Μούμια
Προσοχή: αυτή η σελίδα είναι μισοτελειωμένη. Όποιος θέλει να την αποτελειώσει ας το κάνει ελεύθερα.
Η μούμια είναι ένα ανθρωπόμορφο ον (όπως αναφέρουν τα κείμενα του γνωστού φιλόσοφου Μούσιτρον που διασώθηκαν από τη καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας -μετά και από εκείνο το ρεϊβ παρτάκι-)που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά το 1900. Ο φιλόσοφος λοιπόν αναφέρει ότι η πρώτη μούμια προσγειώθηκε στο χαλβά το Δραπετσώνιο όπου εκείνη την περίοδο ζούσε ο απλός κοσμάκης αλλά και τα πρώτα λαμόγια, οι γερολαδάδες, οι μαυραγορίτες και άλλα καθίκια της ίδιας συνομωταξίας των ανθρωποειδών.
Ιστορική αναδρομή[επεξεργασία]
Η εξελικτική πορεία της μούμιας (Βαλκανικοί, πρώτος και δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος και ιδιαίτερα η μεταπολίτευση) την οδήγησε τα τελευταία χρόνια από απλή τρομοκράτη του κοσμάκη να παρα-μεταμορφωθεί σε αιμοσταγή και στυγνό δολοφόνο συνειδήσεων και ιδεών. Με δυο λόγια άστα να πάνε . Σε πουλάει και σε αγοράζει εύκολα, αδιαφορεί για σένα αρκεί να φτιαχτεί αυτή και το σόι της, πουλάει τα πάντα και ειδικά όσα δεν της ανήκουν αρκεί να έχει ένα σεβαστό κέρδος από το νταλαβέρι τοιούτο.
Χαρακτηριστικά[επεξεργασία]
Το υπέρτατο όπλο της μούμιας είναι η ατιμωρισία. Ότι και να κάνει ποτέ δεν φταίει και ποτέ δεν την πληρώνει. Είναι πολυπρόσωπο ον και κατά καιρούς έχει τη μούρη πολιτικού ενώ κατοικοεδρεύει σε μεγάλο λευκό κτίριο πλησίον της Πλατείας Συντάγματος. Αντικείμενα που τους ενοχλούν: Γιαούρτια, καδρόνια, φαπίτσες στο δρόμο, ζαρζαβατικά και τηγανιτές μπαταρίες.
Οδηγίες: Είναι εύκολο να συναντήσετε μια μούμια αλλά δύσκολο να την αναγνωρίσετε , διότι το στόμα τους είναι ίδιο με τον ανθρώπινο κώλο και δυστυχώς βγάζει και τους ίδιους ήχους.
Εμφανίζονται συχνά σε τηλεπαράθυρα και κυκλοφορούν σε αγέλες ιδιαίτερα ανά τέσσερα χρόνια όπου γλείφουν τα θύματά τους με σκοπό να τους πιουν το αίμα. Εάν συναντήσετε μια στο δρόμο μην την εμπιστευτείτε με τίποτα. Μια στριφογυριστή κλωτσιά στη μούρη θα σας βοήθησει πολύ. Αυτά προς το παρόν, πάω να φάω ...
Έφαγα και ήρθα
Νοτ του ντου[επεξεργασία]
Οι μούμιες απεχθάνονται λέξεις όπως : λάδωμα, βύσμα, μπάρμπας στη Κορώνη, ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε ?, τι και αν γέρνει το υποβρύχιο αφού τα τσάκωσα ? είμαι παιδί του λαού, κ.α. Τέτοιες λέξεις τρομάζουν τις απανταχού μούμιες στην Ελλάδα και κοιμόσαστε ήσυχοι .
| |||||||||||||||||
| |||||||||||
