Bengt Ljungquist

Bengt Ljungquist
	; Ljungquist (1952)
Data i miejsce urodzenia	20 września 1912 ; Umeå
Data i miejsce śmierci	15 lipca 1979 ; Förslöv
Wzrost	185 cm
	Informacje klubowe
Klub	Skövde FF (1936, 1964); Stockholms AF (1948-1956); K3 IF (1964)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Szwecja
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bengt Helge Ljungquist (ur. 20 września 1912 w Umeå, zm. 15 lipca 1979 w Förslöv^[1]) – szwedzki szermierz i jeździec, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata w szermierce.

Na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku w turnieju floretu indywidualnego odpadł w ćwierćfinałach^[2]. Startował tam również w szabli, indywidualnie odpadając w pierwszej rundzie, a drużynowo w ćwierćfinałach^[3]^[4]. Po II wojnie światowej wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie wspólnie ze Svenem Thofeltem, Frankiem Cervellem, Perem Carlesonem, Carlem Forssellem i Arne Tollbomem wywalczył brązowy medal w turnieju drużynowym^[5]. W zawodach indywidualnych odpadł w półfinałach^[6]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Helsinkach Szwedzi w składzie: Per Carleson, Carl Forssell, Bengt Ljungquist, Berndt-Otto Rehbinder, Sven Fahlman i Lennart Magnusson zajęli drugie miejsce w szpadzie drużynowej^[7]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Melbourne w 1956 roku, gdzie drużynowo odpadł w pierwszej rundzie^[8].

Podczas mistrzostw świata w Paryżu w 1937 roku wspólnie z Frankiem Cervellem, Hansem Drakenbergiem, Gustafem Dyrssenem, Hansem Granfeltem i Svenem Thofeltem zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Szwedzi z Ljungquistem w składzie zdobywali też srebrne medale na mistrzostwach świata w Pieszczanach (1938) i mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951) i mistrzostwach świata w Luksemburgu (1954). Wywalczył również srebrny medal indywidualnie na MŚ 1947, plasując się za Francuzem Édouardem Artigas.^[9]

Ponadto wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Tokio (1964) jako jeździec w konkurencji ujeżdżenia indywidualnego i drużynowego w wieku 52 lat. Zajął odpowiednio 22.^[10] i 5. miejsce^[11].

W 1970 roku osiedlił się wraz z żoną w Potomac w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował jako trener jeździectwa. Prowadził między innymi reprezentację USA na igrzyskach olimpijskich w Montrealu (1976)^[12].

Przypisy