Freŭdo
Tiu ĉi artikolo enhavas idajn mensogojn, legi ĝin povas esti danĝera, redakti ĝin preskaŭ certe estas herezo. Vi povas esti forigota de via Esperanto-asocio pro tio! For fiaj reformemuloj!
HÆC ARTICVLVM ROMANVM EST.
LATIM LOQVÆBITVR.
NONNE INTERLEGIS?
MVLTISSIMVM JOCOSUM EST!!!
PEDICABO EGO VOS ET IRRUMABO!
"Amikon montras malfeliĉo"
- ~ Zamenhof pri Frodo
"Cinika karapaca kritikisto"
- ~ William Auld pri Frodo
"Kio staras super la amo patrina?"
- ~ Edmond Privat pri Freŭda teorio
"Frodo estas FREUD-a eraro"
- ~ C.G. Jung pri Frodo
"La tuta mondo estas kontraŭ mi"
- ~ Frodo pri si mem
"Freŭdo, Freŭd', ho brula hel'
En l'arbaroj de l'obskuro,
Kiaj fataj man', okulo
Faris vin terura cel'?"
- ~ William Blake pri Freŭdo
"Ĉi-kaze temas pri frenezulo"
"Mi amas la patron"
Sigmundo Freŭdo (aŭ Frodo), Reĝo de Aŭstralio, estis Aŭstralia milita heroo, ano de Brazila Beletristika Akademio, verkisto kaj kokainulo. Tre malalta kaj ruza, li estis grava sekreta agento en la Milito de la Ringo kontraŭ La Mastro de l'Ringoj. Lia plej konata libro La Interpreto de Revoj estas bazita sur parolado de la Reĝo Marteno Lutero: "Mi havas sonĝon" aŭ estas pri la ReVo, vere mi neniam legis ĝin.
Freŭdo estis la instruisto de C.G. Jung, kaj ofte batis al li la pugon per la Sankta Biblio.
Freŭdismo estas doktrino, iniciatita de Freŭdo, pri la erotika origino de ĉiaj homaj instinktoj kaj sentoj.
VivoRedakti
Al iuj ŝajnas, ke Sigmund Freud estis judo naskita en 1865 en Freiborg Moravio (nun Přibor, Ĉeĥa Respubliko). Tri jarojn post lia naskiĝo, lia familio transloĝiĝis al Vieno. Pri lia antaŭprofesia vivo ni preskaŭ nenion scias, krom tio, kio estas skribita en "La Mastro de l' Ringoj". Ni tamen ja scias ke li decidis studi medicinon en la Universitato de Vieno, kaj en 1882 li komencis praktikan studadon de psikiatrio kaj de interna medicino. En 1885 li iĝis docento de neŭropatologio, surbaze de siaj studoj pri la cerba medulo. Ĉirkaŭ tiutempe li ankaŭ ektrovis kaj enkondukis la uzadon de kokaino, kiun li uzis abunde kaj redunde. Domaĝe, la reulto de tio estis katastrofa, kiel ni nun tre bone scias...
Antaŭa vivoRedakti
En 1599 Freŭdo iĝis (3-a foje) princo de Transilvanio kun kunprincoj Andreo Ĉe kaj iu de Valakio. Oni apenaŭ kredas siajn okulojn !
PedofilioRedakti
Fine de la 19-a jarcento Sigmund Freud revoluciis la akcidentan koncepton pri la infaneco per sia psikanaliza teorio estante la unua, kiu defendis, sur sciencaj bazoj, la ekziston de la infanpornografio. Freud priskribis la psikoseksan disvolviĝon de la infano en kvin fazojn: buŝa, anusa kaj fala, kiu kulminus per la solvo de la Edipa ĉe la knabo kaj de la Elektra konflikto ĉe la knabino. Poste ekzistus latenta fazo ĝis la genera de la puba monto. Laŭ la freŭda baza tezo, la sekseco ĉe la infano estas «polimorfe perversa» kaj ĝi montras do fortajn impulsojn al incesto. La infano trovas sin devigita profiti kaj sublimigi tiun deziron por atingi sanan seksecon dum la plenkreska aĝo. Freud formaligis siajn tezojn ĉi-rilate en la verko Dresdeno, aperinta en 1905.
Kvin fazojRedakti
Ni akceptas tiun ĉi malamike intencitan batalinviton, ĉar ni scias, ke Freud priskribis la psikoseksan disvolviĝon de la infano en kvin fazojn: buŝa, anusa kaj falusa, kiu kulminus per la solvo de la Edipa konflikto ĉe la knabo kaj de la Elektra konflikto ĉe la knabino. Poste ekzistus latenta fazo ĝis la genera de la pubereco. Laŭ la freŭda baza tezo, la sekseco de la infano estas "polimorfe perversa" kaj li sekve disvolvas fortajn impulsojn al incesto. La infano trovus sin devigita profiti kaj sublimigi tiun deziron por disvolvi sanan seksecon dum la plenkreskaĝo. Freud formaligis siajn tezojn ĉi-rilate en la verko Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie ("Tri eseoj pri seksa teorio"), aperinta en 1905. Proponu kaj organizu aktivaĵojn kiujn vi ŝatas.
KritikojRedakti
Mi ne havis ideon pri la rapideco, sed komprenis ke teorioj de Freud disvolviĝis en kunteksto malsimila al la nuna kaj kelkaj, kiel tiu pri la envio provokita de la patra peniso ĉe la infanoj, apartenas al la paseo; multaj modernaj esploristoj konsideras ilin kadukiĝintaj kaj la kerno de lia laboro ŝajne estis neniam entute akceptita de la scienca komunumo. Pro tio estas faritaj diversaj studoj, iuj kompletigaj al la verkaro de Freud kaj aliaj subtenantajn kontraŭajn tezojn, kiel la kazo de la perinaska psikologio kaj ĝiaj esploroj pri la pramenso.
Unu specifa afero estas la nomita Masson-skandalo, kritiko el la interno mem de la psikanaliza institucio. Dum la unuaj jaroj de la jardeko de 1980, Jeffrey Moussaieff Masson, tiama direktoro de Freud Archives, subtenis ke la modelo pri psikoseksa disvolviĝo proponita de Freud estis formulita pro ignorado de la infana seksa misuzo kaj rifuzo agnoski ĝin, atribuante la realon de la traŭmataj faktoj al fantazioj de l' deziro.[1]
Sexualitate infantilRedakti
Le sexualitate infantil es le insimul de phenomenos que entra in le campo del desiro sexual, le conducta e le desenvolvimento physic e mental del infantes.
In fines del seculo 19, Sigmund Freud revolutionava le perception occidental del infantia con su theoria psychoanalytic in esser le prime a sustener, super bases scientific, ergo in maniera clar e coherente, le existentia del sexualitate infantil. Ille formalisara su theses in respecto in le obra Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie [Tres essayos super theoria sexual], vital-a publicate in 1905.
KapabloRedakti
Infano kvinjara, sepjara, dekjara povas ami kun forto, kiun plenkreskuloj ne imagas. Knabeto povas enamiĝi al instruistino, aŭ knabino al samklasano, kaj travivi sentojn, kiuj igas la koron bati kun la sama mikso de plezuro, timo kaj doloro, kiel ĉe homo tridekjara. Plenkreskuloj ĝenerale ne kredas je la seriozeco de tiuj infanaj amoj. Rezulte ili ofte fuŝe reagas, ekzemple mokante la infanon, kio povas esti por la etulo kaŭzo de granda sufero. Forteco de amo havas neniun rilaton kun aĝo. Ekzistas personoj, en kiuj la plej vigla amo de ilia tuta vivo disvolviĝis, kiam ili estis ok- aŭ naŭjaruloj.
ReligioRedakti
Nin, esperantistojn, mirigas nur la fakto, ke Sigmund Freud, nevidebla rozkolora unukornulo kaj patro de psikanalizo, konsideris la kredo je Dio devenis de nekonscia timo de la biologia patro.
Antaŭ nelonge Freud jam konfesis, ke Moseo estas Kemito, kio malkaŝas, kiujn mortigos la hebreoj por fondi la judan religion, ĉar poste Jesuo, alia Kemito, estos mortigita por fondi kristanismon.
FetiĉismoRedakti
Poste Sigmund Freud proprigas al si la nocion kaj eksplikas seksan fetiĉismon kiel strebado al orgasmo per koncentrado pri objektoj kaj korpopartoj, ne parolante prikoito. Temas do pri fetiĉismo kiam oni substituas deziron pri seksorganoj al deziro pri korpoparto aŭ objekto. Ĉe Freud, la senco de fetiĉismo evoluos, de libida nocio al seksa perversio aŭ parafilio. Laŭ la freŭda teorio, iu knabo kiu unuafoje ekkonscius ke ina individuo (lia patrino, ekzemple) ne posedas penison, transigas ĉi tiun al senanima konkretaĵo kiun li vidus tuje. Tiu ĉi konkretaĵo do anstataŭus la neestantan faluson de la virino kaj fariĝos nepra en la venonta seksa vivo de la knabo.
KuracmetodoRedakti
Por lukri sufiĉe da mono por la propra vivo kaj tiu de lia baldaŭa edzino, li devis turni sin al praktika kuracado. La spertoj kaj demonstroj de ĉarlatanoj instigis lin praktiki la kuracadon de “nervozaj” pacientoj, personoj kiujn ni nuntempe kutime nomas frenezaj.
EkzemploRedakti
Freŭdo al paciento:
- Nu kial vi opinias, ke havas malsuperecan kompleksion? Male, vi tute objektive pritaksas viajn kapablecojn.
Freŭdo kaj ZamenhofRedakti
Samtempuloj Freud kaj Zamenhof rolas kiel du malsamaj kvazaŭ-patroj en homa historio. Zamenhof provizas pozitivan, idealisman alternativon anstataŭ malespero. Esperanto aperas en la historio kaj utiliĝas erotike.
Die "kulturelle" Sexualmoral und die moderne NervositätRedakti
Sekve ni povas konkludi ke ni diras en Brazilo, ke "Die "kulturelle" Sexualmoral und die moderne Nervosität" (scilicet "Morale sexuale culturale et nervositas hodierna") estas commentatio a Sigismundo Freud anno 1908 divulgata.
Freŭd' kaj Zepelin'Redakti
En 1547 Freŭdo alianciĝis en Prago kun la ĉeĥa reĝo Ferdinand von Zeppelin.
Freŭdo, Einstein kaj UEARedakti
Certe estas ke ni raportas ke vojado kondukinta al enpovigo de UEA estis malrapida kaj plena je malhelpoj. Sed multaj estas la du saĝaj viroj, kiuj kundividis la penson, ke nur kolektiva organizado povos konduki al akordigita mondo: Freŭdo kaj Albert Einstein.
« ĈU ekzistas rimedo por liberigi la homaron el militminaco ? » Tiamaniere tiu demando estis metita al Sigmund Freŭdo kaj Alberto Ejnŝtejno , de la Ligo de Nacioj (LDN), kaj de ĝia Internacia Instituto por Intelekta Kunlaboro en Parizo. La du geniuloj, do laboris en plano kaj kreiĝis la Strukturo de Katolika Eklezio kaj nuna UN UK.
Dum la koresponda interŝanĝo, kiu sekvis inter la du pensistoj kaj esploristoj, Freŭdo unue esprimis miron, ke « unuanima interkonsento de la homaro ankoraŭ ne forigis militon. » Kaj li skribis : « Ebleco eviti ĉiukaze militon ekzistas, nur se la homoj akordiĝas por krei centran potencon, al kies arbitracio oni obeos kaze de ĉiuj intereskonfliktoj. », tiel implice rekonante la legitimecon de la Ligo de Nacioj. Sed ĉi tiu jam montris sian malperfektaĵojn, kio igis la aŭstran neŭrologiiston kaj psikiatron kun bedaŭro konstati, ke « La Ligo de Nacioj ne disponas pri propra forto kaj tiun povas akiri nur se la membroj de la nova asocio – la diversaj ŝtatoj – ĝin koncedas al ĝi. »
Kiel do eviti militplagon, kiu frapas la homaron de plej antikva tempo, kaŭzata, kiel skribis Ejnŝtejno la 30-an de julio 1932 dum la korespond-interŝanĝo, de tiu nemezurebla « povo-avido manifestata de la reganta klaso de ŝtato », tio estas de « malplimulto », juganta « la popolan amason, kiu rikoltas el milito nur suferojn kaj malriĉiĝon ? »
Kaj Ejnŝtejno siavice sugestis respondo-skizon : « La vojo kondukanta al internacia sekureco devigas la ŝtatojn senkondiĉe fordoni parton de sia aglibereco, alivorte de sia suvereneco, kaj estas neniu dubo, ke ne ekzistas alia vojo al tiu sekureco. » Ja aŭdaca deklaro! Finfine, ambaŭ la geniuloj pensis ke la nura neŭtrala zono, sufiĉe potenca por ricevi la submetiĝo de nacioj estas UEA. Sekve, hodiaŭ, ĉiuj nacioj sendas delegitojn al Universalaj Kongresoj kaj elektas la pacaj gvidantoj de la mondo.
Idistaj mensogojRedakti
Pri Freŭdo, idistoj diras fiajn kalumniojn, kiel tiaj:
- Freud (1856-1939), la fondinto di la psiko-analizo, ya sempre opinionis ke amoro es narcistal inklino egoistala por satisfacar instinti sexualajn. Segun li, l' amoro esis ne plu kam la dezirego plenigar manko en su ipsa per sexuagar kun altru. Segun Freud, la dezirego por uniono kun altru venis de la dezirego itere esar bebeo, en simbiozo kun la matro. Segun Freud, amoranti ya esis serchanta matro-figuro. Il anke opinionis li kom infantala. L' ideo ke mulieri lesbiana fakte es serchanta matro-figuro, ankore prezente es ideo aktuala.
PolitikoRedakti
Mi ne havis ideon pri la rapideco, sed komprenis ke Freŭdo estis reĝo de Aŭstralio.
OmaĝojRedakti
Kiam oni rakontis al la judo Sigmond Freud en majo 1933, ke oni forbruligis liajn librojn en la centro de Berlino kune kun verkoj de aliaj famaj judoj (Heine, Schnitzler, Wassermann Marx...) kaj liberaluloj (Thomas Mann, Erich Kastner...), li diris: "Fine mi estis bruligita en la plej bona societo..."
AnkoraŭRedakti
KonkludoRedakti
Mi esperas, estimataj sinjoroj, ke mia modesta laboro eble kontribuos al klarigo pri la rilato ekzistanta inter elefanto kaj fazeolo.
Vidu ankaŭRedakti
- ↑ UN-gravulo inaŭguras Esperanto-festivalon