piędź

piędź (język polski)

piędź (1.1)

wymowa:

IPA: [pʲjɛ̇̃ɲt͡ɕ], AS: [pʹi ̯ė̃ńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • i → j 

homofon: pięć

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. metrol. dawna miara długości równa odległości od końca kciuka do końca palca środkowego lub małego rozpostartej dłoni dorosłego mężczyzny (ok. 8 cali); zob. też piędź w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piędź	piędzie / piędzi
dopełniacz	piędzi	piędzi
celownik	piędzi	piędziom
biernik	piędź	piędzie / piędzi
narzędnik	piędzią	piędziami
miejscownik	piędzi	piędziach
wołacz	piędzi	piędzie / piędzi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. st.pol. piędzisty, piędziowy

związki frazeologiczne:

piędź ziemi

etymologia:

uwagi:

por. stopa • łokieć • sążeń

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) span
• czeski: (1.1) píď ż
• hiszpański: (1.1) palmo m
• jidysz: (1.1) שפּאַן m (szpan)
• niemiecki: (1.1) Spanne ż
• nowogrecki: (1.1) πιθαμή ż, σπιθαμή ż
• rosyjski: (1.1) пядь ż
• słowacki: (1.1) piaď ż
• turecki: (1.1) karış
• ukraiński: (1.1) п'ядь ż
• węgierski: (1.1) arasz
• włoski: (1.1) spanna ż

źródła: