ziemia
ziemia (język polski)
[edytuj]
_-_panoramio.jpg)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) grunt, podłoże (także w budynku)
- (1.2) działka rolnicza lub budowlana
- (1.3) gleba
- (1.4) geogr. kraina geograficzna
- (1.5) ląd stały w odróżnieniu od morza
- odmiana:
- (1.1) (1.5) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik ziemia dopełniacz ziemi celownik ziemi biernik ziemię narzędnik ziemią miejscownik ziemi wołacz ziemio - (1.2-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ziemia ziemie dopełniacz ziemi ziem celownik ziemi ziemiom biernik ziemię ziemie narzędnik ziemią ziemiami miejscownik ziemi ziemiach wołacz ziemio ziemie
- przykłady:
- (1.1) Upadłem na ziemię z dużej wysokości.
- (1.1) Coś leży na ziemi.
- (1.2) Kupiłem ziemię i zaczynam budować dom.
- (1.3) Kwiaty nie chcą rosnąć na tej kiepskiej ziemi.
- (1.4) Ja jestem swój! Pochodzę z tej ziemi!
- (1.5) Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, / morza i wszystko, co w nich się porusza[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) trzęsienie ziemi
- (1.3) dobra / zła / żyzna ziemia
- (1.4) ziemia głubczycka • ziemia osobłoska • Ziemia van Diemena
- synonimy:
- (1.1) grunt, podłoga; gw. (Śląsk Cieszyński) ziym
- (1.2) działka, parcela, grunt
- (1.3) gleba
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Ziemia ż, Ziemianin mos, Ziemianka ż, ziemiaństwo n, ziemianin mos, ziemianka ż, ziemiańskość ż, ziemniak mrz, uziemienie n, ziemiórka ż
- przym. ziemny, ziemski, ziemisty, ziemniaczany, naziemny, przyziemny
- czas. uziemić dk.
- przysł. ziemiańsko
- związki frazeologiczne:
- błędy lekarza pokrywa ziemia • być jak niebo i ziemia • poruszyć niebo i ziemię • raj na ziemi • sól ziemi • strącić z obłoków na ziemię • styczeń, styczeń wszystko studzi – ziemię, bydło, ludzi • wyrosnąć spod ziemi • zejść z obłoków na ziemię • ziemia obiecana
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) aarde; (1.3) aarde
- albański: (1.1) tokë ż; (1.2) tokë ż; (1.3) tokë ż; (1.5) tokë ż
- aleucki: (1.4) tanaq, tana-x̂
- angielski: (1.1) ground; (1.3) soil; (1.4) land
- arabski: (1.1) تربة (1.3) ;ثرى ż; (1.4) بلد
- baskijski: (1.1) lur, lurzoru; (1.2) lur; (1.3) lur
- bhodźpuri: (1.3) माटी ż
- białoruski: (1.1) зямля ż
- chiński standardowy: (1.1) 地 (dì), 地上 (dìshàng); (1.2) 地 (dì)
- dolnołużycki: (1.1) zemja ż; (1.4) zemja ż
- duński: (1.1) jord w; (1.4) land n
- elfdalski: (1.1) muld ż
- esperanto: (1.3) tero; (1.4) tero
- estoński: (1.1) maa
- farerski: (1.1) (1.1-3) jørð n
- fenicki: (1) 𐤀𐤓𐤑
- fiński: (1.3) maaperä
- francuski: (1.1) terre ż, sol m
- górnołużycki: (1.1) zemja ż; (1.4) zemja ż
- grenlandzki: (1.1) nunarsuaq
- gudźarati: (1.1) જમીન ż (jamīna)
- hawajski: (1.1) honua; (1.4) honua
- hiszpański: (1.1) suelo m, tierra ż
- islandzki: (1.1) jörð ż; (1.2) jörð ż; (1.3) jörð ż; (1.4) land n
- jaćwieski: (1.1) zem
- kakczikel: (1.1) ulef
- karaimski: (1.1) йэр; (1.3) йэр; (1.4) йэр
- kaszubski: (1.1) zemia ż; (1.4) zemia ż,
- kataloński: (1.1) terra ż, sòl m
- kazachski: (1.1) жер; (1.2) жер; (1.3) топырақ, жер; (1.4) жер
- liwski: (1.1) zēm
- łaciński: (1.1) humus; (1.3) terra; (1.4) terra
- łotewski: (1.1) zeme
- manx: (1.1) thalloo m; (1.3) thalloo m; (1.4) thalloo m; (1.5) thalloo m
- niderlandzki: (1.3) aarde m ż, bodem m
- niemiecki: (1.1) Boden m; (1.2) Grundstück n; (1.3) Erde ż; (1.4) Boden m
- ormiański: (1.4) երկիր, աշխարհ
- portugalski: (1.1) terreno m; (1.4) terra ż
- rosyjski: (1.1) земля ż; (1.2) земля ż; (1.3) земля ż; (1.4) земля ż
- słowiński: (1.3) zêmja ż; (1.4) zêmja ż
- staroirlandzki: (1.1) cré ż, tír n
- tagalski: (1.1) lupa
- tuvalu: (1.1) atupaipai, kele, laukele; (1.3) atupaipai; (1.4) fenua
- tybetański: (1.4) ས
- ukraiński: (1.1) земля ż; (1.2) земля ż; (1.3) земля ż; (1.4) земля ż
- węgierski: (1.1) föld; (1.2) föld; (1.3) föld; (1.4) föld
- wilamowski: (1.3) ad ż, ād ż, aood ż
- włoski: (1.1) terra ż, suolo m; (1.3) terra ż, terreno m; (1.4) terra ż; (1.5) terra ż
- źródła:
- ↑ Księga Psalmów 69,35, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
- ↑
Hasło „ziemia” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 32.