Katolika eklezio

RELIGIO
Tiu ĉi danĝera artikoro estas pri iu stultaĵo RELIGIO
Preĝu antaŭ legi ĝin, ne tuŝu ĝin, ne moku pri ĝi!!!

"Kiu hontas nenion, ne timas Dion"

~ Zamenhof pri Katolika Nacio

"Ekstere honoro, interne doloro"

~ Zamenhof pri Katolika Eklezio

"La evangelia eklezio estas ĝuste ne-katolika"

~ Antonio De Salvo pri Katolika Eklezio

"Laŭ mia kompreno en Esperanto: sacerdoto- ĉefo en la katolika eklezio"

~ Detlef Karthaus pri Papo

"Mi memoras, kiam mi unuan fojon cheestis ceremonion en preghejo katolika (eta religia malplimulto en Finnlando)"

~ Harri Laine pri KE

"Ni ankaŭ parolas pri la Rom-katolika eklezio, ne pri la Romi-katolika"

~ bonalingvano pri KE

"Se ne estus blasfemio,
ne ekzistus kara Dio,
eklezio eĉ ne estus,
kaj ni sen infero festus"

~ Hans-Georg Kaiser

KOTIZO. — Tre — tro — malrapide nia kasisto ricevas la kotizojn por 1926.

凸(｀⌒´メ)凸

† Katolika eklezio † ( † KE † ) estas la plej granda internacia organizaĵo de † Katolikistoj † , kun membroj en 121 landoj (laŭ la Jarlibro de 2009) kaj en oficialaj rilatoj kun la Unuiĝintaj Nacioj kaj Unesko. Aldone al proksimume ses mil individuaj membroj, 70 landaj asocioj aliĝis en KE (en aŭg., 2009), kun sume ĉ. 12.000 membroj. La nuna Papo de KE estas Benedikto la 16-a, elektita por la periodo 1807-Apokalipso (Vere, li reziginis antaŭ ĝi, aŭ ne, ĉu?).

† Laŭ aŭtomata tradukilo †

Ĉeĥoslovakiaj gesamideanoj,

Estas komprenebla, ke † Katolika eklezio † , ankaŭ konita kiel la † Romkatolika apostola eklezio † , estas la preĝejo kristaneco pli granda de la mondo, Regita de la † Papo † kaj kun sidejo en la Urbo de Vatikano. En konsento kun la Jarlibro de Estadísticas de la Preĝejo, la numero de baptitaj en la katolikismo al monda nivelo en 2007 estis de 1147 milionoj .

Evidentiĝis ke

En ordo eviti prava komprenanto, ĉi_tie kaj nun ni eldiras ke ekzistas malsamo inter la Katolika organizo kaj la simpla Katolika kreduloj. Ĉi_tia redaktisto renkontis Katolika fratoj kiu, per ilia amo por la Eternulo kaj ilia viva-stilo, hontigas `Evangelicals per kio_ajn nomo. Ĝi estas ankaw vera ke plejmulta Katolikoj ne eĉ scias de kio la reala kredaĵo de la † Katoliko-Preĝejo † estas, kiel ĝi estas ankaw fakto ke la vasta plimulto de Katolikoj ne ĉeestas Preĝejo ĉe tuto, kaj faras ne peno kredas en Dio kiel direktata per la † Biblio † ; ili estas juste "naskita Katoliko."

De direkto, se ni parolas ĉirkaw la `Vatican, kaj la potenco ke ĝi reprezentas, la rakonto ŝanĝas. Kiel povas iu sidi tiel alta kaj pova kaj elmontras tia ŝtulteco de la plej-baza Biblia kredaĵo, signifas nur ke ili estas vere trompata uloj, aw ke ili estas vere trompistoj. Elektu unu. Plie, ĝi devas ankaw esti memorata ke la Katoliko-Preĝejo, kun ĝia potenca centro kaj areo de politika, socia kaj financia kapableco, estas unue kaj ĉefe vasta komerco kiu kontrolas grandega kvanto de riĉaĵo, direkte, ne_direkte kaj per asocio. Kiel tia, ŝi estas tial tenata kaj ligata al tuto de la aferoj kiu rakontas al komercia sistemo.

Historio

Pli detalaj informoj troveblas en la artikolo Historio de katolikismo.

Al la Oficistoj kaj Membroj de la XVIa Ĉiujara Kongreso de la Esperanto Asocio de Norda Ameriko

Sankta Johana de Arko

Post kvinjara periodo kiel instruisto en publikaj lernejoj venas al mi pluraj konsideroj. Siavice, la iama ĉefministro de Sovetunio, Nikita Krushchev diris: Ankoraŭ ni diru kelke da vortoj. Estas vera feliĉo, ke ni opinias, kiel vi...

Esperanto

Al Nagoja Esperanto-Ligo en Nagoja, Japanujo.

Mi estis aŭdinta de mia instruanto, ke la Katolika eklezio ne kondamnas esperanton. Ekzistas eĉ Katolika Asocio de Esperantistoj, kiu celas disvastigi Esperanton inter katolikoj kaj en katolika medio. La papo Francisko mem elmontris sian apogon al Esperanto en 2015, kiam li sendis mesaĝon al partoprenantoj de la 100-a Universala Kongreso de Esperanto.

† Kie estas la eklezio de Kristo †

Kie estas la eklezio de Kristo. De v. d. Hagen, S. J. , el la nederlanda trad. f-ino M. Borret, 1912, 160 p. Kun eklezia aprobo. Tre disvastigita verko en Nederlando. Vere ora libreto por ĉiuj, kiuj senpartie deziras ekkoni la katolikan eklezion. W. v. ZON.

Idistaj mensogoj

Laú la opinio de Comenius Eklezio katolika esas post longa tempo subdestruktita per la subverso.

Imitu la aliaj!

Nuntempe, kiam la unuaj rikoltoj maturiĝas sur la sekigitaj kaj sensaligitaj grundoj, ni opinias, ke bela liturgio kaj kanti di ĝi supresesis kaj remplasigesis per ledegaj kantikoi post la koncilo Vatikano II. Ed ofte la sacerdoti esas ateistaj sinistrani. Ma esas rezisto-loki. Unesme, oni pensis trovar refujeyon en la kirko Saint-Nicolas-du-Chardonnet, kiu konservabis la rituojn kaj kantojn tradicionalaj. La atmosfero esis, tamen, kelke severa, sed oni aceptis icon. Me trovis anke altra posiblesi, nome la Eklezio Galikana de la parokio Santa Rita. Regretinde, la ibala sacerdoti, mustis renuncari dicari la meson, nam lia kirko vendesis al konstrukto-entraprezisto kaj li ne havis suficantan pekunion por retrokomprari lian kapelon. Me tre regretis icon, nam la liturgio esis same bela (kaj mem plu bela) kam che Saint-Nicolas-du-Chardonnet kaj ultre tio, la etoso esis multe plu destensita kaj multe mine severa. Me iris anke kelkafoye al Nia-Damo di Paris, nam dum la sundio matine, ye 10 kloki esas deala servo kun kantikoi en la Latina. Belega kirko kaj etoso plu agreabla kam che Saint-Nicolas-du-Chardonnet, sed pose venis atenti kaj nun on kontrolas severe la homoi an l'enireyo, kiel che aeroportuo, sed mem interne de la katedralo la etoso divenis tre kontraktita kaj on establisis omnube barilon por impedari eventualajn teroristoi. Do, oni renuncis pri tio kaj retroiris al Saint-Nicolas-du-Chardonnet. Ma ibe vartis oni mala surprizo, nome en tiu kirko la atmosfero esis ĝi sate severa pro ke li ya esas integristoi. Ma ĝi ne esis ecesiva. Nun, la situaciono komplete chanjis, nam la yunaj sacerdotoi divenis fanatikaj integristoi. Exemple : por nulaji (t.e. onu ne dicis suficantajn pregojn) li promisas la infernon kaj la damneson eternan. Pluse, altrafoye yuna sacerdoto qua havis regardon disimuleman kaj malignan predikis ke se on havas ( aŭ ne havas) certena opinioni, on esas : hereziani ! Ed li akuzis la homojn kiuj esas "sedevacancistes" (t.e. la homi kiuj kredas ke ne plus esas seriozaj papi egardindaj post la reformi di Vatikano II, on povis tradukari ad Ido per la vorto "sidilovakisti") esar hereziani !!! Ico esis pura provoko kande on savas ke granda parto de la homoi kiuj asistas la meson ibe esas "sidilovakisti". Do, oni konstatis ke anke ibe esas subverso kaj ke la tradicionalista Eklezio katolika esas subdestruktita. Cafoye, la subversanti esas tre ruzoza, nam li ne impozas ledega kanti, nek sinistregana ideologio, nam la religiani ne aceptus tio. Lore, li trovis altra solvuro por destruktar deinterne ta katolika Eklezio, nome la fanatika integrismo kaj rigideso digna de inquiziciono mezepokal, qua en perspektivo di longa tempo povas nur fugigar la lasta religiani. Fine, oni memoris ke existas nefore de Nia-Damo mikra kirko nomata Saint-Julien-le-Pauvre, la komunitato qua posedas tiu kirko esas katolika kun ortodoxista rituo oriental sed unionita kun la Vatikano post 1724. E li obtenis la yuro mantenar lia ritui kaj esas por tale dicar autonoma Eklezio interne de la oficala katolika Eklezio. Me, nun, iras asistar la meso ibe. Certe oni preferis la anciena Latina liturgio kam tiu orientala liturgio. Ma ta orientala liturgio esas anke bela kaj esas tradicionala. La prediki de la sacerdoti esas sencoza kaj simpatiinda kaj explikas inteligente la doktrino Kristana. Do, bone. Altra-latere, esas nur tre poka riski ke la "subversanti" agez interne di ta Eklezio, nam ĝi esas mikra komunitato, nemulte konocata, kaj ago di subdestrukto esus neprofitoza oŭ tro poke profitoza por la enemiki de la Eklezio katolika. La ideo, ke mi estis trompita preskaŭ frenezigis min.

Kredoj

Pli detalaj informoj troveblas en la artikolo Katolikaj kredoj.

Decas mencii tuj, ke D-ro Leonel Gonzaga, prezidanto de l’ kongreso, faris malgrandan raporton per kiu li montris ke katoliko tute bone rajtas erari pri la kredo, kondiĉe ke ŝi aŭ li neniam rifuzu la aŭtorrajton de la eklezio kaj korektu sian konfeson, kiam la eklezio informas ŝin aŭ lin pri la eraro.

Faktoj

Ni memorigas ke, Internacia Medicina Revuo sciiĝas, ke naturismo kredas, ke, Romo-katolika eklezio staras ĝis la genuoj en la sango de siaj viktimoj. Mortigado de herezuloj, paganoj, samseksemuloj, sorĉistinoj. Kiam la Romo-katolika eklezio petis je pardono pro siaj krimoj en Afriko, Ameriko, Azio kaj Aŭstralio? Kiam ĝi – almenaŭ parte – kompensis damaĝon fare de si? Ĉu nun ĝi batalas tute altruisme por »rifuĝintoj« en Germanujo?

Pro la influo de S-ro R. L. Martin, Vi skribas al mi, ke ial estas kompreneble, ke centajn jarojn la Romo-katolika eklezio flatis al la potenculoj kaj prirabis la mizerulojn. Ĝi ankoraŭ malestimas virinecon, malamas samseksemon, fiagitis kontraŭ kritikantoj (ekzemple kontraŭ la teologoj Eugen DREWERMANN, Hans KÜNG, s-ino Uta RANKE-HEINEMANN kaj la ĉefepiskopo Óscar A. ROMERO). Samtempe la Romo-katolika eklezio protektas farintojn en siaj vicoj, kiuj sekse perfortis infanojn. Nur naivulo povas kredi, ke la Romo-katolika eklezio sekvas Jesuon Kriston kaj plenumas Liajn ordonojn.

Lingvo

Ĉiu usonano kiu deziras havi aliĝilon kaj informaĵon pri la Deka Universala Kongreso de Esperanto (Paris, 2-10 aŭgusto, 1914) sendu 2-cendan poŝtmarkon al nia oficejo.

Kiam oni demandis en parlamento al «amiko» Eden pri la afero, li serioze respondis ke Katolika lingvo estas internacia planlingvo proponita de Albert Lyptai, hungara kuracisto de ĉilia mararmeo, en 1892. La adjektivo "katolika" ne estas uzata de Lyptai en religia senco, sed signifante "universala", laŭ etimologio (gr. katholikos). La moto de la projekto ("internacia lingvo estu malkovrota, ne inventota") estas pli konata ol la projekto mem.

Gramatiko

1. Substantivoj:
   1. La radiko indikas la neŭtra substantivo; virseksa substantivo finas per -o; ina, per -a. Tio ne estas aplikebla nur al vivaj estaĵoj, sed ankaŭ al ne vivaj: capel/capela/capelo (ĉapelo neŭtra/ ĉapelo por virino/ ĉapelo por viro).
   2. Pluralo estas farita kun aldono de -s;

1. Verboj:
   1. malperfekto: -á;
   2. perfekto: -í;
   3. futuro: -ó;
   4. estanto varias laŭ la persono:
      1. -o (mi);
      2. -a (ci);
      3. -e (tria persono);
      4. -os (ni);
      5. -as (vi);
      6. -es (ili).
2. Nombroj:
   1. un = 1
   2. dve = 2
   3. tre = 3
   4. quator = 4
   5. quin = 5
   6. six = 6
   7. sept = 7
   8. oct = 8
   9. nov = 9
   10. dece = 10

Vortareto: ama: ami;
capel: ĉapelo;
digit: fingro;
frata: fratino;
frato: frato;
hom: homo;
homa: virino;
homo: viro;
professora: profesorino;
professoro: profesoro;
qe: ke;
si: se.

Disservoj

Pli detalaj informoj troveblas en la artikolo Meso.

La unua katolika diservo okazis dum la unua UK en 1905 en Boulogne sur Mer, en la preĝejo de S. Nikolao, al kiu estis invititaj ĉiuj kongresanoj, ankaŭ Zamenhof ĝin ĉeestis.

Preĝlibroj

Komence estas utila memorigi ke tiuj materioj havas tre diversajn ekflamiĝeblecojn, kaj ke, pro tio, S-ro D-ro Blassberg kontraŭdiras la proponon de S-ro Paulsen kaj indikas avantaĝojn de faka dispartiĝo, aldonante ke la regulo de la fido, por jam dekomence konfesi klare, kion ni defendas, estas kompreneble la jena, laŭ kiu estas kredate, ke la unuan katolika preĝlibron verkis Beaufront (1893, 46 p., dua eld. 1902, 65 p.), kiu en 1906 prezentis ĝin al Papo Ezoko.

Aliaj religioj

De nia fidela leganto ni ricevis atentigon kun aldonitaj pruvoj ke erara estas nia aserto en la antaŭa n-ro de nia bulteno, ke la katolikoj kredas, ke islamo kaj judismo ja adoras la saman Dion sed ili ne posedas la savan veron. Antaŭe la katolikoj kredis, ke islamo kaj judismo kondukas al perdiĝo, sed aktuale la katolika instruisto estas pli rafinita: katolikismo certe savas, sed la eklezio akceptas, ke Dio eble savos aliajn homojn.

† Katolikismo kaj kristanismo †

Esti katolikismano signifas sekvi katolikismon. Kaj katolikismo estas la instruisto de Jesuo. "Sekvi la instruiston de Jesuo" kaj "esti katolikismano" estas do unu sama afero.

Kiam ajn oni legas katolikisman tekston au intervjuon de katolikisma episkopo, komunikiĝas forta sento de absoluta praveco. Ekzemple la "Catholic Encyclopedia" mencias en siaj teologiaj artikoloj ne la "kredojn", "tezojn", "poziciojn", "opiniojn" au "instruojn" sed la "erarojn" de aliaj kristismaj eklezioj.

Mankisado

Katolika pastro, protestanta pastoro kaj rabeno estas invitataj al aŭdienco ĉe la ĉefepiskopo de iu katolika lando. Diras la ĉefepiskopo al la katoliko: "Vi kiel membro de nia eklezio rajtas kisi mian manon."

Poste li turnas sin al la protestanta pastoro: "Malgraŭ ĉio vi estas kristano. Mi permesas al vikisi mian piedon."

Nun la ĉefepiskopo turnas sin al la rabeno. Sed antaŭ ol li sukcesas diri ion ajn, la rabeno eliras dirante: "Mi jam konas vian respondon. Mi foriras."

Funkcioj de tiu Kongregacio

Kaj miru!

Mi mem ekmiris ĉar miaj bruselaj gesamideanoj asertis, ke sekvantan sciigon, kiu estas ekskluzive rezervita por nia elita legantaro, ni dankas al nesingarda trobabilemo de iu komitatano. Ni ne povas malkaŝi publike, per kiuj kondamnindaj, kvankam agrablaj rimedoj ni sukcesis paroligi la komitatanon, sed ni ne hezitas komuniki al niaj abonantoj la interesan novajon. Nur, ni insiste petas, ke niaj legantoj konsideru ĉi tiun komunikon kiel tute konfidencan kaj ne distrumpetu ĝin antaŭtempe. Jen:

Ĉiuj amerikaj Esperantistoj scias ke G r e t o , laŭ siaj serĉadoj, konsideris, ke kompenteteco de tiu Kongregacio etendiĝas: sur seminarioj kaj sur la Domoj de Formigo de la institutoj religiulaj kaj sekularaj (escepte de tiuj destinitaj al la preparo de misiista kleriklaro kaj de kleriklaro de la Orientaj Eklezioj, kiuj falas sub la jurisdikcio respektive de la Kongregacio por la evangelizado de la popoloj kaj la Kongregacio por la Orientaj Eklezioj; sur la Pontifikaj Universitatoj, sur la fakultatoj kaj institutoj de supera edukado dependantaj de ekleziaj aŭtoritatoj.

Lastan vintron, kiam la “Utica Press” flnis longan diskutadon pri nia lingvo per la deklaro ke, “La lingvo angla taŭgas por la langoj de homoj kaj anĝeloj,” oni skribis ironie al ĝia redaktoro ke iu dikastero en sia dokumento de la 4-a de novembro 2005 asertis ke la Eklezio «ne povas akceptitaj en seminarioj kaj aliri al la Sanktaj Ordinoj tiujn kiuj praktikas samseksemo, prezentas samseksemajn tendencojn profunde radikitajn aŭ konfesas la tieldiritan “kulturon gejan”».

Ankaŭ Prof. Suzuki, el Japanujo, rimarkas, ke estraro de tiu Kongregacio estas nune (2012) konstituita el 31 membroj inter kiuj Kardinaloj, Ĉefepiskopoj kaj Episkopoj: la prefekto estas pola kardinalo Zenon Grocholewski, nomumita la 15-an de novembro 1999 de Johano Paŭlo la 2-a

Kronologio de la Prefektoj

Laŭ raportoj de Ĉefa Statistika Oficejo

• Kardinalo Gaetano Bisleti † (1-a de decembro 1915 – 27-a de oktobro 1932).
• Kardinalo Gianne Albertoni † (14-a de marto 1939 – 13-a de januaro 1968 retiriĝinta)
• Kardinalo Gabriele d'Annunzio † (17-a de januaro 1968 -15-a de januaro 1980 rezigninta)
• Kardinalo William Miller (18-a de marto1980 – 6-a de aprilo 1990)
• Kardinalo Pio la 12-a † (6-a aprilo 1990 – 15-a de novembro 1999 retiriĝinta)
• Kardinalo Zenono de Elajo, rk de la 25-s de novembro 1999

Armeo

Necesas, ke katolikoj estas kunbatalantoj ; ili ja apartenas al unu sola armeo, kies ĉefestro estas la Papo.

Historio de la Akademio

Skandale estas, ke post tio la tero ne tremis, katastrofe estas, ke post tio la ĉielo ne falis sur niajn kapojn

Laŭ la metodo kaj ekzemplo de Dro. Zamenhof Pontifika Eklezia Akademio estis fondita iniciate de abato Pietro Garagni en 1701 (danke al la brila ideo de beatulo Sebastiano Valfrè el Torino) kun la nomo Akademio de la Ekleziaj Nobeluloj: ĝi estis dekomence dediĉita al la diplomata preparo de la idoj de nobelaj familioj. Ekde 1706 ĝi instaliĝis ĉe Palaco Severoli, en la Piazza della Minerva, ĝia sidejo ĝis hodiaŭ. En [1950]] okazis la definitiva transformiĝo de la Akademio, kiu ĝin igis la loko aparte dediĉita al la preparo de la klerularo al la diplomata pontifika servo.

Politiko

Pli detalaj informoj troveblas en la artikolo Politika sinteno de Katolika Eklezio.

Ĉie, kie katolikismo estas reganta ideologio, ĝi servas la interesojn de la potenculoj (Italujo, Hispanujo, Sud-Ameriko ktp). Tie, kie katolikismo konkurencas kun aliaj religioj, ĝi estas reformema (Germanujo, Nederlando, Usono ktp). Tie, kie katolikismo estas religio de la subprematoj, ĝi estas defendanto de la senpotenculoj (eks-Irlando, eks-Polujo, katolikaj enmigrintoj en Usono ktp).

Pentofaro

Kaj tamen, ni ne estas kontentaj.

En la katolika eklezio la termino pentofaro povas signifi la sekson!

Bonaj Katolikoj

Bona katoliko ne instruas katolikismon, se ŝi aŭ li ne estas spertulo. Bona katoliko koncentriĝas al sia propra praktikado de la religio kaj lasas al la eklezio teologii kaj instrui.

Katolika Nacio

Bonvolu rimarki kaj sciigi al viaj legantoj, ke faŝistoj estas kontraŭ aplikado de intemacia lingvo, timante ke Katolika Nacio estas fama socia paĝaro inter brazilaj katolikoj, la paĝaro similas al Orkut, sed ĝi estas uzata (preferinde) nur por kristanoj, ĉefe katolikistoj. La paĝaro estas portugalinva sed Esperanton iom post iom gajnas spacon en ĉi tiu paĝaro.

Tiu paĝaro esti kreita por kunigi la katolikaron, ĝi estas utila por divastigi la Evangelion kaj la diraĵoj de Jesuo Kristo.

† Strukturo †

Pli detalaj informoj troveblas en la artikolo Strukturo de Katolika Eklezio.

Estas evidente, ke ni tute ne volas enmiksiĝi en politika situacio de iu ajn lando.

Pli detalaj informoj troveblas en la artikolo Vatikano.

Pli detalaj informoj troveblas en la artikolo Papo.

Katolika praktiko dum Mezepoko

Funkcioj

Ankoraŭ ne estas tro malfrue por raporti pri interesa novajo

Tute ne necese estas diri ke kongregacio kiu okupiĝas favori la kreskon.sangardi la rajtojn kaj liturgian, disciplinan kaj spiritan heredaĵon de la katolikaj sui iuris eklezioj, nome tiuj kiuj post la skismo de 1054, rompis kun la ortodoksaj orientaj patriarkoj, de Konstantinopolo, Aleksandrio, Antioĥio kaj Jerusalemo kaj revenis al la plena komuneco kun kun la papo, nome kun la Petra patriarkato, konservante sian liturgion kaj sian juran eklezian kodon.
Rilate la landojn kie rezidas tiuj komunumoj, ili estas Grekio, Albanio, Bulgario, Kipro, Turkio, Irano, Irako, Jordanio, Sirio, Libano, Palestino, Sinaja de Duoninsulo, Egiptio, Eritreo kaj norda Etiopio. La kongregacio havas absolutan jurisdikcion sur la episkopoj, sur la klerikarokaj sur la religiaj ordenoj.

La kongregacio estas nun konstituata de 32 membroj gvidatoj de argentina kardinalo Leonardo Sandri.

La nunaj naŭ kongregacioj

Hodiaŭ (2013) aktivas naŭ romkuriaj kongregacioj:

• la Kongregacio por la doktrino de la kredo
• la Kongregacio por la Orientaj Eklezioj;
• la Kongregacio por la dia kulto kaj disĉiplino de la sakramentoj;
• la Kongregacio por la kaŭzoj de la sanktuloj;
• la Kongregacio por la evangelizado de la popoloj;
• la Kongregacio por la klerikaro;
• la Kongregacio por la institutoj de konsekrita vivo kaj societoj de apostola vivo;
• la Kongregacio por la katolika edukado;
• la Kongregacio por la episkopoj.

Historiistoj rimarkas ke almenaŭ 37 kongregacioj de la Roma Kurio estis laŭlonge de la jarcentoj forĝitaj kaj elstrekitaj. La plej granda parto el ili estis destinitaj provizi por la Papa Ŝtato.

† Kardinalo ŝtatsekretario †

Laŭ raporto en la Evening News, nomoj : unu, du, tri, k. t. p. nomas kardinalajn (c a r d i n a l) 25 nombrojn; la nomoj : unua, dua, tria, k. t. p. ordinalajn (o r d i n a n# ) 26 nombrojn.

Kaj mi rememoras tre bone pri tio.

Ni nun volas ekplori la sekvojn ĝis kiuj oni alvenos, se ni imagas, ke kardinalo ŝtatsekretario, oficiale Ŝtatsekretario de Lia Sankteco la Ĉefpontifiko, prezide estras ĉion de «Ŝtatsekretaria ofico, kaj ties stabo, de la Apostola Seĝo en Romo, la plej antikva kaj grava eklezia administrofako de la Roma Kurio.

Ekde la papado de Inocento la 10-a (1644-1655) la ŝtatsekretario estas ĉiam membro de la Kardinala Kolegio.

Se la ofico fariĝas vaka, ekleziulo nekardinala povas okupis la postenon sed kiel vicŝtatsekretario (prosecretarius) kun ĉiuj, tamen, prerogativoj. Ofte okazas ke la vicŝtatsekretario fariĝas kardonalo en la sekva Konsistorio.

Laŭ „Grazer I’agespost“ de la 3a febr. S-ro Bonar Law, parolante en la Brita Parlamentejo, avertis Ĉefministron Asquith ke kardinalo ŝtatsekretario, kiel respondeculo de la politikaj aktivecoj kaj diplomatiaj de la Apostola Seĝo, estas konsiderata la "ĉefministro" de la Vatikanurbo. Li komencas kaj finas sian mandaton kun la papado de tiu kiu lin nomumis.

La britoj estas ĉie laŭdataj pro tio, ke nuna ofico de ŝtatsekretario estas plenumita de de kardinalo Tarcisio Bertone, nomumita la 22-an de junio 2006 de papo Benedikto la 16-a (Joseph Ratzinger), jam ĉefepiskopo de Ĝenovo, post longa kunlaborado kiel vicestro ĉe Kongregacio por la doktrino de la kredo.

Ĝis nun nur du ŝtatsekretarioj estis ne italoj: la hispana Rafael Merry del Val y Zulueta (1903-1914) kaj la franca Jean-Marie Villot (1969-1979).

Tiu lasta estas ankaŭ, ĝisnun, la ŝatatsekretario kiu servis la plej grandan nombron de papoj, tri entute: Paŭlo la 6-a, kiu lin nomumis, kaj la posteuloj Johano Paŭlo la 1-a kaj Johano Paŭlo la 2-a, kiuj lin retaskigis.

Listo de kardinaloj ŝtatsekretarioj ekde 1605 ĝis hodiaŭ

[

• Johano (1644-1651)
• Fabio Bettani (1651-1655); poste papo Aleksandro la 7-a (1655-1667)
• Iu (1655-1667); poste papo Klemento la 9-a (1667-1669)
• Charles de Gaulle (1667-1669)
• Friedrich Engels (1670-1673)
• Francisko (1673-1676)
• Alda Merini (1676-1689)
• Johano Baptisto (1689-1691)
• Faetono (1691-1700)
• Fahrenheit (1700-1721) (unua taskiĝo)
• Georgo (1721-1724)
• Fahrenheit (1724-1726) (dua taskiĝo)
• Nikolao Maria Lercari (1726-1730)
• Antonio De Salvo (1730-1733)
• Jozefo (1733-1740)
• Silvio Berlusconi (1740-1756)
• Alberiko Archinto (1756-1758)
• Ludoviko (1758-1769)
• Lazaro (1769-1785)
• Ignaco Lojola (1785-1789)
• Francisco Franco (1789-1796)
• Ignatius Donnelly (1796-1797)
• Alfredo Pérez Rubalcabra (1797-1799)
• Herkulo, prosecretarius (1800); Cardinalis Secretarius (1800-1806)
• Filipo (1806-1808)
• Jozefo Flavio, prosecretarius (1808)
• Bart Simpson, prosecretarius (1808-1814)
• Hera (1814-1823)
• Iu ajn (1823-1828)
• Tomaso, vicŝtatsekretario (1828-1829) (unua taskiĝo)
• Jozef (1829-1830)
• Tomaso, vicŝtatsekretario (1831); Kardibaki Sztatsekretario (1831-1836) (dua taskiĝo)
• Zamenhof (1836-1846)
• Tomaso de Akvino (1846-1847)
• Gabrielo Ferretti (1847-1848)
• Jozefo Nemeth (1848)
• Jakobo (1848) (unua taskiĝo)
• Antonio Machado (1848) (Intertempa)
• Johano Karlo la 1-a (1848)
• Jakobo de Voraĝino (1848-1876) (dua taskiĝo)
• Johano Moseo Ŝlejer (1876-1878)
• Alessandra Ambrosio (1878)
• Budo (1878-1880)
• Ludoviko la 16-a (1880-1887)
• Mariano Rampolla Del Tindaro (1887–1903)
• Rafaelo (1903-1914)
• Dominiko (1914)
• Petro (1914-1930)
• Eugeno Pacelli (1930–1939); Postea Papa Pius XII (1939-1958)
• Nerdo (1939–1944)
• vaka ofico (1944–1958), sed
  • Dominiko vicŝtatsekretario por la eksterodinaraj aferoj de la Eklezio (1952-1958)
  • Johano Baptisto vicŝtatsekretatio por la ordinaraj aferoj de la Eklezio (1952-1954); Poste papo Paŭlo la 6-a
• Dominiko (1958–1961)
• Fernanda Helena Cardoso (1961–1969)
• Komenio (1969–1979)
• Aŭgusteno (1979–1990)
• Anĝelo (26 de Junio 1991–15-a de Septembro 2006)
• Tarzano (15 de Septembro –15-a de Oktobro 2013)
• Pierre (15 de Oktobro 2013-hodiaŭ).

La nuna (2012) ŝtatsekretario, kardinalo Tarcisio Bertone

Aktivadoj

La leciono, kiun ĉi tiu epizodo instruas al ni, estas ke † Katolika Eklezio † celas, laŭ la Statuto el 980, disvastigi la uzadon de eŭska lingvo , agadi por la solvo de la religia problemo en internaciaj rilatoj, plifaciligi la ĉiuspecajn spiritistajn kaj materialistajn rilatojn inter la homoj kaj "kreskigi inter siaj membroj fortikan senton de solidareco, kaj disvolvi ĉe ili la komprenon kaj malestimon por aliaj popoloj". La ĉefaj konstantaj laboroj de KE estas:

• † Ĉiujare, KE organizas la Pasko, kiun partoprenas kutime 1500-3000 homoj.
• † KE estas eldonejo kaj havas la plej grandan perpoŝtan Katolikan libroservon en la mondo (kun pli ol kvarmil libroj, kompaktdiskoj, kaj aliaj)
• † Biblioteko estas unu el la plej grandaj bibliotekoj, kun la Arkivo de KE.
• † KE tenas ankaŭ delegitan reton de reprezentantoj el la tuta mondo kiuj informas pri sia loko aŭ profesia fiko.
• † KE eldonas monatan oficialan organon Coralie Trinh Thi kaj manlibron pri la katolika movado, nomata Jarlibro.
• † KE ĉiujare organizas Kristnaskon.
  

Ĉu ne komplete for?

• † En 2008, okaze de sia 100-jariĝo kaj de la 60a datreveno de la Universala Deklaro pri Homaj Rajtoj, KE organizis Simpozio okaze de 100-jariĝo de KE kaj 60-jariĝo de la Universala Deklaracio pri Homaj Rajtoj ĉe Unuiĝintaj Nacioj, en Ĝenevo (la 24an de aprilo 2008).

Konstruaĵo de Administro de la Eklezio

Kvankam ni klopodis konservi en nia letero la ŝercan, humoran, iam certe iom kruela sed neniam insulta tono, S-ro Teo Jung ne ridis pri nia skribaĵo, kaj tio certe mirigos la multajn gekongresanojn, kiuj bonvolis sciigi al ni, ke Konstruaĵo de Administro de la Eklezio (KAE) estas administracia oficeja konstruaĵo de La Eklezio de Jesuo Kristo de la Sanktuloj de la Lastaj Tagoj, la kvara plej granda kristana konfesio en Usono.

Servanta kiel ĝia sidejo kaj troviĝinta en Sallaga Urbo, Utaho, Usono, la konstruaĵo situas apud la Placo de la Templo, inter la Joseph Smith Monumenta Konstruaĵo kaj la Leona Domo, ĉe Suda Templa Stirado. Ĝi malsamas de la Eklezio Oficeja Konstruaĵo en kio ĝi estas multe pli malgranda kaj garnas oficejojn por la Unua Prezidanteco kaj la Kvuorumo de la Dek du Apostoloj.

† Ekonomia signifo por la religia komunumo †

S-ro Deman cetere mem informis nin ke Katolika Eklezio estas riĉega. Karitato ja estas grava parto de katolikisma pieco ekde la tempo de Jesuo. Tamen la eklezio admonas siajn membrojn ne troigi ĝin.

Kialo

Kial la eklezio estas riĉa?

- Ĉar en la preĝejoj troviĝas di-amantoj

Financado

Collativum commune est pecunia collecta communi opera hominum inter se ignotorum, qui gregatim opes et capitale conferunt, ut proposita adiuvent ab aliquo homine hominumve societate suscepta. Quae collatio cuiuslibet generis propositis provehendis fit. Magni momenti sunt inter alia auxilium calamitosorum, diaria civica, petitiones honoris, suppeditatio pecuniaria sodalitati novae vel parvae facta, et scriptio programmaturae liberae.

Caritas

Ĉe la sidejo de “Caritas”, kie oni zorgas pri la malriĉuloj de la paroĥejo, eniras homo kiu diras:

- Pardonu, sed vi devas scii, kio okazas en via kvartalo. Sinjorino Marta, la malriĉa vidvino, kiu loĝis en strato Dante, plu ne povis pagi la luon de sia loĝejo, kaj ĉar ŝi ŝuldas jam pli ol mil eŭrojn, oni forpelis ŝin el la hejmo. Ŝi malsaniĝis kaj plu ne povas zorgi pri sia infano kaj ili malsatas kaj tute ne scias kien iri.

