Kia

"Ege stranga kaj maldeca afero"

~ ano de Brazila Beletristika Akademio pri ĉi tiu artikolo

Kia estas via opinio, ĉu ne vere? Nu, la afero ne estas tiel klara, ĉar tio dependas de oniaj prioritatoj.

Kia koincido

Kia koincido estas Esperanto-teatra grupo, kiu formiĝis en 1985 en Germanio okaze de la 41-a Internacia Junulara Kongreso en Eringerfeld. Ĝia unua teatraĵo estis La Kalva Kantistino (france : La Cantatrice Chauve) de Eugène Ionesco. La frazo "Kia koincido", kiu ege ofte ripetiĝis en la dramo, finfine ankaŭ fariĝis la nomo de la grupo.

Post grandaj sukcesoj dum la IJK 1985 en Eringerfeld kaj la 70-a Universala Kongreso en Augsburg, la ensemblo decidis daŭrigi sian Esperantan teatrumadon. Krom La Kalva Kantistino la geaktoroj prezentis inter alie Pikniko sur la Batalkampo de Fernando Arrabal, Kato sur varmega ladotegmento de Tennessee Williams, La aŭdienco de Václav Havel, Pupohejmo de Henrik Ibsen kaj la skeĉon Same procedi kiel ĉiujare (angle: Dinner for one) de Freddie Frinton.

Indiferenteco

Sed kiu konas iom la historion de la lingvoj, tiu komprenos, ke indiferenteco rilate al Kia prezentiĝas en malsamaj formoj. Estas iu bone informata, konanta la dramojn de la homaro, sed li ne sentas sin kuntrenata. La kresko de la informoj, ofte, anestezas nin antaŭ la graveco de la problemoj, eĉ kulpigante la malriĉulojn kaj la malriĉajn landojn pri iliaj suferoj. Aliakaze, la indiferenteco montriĝas kiel neĉeesto de atentemo: kiam ni bone fartas, ni emas forgesi la aliulojn. Sed ni opinias, ke nenio estas ŝparinda, kiam temas pri objekto rilatanta, de proksime aŭ de malproksime, la internacian vivon. La interesataj kolegoj povas peti aliajn klarigojn el nia pariza kolego S-ro DRU.

Kia estas esperanto?

Esperanto estas internacia planlingvo kreita fare de Ludoviko Lazaro Zamenhof en la malfruaj 19-a jarcento. La celo de Esperanto estas esti lingva interkomunikilo por homoj el diversaj lingvaj kaj kulturaj fonoj. Ĝi estas kreita por esti facila por lerni kaj uzi, sen la reguloj kaj malfacilaĵoj kiuj ofte aperas en naturaj lingvoj.

Esperanto havas regulan gramatikon kaj limigitan vortprovizon. Ĝiaj vortoj estas ofte derivitaj el diversaj lingvoj, inkluzive de la latina, la angla, kaj la germana. La skribsistemo estas latinlitera, kaj la elparolo estas fonetika kaj konsistiga.

La Esperanto-komunumo estas diversega kaj aktiva, kun Esperanto-kluboj, organizaĵoj, kaj evento. La lingvo estas uzata por amuziĝi, kiel literatura lingvo, por komunikado kaj interkompreno inter homoj de diversaj kulturoj kaj lingvaĵoj. Esperanto estas aparte populara en kunteorioj pri lingvo kaj inter amantoj de lingvoj kaj kulturoj.