Przejdź do zawartości

Carly Rae Jepsen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carly Rae Jepsen
Ilustracja
Carly Rae Jepsen podczas koncertu w Minneapolis, 2019
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1985
Mission, Kolumbia Brytyjska, Kanada

Gatunki

pop, synth pop, dance-pop, teen pop, folk

Zawód

piosenkarka, autorka piosenek, aktorka

Aktywność

od 2007

Wydawnictwo

604, School Boy, Interscope, Fontana

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Carly Rae Jepsen (ur. 21 listopada 1985) – kanadyjska piosenkarka, autorka piosenek i aktorka, wykonująca muzykę z gatunku pop, z elementami dance-popu, synth popu i disco, a wcześniej także folk. W 2007 roku zajęła trzecie miejsce w kanadyjskiej edycji programu Idol, a rok później wydała pierwszy album, Tug of War. Światową popularność przyniósł jej jednak dopiero singiel „Call Me Maybe”, który w 2012 roku osiągnął wielki sukces komercyjny, docierając do pierwszego miejsca list przebojów m.in. w USA, Kanadzie, Australii, Wielkiej Brytanii i innych krajach Europy. Piosenka trafiła na jej drugi album, Kiss, który zawierał kolejny światowy przebój, „Good Time”, nagrany z Owl City. W 2015 roku Jepsen wylansowała hit „I Really Like You”, promujący płytę Emotion, inspirowaną stylistyką lat 80. oraz brzmieniami alternatywnymi. Choć album nie osiągnął dużego sukcesu komercyjnego, to dostał bardzo dobre recenzje i zyskał kultowy status pośród fanów artystki. W roku 2019 ukazała się jej czwarta płyta, Dedicated, która podobnie jak poprzednia nie była hitem sprzedażowym, ale spotkała się z pozytywnym przyjęciem od krytyków. Carly Rae Jepsen sporadycznie udziela się także jako aktorka. Jest sojuszniczką społeczności LGBT i cieszy się szczególną popularnością wśród mniejszości seksualnych[1][2].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Carly Rae Jepsen urodziła się w niewielkiej miejscowości Mission w regionie Kolumbia Brytyjska w Kanadzie, jako druga z trójki dzieci. Jej rodzicami są Larry Jepsen i Alexandra z domu Lanzarotta, którzy mają duńskie i brytyjskie pochodzenie. Uczęszczała do Heritage Park Secondary School w Mission, a następnie uczyła się w Canadian College of Performing Arts w Victorii. Zamieszkała później w Vancouverze, gdzie pracowała w kawiarni jako barista i organizatorka występów typu „open mike”.

W 2007 roku dostała się do piątej edycji kanadyjskiej wersji Idola, gdzie występowała od lipca do września i ostatecznie zajęła trzecie miejsce. Wkrótce nagrała materiał demo, dzięki któremu udało jej się podpisać kontrakt z wytwórnią 604 Records. Latem 2008 roku Jepsen wydała cover piosenki „Sunshine on My Shoulders” Johna Denvera jako swój pierwszy singiel[3]. Kompozycja znalazła się na jej debiutanckim albumie Tug of War, wydanym 30 września 2008, który zawierał mieszankę popu i folku. Płyta nie była sukcesem komercyjnym, ale dwa kolejne promujące ją single, „Tug of War” i „Bucket”, dostały się do top 40 kanadyjskiej listy sprzedaży. Wszystkie wideoklipy do piosenek z płyty wyreżyserował Ben Knechtel. W 2009 Jepsen wyruszyła w trasy koncertowe po Kanadzie z takimi artystami jak Marianas Trench, Shiloh Hoganson, The Mission District i The New Cities[4][5].

Carly podczas występu w 2012 roku

We wrześniu 2011 Carly wydała singiel „Call Me Maybe”, który osiągnął sukces początkowo tylko w Kanadzie. O piosence zrobiło się głośniej za sprawą Justina Biebera i Seleny Gomez, którzy tweetowali o niej[6][7]. Jepsen podpisała kontrakt z wytwórnią School Boy Records, której założycielem jest menedżer Biebera, Scooter Braun[8]. Dzięki temu w 2012 roku singiel „Call Me Maybe” zdobył olbrzymią międzynarodową popularność i dotarł na pierwsze miejsca list przebojów w kilkunastu krajach na całym świecie, m.in. w USA, Kanadzie, Australii, Wielkiej Brytanii i licznych krajach Europy. W międzyczasie Carly supportowa zespół Hanson podczas ich tournée i zadebiutowała w amerykańskiej telewizji wykonując „Call Me Maybe” w The Ellen DeGeneres Show[9]. Piosenka ta znalazła się na EP-ce Curiosity oraz kolejnym albumie Jepsen, Kiss, wydanym jesienią. Utrzymana w stylistyce dance-pop i teen pop płyta Kiss zawierała także kolejny światowy przebój, „Good Time”, nagrany z Owl City, i uplasowała się w top 10 m.in. w USA, Kanadzie, Australii, Japonii i Wielkiej Brytanii. Krążek promowały też single „This Kiss”, który nie osiągnął jednak spodziewanego sukcesu, i „Tonight I’m Getting Over You”, cieszący się dość dużą popularnością w Europie. Artystka zdobyła w tamtym czasie liczne nagrody, m.in. jedną American Music Award, trzy nagrody Juno oraz dwie Billboard Music Awards. W 2013 roku wyruszyła w solową trasę The Summer Kiss Tour i wydała dwa nowe single: „Take a Picture” we współpracy z Coca-Colą oraz własną wersję „Part of Your World” z filmu Mała Syrenka Disneya. W 2014 wzięła udział w nowej adaptacji sztuki Kopciuszek Richarda Rodgersa i Oscara Hammersteina II na Broadwayu.

Jepsen podczas występu w Chicago, 2016

W marcu 2015 roku ukazał się singiel „I Really Like You”, w którego teledysku wystąpili Tom Hanks i Justin Bieber. Singiel spotkał się z sukcesem na listach przebojów, docierając do top 5 w Japonii, Wielkiej Brytanii i Irlandii, choć niektórzy skrytykowali słowa piosenki[10][11]. Latem premierę miał kolejny singiel, „Run Away with Me”, który pomimo bardzo pozytywnych opinii krytyków nie powtórzył sukcesu poprzednika. Trzeci album Carly, zatytułowany Emotion, został najpierw wydany w Japonii w czerwcu 2015, a jego światowa premiera odbyła się dopiero w sierpniu. Bardzo pozytywnie przyjęta przez krytyków i wysoko oceniana przez magazyny muzyczne[12] płyta odniosła jednak nieduży sukces komercyjny. Jedynie na rynku japońskim krążek sprzedał się w nakładzie większym niż 100 tysięcy kopii i uzyskał status złotego. Jesienią wydany został trzeci singiel, „Your Type”, jednak okazał się on komercyjną porażką, a Carly wyruszyła w trasę koncertową Gimmie Love Tour. Artystka wystąpiła w telewizyjnej adaptacji filmu Grease na amerykańskim kanale Fox i nagrała piosenkę „Everywhere You Look” do serialu komediowego Pełniejsza chata. Latem 2016 wydała EP-kę Emotion: Side B będącą zbiorem piosenek, które nie trafiły na poprzedni album. Wydawnictwo spotkało się z bardzo dobrym odbiorem krytyków[13]. Pod koniec roku do kin trafił film animowany Balerina, w którym Jepsen udzieliła głosu jednej z postaci. W finale filmu została wykorzystana też jej piosenka „Cut to the Feeling”, która ukazała się jako singel wiosną 2017 i zdobyła popularność w Japonii.

