stracenie
Wygląd
stracenie (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od stracić
- (1.2) egzekucja, wykonanie kary śmierci; t. kara śmierci
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik stracenie dopełniacz stracenia celownik straceniu biernik stracenie narzędnik straceniem miejscownik straceniu wołacz stracenie - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stracenie stracenia dopełniacz stracenia straceń celownik straceniu straceniom biernik stracenie stracenia narzędnik straceniem straceniami miejscownik straceniu straceniach wołacz stracenie stracenia
- przykłady:
- (1.1) Idę poćwiczyć — mam miesiąc na stracenie nadmiaru tłuszczu.
- (1.2) Stracenie więźnia wstrząsnęło opinią publiczną.
- składnia:
- antonimy:
- (1.1) odzyskanie, zyskanie, niestracenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strata ż, tracenie n, straceniec mos, bezstratność ż
- czas. stracić dk., tracić ndk.
- przym. stracony, stratny
- przysł. stratnie
- związki frazeologiczne:
- nie mieć nic do stracenia • na stracenie (np. iść na stracenie: w sposób straceńczo/szaleńczo odważny, nie licząc się z konsekwencjami) • jak na stracenie
- etymologia:
- od stracić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) loss; (1.2) execution, capital punishment
- źródła: