rzepak

rzepak (język polski)

rzepak (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʒɛpak], AS: [žepak]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. roln. roślina oleista o jasnożółtych kwiatach, uprawiana także na paszę zieloną; zob. też rzepak w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzepak	rzepaki
dopełniacz	rzepaku	rzepaków
celownik	rzepakowi	rzepakom
biernik	rzepak	rzepaki
narzędnik	rzepakiem	rzepakami
miejscownik	rzepaku	rzepakach
wołacz	rzepaku	rzepaki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) siew rzepaku

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) rzepak jary / ozimy

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzepa ż

przym. rzepakowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zwykle w lp

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rape, colza
• baskijski: (1.1) koltza
• czeski: (1.1) řepka ż
• duński: (1.1) raps w
• fiński: (1.1) rapsi
• galicyjski: (1.1) colza ż
• hiszpański: (1.1) colza ż
• norweski (bokmål): (1.1) raps m
• norweski (nynorsk): (1.1) raps m
• nowogrecki: (1.1) ελαιοκράμβη ż
• portugalski: (1.1) colza ż
• szwedzki: (1.1) raps w
• ukraiński: (1.1) ріпак m
• wilamowski: (1.1) rips m

źródła: