Stimulasie

Stimulasie is die aanmoediging van die ontwikkeling of die oorsaak van die aktiwiteit in die algemeen. Byvoorbeeld, "Die pers bied stimulasie van die politieke diskoers." 'n Interessante of prettige aktiwiteit kan beskryf word as "stimulasie", ongeag van die fisiese uitwerking op die sintuie. Stimuleer beteken om op te tree as 'n stimulus; stimulus beteken iets wat die ontvanger wek tot aksie; stimuli is die meervoud van die stimulus.

'n Bepaalde gebruik van die term is fisiologiese stimulasie, wat verwys na sensoriese opwekking, die optrede van die verskillende agente of vorms van energie (stimuli) op reseptore wat impulse genereer wat reis deur die senuwees na die brein. Daar is sensoriese reseptore op of naby die oppervlak van die liggaam, soos die fotoreseptore in die retina van die oog, haarselle in die koglea van die oor, tasreseptore in die vel en chemiese reseptore in die mond-en neusholte. Daar is ook sensoriese reseptore in die spiere, gewrigte, spysverteringstelsel en die membrane rondom die organe soos die brein, die abdominale holte, die blaas en die prostaat (die verskaffing van 'n bron van seksuele stimulasie). Stimulasie aan die eksterne of interne sintuie kan onwillekeurige aksie ontlok. So 'n emosionele of motiverende stimulasie word tipies ook subjektief ervaar. Persepsie kan beskou word as gekonseptualiseerde stimulasie, wat gebruik word in die denke en voorneme, byvoorbeeld wanneer liggaamlike stimulasie toegedien word, staan dit tradisioneel bekend as 'n sensasie, soos 'n tipe aanraking, reuk of smaak of selfs 'n pynlike, maar aangename sensasie. Dit kan beskou word as 'n sielkundige stimulasie, wat 'n stimulus is wat 'n persoon se denke en gevoelens affekteer.

Oorsig

Stimulasie, in die algemeen, verwys na hoe organismes inkomende stimuli sien. As sodanig is dit deel van die stimulus-reaksie meganisme. Eenvoudige organismes reageer oor die algemeen op drie maniere op stimulasie: te min stimulasie veroorsaak dat hulle stagneer, te veel veroorsaak dat hulle sterf as gevolg van stres of onvermoë om aan te pas, en 'n medium aantal laat hulle toe om groei en aan te pas om dit te oorkom. Soortgelyke kategorieë of effekte is geneem met sielkundige spanning onder mense. Dus kan stimulasie beskryf word as hoe eksterne gebeure 'n reaksie deur 'n individu uitlok in die poging om dit te hanteer.

Oor-stimulasie

Dit is moontlik om gewoond te raak aan 'n bepaalde graad van stimulasie en om dit dan ongemaklik te vind wanneer daar 'n beduidende verandering in die vlak van die stimulus is. So kan 'n mens gewoond raak aan intense stimuli of 'n vinnige leefstyl en aan onttrekking ly wanneer dit verwyder word. Spanning en ongelukkigheid kan ontaard in 'n ongewone vlak van stimulasie.

Deurlopende, lang-termyn stimulasie kan vir sommige individue skadelik wees, en 'n meer ontspanne en minder gestimuleerde lewe kan voordelig wees ten spyte van moontlike aanvanklike ongemak of spanning van die verandering.

Individue met neurologiese toestande soos outisme of intellektuele gestremdheid kan geneig wees tot oorstimulasie en aan sensoriese oorlading ly op vlakke van die stimulus wat ander as gewoon ervaar.

Daar is vermoed dat die langtermyn-oorstimulasie uiteindelik kan lei tot 'n verskynsel genaamd "adrenale uitputting" met verloop van tyd, maar dit is nog nie medies aanvaar of bewys nie.

Bronne

D. A. Stand, O. Sharpe, R. P. J. Freeman, M. T. Conner (2011) Insig in sig, aanraking, smaak en reuk deur verskeie diskriminasie van die norm. Sien en Waarneem 24, 485-511,639.