Przejdź do zawartości

Stanisław Libicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Libicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1853
Serokomla

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1933
Warszawa

Zawód, zajęcie

prawnik
publicysta

Rodzice

Aleksander Kazimierz i Marianna Wujcicka/Wójtowicz

Dzieci

Janusz Libicki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Emilian Henryk Libicki (ur. 8 maja 1856[1][2] w Serokomli, zm. 18 stycznia 1933 w Warszawie) – polski działacz narodowy, prezes Towarzystwa Kredytowego w Warszawie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się h. Jelita. Syn Aleksandra Kazimierza (ur. 1807) i Marianny Wójcickiej, a zgodnie z aktem ślubu - Wójtowicz[3]

Od 1897 redaktor warszawskiego „Kuryera Codziennego”. W 1905 współzałożyciel Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej[4]. 1905–1908 był członkiem Ligi Narodowej[5].

Stanisław Libicki (1897)

W 1905 został zesłany na Syberię. Był pracownikiem Rady Departamentu Skarbu Tymczasowej Rady Stanu[6]. W 1918 wybrany członkiem Rady Stanu[7].

Prezes Komisji Organizacyjnej Instytutu im. Henryka Sienkiewicza, w 1922 inicjator powołanego w 1924 Głównego Komitet Sprowadzenia Zwłok Henryka Sienkiewicza[8].

Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 163-4-19,20)[9].

Dwukrotnie żonaty. Był mężem Olimpii z Hinterhoffów (zm. 1891) i Ksawery Julii z Antoniewskich h. Leliwa (1870–1938). Miał trzech synów i trzy córki, m.in. Konrada, podpułkownika Wojska Polskiego i Janusza (prawnika, zastępcy profesora Uniwersytetu Poznańskiego, zamordowanego w Katyniu). Wnukami Stanisława Libickiego są Jacek Libicki i Marcin Libicki (polityk konserwatywny, były eurodeputowany), prawnukiem - Jan Filip Libicki (także polityk konserwatywny, senator z ramienia PSL).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
Tablica w mauzoleum Strzałków i Libickich w Radzewicach
Grób Libickich na Starych Powązkach w Warszawie

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • O wydawaniu praw i ustrój instytucyj prawodawczych rossyjskich, Warszawa 1890.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ data urodzenia za akt urodzenia 54/1853 w parafii Serokomla https://szukajwarchiwach.pl/35/1918/0/2.4/43/skan/full/gpOL5IJbOb2HffQlwm1cYQ
  2. ↑ Rok 1852 w mauzoleum Strzałków i Libickich w Radzewicach - zdjęcie.
  3. ↑ Akt ślubu nr 13/1827 w parafii Gorzków, Search archives [online] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-17].
  4. ↑ Józef Stemler, Dzieło samopomocy narodowej. Polska Macierz Szkolna 1905–1935, Warszawa 1935, s. 39.
  5. ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 577.
  6. ↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 221.
  7. ↑ Kurjer Poznański, nr 86, rok XIII, 14 kwietnia 1918 roku, [b.n.s]
  8. ↑ Sienkiewicz wraca do Polski. Drugi pogrzeb pisarza [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-09-10] (pol.).
  9. ↑ Cmentarz Stare Powązki: OLIMPIA LIBICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  10. ↑ M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi na polu oświatowem”.
  11. ↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928. 
  12. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Libicki&oldid=75247553”