Przejdź do zawartości

Anders Järryd

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anders Järryd
Ilustracja
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1961
Lidköping

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

1980

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

5 (22 lipca 1985)

Australian Open

QF (1987, 1988)

Roland Garros

4R (1984, 1985)

Wimbledon

SF (1985)

US Open

QF (1985)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

58

Najwyżej w rankingu

1 (12 sierpnia 1985)

Australian Open

W (1987)

Roland Garros

W (1983, 1987, 1991)

Wimbledon

W (1989, 1991)

US Open

W (1987, 1991)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Igrzyska olimpijskie
brąz Seul 1988 tenis ziemny
(gra podwójna)

Anders Pierre Järryd (ur. 13 lipca 1961 w Lidköping) – szwedzki tenisista, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista olimpijski z Seulu (1988).

Należał do graczy umiejętnie łączących obie specjalności tenisowe, w latach 1984–1985 będąc klasyfikowanym w czołowych dziesiątkach rankingów światowych zarówno gry pojedynczej, jak i podwójnej. W tej drugiej klasyfikacji zajmował pozycję lidera łącznie przez 106 tygodni.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Specjalista od gry podwójnej

[edytuj | edytuj kod]

Zawodowa kariera Järryda przypadła na lata 1980–1996. Większe sukcesy odnosił w grze podwójnej, odnosząc łącznie 58 zwycięstw w zawodach rangi ATP World Tour i w kolejnych 32 imprezach dochodząc do finałów. Pierwszy turniej wygrał w 1981 roku w austriackim Linzu, mając za partnera Hansa Simonssona; z graczem tym stworzył parę, która w tymże 1981 roku wygrała jeszcze turniej w Barcelonie, w 1982 roku cztery kolejne imprezy, a w 1983 roku trzy turnieje, m.in. wielkoszlemowy Roland Garros. W 1984 roku Szwedzi wygrali Masters Grand Prix w Londynie, zawody rozgrywane wówczas u progu sezonu jako podsumowanie poprzedniego.

W 1984 roku Järryd sukcesy odnosił nie tylko w parze z Simonssonem, ale i Tomášem Šmídem i Stefanem Edbergiem. Z Edbergiem awansował do finału US Open, ale szwedzka para musiała uznać wyższość Tomáša Šmída i Johna Fitzgeralda. Sezon Järryd zakończył z pięcioma triumfami turniejowymi. W następnym roku, 1985, osiągnął 10, z czego 9 wygrał. Dało mu w sierpniu po raz pierwszy awans na pozycję lidera rankingu deblistów. Wśród zwycięstw Järryda z sezonu 1985 znajduje się impreza Masters Grand Prix, tym razem w parze ze Stefanem Edbergiem.

Järryd i Edberg powtórzyli sukces w Masters Grand Prix w kolejnym roku, pokonując w finale Guy Forgeta i Yannicka Noaha. Jeden turniej w 1986 Järryd wygrał w parze z Joakimem Nyströmem, a z Edbergiem był w wielkoszlemowym finale w Paryżu, ponownie przegrywając z Fitzgeraldem i Šmídem. Skuteczniej Szwed grał w finałach turniejów wielkiego szlema w 1987 roku; z Edbergiem triumfował w Australian Open, z Robertem Seguso w Rolandzie Garrosie, ponownie z Edbergiem w US Open. Do skompletowania wielkiego szlema zabrakło Järrydowi Wimbledonu, gdzie w półfinale, grając w parze z Edbergiem, musiał uznać wyższość Sergio Casala i Emilio Sáncheza. Poza najważniejszymi turniejami Järryd wygrał w 1987 roku pięć kolejnych turniejów oraz uczestniczył w jednym finale.

Po 1987 roku Edberg skoncentrował się bardziej na karierze singlowej, a Järryd znalazł sobie nowego regularnego partnera w osobie Johna Fitzgeralda. W 1988 roku współpraca ta zaowocowała wygraną w Miami oraz finałami Rolanda Garrosa i Wimbledonu, a w 1989 roku – wimbledońskim triumfem i finałem Masters Grand Prix. Po sezonie 1990, kiedy Järryd po raz pierwszy od dziewięciu lat pozostał bez wygranego turnieju, w 1991 roku Szwed ponownie wygrał trzy imprezy wielkoszlemowe. Tym razem triumfował w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku, za każdym razem z Fitzgeraldem. Rok Järryd i Fizgerald zakończyli zwycięstwem w zawodach ATP World Tour World Championships.

W 1992 roku Järryd wygrał dwa turnieje z Fitzgeraldem i dalsze dwa z innymi partnerami, a w finale ATP World Tour World Championships w Johannesburgu (z Fitzgeraldem) uległ Toddowi Woodbridge’owi i Markowi Woodforde’owi, chociaż wcześniej w tej samej imprezie szwedzko-australijska para pokonała tych rywali w meczu grupowym. W 1993 roku Järryd po raz ostatni wystąpił w wielkoszlemowym finale, w Australian Open (po raz kolejny w duecie z Fitzgeraldem) ponosząc porażkę z Lauriem Warderem i Daniem Visserem. W tymże roku Szwed podjął współpracę deblową z Henrikiem Holmem, z którym wygrał dwa turnieje. Dwa turnieje z Holmem Järryd wygrał również w 1994 roku, a w 1995 roku częściowo powrócił do wspólnej gry z Fitzgeraldem osiągając dwa finały. Skuteczniej zawodnik szwedzki grał w parze z Martinem Dammem (dwie wygrane turniejowe). W czerwcu 1996 roku po raz ostatni doszedł do finału turniejowego, przegrywając w Rosmalen z Pavlem Víznerem i Paulem Kilderry’m; jego partnerem w tej imprezie był Daniel Nestor.

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej Anders Järryd należał do ścisłej czołówki światowej w połowie lat 80. XX wieku. Wygrał łącznie 8 turniejów z cyklu ARP World Tour, pierwsze dwa w 1982 roku – w Linzu i Ankonie; był również 16-krotnie w finałach turniejowych, poczynając od Båstad w 1981 roku. W 1984 roku wygrał turnieje w Hilversum i Sydney, był w finałach w Båstad i Cincinnati. W 1985 roku triumfował w Brukseli; dzięki tym rezultatom, jak również półfinałowi na Wimbledonie, awansował w lipcu tegoż roku na najwyższe w karierze miejsce w rankingu singlowym – nr 5. Na turnieju wimbledońskim pokonał m.in. Scotta Davisa, a w półfinale przegrał z późniejszym zwycięzcą, Borisem Beckerem.

W pozostałych turniejach wielkoszlemowych Järryd dochodził w grze pojedynczej co najmniej do ćwierćfinałów – w 1985 roku na US Open, w 1987 i 1988 w Australian Open. W 1987 roku był w ćwierćfinale Wimbledonu, eliminując m.in. Miloslava Mecira. W 1996 roku, na Wimbledonie, zagrał swój ostatni singlowy mecz w rozgrywkach wielkoszlemowych, ulegając w I rundzie Chrisowi Wilkinsonowi. Po 1985 roku Järryd odniósł zwycięstwa w Dallas (1986), Wiedniu (1990) i Rotterdamie (1993). W 1994 roku doszedł do finału w Pekinie, a w 1995 roku w Rosmalen.

W turnieju Masters Grand Prix w grze pojedynczej Szwed grał dwukrotnie, w 1985 roku przegrywając w ćwierćfinale w Johnem McEnroe, a rok później ulegając w półfinale Borisowi Beckerowi.

Karierę zawodową Anders Järryd zakończył jesienią 1996 roku, zarobiwszy na kortach niemal pięć i pół miliona dolarów. Próbował swoich sił również w rozgrywkach seniorów, w ramach ATP Champions Tour wygrywając w 2001 roku turniej na Majorce (był także w finałach w Aland w 2001 roku i na Majorce w 2002 roku).

Reprezentant Szwecji

[edytuj | edytuj kod]

Anders Järryd reprezentował kraj ns igrzyskach olimpijskich i w rozgrywkach drużynowych. Na igrzyskach olimpijskich wystąpił dwukrotnie. W 1988 roku w Seulu doszedł do półfinału gry podwójnej, mając za partnera Stefana Edberga; Szwedzi ulegli Sergio Casalowi oraz Emilio Sánchezowi i zdobyli brązowy medal (meczu o 3. miejsce wówczas nie rozgrywano). W drodze do półfinału Järryd i Edberg wyeliminowali m.in. reprezentantów Niemiec Carla-Uwe Steeba i Erica Jelena. Z gry pojedynczej Järryd odpadł w III rundzie pokonany przez Carla-Uwe Steeba. W 1992 roku w Barcelonie Szwedzi nie powtórzyli sukcesu, już w I rundzie wyeliminowani przez Jima Couriera i Pete’a Samprasa. Na barcelońskich igrzyskach Järryd w grze pojedynczej nie grał.

W latach 1981–1993 Järryd grał w reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa. Dwukrotnie sięgał po trofeum, w 1984 roku jako deblista (pokonał wówczas w spotkaniu finałowym Johna McEnroe i Petera Fleminga, mając za partnera Stefana Edberga), a trzy lata później jako singlista (w finale z Indiami zdobył dwa punkty, pokonując Ramesha Krishnana i Vijaya Amritraja). Ponadto występował w przegranych finałach w 1986 roku (porażka z Australią), 1988 roku i 1989 roku (przegrane z Republiką Federalną Niemiec). Łącznie bilans jego gier w Pucharze Davisa wynosi 36 wygranych przy 17 porażkach, z czego w grze pojedynczej wygrał 16 pojedynków i przegrał 3.

W 2005 nazwisko Järryda wpisano do Hall of Fame tenisa szwedzkiego. Praworęczny Szwed, który ze względu na wadę wzroku musiał grać w szkłach kontaktowych, operował na korcie oburęcznym bekhendem i słynął zarówno z agresywnego returnu, jak i reakcji wolejowych przy siatce, co szczególnie podnosiło jego wartość jako deblisty.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (8–16)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1981 Båstad Ceglana Francja Thierry Tulasne 2:6, 3:6
Zwycięzca 1. 1982 Linz Ceglana Hiszpania José Higueras 6:4, 4:6, 6:4
Zwycięzca 2. 1982 Ankona Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Mike De Palmer 6:3, 6:2
Finalista 2. 1983 Båstad Ceglana Szwecja Mats Wilander 1:6, 2:6
Finalista 3. 1983 Montreal Twarda Czechosłowacja Ivan Lendl 2:6, 2:6
Finalista 4. 1984 Båstad Ceglana Szwecja Henrik Sundström 6:3, 5:7, 3:6
Zwycięzca 3. 1984 Hilversum Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd 6:3, 6:3, 2:6, 6:2
Finalista 5. 1984 Cincinnati Twarda Szwecja Mats Wilander 6:7, 3:6
Zwycięzca 4. 1984 Sydney Twarda (hala) Czechosłowacja Ivan Lendl 6:3, 6:2, 6:4
Finalista 6. 1985 Toronto Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Kevin Curren 6:7, 3:6
Zwycięzca 5. 1985 Bruksela Dywanowa (hala) Szwecja Mats Wilander 6:4, 3:6, 7:5
Finalista 7. 1985 Mediolan Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe 4:6, 1:6
Finalista 8. 1985 Sztokholm Twarda (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe 1:6, 2:6
Finalista 9. 1986 Rotterdam Dywanowa (hala) Szwecja Joakim Nyström 0:6, 3:6
Zwycięzca 6. 1986 Dallas Dywanowa (hala) Boris Becker 6:7, 6:1, 6:1, 6:4
Finalista 10. 1987 Wembley Dywanowa (hala) Czechosłowacja Ivan Lendl 3:6, 2:6, 5:7
Finalista 11. 1989 Rotterdam Dywanowa (hala) Szwajcaria Jakob Hlasek 1:6, 5:7
Finalista 12. 1989 San Francisco Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Brad Gilbert 5:7, 2:6
Zwycięzca 7. 1990 Wiedeń Dywanowa (hala) Austria Horst Skoff 6:3, 6:3, 6:1
Finalista 13. 1991 Kopenhaga Dywanowa (hala) Szwecja Jonas Svensson 7:6(5), 2:6, 2:6
Finalista 14. 1992 Kopenhaga Dywanowa (hala) Szwecja Magnus Larsson 4:6, 6:7(5)
Zwycięzca 8. 1993 Rotterdam Dywanowa (hala) Czechy Karel Nováček 6:3, 7:5
Finalista 15. 1994 Pekin Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Michael Chang 5:7, 5:7
Finalista 16. 1995 Rosmalen Trawiasta Słowacja Karol Kučera 6:7(7), 6:7(4)

Gra podwójna (58–32)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1981 Linz Twarda (hala) Szwecja Hans Simonsson Australia Brad Drewett
Czechosłowacja Pavel Složil
6:4, 7:6
Finalista 1. 1981 Båstad Ceglana Szwecja Hans Simonsson Australia Mark Edmondson
Australia John Fitzgerald
6:2, 5:7, 0:6
Finalista 2. 1981 Bordeaux Ceglana Stany Zjednoczone Jim Gurfein Ekwador Andrés Gómez
Chile Belus Prajoux
5:7, 3:6
Zwycięzca 2. 1981 Barcelona Ceglana Szwecja Hans Simonsson Chile Hans Gildemeister
Ekwador Andrés Gómez
6:1, 6:4
Zwycięzca 3. 1982 Linz Ceglana Szwecja Hans Simonsson Australia Rod Frawley
Australia Paul Kronk
6:2, 6:0
Finalista 3. 1982 Hamburg Ceglana Szwecja Hans Simonsson Czechosłowacja Pavel Složil
Czechosłowacja Tomáš Šmíd
4:6, 3:6
Zwycięzca 4. 1982 Båstad Ceglana Szwecja Hans Simonsson Szwecja Joakim Nyström
Szwecja Mats Wilander
0:6, 6:3, 7:6
Finalista 4. 1982 Bordeaux Ceglana Szwecja Hans Simonsson Chile Hans Gildemeister
Ekwador Andrés Gómez
4:6, 2:6
Zwycięzca 5. 1982 Barcelona Ceglana Szwecja Hans Simonsson Brazylia Carlos Kirmayr
Brazylia Cássio Motta
6:3, 6:2
Zwycięzca 6. 1982 Ankona Dywanowa (hala) Szwecja Hans Simonsson Stany Zjednoczone Tim Gullikson
Bernard Mitton
4:6, 6:3, 7:6
Zwycięzca 7. 1983 Nancy Twarda (hala) Szwecja Jan Gunnarsson Chile Ricardo Acuña
Chile Belus Prajoux
7:5, 6:3
Finalista 5. 1983 Monachium Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Nowa Zelandia Chris Lewis
Czechosłowacja Pavel Složil
4:6, 2:6
Zwycięzca 8. 1983 French Open, Paryż Ceglana Szwecja Hans Simonsson Australia Mark Edmondson
Stany Zjednoczone Sherwood Stewart
7:6, 6:4, 6:2
Finalista 6. 1983 Båstad Ceglana Szwecja Hans Simonsson Szwecja Joakim Nyström
Szwecja Mats Wilander
6:1, 6:7, 6:7
Zwycięzca 9. 1983 Barcelona Ceglana Szwecja Hans Simonsson Stany Zjednoczone Jim Gurfein
Stany Zjednoczone Erick Iskersky
7:5, 6:3
Zwycięzca 10. 1983 Sztokholm Twarda (hala) Szwecja Hans Simonsson Stany Zjednoczone Peter Fleming
Stany Zjednoczone Johan Kriek
6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 1984 Londyn WCT Dywanowa (hala) Szwecja Hans Simonsson Czechosłowacja Tomáš Šmíd
Czechosłowacja Pavel Složil
1:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:3
Zwycięzca 12. 1984 Luksemburg Dywanowa (hala) Czechosłowacja Tomáš Šmíd Australia Mark Edmondson
Stany Zjednoczone Sherwood Stewart
6:3, 7:5
Zwycięzca 13. 1984 Hamburg Ceglana Szwecja Stefan Edberg Szwajcaria Heinz Günthardt
Węgry Balázs Taróczy
6:3, 6:1
Zwycięzca 14. 1984 Hilversum Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Australia Broderick Dyke
Australia Michael Fancutt
6:4, 5:7, 7:6
Finalista 7. 1984 US Open, Nowy Jork Twarda Szwecja Stefan Edberg Australia John Fitzgerald
Czechosłowacja Tomáš Šmíd
6:7(5), 3:6, 3:6
Zwycięzca 15. 1984 Sydney Twarda (hala) Szwecja Hans Simonsson Australia Mark Edmondson
Stany Zjednoczone Sherwood Stewart
6:4, 6:4
Zwycięzca 16. 1985 Toronto Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Peter Fleming Stany Zjednoczone Glenn Layendecker
Kanada Glenn Michibata
7:6, 6:2
Zwycięzca 17. 1985 Bruksela Dywanowa (hala) Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Kevin Curren
Polska Wojciech Fibak
6:3, 7:6
Zwycięzca 18. 1985 Mediolan Dywanowa (hala) Szwajcaria Heinz Günthardt Australia Broderick Dyke
Australia Wally Masur
6:2, 6:1
Zwycięzca 19. 1985 Rzym Ceglana Szwecja Mats Wilander Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
4:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 20. 1985 Båstad Ceglana Szwecja Stefan Edberg Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
6:0, 7:6
Finalista 8. 1985 Montreal Twarda Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
7:5, 6:7, 3:6
Zwycięzca 21. 1985 Cincinnati Twarda Szwecja Stefan Edberg Szwecja Joakim Nyström
Szwecja Mats Wilander
4:6, 6:2, 6:3
Zwycięzca 22. 1985 Sydney Twarda (hala) Australia John Fitzgerald Australia Mark Edmondson
Australia Kim Warwick
6:3, 6:2
Zwycięzca 23. 1985 Wembley Dywanowa (hala) Francja Guy Forget Boris Becker
Slobodan Živojinović
7:5, 4:6, 7:5
Zwycięzca 24. 1986 Nowy Jork Dywanowa (hala) Szwecja Stefan Edberg Szwecja Joakim Nyström
Szwecja Mats Wilander
6:1, 7:6
Finalista 9. 1986 Filadelfia Dywanowa (hala) Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone David Pate
6:7, 6:3, 3:6, 5:7
Finalista 10. 1986 Memphis Dywanowa (hala) Francja Guy Forget Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
4:6, 6:4, 6:7
Finalista 11. 1986 Boca West Twarda Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Brad Gilbert
Stany Zjednoczone Vincent Van Patten
walkower
Zwycięzca 25. 1986 Madryt Ceglana Szwecja Joakim Nyström Hiszpania Jesus Colas
Hiszpania David De Miguel
6:2, 6:2
Finalista 12. 1986 French Open, Paryż Ceglana Szwecja Stefan Edberg Australia John Fitzgerald
Czechosłowacja Tomáš Šmíd
6:3, 4:6, 6:3, 6:7(4), 12:14
Zwycięzca 26. 1986 Los Angeles Twarda Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Peter Fleming
Stany Zjednoczone John McEnroe
3:6, 7:5, 7:6
Zwycięzca 27. 1986 Londyn Dywanowa (hala) Szwecja Stefan Edberg Francja Guy Forget
Francja Yannick Noah
6:3, 7:6, 6:3
Zwycięzca 28. 1987 Australian Open, Melbourne Trawiasta Szwecja Stefan Edberg Australia Peter Doohan
Australia Laurie Warder
6:4, 6:4, 7:6(3)
Zwycięzca 29. 1987 Rotterdam Dywanowa (hala) Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Chip Hooper
Stany Zjednoczone Mike Leach
3:6, 6:3, 6:3
Finalista 13. 1987 Tokio Twarda Ekwador Andrés Gómez Stany Zjednoczone Paul Annacone
Stany Zjednoczone Kevin Curren
4:6, 6:7
Zwycięzca 30. 1987 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Francja Guy Forget
Francja Yannick Noah
6:7, 6:7, 6:3, 6:4, 6:2
Zwycięzca 31. 1987 Båstad Ceglana Szwecja Stefan Edberg Hiszpania Emilio Sánchez
Hiszpania Javier Sánchez
7:6, 6:3
Zwycięzca 32. 1987 US Open, Nowy Jork Twarda Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
7:6(1), 6:2, 4:6, 5:7, 7:6(2)
Zwycięzca 33. 1987 Bazylea Twarda (hala) Czechosłowacja Tomáš Šmíd Czechosłowacja Stanislav Birner
Czechosłowacja Jaroslav Navrátil
6:4, 6:3
Zwycięzca 34. 1987 Sztokholm Twarda (hala) Szwecja Stefan Edberg Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Jim Pugh
6:3, 6:4
Zwycięzca 35. 1988 Key Biscayne Twarda Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
7:6, 6:1, 7:5
Finalista 14. 1988 Rzym Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Meksyk Jorge Lozano
Stany Zjednoczone Todd Witsken
3:6, 3:6
Finalista 15. 1988 French Open, Paryż Ceglana Australia John Fitzgerald Ekwador Andrés Gómez
Hiszpania Emilio Sánchez
3:6, 7:6, 4:6, 3:6
Finalista 16. 1988 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
4:6, 6:2, 4:6, 6:7
Finalista 17. 1988 Stuttgart Ceglana Dania Michael Mortensen Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
6:4, 3:6, 4:6
Zwycięzca 36. 1989 Key Biscayne Twarda Szwajcaria Jakob Hlasek Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
6:3, krecz
Zwycięzca 37. 1989 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Jim Pugh
3:6, 7:6, 6:4, 7:6
Finalista 18. 1989 Los Angeles Twarda Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Marty Davis
Stany Zjednoczone Tim Pawsat
5:7, 6:7
Zwycięzca 38. 1989 Wiedeń Dywanowa (hala) Szwecja Jan Gunnarsson Stany Zjednoczone Paul Annacone
Nowa Zelandia Kelly Evernden
6:2, 6:3
Zwycięzca 39. 1989 Paryż Twarda (hala) Australia John Fitzgerald Szwajcaria Jakob Hlasek
Francja Éric Winogradsky
7:6, 6:4
Finalista 19. 1989 Londyn Dywanowa (hala) Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
5:7, 6:7, 7:5, 3:6
Finalista 20. 1990 Sztokholm Dywanowa (hala) Australia John Fitzgerald Francja Guy Forget
Szwajcaria Jakob Hlasek
4:6, 2:6
Finalista 21. 1990 Moskwa Dywanowa (hala) Australia John Fitzgerald Holandia Hendrik Jan Davids
Holandia Paul Haarhuis
4:6, 6:7
Zwycięzca 40. 1991 Rotterdam Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Patrick Galbraith Stany Zjednoczone Steve DeVries
Australia David Macpherson
7:6, 6:2
Finalista 22. 1991 Tokio Twarda Australia John Fitzgerald Szwecja Stefan Edberg
Australia Todd Woodbridge
4:6, 7:5, 4:6
Finalista 23. 1991 Monachium Ceglana Danie Visser Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
Stany Zjednoczone Todd Witsken
5:7, 4:6
Zwycięzca 41. 1991 French Open, Paryż Ceglana Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Jim Pugh
6:0, 7:6
Zwycięzca 42. 1991 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia John Fitzgerald Argentyna Javier Frana
Meksyk Leonardo Lavalle
6:3, 6:4, 6:7, 6:1
Finalista 24. 1991 Båstad Ceglana Szwecja Magnus Gustafsson Szwecja Ronnie Båthman
Szwecja Rikard Bergh
4:6, 4:6
Zwycięzca 43. 1991 US Open, Nowy Jork Twarda Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone David Pate
6:3, 3:6, 6:3, 6:3
Zwycięzca 44. 1991 Wiedeń Dywanowa (hala) Gary Muller Szwajcaria Jakob Hlasek
