Ισπανία

Ισπανία
La España (Λα Εθπάνια)
Primeradivisionland
Εθνικό σύνθημα: Viva Franco!
Εθνικός ύμνος: Baila el Chiki Chiki
Πρωτεύουσα	Μαδρίτη ή Βαρκελώνη
Γλώσσα	Ισπανικά, Ισπαγγλικά
Πολίτευμα	Βασιλευομένη Δημοκρατορία
Βασιλιάς	Χουάν Κάρλος Α'
Πρωθυπουργός	Μαριάνα Ραχόι
Εθνικοί ήρωες	Φερνάντο Αλόνσο, Ραφαέλ Ναδάλ, Πάου Γκαζόλ
Νόμισμα	€
Θρησκεία	Ποδόσφαιρο
Εθνική εορτή	El Classico
Πληθυσμός	47.190.493 ψευδοί
Έκταση	Περίπου 3.8 φορές η Ελλάδα
Εισόδημα	Ρωτήστε το ΔΝΤ
Οδήγηση	Για να αποφύγουν τους ταύρους

“Μια φορά πήγα και το μετανιώνω ακόμα.”

~ Ο Όσκαρ Ουάιλντ για την Ισπανία

“Μας έχουν στριμώξει στη γωνία και αυτοί έχουν πιάσει όλο το χώρο!”

- Οι Πορτογάλοι για την Ισπανία

“Η Βασιλική Οικογένεια είναι πιο διακοσμητική και από τη δικιά μας.”

- Η Ελισσάβετ της Αγγλίας για τον Χουάν Κάρλος και τη φαμίλια του

“Λατρεύω τα βατόμουρα.”

- Ο Γουίλιαμ Γουάλας για κάποιον άγνωστο λόγο

Η Ισπανία είναι μια ηλιόλουστη χώρα της Ευρώπης. Συνορεύει με τη Γαλλία, την Ανδόρα (πιθανώς δεν το γνωρίζουν και οι ίδιοι), ενώ νοικιάζει τα δυτικά της εδάφη στην Πορτογαλία. Διαθέτει επίσης αρκετά νησιά, όπως η Ίμπιζα, τα οποία αποτελούν πόλο έλξης πολλών τουριστών.

Η Ισπανία έχει αναμφίβολα μια σπουδαία ιστορική διαδρομή, αφού εκεί εδραιώθηκαν θεμελιώδεις κοινωνικοπολιτικοί θεσμοί (π.χ. Ιερά Εξέταση) και έδρασαν σπουδαίες μορφές (π.χ. Ιωάννα η Τρελή, Φρανθίσκο Φράνκο, Σαλβαδόρ Νταλί κ.ά.). Παρά το ένδοξό της παρελθόν however, σήμερα ζουν στην Ισπανία κάτι φλώροι τυπάδες που μιλάνε ψευδά.

Ιστορία

Προϊστοριά και αρχαιότητα

Λοιπόν, η Ιστορία της Ισπανίας ξεκινά από πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ παλιά. Τα πρώτα ίχνη πολιτισμού αποκαλύφθηκαν πριν μερικά χρόνια, σε έρευνες της Φρικηπαίδειας. Οι πρωτόγονοι κάτοικοι της Ισπανίας πολεμούσαν κι αυτοί με ρόπαλα και κοτρώνες, ενώ ζωγράφισαν εξαιρετικές τοιχογραφίες. Μάλιστα, πολλοί θεωρούν ότι τα πρώιμα αυτά έργα αποτελούν τις ρίζες του σουρεαλισμού.

Στην αρχαιότητα, ήρθαν κάτι ημιβάρβαροι λαοί, αποτέλεσμα αναπαραγωγής ανθρώπου και Χαλ. Βέβαια, οι Ρωμαίοι και οι Καρχηδόνιοι δεν τους αφήναν σε ησυχία, αφού όποτε πολεμούσαν μεταξύ τους, την πληρώναν αυτοί. Για κάποιο διάστημα υπερίσχυσαν οι Ρωμαίοι και έτσι μπορούσαν να διεξάγουν τα περίφημα όργιά τους και τις μονομαχίες. Μετά, όμως, πετάχθηκαν άξαφνα οι Γότθοι και τα κάνανε όλα λίμπα. Μια φυλή, που ήταν πιο ισχυρή και ο αρχηγός της ήταν πρωτοξάδελφος του Καλ Ντρόγκο από το Game of Thrones, κυριάρχησε στην περιοχή.

Μεσαίωνας

Για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα τα πράγματα ήταν ήρεμα, μέχρι που ήρθαν κάτι Μουσουλμάνοι, οι Σαρακηνοί. Τούτοι οι τελευταίοι χτίσανε παντού μιναρέδες και προώθησαν τις τέχνες, φέρνοντας επιτέλους λίγο πολιτισμό στους βάρβαρους. Βέβαια, ο Πάπας δεν τ' ανεχόταν όλα αυτά και διέταξε να ανακαταλάβουν τα χαμένα εδάφη. Πραγματοποιήθηκαν σκληρές μάχες και έτσι αναδείχθηκε ο Ελ Σιντ, ένας γενναίος Ιππότης Τσενάι. Τελικά, οι ευγενείς και καλοσυνάτοι Ισπανοί κάρφωσαν σε παλούκια τα κεφάλια των κακών απίστων.

Η ημέρα ανακάλυψης της Αμερικής γιορτάζεται μέχρι και σήμερα

Αφότου έφυγαν οι Σαρακηνοί, η ζωή στην Ισπανία κυλούσε ήρεμα και η βασιλική οικογένεια ήταν πανίσχυρη. Ωστόσο, ζήλεψαν τους Πορτογάλους που αρμενίζανε με τα γιοτ τους στην Αφρική και την Ινδία και αποφάσισαν να στείλουν κάποιον να βρει την Κίνα. Μια και δυο, ξεκίνησε ο Χριστόφορος Κολόμβος να πάει να βρει την Κίνα, αλλά έπεσε πάνω στην Αμερική. Βρήκε και κάτι μισοκακόμοιρα πλάσματα, τα οποία ονόμασε Ινδιάνους, νομίζοντας ο βλάκας ότι βρίσκεται στις Ινδίες.

Ισπανική Αυτοκρατορία

Να μην τα πολυλογούμε, οι Ισπανοί στείλανε στην Αμερική κάτι ρεμάλια, τα είπαν κονκισταδόρες για να ακούγεται πιο ωραίο. Σκοπός των ρεμαλίων αυτών, ήταν να φέρουν τους Ινδιάνους στον πολιτισμό και τη Χριστιανοσύνη. Βέβαια, οι βάρβαροι Ινδιάνοι προτίμησαν τη δικιά τους θρησκεία και οι προσβεβλημένοι κονκισταδόρες τα κάναν στάχτη και burberry.

Οι Ισπανοί εκμεταλλεύονταν όσους ντόπιους είχαν επιζήσει, αλλά επειδή δεν τους έφταναν, κουβάλησαν και δούλους από την Αφρική. Ε, με λίγα λόγια οι Ισπανοί κάναν ό,τι τους γούσταρε. Μέσω της γνωστής οδού, όμως, αναμείχθηκαν με τους ντόπιους και τελικά τα μπάσταρδα επαναστάτησαν εναντίον των πατεράδων τους και τους πετάξαν στη θάλασσα. Πίσω στο σπίτι, ο Βασιλιάς δεν καταλάβαινε και πολλά, αφού προτιμούσε να παίζει όλη μέρα Lol.

Εμφύλιος και διδακτορία

Ο Φράνκο παραγγέλνει μια μερίδα τσορίθο, για το αδελφό του τον Αδόλφο.

Για χρόνια ολάκερα, αφού την έκανε ο Ναπολέοντας, δε συνέβη τίποτε το συνταρακτικό στην Ισπανία: η χώρα είχε δημοκρατία, ο βασιλιάς έκανε ό,τι γούσταρε και ο λαός ασχολούνταν με τα έργα του τρελό-Νταλί.

Σε αυτό το περιβάλλον, εμφανίστηκε ο Φρανθίσκο Φράνκο, ένας φασιστομαλάκας, μακρινός συγγενής του Παπαδόπουλου και πιθανός πατέρας του Καντάφι. Τούτος λοιπόν έκανε επανάσταση με σκοπό να πάρει την εξουσία. Οι δημοκρατικοί Ισπανοί αντιστάθηκαν στη φασιστική λαίλαπα, έχοντας βοήθεια από όλη τη γη. Έτσι, στον Ισπανικό Εμφύλιο πολέμησαν κομμουνιστές από τη Γαλλία, Γερμανία, τη Σοβιετική Ένωση, το Βασίλειο της Ζέλντα και πολλές άλλες.

Επειδή όμως οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και άλλων κρατών ασχολούνταν με το αν ο Χιτλερ θα κάνει ή όχι πόλεμο κανείς δεν έδωσε σημασία. Ακόμη και όταν ο Χίτλερ έστειλε βομβαρδιστικά με τον Μουσολίνι, αυτοί είπαν ότι στην πραγματικότητα ήταν μπλόφα και ότι η Γερμανία δεν είχε αεροπλάνα. Μην τα πολυσυζητάμε, ο Φράνκο πήρε την εξουσία, αφού κατέλαβε το Σαντιάγο Μπερναμπέου, τελευταίο οχυρό των δημοκρατικών.

Μετά τον Φράνκο

Μετά τον Φράνκο, κανείς δεν είχε ακούσει για την Ισπανία και πολλοί υποστήριζαν ότι είχε βυθιστεί σαν την Ατλαντίδα, παρότι οι μπαλαδόροι της Ρεάλ αποδείκνυαν το αντίθετο. Γενικά, δεν έγινε τίποτε το αξιοσημείωτο. Τώρα θα μου πείτε: όλα όσα γράφεις είναι αξιοσημείωτα; Έταιρον εκάτερον.

Πολιτισμός

Vete a la mierda, torero!

Κατά καιρούς, η Ισπανία έχει να επιδείξει σημαντικούς καλλιτέχνες από όλους τους χώρους. Βέβαια, για τρία πράγματα είναι περισσότερο περήφανοι. Το πρώτο είναι οι ταυρομαχίες τους φυσικά. Όλοι οι Ισπανοί, ανεξαρτήτως ηλικίας ή ποδοσφαιρικής προτίμησης, λατρεύουν να βλέπουν τον ταυρομάχο να τραυματίζει τον ταύρο, πολύ περισσότερο δε, να βλέπουν τον ταύρο να ξεκοιλιάζει τον ταυρομάχο. Ωστόσο, όπως πολύ σωστά θα επισήμανε ο αγαπητός κύριος Γεωργιάδης, οι ταυρομαχίες είναι εμφανέστατα κλεμμένες από τα ταυροκαθάψια της Μινωικής Κρήτης. Ένα το κρατούμενο.

Το δεύτερο στοιχείο του πολιτισμού τους για το οποίο κομπάζουν συνεχώς οι Ισπανοί είναι ο ζωγράφος Ελ Γκρέκο. Ο Ελ Γ... μισό. Ελ Γκρέκο; Δηλαδή, Ο Έλληνας; Για όσους είναι παντελώς απαίδευτοι, το όνομα του Ελ Γκρέκο ήταν Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, το οποίο μου μοιάζει ολίγον τι ελληνικό. Δύο τα κρατούμενα.

Τέλος, οι Ισπανοί είναι πολύ περήφανοι (παρακαλούνται τα ανήλικα να απομακρυνθούν από την οθόνη) και για από τις πιο αγαπημένες στάσεις του σεξ, το γνωστό μας ισπανικό. Φαντάζομαι δε θέλετε ακριβή περιγραφή. Λοιπόν, τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχει το ισπανικό με την Ελλάδα, από τη στιγμή που λέγεται έτσι; Κι όμως αγαπητέ αναγνώστη, σύμφωνα με τις εγκυρότατες πηγές, το σημερινό ισπανικό πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από την Ασπασία στον Περικλή. Στην αρχαιότητα, μάλιστα ονομαζόταν περικλάτο. Τρία τα κρατούμενα.

Αυτό που θέλω να πώ είναι ότι μας έχουν κατακλέψει και μεις καθόμαστε σα βλάκες...

Φιλοσοφία

crea la página: diferencias entre el naturalismo metafísico y el ateísmo (diferencias en valores, definición y foco de interés) (leer esta pagina: naturalismo metafísico (en inglés: metaphysical naturalism) )

El ateísmo es un exónimo que se centra en la supuesta persona cosmogónica, creada por los teístas. El naturalismo metafísico es un endónimo y tiene el mismo significado pero un enfoque diferente. De acuerdo con la teoría de la decisión, el ateísmo desafirma a Dios, y el naturalismo metafísico es afirmativo sobre el impacto metafísico de la física y la ciencia sin vagos extras.

En cladología filosófica, el hiperónimo es siempre el término positivo como postulado a probar. Por eso es más prudente identificarse a sí mismo mediante la afirmación y no la negación; especialmente en filosofía.

Por ejemplo, algunas personas son empiristas; creen en sus experiencias. Algunos otros son "no empiristas" (en inglés: non-empiricists), o empiristas parciales (podrían aceptar otras fuentes como hechos). El término "no empirista" es un término débil. Es una categoría amplia de varias alternativas. Es un exónimo desafirmativo.

Confusión de etimología y definición en el sustantivo agnosticismo

Deberíamos agregar eso en la página del agnosticismo. Podrías preguntar por qué dejé el comentario aquí. Porque los agnósticos esconden sus errores.

Neil deGrasse Tyson y Bill Nye distorsionan el significado del agnosticismo. Esto es cierto porque son famosos y expusieron analíticamente sus visiones del mundo.

Hay tres subcategorías principales de agnosticismo

• agnosticismo equilibrado: En esta forma de agnosticismo, es correcta alguna religión (conocida o no descubierta) o el ateísmo. El universo es riguroso e impersonal (ateo) o personocrático, basado en una persona precósmica (teísmo); hay algunas religiones con campos impersonales, que son implícitamente personocráticos. En estas religiones la personocracia se impone como una proyección de los pensamientos del adherente religioso que es una persona (ver el término «personhood» en inglés).
• ateísmo agnóstico (agnostateísmo): El ateo agnóstico está seguro de que dios no existe. Por otro lado, el ateo agnóstico afirma que eso nunca se podrá probar.
• teísmo agnóstico (agnostoteísmo): El teísta agnóstico está seguro de que dios existe. Por otro lado, el teísta agnóstico afirma que esto no se puede probar.

Nota 1: El ateísmo equilibrado no suele estar equilibrado. La mayoría de la gente tiene tendencias.
Las subcategorías ateísmo agnóstico y teísmo agnóstico se pueden escribir en diferentes órdenes; por justicia de acuerdo con el tamaño de su población en un país en particular.

Nota 2: Todas las formas de agnosticismo son personocráticas.
Consideran metafísicamente importante el criterio personocrático.

• personocracia metafísica explícita (no la «personocracia» de izquierda): Dios es la persona cosmogónica precósmica evidente por sí misma. Incluso si no existe, en la personocracia metafísica explícita, es importante examinar ese postulado. Pueden omitirse otras posibilidades y sesgos.
• personocracia metafísica implícita:
  • en religiones impersonales: Algunas religiones son impersonales o el dios o los dioses no son cosmogónicos.

    Aún así, estas religiones son metafísicamente personocráticas, porque el estado de ser una persona (el término en inglés es «personhood»: el personestado) impacta la interpretación del cosmos natural y cualquier cosmos imaginario.

    El pensador proyecta sus prejuicios sobre el cosmos. El pensador es una persona. Personocracia significa gobierno y poder de la persona, o del estado de ser una persona. Mentecracia (mente -o- -cracia [en griego antiguo: κράτος, -κρατία; νοοκρατία]; en inglés «mindocracy») es un término alternativo.

  • en el ateísmo agnóstico: El ateo agnóstico está seguro de que no hay dios (si no es un agnóstico común). El ateo agnóstico afirma que no se puede probar la inexistencia de dios. Sin embargo, el ateo agnóstico es implícitamente un personócrata metafísico. Podrían postularse infinitos sesgos posibles. Los seres humanos nunca postulan sesgos inútiles que no son beneficiosos. Los humanos no tenemos una cosmogonía basada en libros, autobuses, etc. Se puede postular una infinidad de sesgos, pero no ocurre. La significación estadística (ver: significación estadística) de un sesgo sobre otros infinitos es cero con un valor p máximo.

¿Por qué es importante exponer el sesgo personocrático metafísico?

Sólo las teorías explicativas rigurosas sin lagunas metalógicas (ver: metalógica) merecen ser examinadas como casos individuales. Cualquier teoría no rigurosa basada en definiciones superficiales que no expliquen todos los componentes de la teoría y no definan todos los términos en la definición no puede ser probada a fondo porque están incompletas. La probabilidad de que estas teorías sesgadas sean correctas solo puede medirse dentro de la cohorte de todos los sesgos infinitos, incluidos aquellos que los humanos nunca postularon porque no eran beneficiosos para ellos.

La teoría naturalista metafísica incompleta no es agnóstica (no es una forma de agnosticismo)

Crea un párrafo sobre este tema en la página del agnosticismo

Neil deGrasse Tyson y Bill Nye confundir la etimología (falta de conocimiento) con la definición (incertidumbre sobre la naturaleza del cosmos; pero no genérico; centrado en prejuicios religiosos y personocráticos).

Κριτική στον Γαργήττιο Επίκουρο του Νεοκλέους

Η κριτική αφορά αρχικά τον Επίκουρο του David Hume, όμως άμεσα (ναι άμεσα) και τον πραγματικό, διότι ο Επίκουρος θεωρούσε ότι τα άτομα (φυσικά σωματίδια) παραβαίνουν τους κανόνες κίνησής τους, με τρόπο που δίνει ελεύθερη βούληση στους ανθρώπους, χωρίς ποτέ να εξηγήσει το πώς.

Στον μέσο άνθρωπο είναι περισσότερο γνωστός ο Επίκουρος του David Hume. Οι περισσότεροι στοχαστές κάνουν επίκληση σε ιδέες του φανταστικού Επίκουρου του David Hume, οπότε είναι αδύνατον να μην υπάρξει ανταπάντηση. Κάποιοι δόλιοι χρησιμοποιούν ιδέες του Επικούρου του David Hume, και όταν γίνεται κριτική επί αυτών δεν την εξετάζουν (ασχέτως συσχέτισης με υπαρκτό στοχαστή) διότι δεν αφορούν πραγματικό πρόσωπο.

Crítica al Epicuro de David Hume

Algunas ideas hiperónimas son comunes, aunque especialmente sobre ética.

La ética en filosofía es relativa, no es una noción absoluta. La ética son los patrones de comportamiento que son beneficiosos dentro de un contexto; por ejemplo, la supervivencia personal, la familia y la sociedad. No podemos decir que Epicuro fue un ateo manifiesto en términos modernos, porque eso fue un crimen; pero esa no es su falacia. Epicuro (como Jean Meslier o Mellier) era tan personocrático y pensamientocrático como los seguidores religiosos. Epicuro pensó que la ética humana es el criterio para todo, incluido dios y su existencia (o cualquier número de dioses). Su falacia fue que él era un ateo personocrático y pensamientocrático. Mary Anne Warren ha analizado el estado del pensador consciente de su individualidad (personhood). El estado de ser un pensador individual (personhood/el personestado) no tiene nada que ver con la cosmogonía. Además, el pensamiento no es un «simple» en mereología; porque requiere componentes informativos (ver: teoría de la información). El pensamiento no es una noción fundamental en la metalógica. El pensamiento es el resultado de sistemas muy complejos. El ateísmo personocrático y pensamientocrático, tiene idénticos fundamentos que la religión, y solo difiere en la interpretación de la ética, que no es absoluta. Max Tegmark con su estruogonía/estruología (marco cosmológico hipernónimo [una metateoría] basado en estructuras matemáticas y la teoría de la decisión como criterio de sustancialidad) ofrece un enfoque diferente bien basado en la ciencia (incluso si su idea fuera incorrecta, sigue siendo fundamentalmente diferente). Sean M. Carroll también ha apoyado ideas similares, pero no es su dominio.

Críticas al verdadero Epicuro

En la cultura popular predomina el Epicuro imaginario de David Hume. Mucha gente difunde ideas de ese pseudo-Epicuro, pero rechazan cualquier crítica sobre él porque no existía. El verdadero Epicuro afirmó que los átomos se desvían de su movimiento predicho de una manera que otorga libre albedrío a los humanos. Creía en un yo preexistente inexplicable que no es el resultado de leyes físicas, sino que puede controlar la naturaleza. Nunca analizó este mecanismo en particular.

Παραπομπές

Μέρη της Ευρώπης