Jesienią 2018 ukazał się singiel „Party for One” zapowiadający czwarty album Jepsen. Piosenka nie podbiła list przebojów, a w lutym 2019 premierę miał podwójny singiel z utworami „Now That I Found You” i „No Drug like Me”, który osiągnął niewielki sukces tylko w Japonii. Płyta Dedicated ukazała się w maju 2019 i prezentowała brzmienie podobne do poprzedniego albumu artystki. Krążek otrzymał bardzo dobre recenzje[14], jednak nie okazał się sukcesem pod względem sprzedaży, a singiel „Too Much” poniósł klęskę na listach przebojów. W tym samym miesiącu piosenkarka wyruszyła w trasę koncertową o nazwie The Dedicated Tour. Piosenka „OMG”, nagrana w duecie z DJ-em Gryffinem na jego album Gravity, dotarła do 1. miejsca amerykańskiej listy klubowej. Na początku roku 2020 Carly wydała singiel „Let’s Be Friends”, a następnie płytę Dedicated Side B, składającą się z niepublikowanych wcześniej utworów z sesji nagraniowych do Dedicated. Album otrzymał pozytywne recenzje[15]. Pod koniec roku wydała świąteczny singiel „It’s Not Christmas Till Somebody Cries”.

W październiku 2022 roku Jepsen wydała album The Loneliest Time, który poprzedziły m.in. single „Western Wind”, „Beach House” i tytułowy w duecie z Rufusem Wainwrightem. Płyta dostała pozytywne recenzje[16] i weszła do top 20 list sprzedaży w Kanadzie, USA i Wielkiej Brytanii. Jepsen promowała album trasą koncertową o nazwie So Nice. W lipcu 2023 ukazało się wydawnictwo The Loveliest Time, zawierające piosenki powstałe w czasie sesji nagraniowych do poprzedniej płyty. Album nie wszedł na główne listy przebojów, jednak otrzymał przychylne recenzje[17].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od 2012 do 2013 roku chłopakiem Carly był amerykański piosenkarz Matthew Koma, z którym artystka utrzymywała w większości związek na odległość[18]. Jej następnym partnerem był fotograf David Kalani Larkins[19]. Następnie związała się z brytyjskim kompozytorem Jamesem Flanniganem[20].

Jej młodzieńczy sposób ubierania się był krytykowany przez media jako niestosowny do wieku[21].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycje na listach Certyfikaty
CAN
[22] 		AUS
[23] 		GER
[24] 		IRL
[25] 		JAP
[26] 		NLD
[27] 		NZL
[28] 		SWI
[29] 		UK
[30] 		USA
[31]
2008 Tug of War — — — — — — — — — —
2012 Kiss 5 8 22 16 4 47 6 18 9 6
2015 Emotion 8 37 73 29 8 68 35 93 21 16
  • JAP: złota płyta[34]
2019 Dedicated 16 33 — 39 32 — 40 71 26 18
2020 Dedicated Side B 58 — — — 60 — — — 42 —
2022 The Loneliest Time 18 62 — 61 52 — 37 — 16 19
2023 The Loveliest Time — — — — — — — — — —

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycje na listach
JAP
[26]
2013 Kiss: The Remix 157
2016 Emotion Remixed 256

EP-ki

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycje na listach
CAN
[22] 		AUS
[37] 		IRL
[25] 		JAP
[26] 		UK
[38] 		USA
[31]
2004 Dear You — — — — — —
2012 Curiosity 6 — — — — —
2016 Emotion: Side B 55 74 89 37 182 62
2019 Spotify Singles — — — — — —

