Przejdź do zawartości

Regulator PD

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Regulator PD (ang. proportional-derivative controller) – w automatyce, regulator składający się z członu proporcjonalnego P o wzmocnieniu oraz różniczkującego D (fizycznie nierealizowalnego) o czasie różniczkowania

Transmitancję idealnego regulatora PD określa się wzorem:

Natomiast transmitancja dla regulatora PD z inercją przyjmuje postać:

Działanie członu różniczkującego przeciwdziała szybkim zmianom sygnału błędu, co wpływa stabilizująco na działanie układu regulacji. Pozwala to w pewnej mierze na zwiększenie intensywności działania pozostałych parametrów regulatora.

Regulatory typu PD dają niezerowy uchyb ustalony – tym większy im mniejsze jest wzmocnienie członu proporcjonalnego regulatora. Wartość niezerowego uchybu jest opisana wzorem:

gdzie:

– wzmocnienie regulatora,
– wzmocnienie obiektu regulacji,
– wartość skoku sygnału zadanego lub zakłócenia (wówczas )[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Poradnik inżyniera elektryka, tom 1, s. 407.