terra
Notatio
[ /-]“Siccum.” A lingua prisca Indeuropaea *ters- “siccare.”
Nomen substantivum
[ /-]terr|a, -ae fem.
- √ Solum siccum; materiae quod tellurem complectuntur.
- Noster planeta.
- Regio.
Fontes
- Varro, "Terra dicta ab eo, ut Aelius scribit, quod teritur. Itaque tera in augurum libris scripta cum R uno. Ab eo colonis locus communis qui prope oppidum relinquitur teritorium, quod maxime teritur"
Declinatio
[ /-]| f. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | terra | terrae | I |
| gen. | terrae | terrārum | II |
| dat. | terrae | terrīs | III |
| acc. | terram | terrās | IV |
| abl. | terrā | terrīs | VI |
| voc. | terra | terrae | V |
Dictiones collatae
[ /-]| Planetae Systematis Solaris |
|
☿ Mercurius | ♀ Venus | ♁ Tellus (Terra) | ♂ Mars | ♃ Iuppiter (Juppiter) | ♄ Saturnus | ♅ Uranus | ♆ Neptunus |
Dictiones derivatae
[ /-]- terranus
- terrestris
- territorium
- orbis terrarum
- Terra Australis
- in universa terra (Augustinus)
- Francogallice: terre; Hispanice: tierra ; Italice: terra
Translationes
[ /-]| solum | dilatare ▼ |
|---|
| solum | collabi ▲ |
|---|
| planeta | dilatare ▼ |
|---|
| planeta | collabi ▲ |
|---|