Prus

Prus (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna z ludu bałtyckiego zamieszkującego w średniowieczu tereny między Pomorzem, Mazowszem, Litwą a Bałtykiem; zob. też Prusowie w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: Prusy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Prus	Prusowie
dopełniacz	Prusa	Prusów
celownik	Prusowi	Prusom
biernik	Prusa	Prusów
narzędnik	Prusem	Prusami
miejscownik	Prusie	Prusach
wołacz	Prusie	Prusowie

(2.1) zob. Prusy

przykłady:

(1.1) Wymiana i handel nie były więc Prusom obce. Tradycje kontaktów wymiennych sięgały u nich odległej przeszłości, gdy w pierwszych wiekach naszej ery trafiali tu w poszukiwaniu bursztynu kupcy rzymscy i markomańscy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Prusy nmos, Prusak m, Prusaczka ż, prusak m, pruski m

przym. pruski, prusacki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) pruso

źródła:

Prus (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) Prusak – mieszkaniec Prus

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Prusko n, pruština ż

forma żeńska Pruska ż

przym. pruský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: