Przejdź do zawartości

Sam Bird

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sam Bird
Ilustracja
Sam Bird (2007)
Imię i nazwisko

Samuel Bird

Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1987
Roehampton

Sukcesy

2005: Brytyjska Formuła BMW (wicemistrz)
2013: Seria GP2 (wicemistrz)

Strona internetowa

Sam Bird, właśc. Samuel Bird (ur. 9 stycznia 1987 w Roehampton) – brytyjski kierowca wyścigowy, jeżdzący w Formule E.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Formuła BMW i Renault

[edytuj | edytuj kod]

Sam karierę rozpoczął w roku 1997, od startów w kartingu. W 2004 roku przeszedł do wyścigów samochodów jednomiejscowych, debiutując w Brytyjskiej Formule BMW. W zespole Carlin Motorsport sezon zakończył na 14. pozycji, z dorobkiem jednego zwycięstwa. Na drugi rok startów w tej serii podpisał kontrakt z bardziej konkurencyjnym Fortec Motorsport, dzięki czemu miał szansę walki o tytuł. Ostatecznie przegrał ją ze swoim rodakiem Deanem Smithem (zwyciężył w sześciu rundach). Współpracę z brytyjską stajnią kontynuował również w kolejnym sezonie, z tymże w Brytyjskiej Formule Renault. Wygrawszy cztery wyścigi, zmagania zakończył na 4. miejscu.

Formuła 3

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2007 po raz drugi reprezentował barwy ekipy Trevora Carlina, tym razem jednak w Brytyjskiej Formule 3. Po zwyciężeniu w dwóch wyścigach zmagania zakończył na 4. pozycji. W latach 2008–2009 brał udział w Formule 3 Euro Series, w zespołach Manor oraz Mücke Motorsport. W pierwszym podejściu rywalizację ukończył na 11. miejscu, natomiast w drugim był siódmy. Oprócz regularnych startów w tej serii, gościnnie wystąpił również w brytyjskim cyklu (jeden z wyścigów nie ukończył, natomiast w drugim zajął 2. miejsce). Na koniec sezonu podpisał kontrakt z francuską ekipą ART Grand Prix, na udział w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau. Dzięki rozważnej jeździe ukończył ją na 3. pozycji.

Seria GP2

[edytuj | edytuj kod]

Obiecujące wyniki zaprocentowały podpisaniem kontraktu z mistrzowskim zespołem ART Grand Prix, na starty w zimowym i głównym cyklu bezpośredniego przedsionka F1 – serii GP2.

W azjatyckiej edycji Brytyjczyk początkowo nie radził sobie najlepiej. W ostatnich trzech wyścigach Bird spisał się jednak bardzo dobrze, dojeżdżając na czwartym, szóstym i wreszcie na drugim miejscu, uzyskując przy tym najlepszy czas okrążenia w wyścigu. Zebrane punkty pozwoliły Samuelowi zająć w klasyfikacji generalnej 7. pozycję. W europejskiej edycji zaprezentował się z jeszcze lepszej strony, zajmując ostatecznie 5. lokatę na zakończenie zmagań. W tym czasie ośmiokrotnie dojechał na punktowanej pozycji, z czego aż pięć razy na podium (w tym jedno zwycięstwo odniesione w pierwszym wyścigu, na torze Monza we Włoszech). Po punkty sięgnął również za zdobycie pole position na węgierskim torze Hungaroring oraz za czterokrotne uzyskanie najszybszego okrążenia w wyścigu.

W sezonie 2011 Bird przeniósł się do brytyjskiej ekipy iSport International. W azjatyckim cyklu w zaledwie jednym wyścigu dojechał do mety (zajął siódmą lokatę w pierwszym wyścigu w Abu Zabi). Uzyskane punkty sklasyfikowały go na 12. miejscu. Rywalizację w europejskiej edycji rozpoczął znakomicie, od trzech miejsc w pierwszej trójce. W rundzie na torze Monte Carlo sięgnął po pole position, po ukaraniu Holendra Giedo van der Garde, dzięki czemu wyszedł na prowadzenie w mistrzostwach. Na starcie jednak doszło u Sama do zgaśnięcia silnika. W dalszej części sezonu Brytyjczyk nie prezentował już jednak tak mocnej formy i w konsekwencji ani razu nie znalazł się na podium. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 6. pozycji.

Do serii tej Brytyjczyk powrócił w 2013 roku, kiedy to ścigał się debiutującą w serii ekipą Russian Time. Miał najlepszy spośród wszystkich zawodników dorobek zwycięstw – pięciokrotnie stawał na najwyższym stopniu podium. Jednak poza tym jego wyniki był gorsze niż Fabio Leimera, z którym przegrał walkę o tytuł mistrza serii. Uzbierane 181 punktów dało mu tytuł wicemistrzowski.

Formuła Renault 3.5

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2012 Bird przeniósł się do Formuły Renault 3.5, w której reprezentował barwy czeskiej ekipy ISR. Brytyjczyk konsekwentnie punktował w każdym wyścigu, w którym dojechał do mety, siedmiokrotnie przy tym stając na podium. Odniósł dwa zwycięstwa – na torze Monte Carlo (po starcie z pole position) oraz Silverstone. Ostatecznie rywalizację zakończył na 3. lokacie ze stratą dziesięciu punktów do mistrza serii Robina Frijnsa.

