ignis
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]ignis 
API: /ˈiŋnis/ (classice) ignis API: /ˈiɲɲis/ (ecclesiastice) - Syllabificatio phonetica: ig·nis — morphologica: ign-is
- ¶ i longa in hoc verbo (īgnis) testificata est in epigraphia, sed etymologia et posterior historia verbi non permittunt hanc appellationem in loquella usuali.
Notatio
[ /-]- ← A lingua prisca Indoeuropaea *egni-.
Nomen substantivum
[ /-]īgn|is, -is masc.
- Evolutio lucis calorisque in combustione corporum; combustio.
Declinatio
[ /-]| f. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | īgnis | īgnēs | I |
| gen. | īgnis | īgnium | II |
| dat. | īgnī | īgnibus | III |
| acc. | īgnem | īgnēs īgnīs |
IV |
| abl. | īgne īgnī |
īgnibus | VI |
| voc. | īgnis | īgnēs | V |
Dictiones collatae
[ /-]Collocationes
Antonyma · contraria
Translationes
[ /-]Evolutio lucis calorisque in combustione corporum