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
6:4, 7:5
Zwycięzca 45. 1991 Sztokholm Dywanowa (hala) Australia John Fitzgerald Holandia Tom Nijssen
Czechosłowacja Cyril Suk
7:5, 6:2
Zwycięzca 46. 1991 Paryż Twarda (hala) Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Kelly Jones
Stany Zjednoczone Rick Leach
3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 47. 1991 Johannesburg Twarda (hala) Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
6:4, 6:4, 2:6, 6:4
Finalista 25. 1992 Stuttgart Dywanowa (hala) Australia John Fitzgerald Holandia Tom Nijssen
Czechosłowacja Cyril Suk
3:6, 7:6, 3:6
Finalista 26. 1992 Tokio Twarda Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Kelly Jones
Stany Zjednoczone Rick Leach
6:0, 5:7, 3:6
Zwycięzca 48. 1992 Londyn Trawiasta Australia John Fitzgerald Chorwacja Goran Ivanišević
Włochy Diego Nargiso
6:4, 7:6
Zwycięzca 49. 1992 Bolzano Dywanowa (hala) Norwegia Bent-Ove Pedersen Holandia Tom Nijssen
Czechy Cyril Suk
6:1, 6:7, 6:3
Zwycięzca 50. 1992 Wiedeń Dywanowa (hala) Szwecja Ronnie Båthman Stany Zjednoczone Kent Kinnear
Niemcy Udo Riglewski
6:3, 7:5
Zwycięzca 51. 1992 Antwerpia Dywanowa (hala) Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
Stany Zjednoczone Jared Palmer
6:2, 6:2
Finalista 27. 1992 Johannesburg Twarda Australia John Fitzgerald Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
2:6, 6:7, 7:5, 6:3, 3:6
Finalista 28. 1993 Australian Open, Melbourne Twarda Australia John Fitzgerald Danie Visser
Australia Laurie Warder
4:6, 3:6, 4:6
Zwycięzca 52. 1993 Dubaj Twarda Australia John Fitzgerald Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
6:2, 6:1
Zwycięzca 53. 1993 Rotterdam Dywanowa (hala) Szwecja Henrik Holm David Adams
Rosja Andriej Olchowski
6:4, 7:6
Zwycięzca 54. 1993 Båstad Ceglana Szwecja Henrik Holm Stany Zjednoczone Brian Devening
Szwecja Tomas Nydahl
6:1, 3:6, 6:3
Zwycięzca 55. 1994 Saragossa Dywanowa (hala) Szwecja Henrik Holm Czechy Martin Damm
Czechy Karel Nováček
7:5, 6:2
Zwycięzca 56. 1994 Tokio Twarda Szwecja Henrik Holm Kanada Sébastien Lareau
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
7:6, 6:1
Finalista 29. 1994 Hamburg Ceglana Szwecja Henrik Holm Stany Zjednoczone Scott Melville
Południowa Afryka Piet Norval
3:6, 4:6
Zwycięzca 57. 1995 Rotterdam Dywanowa (hala) Czechy Martin Damm Hiszpania Tomás Carbonell
Hiszpania Francisco Roig
6:3, 6:2
Zwycięzca 58. 1995 Petersburg Dywanowa (hala) Czechy Martin Damm Szwajcaria Jakob Hlasek
Rosja Jewgienij Kafielnikow
6:4, 6:2
Finalista 30. 1995 Tokio Twarda Australia John Fitzgerald Bahamy Mark Knowles
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
3:6, 6:3, 6:7
Finalista 31. 1995 Hongkong Twarda Australia John Fitzgerald Stany Zjednoczone Tommy Ho
Australia Mark Philippoussis
1:6, 7:6, 6:7
Finalista 32. 1996 Rosmalen Trawiasta Kanada Daniel Nestor Australia Paul Kilderry
Czechy Pavel Vízner
5:7, 3:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]