Przejdź do zawartości

Hamrzysko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hamrzysko
wieś
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

czarnkowsko-trzcianecki

Gmina

Wieleń

Liczba ludności (2022)

146[2]

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

64-723[3]

Tablice rejestracyjne

PCT

SIMC

0532435

Położenie na mapie gminy Wieleń
Mapa konturowa gminy Wieleń, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Hamrzysko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Hamrzysko”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Hamrzysko”
Położenie na mapie powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego
Mapa konturowa powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Hamrzysko”
Ziemia52°49′53″N 16°21′56″E/52,831389 16,365556[1]

Hamrzyskowieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Wieleń, 20 km na południowy wschód od Wielenia.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Hamrzysko zewsząd otaczają lasy Puszczy Noteckiej, przepływa tu rzeka Miała. Zwarty charakter zabudowy jest nietypowy dla tutejszych osad puszczańskich.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Istnieje co najmniej od końca XV wieku. Wymieniona została w zapisie z 1499 jako „Hamer”, a w 1510 jako „Hamrzisko”. W źródłach Hamrzysko pojawia się jako osada śródleśna pod nazwą Hamer pod błędnie zapisaną datą 1455 ale wynika ona z błędnego cytowania źródłowego zapisu. W okolicy występowały pokłady rud darniowych, a ówczesna nazwa wsi wskazuje, że miejscowa ludność potrafiła budować piece i wytapiać w nich żelazo.[4][5].

Miejscowość pierwotnie była własnością szlachecką, należącą do lokalnej szlachty wielkopolskiej z rodu Obornickich, a później Włościejewskich. W 1499 wieś znajdowała się w powiecie poznańskim Korony Królestwa Polskiego. W 1510 należała do parafii Lubasz[4].

W 1499 wieś nie zapłaciła podatków. W 1505 Feliks Skóra Obornicki z Gaju (obecnie Gaj Wielki) dał swojemu przyrodniemu rodzeństwu z Włościejewek połowę Gaju oraz części wsi Krucz i Hamrzysko w ramach spłaty oprawy wdowiej Elżbiety, ich wspólnej matki, którą zapisał jej pierwszy zmarły mąż Aleksander z Gaju[4].

W 1510 w Hamrzysku odnotowano 7 rybaków, którzy niewiele uprawiali ziemi oraz młyn zbożowy. W 1563 we wsi wspomniano zagrodników oraz młyn dziedziczny o jednym kole wodnym. W 1577 pobór podatkowy z Hamrzyska zapłacił Jan Włościejewski. W 1580 zapłacił on podatki od 4 półłanków, młyna walnego o jednym kole oraz stępy jagielnej służącej do produkcji kaszy jaglanej z prosa[4].

Do czasu rozbiorów leżała w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wskutek II rozbioru Polski w 1793, miejscowość przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. W XIX wieku we wsi znajdowało się 18 budynków zamieszkiwanych przez niewiele ponad 200 osób. Z tamtych czasów przetrwało kilka domów i obiektów gospodarczych. Wieś zachowała też dawny układ przestrzenny typowej ulicówki zaburzony częściowo przez dość intensywną zabudowę letniskową[6].

Warunki naturalne od wieków określały sposób życia i źródła utrzymania mieszkańców tej osady. Tutejsza ludność związana była z gospodarka leśną i rybactwem, a pola uprawne zajmowały stosunkowo niewielki areał.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 40737
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 355 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c d Chmielewski 1982 ↓, s. 726.
  5. Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.139, ISBN 978-83-7272-242-3
  6. Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.139, ISBN 978-83-7272-242-3

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]