Loggia

Unha loxa^[1] é un elemento arquitectónico, utilizado especialmente na arquitectura italiana do século XVII (loggia). Aseméllase a unha soleira do pazo galego. Na casa señorial, coincide coa planta nobre.

Funciona a xeito de galería ou pórtico e está aberto^[2] integramente polo menos por un dos seus lados e sostido por columnas ou piares e arcos. Atópase normalmente a rente do chan, aínda que tamén pode atoparse a niveis máis elevados sobre doutro a rentes do chan. Neste caso chámase loggia dupla.

É semellante á Stoá grega pero é diferente do soportal, da galería e do perístilo aínda que estea presente unha columnata.

A súa orixe é discutida aínda que hai autores que falan da súa antigüidade, sendo unha das poucas contribucións dos hititas á arquitectura^[3]. Porén, e usualmente recoñecido que aparece no renacemento en Italia, no Trecento e xa xeneralizadas no Quattrocento^[2], e o seu uso irase estendendo por toda Europa pola reputación dos arquitectos e escultores que a foron empregando como: Giambologna, Michelangelo, ou Pietro Tacca...

Na arquitectura moderna, na casa, este termo refírese de xeito xeral a un balcón cuberto no desborde da fachada, sen tamaño ou forma específica.

Galería

Loggia del Vasari (Arezzo)
Loggia dei lanzi (Florencia)
Loggia di Brescia
Loggia Amulea (Padua)
Loggia no Castelo do duque de Bretaña (Nantes)

Notas

↑ González Rodriguez,, Alberte (2004). Dicionario visual da construción. Santiago de compostela: COAG (Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia). ISBN 978-84-85665-63-1.
↑ ^2,0 ^2,1 Wackernagel, Martin (1997). El medio artístico en la Florencia del Renacimiento. Obras y comitentes, talleres y mercado. Arte y Estética. Akal. p. 233. ISBN 978-84-460-0626-8.
↑ Trachtenberg, Marvin; Hyman, Isabelle (1990). Arquitectura. De la prehistoria a la modernidad. Arte y estética. Akal. p. 85. ISBN 84-7600-628-4.

Véxase tamén

Outros artigos

[1] González Rodriguez,, Alberte (2004). Dicionario visual da construción. Santiago de compostela: COAG (Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia). ISBN 978-84-85665-63-1.

[:0-2] 2,0 ^2,1 Wackernagel, Martin (1997). El medio artístico en la Florencia del Renacimiento. Obras y comitentes, talleres y mercado. Arte y Estética. Akal. p. 233. ISBN 978-84-460-0626-8.

[3] Trachtenberg, Marvin; Hyman, Isabelle (1990). Arquitectura. De la prehistoria a la modernidad. Arte y estética. Akal. p. 85. ISBN 84-7600-628-4.

[1]

[2]

[3]