Jump to content

dicaturus

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[ /-]
API: /dikaːˈtuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: di·cā·tū·rus — morphologica: dicat-ur-us

Notatio

[ /-]
← Latinedicō (dicāre)

Participium

[ /-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
dicātūrus
futurum activa participium­ nominativo dicō (dicāre)

Declinatio

[ /-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. dicātūrus dicātūra dicātūrum nom. dicātūrī dicātūrae dicātūra
gen. dicātūrī dicātūrae dicātūrī gen. dicātūrōrum dicātūrārum dicātūrōrum
dat. dicātūrō dicātūrae dicātūrō dat. dicātūrīs dicātūrīs dicātūrīs
acc. dicātūrum dicātūram dicātūrum acc. dicātūrōs dicātūrās dicātūra
abl. dicātūrō dicātūrā dicātūrō abl. dicātūrīs dicātūrīs dicātūrīs
voc. dicātūre dicātūra dicātūrum voc. dicātūrī dicātūrae dicātūra

Loci

[ /-]
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Aristidis Thebani pictoris unam tabulam centum talentis rex Attalus licitus est, octoginta emit duas Caesar dictator, Mediam et Aiacem Timomachi, in templo Veneris Genetricis dicaturus. Candaules rex Bularchi picturam Magnetum exitii, haut mediocris spati, rependit auro. Rhodum non incendit rex Demetrius expugnator cognominatus, ne tabulam Protogenis cremaret a parte ea muri locatam. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 7, cap. 38, [126] — dicaturus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dicaturus.