Single

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycje na listach Certyfikaty Album
CAN
[39] 		AUS
[40] 		GER
[41] 		IRL
[25] 		JAP
[42] 		NLD
[27] 		NZL
[28] 		SWI
[29] 		UK
[43] 		USA
[44]
2008 „Sunshine on My Shoulders” — — — — — — — — — — Tug of War
„Tug of War” 36 — — — — — — — — —
2009 „Bucket” 32 — — — — — — — — —
  • CAN: złota płyta[32]
„Sour Candy” (oraz Josh Ramsay) — — — — — — — — — —
2011 „Call Me Maybe” 1 1 3 1 3 2 1 1 1 1
  • CAN: diamentowa płyta[32]
  • AUS: 15 × platynowa płyta[45]
  • GER: 5 × złota płyta[46]
  • JAP: 3 × platynowa płyta[47]
  • NLD: 2 × platynowa płyta[48]
  • NZL: 3 × platynowa płyta[49]
  • SWI: 3 × platynowa płyta[50]
  • UK: 4 × platynowa płyta[51]
  • USA: diamentowa płyta[52]
 Curiosity
2012 „Curiosity” 18 — — — — — — — — —
  • CAN: złota płyta[32]
„Both Sides Now”[53] — — — — — — — — — —
„Good Time” (oraz Owl City) 1 5 11 6 2 15 1 4 5 8
  • AUS: 4 × platynowa płyta[54]
  • GER: złota płyta[46]
  • JAP: 2 × platynowa płyta[47]
  • NZL: 2 × platynowa płyta[55]
  • UK: platynowa płyta[56]
  • USA: 2 × platynowa płyta[52]
 Kiss
„This Kiss” 23 — 64 64 65 58 39 — 166 86
„Almost Said It”[57] — — — — — — — — — —
2013 „Tonight I’m Getting Over You” 88 38 — 32 — 44 40 74 33 90
„Take a Picture” — — — — — — — — — — —
„Part of Your World” — — — — — — — — — — The Little Mermaid Greatest Hits
2015 „I Really Like You” 14 37 15 3 4 16 25 15 3 39
  • CAN: złota płyta[32]
  • AUS: platynowa płyta[45]
  • GER: złota płyta[46]
  • JAP: 2 × platynowa płyta[47]
  • POL: platynowa płyta[58]
  • UK: platynowa płyta[59]
  • USA: platynowa płyta[52]
 Emotion
„All That” — — — — — — — — — —
„Run Away with Me” 83 100 — 82 — — — — 58 —
  • UK: srebrna płyta[60]
„Your Type” — — — — — — — — — —
„Last Christmas” — — — — — 100 — — — — —
2016 „Everywhere You Look (The Fuller House Theme)” — — — — — — — — — — —
„First Time” — — — — — — — — — — Emotion Remixed
2017 „It Takes Two” (oraz Mike Will Made It i Lil Yachty) — — — — — — — — — — —
„Cut to the Feeling” — — — — 13 — — — — —
  • JAP: złota płyta[47]
  • UK: srebrna płyta[61]
 Emotion: Side B
2018 „Party for One” 100 — — 98 68 — — — — — Dedicated
2019 „Now That I Found You” — — — — 44 — — — — —
„Too Much” — — — — — — — — — —
„OMG” (oraz Gryffin) — — — — — — — — — — Gravity
„The Sound” — — — — — — — — — — Dedicated
2020 „Let’s Be Friends” — — — — — — — — — — Dedicated Side B
„It’s Not Christmas Till Somebody Cries” — — — — — — — — — — —
2022 „Western Wind” — — — — — — — — — — The Loneliest Time
„Move Me” (oraz Lewis OfMan) — — — — — — — — — — —
„Beach House” — — — — — — — — — — The Loneliest Time
„Talking to Yourself” — — — — — — — — — —
„The Loneliest Time” (oraz Rufus Wainwright) — — — — — — — — — —
2023 „Shy Boy” — — — — — — — — — — The Loveliest Time
„Shadow” — — — — — — — — — —

Trasy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 2013: The Summer Kiss Tour
  • 2015–2016: Gimmie Love Tour
  • 2019–2020: The Dedicated Tour
  • 2022–2023: The So Nice Tour

Dorobek aktorski

[edytuj | edytuj kod]
  • 2014: Rodgers Hammerstein’s Cinderella (sztuka teatralna) jako Ella
  • 2014: Lennon or McCartney (film dokumentalny) jako ona sama
  • 2016: Grease Live! (film telewizyjny) jako Frenchy
  • 2016: Balerina (film animowany) jako Odette

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Steve Brown: Carly Rae Jepsen says being gay icon is 'gift' of career. attitude.co.uk, 2019-05-08. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  2. ↑ The queer cult of Carly Rae Jepsen: Why we really, really, really, really, really, really like you. cbc.ca, 2018-11-21. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  3. ↑ Sheri Block: Carly Rae has 'sunshine on her shoulders'. ctv.ca, 2008-07-08. [dostęp 2008-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-12)]. (ang.).
  4. ↑ Western Canadian Tour!!!. myspace.com, 2009-03-05. [dostęp 2012-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  5. ↑ Rob Rousseau: I played in a popular Canadian band and all I got was a song on Big Shiny Tunes. ontheaside.com, 2015-11-25. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  6. ↑ Sarah Kurchak: Carly Rae Jepsen, 'Call Me Maybe': Singer Reveals How Justin Bieber's Tweet Sent Her Into Pop Stratosphere (EXCLUSIVE INTERVIEW). AOL, 2012-03-12. [dostęp 2020-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-16)]. (ang.).
  7. ↑ Melody Lau: Justin Bieber Gives Singer Carly Rae Jepsen a Boost. Rolling Stone, 2012-03-12. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  8. ↑ Jane Stevenson: Bieber's record label signs Carly Rae Jepsen. torontosun.com, 2012-02-14. [dostęp 2012-04-16]. (ang.).
  9. ↑ Carly Rae Jepsen Introduces Herself, "Call Me Maybe" To American TV Audiences. popdust.com, 2012-03-23. [dostęp 2012-03-23]. (ang.).
  10. ↑ Anthony Fantano: Carly Rae Jepsen - Emotion ALBUM REVIEW. YouTube, 2015-08-24. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
  11. ↑ Jason Greenspan: Carly Rae Jepsen Really Really Really Likes This One Trick. baeblemusic.com, 2015-03-02. [dostęp 2020-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-24)]. (ang.).
  12. ↑ E-MO-TION by Carly Rae Jepsen Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
  13. ↑ Critic Reviews for E-MO-TION Side B [EP]. Metacritic. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
  14. ↑ Dedicated by Carly Rae Jepsen Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-04-03]. (ang.).
  15. ↑ Dedicated Side B by Carly Rae Jepsen Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
  16. ↑ The Loneliest Time by Carly Rae Jepsen Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2022-11-01]. (ang.).
  17. ↑ The Loveliest Time by Carly Rae Jepsen Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2023-09-16]. (ang.).
  18. ↑ Susannah Guthrie: Carly Rae Jepsen Works Hard to See Matthew Koma Once a Week. people.com, 2013-06-29. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  19. ↑ Daniel Kreps: Watch Carly Rae Jepsen’s Jet-Setting, Personal ‘Run Away With Me’ Video. Rolling Stone, 2015-07-17. [dostęp 2020-04-02]. (ang.).
  20. ↑ Carly Rae Jepsen 'could see' herself living in the UK. 8days.sg, 2020-02-05. [dostęp 2022-07-28]. (ang.).
  21. ↑ Jessica Misener: Carly Rae Jepsen Age Confusion: The 26-Year-Old Who Dresses Like A Tween. The Huffington Post, 2012-05-21. [dostęp 2012-05-21]. (ang.).
  22. ↑ a b Carly Rae Jepsen - Chart History - Billboard Canadian Albums. billboard.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  23. ↑ Discography Carly Rae Jepsen. australian-charts.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  24. ↑ Najwyższe pozycje dla albumów w Niemczech:
  25. ↑ a b c Discography Carly Rae Jepsen. irish-charts.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  26. ↑ a b c カーリー・レイ・ジェプセンのアルバム売上ランキング. oricon.co.jp. [dostęp 2020-04-01]. (jap.).
  27. ↑ a b Discografie Carly Rae Jepsen. dutchcharts.nl. [dostęp 2020-04-01]. (niderl.).
  28. ↑ a b Discography Carly Rae Jepsen. charts.nz. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  29. ↑ a b Carly Rae Jepsen. hitparade.ch. [dostęp 2020-05-08]. (niem.).
  30. ↑ Carly Rae Jepsen | full Official Chart History. officialcharts.com. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  31. ↑ a b Carly Rae Jepsen - Chart History - Billboard 200. billboard.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  32. ↑ a b c d e f Gold/Platinum. musiccanada.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  33. ↑ ARIA Charts - Accreditations - 2015 Albums. aria.com.au. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  34. ↑ a b 一般社団法人 日本レコード協会. riaj.or.jp. [dostęp 2020-03-30]. (jap.). (Wybierz '2012年12月' w menu dla Kiss oraz '2016年06月' dla Emotion.)
