Aniellu

Aniellu de Ramsés II.

L'aniellu ye un aru con más o menos decoración que s'utiliza como adornu de los deos de les manes. L'aniellu completu compónse de trés partes:

• l'aru
• el chatón o parte más o menos plana
• la xema o piedra preciosa (asitiada sobre'l chatón) la cual de cutiu sustituyese por vidriu o esmaltes de menor categoría qu'intenten asonsañala, o por un grabáu buecu que sirvía de sellu pa autentificar documentos.

La xema suel tar decorada con entalles o relieves y cuando nun esiste, el chatón lleva, polo xeneral, lletres o figures grabaes. Pola forma de les figures qu'ostenten el chatón o la xema reconoz la procedencia del aniellu.

L'aniellu non siempres lleva xemes, pudiendo ser llisu, curvado o d'otra forma según el diseñador. Los aniellos pueden ser realizaos en distintos tipos de metales. Los más solicitaos facense n'oru o plata. L'aniellu de bodes, llamáu tamién alianza de matrimoniu, ye un aru de normal llisu nel cual, y na parte interior, grábense los nomes de quien contraen matrimoniu. Esti aniellu suel faese n'oru, siendo la pureza del oru de 18 quilates n'España, 22 o 24 nos países árabes y de menor n'otros países como Alemaña.

Historia

Aniellu de compromisu d'oru blanco

L'aniellu vien utilizándose como adornu de la mano en toa clase de persones yá dende l'antiguu imperiu exipciu, según lo revelaron los afayos realizaos nes sos tumbes. Nun paez que fuera conocíu polos caldeos y asirios pero sí polos perses, fenicios, griegos, etruscos, romanos y demás pueblos occidentales, y hasta s'atopó anque en forma bien senciella en sepultures prehistóriques de la primer edá de los metales. El material emplegáu nos aniellos foi polo común l'oru, la plata, el bronce y el fierro, ensin que faltaren aniellos de marfil, d'ámbare y vidriu. N'ocasiones, los fabricaos con materiales menos nobles tópense recubiertos por una llámina d'oru.

Pero nun tien d'escaecese que na Edá Media foi bien común decorar aniellos y otros oxetos d'orfebrería con xemes que pertenecieron a la civilización griega o romana de lo cual díxose que s'emplegaba pa despintar la parte corrugada de los deos, ye bien conocíu que se buscaba la perfeición nestes cultures . Nos aniellos que se fixeron polos cristianos de los primeros sieglos y de los que se toparon numberosos exemplares nes Catacumbes, conozse'l so orixe polos símbolos cristianos y les inscripciones qu'ostenten. Darréu, la Ilesia #adoptar pa usu de los prelaos.

Non siempres se destinaron los aniellos a ser ornamientu de la mano, sinón que, de cutiu sirvieron puramente pa sellar y otres vegaes aprovecharon pa suspendelos nos collares o pa moneda o bien como oxetu simbólicu, de distinción y como superstición. Nin en tolos pueblos foi uniforme y llibre la costume d'afatase les persones con aniellos pos ente que les tribus indíxenes  llevabenlu hasta nos deos de los pies, otros pueblos  ponese namái na mano derecha o en dambes manes, yá en tolos deos yá nel deu mediu o nel anular tan solo.

Ente los romanos foi privativu de les clases nobles o estremaes l'usu d'aniellos d'oru hasta que Septimio Severu, a finales del sieglu II concediolo al exércitu y darréu, Alexandru Severu estendiolo a tou ciudadanu romanu.

Nos primeros tiempos de la república, los senadores llevaben un aniellu de fierro y los embaxadores otru d'oru. En Venecia, creyéndose los dux ser dueños y maríos del mar, anovaben tolos años los sos esponsales refundiando al Adriáticu'l día de l'Ascensión un aniellu d'oru. La entrega d'un aniellu ente los árabes equival a una promesa de matrimoniu. Los romanos llevaben l'aniellu na manzorga, los hebreos na derecha, los griegos na izquierda, precisamente nel deu que güei llamamos anular y los galos y bretones nel deu mediu. Los soldaos cartaxineses llevaben un aniellu per cada campaña. Foi signu d'esclavitú y aplicábase como castigu.

Clases d'aniellos

• Aniellu de la promesa. Aniellu que da un home a la muyer cola que desa contraer matrimoniu nun periodu non bien llargu cola promesa de darréu recibir l'aniellu de compromisu.
• Aniellu del Pescador. Sellu que lleven los curtios y buldes pontificies.
• Aniellu cardenaliciu. Signu qu'apurre'l Papa na creación de cardenales nos consistorios, como símbolu de pertenencia al Sacru Colexu cardenaliciu.
• Aniellu de compromisu. Ye'l que se da nel momentu de comprometese en matrimoniu.
• Aniellu episcopal. El que reciben los obispos como prienda del so poder espiritual y de l'alianza que contraen cola Ilesia.
• Aniellu nupcial. Más conocíu como alianza, ye'l que se dan los cónyuges nel actu relixosu de la celebración del matrimoniu.
• Aniellu real. El que llevaben nel deu los reis de la Edá Media'l cual sirvíalos de sellu.
• Sortía. Aniellu llisu matrimonial.
• Alianza de matrimoniu. Aniellu que s'apurren los novios nel actu del matrimoniu, siendo ésti relixosu o non.

Ver tamién

• Deu anular
• Aniellu de Ramsés II (muséu del Louvre)
• Aniellu de Keops (muséu Brookly)

Referencies

• Datos: Q46847
• Multimedia: Rings (jewellery)