Erik Ninn-Hansen

Erik Ninn-Hansen

Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1922 Skørpinge
Data śmierci	20 września 2014
Przewodniczący Folketingetu
Okres	od 1989 do 1989
Przynależność polityczna	Konserwatywna Partia Ludowa
Poprzednik	Svend Jakobsen
Następca	H.P. Clausen

Erik Ninn-Hansen (ur. 12 kwietnia 1922 w Skørpinge, zm. 20 września 2014) – duński polityk i prawnik, w latach 1971–1974 lider polityczny Konserwatywnej Partii Ludowej, wieloletni poseł do Folketingetu i jego przewodniczący w 1989, minister w różnych resortach.

Życiorys

W 1948 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Kopenhaskim. W 1952 podjął praktykę w zawodzie adwokata. W działalność polityczną zaangażował się pod koniec lat 30., wstępując do konserwatywnej młodzieżówki Konservativ Ungdom. W latach 1948–1950 pełnił funkcję przewodniczącego tej organizacji. W 1953 z ramienia Konserwatywnej Partii Ludowej po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Folketingetu. W duńskim parlamencie zasiadał od tego czasu nieprzerwanie do 1994.

Od lutego 1968 do marca 1971 sprawował urząd ministra obrony, następnie do października 1971 był ministrem finansów. W 1971 został przewodniczącym frakcji poselskiej i liderem politycznym konserwatystów. Ustąpił z tego stanowiska w 1974 na skutek sporów wewnątrz ugrupowania; zastąpił go wówczas Poul Schlüter. Od września 1982 do stycznia 1989 był ministrem sprawiedliwości. Od stycznia do października 1989 pełnił funkcję przewodniczącego Folketingetu. Utracił ją w związku z tzw. sprawą tamilską, gdy zarzucono mu, że jako minister sprawiedliwości bezprawnie blokował wnioski tamilskich uchodźców dotyczące łączenia rodzin. W 1995 za nadużycie władzy w tej sprawie (która również doprowadziła do dymisji rządu Poula Schlütera) skazano go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.