  35. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2013 roku. ZPAV. [dostęp 2020-05-28]. (pol.).
  36. ↑ Carly Rae Jepsen - Kiss. bpi.co.uk. [dostęp 2022-07-28]. (ang.).
  37. ↑ CHART WATCH #384. auspop.com.au, 2016-09-03. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
  38. ↑ CHART: CLUK Update 3.09.2016 (wk35) – CHART LOG UK: NEW ENTRIES UPDATE. zobbel.de. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
  39. ↑ Carly Rae Jepsen - Chart History - Billboard Canadian Hot 100. billboard.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  40. ↑ Najwyższe pozycje dla singli w Australii:
  41. ↑ Najwyższe pozycje dla singli w Niemczech:
  42. ↑ Carly Rae Jepsen - Chart History - Japan Hot 100. billboard.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  43. ↑ Najwyższe pozycje dla singli w Wielkiej Brytanii:
  44. ↑ Carly Rae Jepsen - Chart History - Hot 100. billboard.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  45. ↑ a b ARIA Charts - Accreditations - 2019 Singles. aria.com.au. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  46. ↑ a b c GOLD-/PLATIN-Datenbank. musikindustrie.de. [dostęp 2020-03-30]. (niem.).
  47. ↑ a b c d 一般社団法人 日本レコード協会. Recording Industry Association of Japan. [dostęp 2020-03-30]. (jap.). (Wybierz '2014年8月' w menu dla „Call Me Maybe”, '2017年6月' dla „Good Time”, '2019年5月' dla „I Really Like You”, oraz '2018年7月' dla „Cut to the Feeling”.)
  48. ↑ Call Me Maybe behaalt dubbel platina. nu.nl, 2012-08-14. [dostęp 2020-03-30]. (niderl.).
  49. ↑ Official Top 40 Singles. nztop40.co.nz. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  50. ↑ The Official Swiss Charts and Music Community. swisscharts.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  51. ↑ Carly Rae Jepsen - Call Me Maybe. bpi.co.uk. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  52. ↑ a b c Gold & Platinum - RIAA. riaa.com. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  53. ↑ Carly Rae Jepsen ‘Both Sides Now’. popdirt.com, 2012-06-10. [dostęp 2022-07-28]. (ang.).
  54. ↑ ARIA Charts - Accreditations - 2012 Singles. aria.com.au. [dostęp 2020-03-31]. (ang.).
  55. ↑ Official Top 40 Singles. nztop40.co.nz. [dostęp 2020-03-31]. (ang.).
  56. ↑ Owl City & Carly Rae Jepsen - Good Time. bpi.co.uk. [dostęp 2020-03-31]. (ang.).
  57. ↑ Sam Hine: Carly Rae Jepsen's new single is 'Almost Said It'…. popjustice.com, 2012-12-07. [dostęp 2022-07-28]. (ang.).
  58. ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2016 roku. ZPAV. [dostęp 2020-05-28]. (pol.).
  59. ↑ Carly Rae Jepsen - I Really Like You. bpi.co.uk. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
  60. ↑ Carly Rae Jepsen - Run Away With Me. bpi.co.uk. [dostęp 2022-07-28]. (ang.).
  61. ↑ Award: Carly Rae Jepsen – Cut To The Feeling. British Phonographic Industry. [dostęp 2023-02-18]. (ang.).
  62. ↑ a b Brian Anthony Hernandez: Carly Rae Jepsen Wins Big at Teen Choice Awards. mashable.com, 2012-07-23. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  63. ↑ a b Fay Strang: MTV Europe Music Awards 2012: Carly Rae Jepsen crowd surfs as she celebrates scooping two awards. dailymail.co.uk, 2012-11-12. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  64. ↑ 2012 American Music Awards winners and nominees - complete list. hitfix.com, 2012-11-18. [dostęp 2020-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)]. (ang.).
  65. ↑ NRJ Music Awards 2013 : Carly Rae Jepsen, révélation internationale de l'année. melty.fr. [dostęp 2020-05-08]. (fr.).
  66. ↑ a b Joshua Ostroff: Juno Awards 2013: Winners And Performances. huffingtonpost.ca, 2013-04-21. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  67. ↑ 2013 Billboard Music Awards winners and nominees - complete list. hitfix.com, 2013-05-19. [dostęp 2020-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-11)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Carly Rae Jepsen
Albumy studyjne
Mini albumy
Single (wybór)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Carly_Rae_Jepsen&oldid=73753471”