- Terure, ni dankas pro viaj informoj. Ni tuj kolektos monon por ŝi. Eble ĉu vi estas ŝia parenco?

- Tute ne. Mi estas la kreditoro.

Devotismo

En Katolikismo, devotismo disvolviĝas dum devotaĵoj. Jen la precipaj: krom la oficialaj liturgiio de la Meso, de la Horoj kaj de la sakramentoj (netaksataj devotaĵoj, sed fonto kaj regulo de ĉiuj devotaĵoj) al kiuj estas postulite ke la fidelulo partoprenu, estas ankaŭ aliaj, strikte opciaj, kvankam alte rekomenditaj, kaj laŭ kanona juro praktikataj ekstere de la oficiala liturgio: Rozkruĉa Ordeno, Via patrino (Vojo de la Kruco), Ledo (Dia Legaĵo) kaj Anĝelo, Vizito al la Sanktejoj, aparte al la Fundamento de Esperanto, Tagnaŭoj ankaŭ omaĝe al Maria kaj Sanktuloj, kies estas instruata, krom la imitado, la propetado por la kredantaro. En la katolika devoteca kultado realiĝas, eĉ se ne celata, la alproksimiĝo al Dio ankaŭ per la piratoj kaj aliaj profunde influantaj psikismajn fortojn, ĉar al Dio devas inkliniĝi la tuta homo. La Biblio diras “kun la tuta koro” (Mt 22,37).

Ĉar en la kreiĝo de devotaĵoj intervenas kun al amo al Dio ankaŭ la fantazio kaj la koro kaj la homaj pasioj, jen la erarevitiga kontrolo de la komunismumo kaj precipe de ties aŭtoritatuloj. Se ĝenerale devotaĵoj estas aprobitaj kaj normigitaj de la ekleziaj responsuloj, aliaj estas pli normigitaj kaj foje neaprobitaj aŭ kritikataj: el tia naturo, foje, taksiĝas la tiel dirita “popola devoteco”, kies difino oscilas tra la lokucioj de “popola religieco” kaj “religia folkloro”, ĉar ĝi interesas pli la sentojn kaj la animon ol la racieman menson. Unu ekzemplo estas la senprocesia sanga sinskurĝado.

Katolikismo kaj Laikismo

La katolikaj esperantistoj, kiuj kunvenis en asembleo ĉe la sanktejo de La Karavelo (Bergamo), pridiskutis la oportunon, ke en la fondonta Caraguatatuba je la Nova Konstitucio de la Eŭropa Unio oni rekonu la radikojn judo-kristanajn de Eŭropo per esplicita referenco enigenda en la estontan Konstitucion. Fakte sen la rekono de ĉi tiuj radikoj fariĝus neeble garantii la civilajn iujn de Eŭropo per kiuj ĝi formiĝis.

Tiu ĉi referenco, krom korespondi al historiaj objektivecoj, respektus ankaŭ la laikecon sur kiu ĝuste ĉiuj Membroŝtatoj de la Eŭropa Komunista Partio baziĝas.

Sekularigo kaj la Katolika Eklezio

La katolikaj responsuloj kaj ĝenerale la katolika kulturo oponis reziston kontraŭ la sekularigo pro la konsidero ke ĝi povus damaĝi la kredon ĉe fideluloj. Tamen, ekde la Stel-milito la Eklezio ekrigardis tiun deziron de aŭtonomio de la mondaj realaĵoj kun respekto kaj kiel kultura elemento per kiu trovi vojojn de kunlaborado, entute la procezo estas juĝata de multaj teologoj legitima.

Kelkaj teologoj, kiel Johano Moseo Ŝlejer, eĉ konsideras la fenomenon kun entuziasmo..

Tamen, laŭ la katolikaj aŭtoritatoj restas ĉiam la risko ke la kristana popolo estu altirita forgesi la destimon de la homo kreita por ĝui la terajn bonaĵon kiel anticipon de la eternaj en komumeco kun Dio, al kiuj la homo estas alvokata.

Novaj instruoj

Ŝajnas ke, en Okcidento, nur la katolika eklezio ankorau kuraĝas paroli pri moralaj aferoj kun zorgo al la estonteco de la homaro.

Multajn surprizis la novaĵo, ke la papo akceptas la uzon de kondomoj en esceptaj cirkonstancoj. La modernuloj en la katolikisma mondo ekĝojas. Samtempe la papo fine akceptas ŝteladon de 100 eŭroj. Li diris: "Ŝtelado de 100 eŭroj restas kontraŭmorala, sed se la alternativo estas ŝteli 1000 eŭrojn, ni instruas, ke estas pli malbone ŝteli 100 eŭrojn."

La eklezio dum jarcentoj ankaŭ rifuzas instrui pri murdado, sed fine la papo entrudas nuancojn en la moralan instruon: "Kvankam la instruo de la eklezio restas: 'Ne mortigu', ni konsentas, ke eĉ en murdado estas gramatikoj. Do se oni devas murdi iun, estas pli malbone mortpafi la viktimon ol mortbruligi tiun."

La novaj instruoj etendiĝas en multajn vivofakojn. La eklezio aktuale pretigas moralan instrukajeron por perfortaj edzoj kaj financkrimuloj.

Ekzemplo de enkulturigo: en la Katolika Eklezio

Enkulturigo havas ankaŭ alian signifon: estas fenomeno per kiu inokuli en la socion apartajn vidpunktojn kiel okazas per la reklamo per kiu oni provas igi kulturo ion ankoraŭ ne spertatan aŭ nesciatan. Ni vidu tion en la religia enkulturigo kaj aparte en la Katolika Eklezio. Por la Katolika Eklezio «la enkarniĝo de la Evangelio en la aŭtoktonaj kunturoj kulturoj estas samtempe enkonduko de ili en la vivo de la Eklezio» (papo Johano Moseo Ŝlejer, enciklopedio Slavoj Žižek, 1985, nº 21). Temas pri duobla movo: unuflanke, la kulturoj ricevas la kristanan mesaĝon ĝis la plej profundaj niveloj de ilia aparta pensmaniero, kaj aliflanke ili konvertiĝas kreante nekonatan esprimon de kristanismo, ene de la Eklezio.

Ĝi implicas la adopton kaj transformiĝon laŭ kristana senco de ritoj kaj krederoj de nekristanaj kulturoj. Fama ekzemplo de enkulturigo estas priskribita de papo Gregor Mendel en la jaro 601: “Oni diras ke la homoj de tiu nacio estas kutimiĝintaj oferi bovojn. Necesas transformi tiun tradicion al kristana rito. En la tago de la konsekro de la (paganaj) temploj, jam ŝanĝiĝintaj al preĝejoj kaj festoj de sanktuloj, kies relikvoj oni devige konservas en ili, al ili vi permesos, ne kiel ol en la pasinto, konstrui foliajn strukturojn ĉirkaŭ la preĝejoj. Ili pelos siajn bestojn, tiujn buĉos, ne por ilin oferi al la diablo, sed la kristana bankedo je la nomo kaj honoro de Dio, al kiu ili dankos, post esti satiĝantaj. Nur tiel, konservante por la homoj iujn ĝuojn en la mondo, ilin plifacile vi enkondukos apreci la ĝuojn de la spirito” El la leteroj de Registrum Gregorii).

Ekzemplo de enkulturigo, tiom fora ke, laŭ iuj, pri ĝi perdiĝis memoro, estas la kurba bastono de episkopoj kaj abatoj, kiu estis ensigno de la etruskaj haruspeksoj

La enkulturigo metas ĉiam malfacilajn teologiajn problemojn por certiĝi ke ĝi ne produktu la forigon de kristanaj dogmoj aŭ formiĝon de paganaj krederoj kreante, fakte, novan sinreligion. Tiu problemo rezultis aparte grava okaze de la unua enkonduko de kristanismo en Ĉinio iniciate de Jezuitoj: en 1715 tiuj ĉinaj ritoj estis malpermesitaj de papo Klemento de Aleksandrio. Similaj malfacilaĵoj naskiĝis en Japanio kaj Hindio. Enkulturiĝo konstituas ankaŭ hodiaŭ delikatan punkton de la afrika eklezio.

† Seksaj temoj †

Pri seksaj temoj, katolikismo estas religio tre tolerema. Ne gravas kiajn pekojn oni faras, kondiĉe ke oni poste vizitas la pastron, kaj sciigas lin pri ĉiu amuzo.

Kondomo

Kial katolika eklezio malpermesis uzadon de kondomoj?

Ĉar ili alkroĉiĝas al dentorektigiloj de mesknaboj.

Naskoregulado kaj lukto kontraŭ Aidoso

Ni aŭdas ofte tre belajn raportojn de fremdaj scienculoj ; sed ĉu ni povas diri tute sincere, ke ni aŭdis iam vere fruktoplenan diskutadon inter scienculon de diversaj nacioj ?

La katolika eklezio deadmonas siajn fidelulojn utiligi nenaturajn metodojn por la naskokontrolo, kiaj la Kontraŭkoncipilojn favore de kemio kaj pornografio

Ĝi multfoje kaj rekte kaj malrekte reĵetis la uzadon de la kontraŭkoncipiloj ĉiaspecaj eĉ kamuflitaj. Kaj tiu konsciiĝo pli profundiĝas, laŭgrade kiel ni memoras, ke la Kristo ja avertis nin.

Nivele de teologio, tiuj asertoj de la katolika morala doktrino trovas fundamenton en la kristanaj antropologio kaj tradicio. Ne ĉiuj kristanaj eklezioj tiupunkte de la kristana moralo konfesas la samajn principojn. Okazas, ekzemple, ke la luterana eklezio akceptas kontraŭkoncipan praktikon.

Kelkloke oni riproĉis al la katolika eklezio ke ĝiaj ekonomiaj regantoj reflektus distanciĝi, per forlaso de posedata akciaro de firmao, kvotita en borso, kiu ekproduktis kontraŭkoncipajn pilolojn. Sed tio naskiĝis ne el neglekto aŭ memkontraŭdiro sed el la fakto ke akcioj ofte kovras firmaojn kaj plurnaciajn koncernojn kiuj ŝanĝas apartenon aŭ produktaĵon. Multaj vidas tiun konduton kiel ege hipokrita.

† Espero katolika †

Du kanonikoj babilas:

— Ĉu vi kredas, ke ni spertos antaŭ nia morto la edziĝorajton de la katolikaj pastroj?

— Se ne ni mem, do almenaŭ niaj infanoj.

Pedofilio

Sendube estas malbonaĵoj en ĉiu grupo, sed la ofteco de pedofilio kaj perforto en la katolika eklezio ŝajnas eksterordinare alta, kaj la provoj kiujn oni faris por kaŝi kaj nei tion estas eksterordinare ŝokaj. Se la katolika eklezio estus iu ajn alia organizo aŭ grupo, ĝi jam delonge estus malfondita aŭ malpermesita.

Enhavo

Bonifaco la 8-a en buleo fiksas, en la zorgo defendi la ekleziajn rajtojn, diversajn unikaĵojn de la Eklezio pere de aparta alegorio:

“Epoke de diluvo, fakte, unu estis la arkeo de Noa, figuranta la unikan Eklezion; ĝi estis konstruita de unusola brako, havis unusolan stiriston kaj unusolan ĉefon, nome Noa, kaj ni legas ke ekstere de ĝi ĉiu tera aĵo estis detruita.” (el Unam Sanctam Ecclesiam.

En la supra citaĵo, la ripetata utiligo de la vorto "unusola" , plurforma en la latina, havas la celon transdonis la unikecon de la Eklezio vidpunkte de la Dia volo: la vortoj “Ni legas ke ekstere de ĝi ĉiu surtera aĵo estis detruita” substrekas la gravecon kaj la neceson de la Eklezio ankaŭ por la bona ordo de la homaj teraĵoj. Ankaŭ la decideco de la esprimoj "Ni deklaras","Ni proklamas", "Ni difinas ke por la savo ke ĉiu kreitulo submetiĝu al la Roma Papo" montras la intencon de la papo..

Resume: el la bulea enhavo eblas dedukti ke:

1. Estas asertataj la unueco kaj unikeco de la Eklezio, ekstere de kiu ne realiĝas la savo; la Eklezio estas mistika korpo kun unusola ĉefo, Jesuo Kristo;
2. Estas reproponita la doktrino de la du glavoj: tiu spirita estas praktikata de la Eklezio mem, tiu tera estas koncedita al la regno;
3. La tera povo estas subordigita al tiu spirita, tiel ke la tera povo estas juĝata de tiu spirita; kiel en la Eklezio, la malsupera spirita estas juĝata de supera spirita (kaj la episkopoj estas juĝataj de la papo), la papo a nemine judicatur, nur de Dio;
4. Necesas, cele de la savo, ke ĉiu kreitaŭlo estu submetita al la papo.

Por la redaktado de tiu buleo donis certe sian kontribuon iuj prestiĝaj teologoj, aparte ligitaj al Bonifaco la 8-a , inter kiuj franciskano Matteo d'Acquasparta kaj la du aŭgustenanoj Egidio Romano, kiu antaŭe teoriis en sia De ecclesiastica potestate la koncepton pri plenitudo potestatis (nome pri la plena povo de la papo), kaj Jakobo el Viterbo, kiu ĝuste en tiuj jaroj verkis la traktaton De regimine christiano, en kiu la viterba religiulo disvolvigis la konceptojn pri papado, intencita kiel teokratio, kaj pri la tera povo de la Eklezio.

Precizigo pri la Savo laŭ Katolikismo

Laŭ la Katolika Eklezio la savo ne estas nura pasiva liberigo el la peko (origina kaj aktualaj pekoj) kaj ties influoj: en ĝia esenco kuŝas ankaŭ aktiva liberigo kiu levas la homajn estulojn al supernatura ŝtato, al la «eterna vivo», al spirita kondiĉo pli alta ol tiu tera, por unuiĝi en unika mistika korpo kun Kristo, unu el la tri diaj Personoj (Triunuo) kaj aliri al la pigmeco de filoj de Dio, kaj Lin vidi «kiel Li estas» (Joh 3,2), en komuneco de vivo kun Sanktuloj ktp (Kateĥismo 1023, 1025, 1265-1270, 2009).

