Jump to content

servus

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[ /-]
servusAPI: /ˈserwus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ser·vus — morphologica: serv-us

Nomen adiectivum

[ /-]

serv|us, -a, -um

  1. Qui alicui servit

Declinatio

[ /-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. servus serva servum nom. servī servae serva
gen. servī servae servī gen. servōrum servārum servōrum
dat. servō servae servō dat. servīs servīs servīs
acc. servum servam servum acc. servōs servās serva
abl. servō servā servō abl. servīs servīs servīs
voc. serve serva servum voc. servī servae serva

Translationes

[ /-]
Qui alicui servitdilatare ▼
Qui alicui servitcollabi ▲

Nomen substantivum

[ /-]

serv|us, -i masc.

  1. Qui liber non est atque aliis servire debet.

Declinatio

[ /-]
m. sing. plur.
nom. servus servī I
gen. servī servōrum II
dat. servō servīs III
acc. servum servōs IV
abl. servō servīs VI
voc. serve servī V

Dictiones collatae

[ /-]

Antonyma · contraria

  1. līber

Dictiones derivatae

[ /-]

Translationes

[ /-]
Qui liber non est atque aliis servire debetdilatare ▼
Qui liber non est atque aliis servire debetcollabi ▲

Discretiva

servus dictio est in variis linguis:

Formae affines

[ /-]