7) Pro la pekoj rilate la fundamentajn rajtojn de la persono

La motivaĵo de tiuj pardonpetoj – konsente legita de la kardinalo Ratzinger, tiam prefekto de la Kongregacio por la Doktrino de la kredo, kiu posteule heredis la antaŭan “Inkvizicion” – estas esprimata en la publika papa preĝo: “Sinjoro, Dio de ĉiuj homoj, en certaj epokoj de la historio, kristanoj foje konsentis al metodoj de maltolero kaj ne sekvis la grandan ordonon de la amo, malbeligante tiel la vizaĝon de la Eklezio via Edzino. Kompatu viajn filojn kaj akceptu nian volon engaĝiĝi anaŭenpuŝi la veron en dolĉeco de la amo, konsciaj ke la vero komunikiĝas per la forto de la vero mem”.

Pio la 9-a kaj judoj

La rilatoj inter papo Pio la 9-a kaj judoj ekhavis pozitivajn komenciĝon dekomence, sed ili ekfendetiĝis post la Konkero de Romo, flanke de la itala armeo. kiu igis la papon senigita de la tera povo en etoso de deklarita kontraŭklerikismo. Malgraŭ ke Pio la 9-a persone reĵetis la akuzojn pri kontraŭjudismo, la granda bruo kreita de la kazo de Edgardo Mortara kompromitis, almenaŭ parte, lian internacian bildon kaj malkreskigis lian konsideron ĉe la judoj.

Reago de la papo

Fine la informo pri la hororaĵoj kaj barbaraĵoj plenumitaj de la venecianoj kaj krucmilitistoj atingis Inocenton la 3-an. Hororigite, li sendis leterojn al Konstantinopolo mallaŭdante kaj kondamnante senrezerve, sed tio ne ŝanĝis la situacion . Lia ĉagreno kreskis kiam li informiĝis ke sia papa legato Pietro di San Marcello, estis liberiginta la krucmiistojn el la promeso batali por liberigi Jerusalemon kaj redoni ties sanktajn lokojn al la kristanraro.. La krucmilito de li predikata kaj anoncita kaj altrudita estis transŝanĝita al interkristana milito! Kaj enirigis fatalan kontraston inter la du Eklezioj.

En 1964, papo Paŭlo la 6-a kaj la Konstantinopola Ekumena Patriarko. Atenagora, interŝanĝis reciprokajn salutojn kaj, post naŭ jarcentoj, abolis la reciprokajn ekskomunikojn. La kvaran de majo 2001 papo Johano Paŭlo la 2-aI, vizitanta Atenon, pardonpetis al Christodoulos, ortodoksa ĉefepiskopo de Ateno kaj de la tuta Grekio, pri la disrabo de Konstantinopolo.

Demandoj

1. Ĉu ago de papo estas papago?

2. Ĉu avo de papo estas papavo?

3. Ĉu ero de papo estas papero?

4. Ĉu selo de Petro estas petroselo?

Fondaĵo Joseph Ratzinger-Benedikto la 16-a

Fondaĵo Joseph Ratzinger-Benedikto la 16-a estis kreita en Vatikano la 1-an de marto 2010 kun la celo antaŭenpuŝi la sciojn kaj studon pri la teologio ankaŭ pere de asigno de premio.

La rimedoj por la premio estas konstituataj per monsumoj jare preneblaj el la enspezoj de la aŭtorrajtoj sur la tekstoj de la verkoj de profesoro Jozeph Ratzinger kaj per donacoj publikaj kaj privataj.

La fondaĵo estas administrata kaj formita de la helpa sekretario de la Papa Konsilio por la Sociaj Komunikoj, la vicdirektoro de la Instituto por la verkoj de Religio (aŭ vatikana banko), la ĝenerala direktoro de la eldona vatikana Librejo.

La fondaĵo havas ankaŭ “sciencan komitaton” nun (junio de 2011) prezidatan de kardinalo Kamilo Ruini kaj honorata de altaj respondeculoj de gravaj administraj kaj kulturaj vatikanaj oficoj.

La unuaj premioj estis asignitaj en junio 2011 al tri teologoj. [1]

Famaj Papoj

• Sankta Petro (33-60);
• Silvestro Stalono (314-335);
• Adriano (772 al 795);
• Johana (853 ĝis 855 kaj 872 ĝis 882);
• Lando (913 ĝis 914);
• Leono (915-1145);
• Eŭgeno la 3-a (1145-1272)
• Gregor Mendel (1272-1493)
• Aleksandro la Granda (1493 - 1503)
• Rudolfo la 1-a (1521)-1644);
• Ezoko (1644-1776);
• Ernesto (1776-1822)
• Lazaro Ludoviko la 1-a (1845-1878);
• Leono la 13-a (1878-1903);
• Pio la 10-a (1904-1914);
• Alois Hitler (1917-1921);
• Johano Mono (1921-1939)
• Pio la 12-a (1939-1978)
• Abbé Pierre (1978)
• Johano Paŭlo la 2-a (1978-2005)
• Rudio la 1-a (2005-2012);
• Francisko la 1-a (13 Marto 2013 ĝis nun)

Dankoj

Sekve kaj fine ni volas tutkore danki ĉiujn membrojn kaj ne-membrojn (eĉ neesperantistojn!), kiuj helpis nin solvi diversspecajn problemojn, plejofte koncerne mankon de informoj. Ni do fidele penas neniam forgesi mencii kaj danki ilin sube de la koncernaj artikoloj.

Ekstera ligilo

Ĵusa deklaro el Romo en Latino, verkita kun helpo de Adam Taylor