Lachuscla

Euphorbia

Lachuscla

Classificacion
Règne	Plantae
Clade	Angiospèrmes
Clade	Dicotiledònas vertadièras
Clade	Nuclèu de las Dicotiledònas vertadièras
Clade	Rosidèas
Clade	Fabidèas
Òrdre	Malpighiales
Familha	Euphorbiaceae
Sosfamilha	Euphorbioideae
Tribú	Euphorbieae

Genre

Euphorbia
L., 1753

Las lachusclas o los eufòrbis (var. eufòrbias; leiterèrs )(Euphorbia L.) son de plantas dicotyledones del genre Euphorbia e de la familha de las Euforbiacèas. Possedisson d'inflorescéncias particularas nomenadas ciatas, particularitat que las lachusclas partejan sonque amb de genres vesins. Coma totas las Euphorbiaceae, son de plantas toxicas, que possedisson un latèx a vegada fòrça irritant. S'agís d'un genre fòrça polimòrf, possedissent d'espècias de tijas nudas e mai o mens primas e de fuèlhas normalament desvolopadas e de desvolopament rapid (sosgenre Esula e Chamaesyce); d'autras son, a l'opausat, succulentas, similara als cactus, amb de fuèlhas sovent fòrça redusidas e possedissent d'espinas poderoses o non (sosgenre Athymalus (ex Rhizanthium) e sosgenre Euphorbia). Son erbacèas o lignosas segon las espècias.

Per las espècias del sosgenre Esula (Euphorbia amygdaloides, E. lathyris, E. peplus...) de las regions temperadas, l'aspècte de las plantas florissent se modifica fòrça amb los jorns passats: las fuèlhas an tendéncia a desapareisser a mesura que l'ombela se desvelopa, la tija rogís, alara que lo fruch, capsula globulosa de tres lòtges, emergís plan rapidament de l'inflorescéncia.

Selon Plini lo vielh, lo mot euphorbia vendriá d’euphorbium, lo nom donat pel rei e erudit Juba II de Mauretània, en l'onor de son mètge grèc Euphorbus, a la medecina facha a partir del latèx de l'espècia ara nomenada Euphorbia resinifera.

Descripcion e caracteristicas

Existís unas 2 000 espècias d'eufòrbias, qu'unas son tropicalas e plan diferentas de las eufòrbias europèas per lor aspècte general; unas an quitament la forma de cactus. Lor principal punt comun es la produccion de latèx, liquid blanc que pareis al talh e qu'es fòrça toxic en rason de la preséncia de derivats d'estèrs de diterpèn (estèr de forbòl e de deoxiforbòl) avent d'activitats modulatriças de la proteïna kinasa C (PKC). Provòca d'irritacions de la pèl e es fòrça dangierós en cas de contacte mb los uèlhs. La toxicitat existís tanben per las granas, utilizadas autrecòps coma purgatiu.

Se reconeis sovent las eufòrbias a lors inflorescéncias verd jaunenca, o ciatas, dispausadas en ombelales, possedissent ni sepals ni petals. Cada inflorescéncia conten una flor feme de tres estils enrodadas de flors masclas d'una antèra, l'ensems dins una copa formada per doas bractèas portant quatre o cinq glandulas sovent banadas. La color de las glandulas, amb aquesta de las bractèas, dona la color du pseudanta, que se nomena de biais eronèu la « flor ». Lo fruch, pedicellat, es una capsula mai sovent redonda, lisa o granulosa.

Principalas espècias

Flora temperada

Euphorbia acanthothamnos
Euphorbia amygdaloides. Fòrça comuna pels bòscs, ten de fuèlhas verdas lanceoladas e una tija non ramificada, tintada de roge coma fòrça autras eufòrbias.
Euphorbia angulata
Euphorbia aphylla
Euphorbia chamaesyce
Euphorbia characias — Gròs eufòrbi mediterranèu de tija lignosa e ramificada, amb fuèlhas plan alongadas, persistantas.

lachuscla

Euphorbia cyparissias- retombet
Euphorbia dulcis
Euphorbia duvalii
Euphorbia dendroides
Euphorbia esula
Euphorbia exigua
Euphorbia flavicoma
Euphorbia grandicornis
Euphorbia helioscopia
Euphorbia hyberna
Euphorbia lathyris. S'utilizava autrecòps las granas d'aquesta granda eufòrbia coma purgatiu. Uèi, s'agrada a las far butat dins los jardins qu'es coneguda per alunhar las talpas. En occitan gascon se ditz Catapussa o Gèrba deus bohons

Euphorbia maculata
Euphorbia melitensis
Euphorbia myrsinites. Espandida dins tot lo bacin mediterranèu, fins en Iran. Lo latèx es dangierós e pòt fortament irritar la pèl.