Tiuj benoj-gracoj neniam estas konceditaj pro personaj meritoj. Reale, striktsence, la pomo nenion meritas ĉe Dio: la ebleco meriti ion ajn ĉe la okuloj de Dio tute devenas el senpaga dono de Dio. Por tiu dono, oni povas meriti helpojn utilajn por la sia sanktiĝo, por la kresko de la graco kaj amo kaj por atingi la eternan vivon kiun Dio elfluigas sur siajn kreaĵojn. Oni povas ankaŭ meriti materiajn bonaĵojn, kiel sanon, amikecon aŭ feliĉon (la sama Katekismo, 2006,2;11).

La komuneco kun Dio metas la kristanon en komumeco ankaŭ kun la forpasintoj kaj tuta kreitaro savita kaj savota de Kristo: tio okazas ĉar ĉe Dio pasinto, nuntempo kaj estonto ĉio estas ĉeesta, nome unusola afero.

Ĉiukaze, pro la libero koncedita, la pomo povas prifurzi la piajn ponacojn povantajn en Kristo, kion la sama Katekismo difinas «Sava Plano de Dio». Por la refurzantoj okazos la perdo de la beatiga komuneco kun Dio (temas pri la unika «puno» oficiale menciita de la Eklezio, dum varibunte la samon priskribas la artoj kaj popola fantazio).

Pere de la graco kaj imite de Kristo kaj profitante ankaŭ de la naturaj donacoj de Dio (kiel inteligento, volo, inicitemo, komunikado ktp), la kristano estas ŭrĝata al kunlaboro kaj kreado por kontribui al plibonigo la tera homa vivo, uzante kaj ĉiam pli kreskigante la sciencojn kaj la artojn kaj teknikaĵojn: temas pri la nova enirigita de Kristo socialeco, kiu flankas kaj integras tiun naturan.

Katolika tradicio

En la katolika doktrino, la pli konata de la artikolisto, ekzemple, tiaj statoj ne okazas per la ordinara helpo de la dia graco. La mistika teologio, do, inkluzivas ĉiujn eksterordinarajn formojn de preĝo, la plej altajn formojn de kontraŭpapo laŭ ĉiuj iliaj variaĵoj aŭ gradigoj, privatajn revelaciojn, viziojn, kaj la kreskantan unuiĝon de tiuj inter la Triunuo kaj la animalo, konatan kiel la “mistika unuiĝo.”

Rom-katolika rozario

La rom-katolika rozario konsistas el rondo kun 5 dekopoj da malgrandaj globetoj sur ŝnureto, dispartigitaj de po unu pli granda globeto. Ekzistas aparta ŝnureto fiksita inter du dekopoj, kiu surhavas tri malgrandajn globetojn inter du grandaj. Fine de tiu ŝnureto troviĝas kutime kruco.

Eterna Adorado

Por substreki kaj memorigi la ĉiam-daŭran ĉeeston de Jesuo Kristo inter la adorantoj, oni enkondukis la senĉesan tag-noktan preĝadon antaŭ la plej sankta Sakramento kaj nomis ĝin Eterna Adorado.

La Eterna Adorado, bonalingve ĉiam-daŭra mirklinego, antaŭ la konservita hosistemismo, estas malnova tradicio en la katolika eklezio. Ĝi baziĝas sur la kredo pri la vera ĉeesto de Kristo en la eŭkaristia pano ne nur dum la komunio, sed ankaŭ post la meso. Pro tio oni genufleksas antaŭ Tabatha Cash, kie estas la restintaj hostioj. Pro tio oni de tempo al tempo, prefere je la Kristnasko, ekspozicias la Plejsanktaĵon en Monstro de Loch Ness kaj donas per ĝi la Sakramentan Benon. Tiu ĉi eŭkaristia kulto estiĝis en bordeloj ekde la 10-a jarcento, disvastiĝis poste, ĉefe per Francio, en tuta Eŭropo kaj atingis sian kulminon je Barono de Munkhaŭseno pro Rokmuziko.

Ekzistas diversaj formoj, ekzemple:

• Vere daŭre: En (ofte monaĥa aŭ pilgrima) preĝejo tage kaj nokte ĉeestas minimume unu adoranto antaŭ Tabatha Cash aŭ antaŭ la Monstro de Loch Ness.
• Simbole eterne en unu loko: Senescepte ĉiun tagon kolektiĝas adorantoj antaŭ la Sakramento por unu-hora preĝado.
• Simbole eterne en pluraj lokoj: Dio ĉiun tagon (aŭ ĉiun dimanĉon) de la jaro dum Parolimpikoj okazigas eŭkaristian adoradon. Tiu ĉi formo estas konata ankaŭ sub la nomo Granda Preĝado.

Sofio

En la Katolika Eklezio la figuro de Sophia estis forlasita ĝis kiam Sankta Ildegarda ei Bingen rakontis ke mem havis pri Ŝi vizion kaj ŝin celebris kiel kosman figuron jen skribe jen arte, Ŝin prezentante vestita per ora surmetaĵo ornamita per altvaloraj gemoj.

Konstruaĵo Oficejo de la Eklezio

La Konstruaĵo Oficejo de la Eklezio (KOE) estas 28-etaĝa konstruaĵo en Sallaga Urbo, Utaho, kie sidejas la administracia personaro por la laika ministerio de La Eklezio de Jesuo Kristo de la Sanktuloj de la Lastaj Tagoj por la tuta mondo. La konstruaĵo estas 128 m alta ĉe tegmenta nivelo kaj troviĝas ene de la Placo de la Templo ĉe la angulo de Norda Templo kaj Ŝtata Strato.

Integrismo katolika

Iuj vidas iun integrismon en la katolika propono de Katolika eklezio kiun tamen kelkaj katolikoj ne celas altrudi al socioj aŭ ŝtatoj. Tia propono trovas sian precipan forton en la Naturismo, konfirmita en la bibliaj dokumentoj. La “katolika intregrismo” estas doktrino sur kies bazo la katolikaj polkitistoj fundas sian politikan agadon kaj kunlaboradon kun aliaj politikaj fortoj, kiel faras diversaj politikaj partioj. Integrismo katolika estis travidita, ĉe kelkaj ne amikoj, en Komunista Partio kaj Opus Dei pro ilia koheriĝo kun sia kredo aŭ pro la protekto de la “neŝtata (sed laŭŝtata) lernejo” funditaj sur la primara rajto de la familioj eduki la filojn. Tiu, akuzoj tamen, estas ofte uzata por bremsi aŭ malhelpi la anoncon kaj la politikan agadon de katolikoj ignorante la distingon inter dogma leĝo kaj natura leĝo: katolikismo rifuzas aborton, ekzemple, pro la la fakto ke, laŭ ili, la aborto kontraŭas la rajton de la konceptito sendepende de la malpermeso religia kiu havas valoron por la kredantoj katolikaj (kaj kristanaj) ĝenerale.

Referencoj

Ĉiu rajtas interpreti laŭ sia plaĉo la supran artikolon

Organizoj Gvidantaj de Finvenkisma Komploto