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2011-2012 Sam pełnił funkcję kierowcy testowego i rezerwowego niemieckiej stajni Mercedes GP.

Formuła E

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2014/2015 Brytyjczyk podpisał kontrakt z ekipą Virgin Racing na starty w Formule E, gdzie trzykrotnie stawał na podium, a w Putrajaya i w Londynie odnosił zwycięstwa. Z dorobkiem 103 punktów został sklasyfikowany na piątej pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców. W sezonach 2015/2016 (zajął wtedy czwarte miejsce w klasyfikacji kierowców)[1], 2016/2017 (zajął wtedy czwarte miejsce w klasyfikacji kierowców)[2], 2017/2018 (zajął wtedy trzecie miejsce)[3], 2018/2019 (zajął wtedy dziewiąte miejsce)[4] i 2019/2020 (zajął wtedy dziesiąte miejsce)[5] pozostał w tej ekipie. W sezonie 2020/2021 i 2021/2022 kierowca ekipy Panasonic Jaguar. Aktualnie (14 kwietnia 2021 roku[6]) Bird w wyścigach Formuły E odniósł 10 zwycięstw i 23 razy stawał na podium.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2010 ART Grand Prix Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Monako
MON
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
48 5
9 4 18 10 3 10 3 10 4 NW 14 5 13 NU NU 12 1 3 3 NU
2011 iSport International Turcja
TUR
Turcja
TUR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Monako
MON
Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
45 6
2 3 3 5 NU 13 5 12 5 6 8 7 17 5 12 5 4 4
2013 Russian Time Malezja
MAL
Malezja
MAL
Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Monako
MON
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Singapur
SIN
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
181 2
7 NU 6 1 21 12 1 24 1 5 13 8 10 8 1 14 2 4 8 1 10 4

Azjatycka Seria GP2

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2009/2010 ART Grand Prix Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
12 7
18† 18 NU NU 13 4 6 2
2011 iSport International Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Włochy
ITA
Włochy
ITA
2 12
7 NU NU NU

Formuła Renault 3.5

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2012 ISR Hiszpania
ARA
Hiszpania
ARA
Monako
MON
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Rosja
RUS
Rosja
RUS
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Francja
FRA
Francja
FRA
Hiszpania
CAT
Hiszpania
CAT
179 3
9 2 1 3 5 8 4 3 NU NU 1 10 4 10 3 2 7

Podsumowanie startów

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Wyścigi PP Zwycięstwa Punkty Pozycja
2004 Brytyjska Formuła BMW Carlin Motorsport 14 1 1 22 14
2005 Brytyjska Formuła BMW Fortec Motorsport 20 8 6 218 2
2006 Brytyjska Formuła Renault Fortec Motorsport 20 6 4 373 4
2007 Brytyjska Formuła 3 Carlin Motorsport 22 0 2 180 4
2008 Formula 3 Euroseries Manor Motorsport 20 0 0 23 11
2009 Formula 3 Euroseries Mücke Motorsport 18 1 0 40 8
Brytyjska Formuła 3 Fortec Motorsport 2 0 0 0 NS†
Grand Prix Makau ART Grand Prix 1 0 0 N/A 3
2009–10 Azjatycka Seria GP2 ART Grand Prix 8 0 0 12 7
2010 Seria GP2 ART Grand Prix 20 1 1 48 5
2011 Seria GP2 iSport International 18 1 0 45 6
Azjatycka Seria GP2 4 0 0 2 12
2012 Formuła Renault 3.5 I.S.R. Racing 17 1 2 177 3
Formuła 1 Mercedes AMG Petronas Kierowca testowy
2013 Seria GP2 Russian Time 22 2 5 181 2
2014 24h Le Mans – LMGTE Am AF Corse 1 1 0 N/A NS
FIA Endurance Trophy for GT AM drivers 2 2 0 17 16
FIA World Endurance Championship 1 34
United SportsCar Championship – Prototype Challenge Starworks Motorsport 3 0 0 29 34
2014/2015 Formuła E Virgin Racing 11 0 2 103 5
2015 24h Le Mans – LMP2 G-Drive Racing 1 0 0 N/A 3

† – Bird nie był liczony do klasyfikacji.

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2006 Bird dostał nagrodę Autosport British Club Driver of the Year, na najbardziej obiecującego juniorskiego kierowcy Wielkiej Brytanii.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. DS-Virgin: Ein Ex-Red-Bull-Junior ersetzt den anderen [online], Motorsport-Total.com [dostęp 2021-04-14] (niem.).
  2. Bird set to stay at DS Virgin [online], www.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  3. ALEX LYNN STEPS UP TO FULL-TIME FORMULA E RACE SEAT WITH DS VIRGIN RACING - DS Virgin Racing [online], web.archive.org, 17 lipca 2018 [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-17].
  4. Sam Bird schlägt BMW-Angebot aus und bleibt wohl bei Virgin Racing - e-Formel.de [online], e-formel.de [dostęp 2021-04-14].
  5. Bird i Frijns zostają w Virgin Racing [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15] (pol.).
  6. Sam Bird [online], FIA Formula E [dostęp 2021-04-14] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]